يك علامت سوال بزرگ در ذهنم روييد كه چمران حقيقتا كيست؟
حس مي كنم روايت فتحي آن قسمت از خاطرات خانم غاده را كه خوش نداشتند سانسور كرده اند.حق خاطرات خانم غاده بيش از 5 ستاره است .2 ستاره به خاطر سانسور روايت فتحي ها كم كردم.
        

          قبلا این کتاب را خوانده بودم. شاید اولین کتابی بود که در مورد مصطفا چمران خواندم. قلم حبیبه جعفریان جذاب است و خاص. وقتی این قلم کنار کسی مثل چمران قرار بگیرد، به خاص بودن اثر اضافه میکند. 
حتما توصیه به خواندنش دارم. 
اخیرا نسخه صوتی را گوش دادم به خوشم نیامد. خوانش کتاب جالب نیست و از کیفیت اثر کم می کند. همان نسخه فیزیکی را توصیه می کنم بگیرید و بخوانید.
        

          زبان کتاب به حدی روان و دل‌نشین است که برعکس عادت همیشگی هی چک می‌کنی که صفحاتش تمام نشود …
        

          شب آخر با مصطفی واقعا عجیب بود. نمی‌دانم آن شب چی بود. صبح که مصطفی می‌خواست برود من مثل همیشه لباس و اسلحه‌اش را آماده کردم و آب سرد دادم دستش برای توی راه. مصطفی این‌ها را گرفت و به من گفت «تو خیلی دختر خوبی هستی.» بعد یک دفعه یک عده آمدند توی اتاق و من مجبور شدم بروم طبقه بالا. صبح زود بود و هوا هنوز روشن نشده بود. کلید برق را که زدم چراغ اتاق روشن و یک دفعه خاموش شد، انگار سوخت. من فکر کردم «یعنی امروز دیگر مصطفی خاموش می‌شود، این شمع دیگر روشن نمی‌شود، نور نمی‌دهد.»
تازه داشتم متوجه می‌شدم چرا این‌قدر اصرار داشت و تاکید می‌کرد که امروز ظهر شهید می‌شود. مصطفی هرگز شوخی نمی‌کرد. یقین پیدا کردم که مصطفی امروز اگر برود دیگر برنمی‌گردد. دویدم و کلت کوچکم را برداشتم آمدم پایین. نیتم این بود مصطفی را بزنم، بزنم به پایش تا نرود. مصطفی در اتاق نبود. آمدم دم ستاد و همان موقع مصطفی سوار ماشین شد. من هر چه فریاد می‌کردم که «می‌خواهم بروم دنبال مصطفی»، نمی‌گذاشتند. فکر می‌کردند دیوانه شده‌ام، کلت دستم بود! به‌هرحال، مصطفی رفته بود و من نمی‌دانستم چکار کنم. در ستاد قدم می‌زدم، می‌رفتم بالا، می‌رفتم پایین و فکر می‌کردم چرا مصطفی این حرف‌ها را به من می‌زد. آیا می‌توانم تحمل کنم که او شهید شود و برنگردد. خیلی گریه می‌کردم، گریه سخت. تنها زن ستاد من بودم. خانمی در اهواز بود به نام «خراسانی» که دوستم بود. با هم کار می‌کردیم. یک‌دفعه خدا آرامشی به من داد. فکر کردم «خب، ظهر قرار است جسد مصطفی بیاید، باید خودم را آماده کنم برای این صحنه.» مانتو شلوار قهوه‌ای سیری داشتم. آن را پوشیدم و رفتم پیش خانم خراسانی. حالم خیلی منقلب بود. برایش تعریف کردم که دیشب چه شد و این‌که مصطفی امروز دیگر شهید می‌شود. او عصبانی شد، گفت «چرا این حرف‌ها را می‌زنی؟ مصطفی هر روز در جبهه است. چرا این‌طور می‌گویی؟ چرا مدام می‌گویی مصطفی بود، بود؟ مصطفی هست!» می‌گفتم «اما امروز ظهر دیگر تمام می‌شود.» هنوز خانه‌اش بودم که تلفن زنگ زد، گفتم «برو بردار که می‌خواهند بگویند مصطفی تمام شد.» او گفت «حالا می‌بینی این‌طور نیست، تو داری تخیل می‌کنی.» گوشی را برداشت و من نزدیکش بودم، با همه وجودم گوش می‌دادم که چه می‌گوید و او فقط می‌گفت «نه، نه!» 
بعد بچه‌ها آمدند که ما را ببرند بیمارستان. گفتند «دکتر زخمی‌شده.» من بیمارستان را می‌شناختم، آن‌جا کار می‌کردم. وارد حیاط که شدیم من دور زدم سمت سردخانه. خودم می‌دانستم مصطفی شهید شده بود و در سردخانه است، زخمی نیست. به من آگاه بود که مصطفی دیگر تمام شد. رفتم سردخانه و یادم هست آن لحظه که جسدش را دیدم گفتم «اللهم تقبل منا هذا القربان.» آن لحظه دیگر همه‌چیز برای من تمام شد، آن نگرانی که نکند مصطفی شهید، نکند مصطفی زخمی ... نکند، نکند. او را بغل کردم و خدا را قسم دادم به‌همین خون مصطفی، به‌همین جسد مصطفی_ که در آن‌جا تنها نبود، خیلی جسدها بود_ که به رفتن مصطفی رحمتش را از این ملت نگیرد. احساس می‌کردم خدا خطرات زیادی رفع کرد به‌خاطر مرد صالحی که یک روز قدم زد در این سرزمین به خلوص.
.
به روایت سرکار خانم #غاده_جابر، از زندگی مشترک وی با #شهید_مصطفی_چمران در لبنان و ایران. زندگی پر از عشق، مهر، سختی و جهاد.

        

          خوب بود.🥀
 خانم جابر تونسته بود همسرش رو به تصویر بکشه ولی  خب ضعف هم داشت. مثلا می تونست یکجورهایی رو بیشتر توضیح بده و در کل داستان زندگیشون خیلی قشنگ بود و قلم نویسنده هم روان👌🏻 
        

          کتاب انقدر لطیف و روان بود که دوست نداشتم تمام شود...
        

          شخصیت چمران رو خیلی دوست دارم هر کتابی که راجع ایشون باشه برام جذابیت داره
روایتهای کوتاه و مختصر از خاطرات و عاشقانه هاشون دلچسب بود
و یک عشق واقعی و ایده آل رو به تصویر می کشه و کلی گویی و تعدد روایت هاش کتاب رو جذاب‌تر می کنه
از سری کتاب‌هاییه که دوست داشتم
        

          کتاب خوبی هستش حتماً مطالعه کنید 
        

          قلم نویسنده خوب نبود و از نظر نگارشی و دستوری پر از اشکال بود ولی خب از طرفی بعضی جاهای کتاب خیلی زیبا بود.
در کل میشه گفت از خوندنش راضی‌ام به خاطر همین ۳ ستاره میدم.
        

          حیفه آدم این روایت عالی همسری رو بخونه و جستار نویستنده تو کتاب  «نجات از مرگ مصنوعی »  که درباره‌ی نوشتن همین کتابه رو از دست بده. 
        

          همیشه راجع به همسر لبنانی دکتر چمران کنجکاو بودم تا این که این کتاب را خواندم. خیلی جالب بود 
با خواندن این کتاب بیش از پیش به شخصیت شهید چمران علاقه مند شدم 


سرباز اسلام
کهنه چریک مظلومان لبنان
افتخار ایران
آقا مصطفی چمران
        

          این مجموعه از روایت فتح رو با جلد مخملی، قبل کرونا خریدم و وقتی به دستم رسید، در رو بستم و همونجا نشستم کتاب اول رو خوندم. مجموعه رو به دوستم امانت دادم. کرونا شد و دیگه هم رو ندیدیم تا سه سال. دوباره بهم برگشتن. چمران یه چیز دیگه بود و کاش  «مثل چمران باشیم تا مثل چمران بمیریم»

پ.ن: نیم امتیاز کم می‌کنم چون کودک درونم بهانه‌گیره و وقتی یکی خیلی خوبه، لوس می‌شه و باهاش قهر می‌کنه. از جنس "نوموخوام" به‌همراه لب‌های ورچیده‌ی کودکی که قهره

        

          و سلام و درود حق بر شهید مصطفی چمران
        

          راستش هیچ از این کتاب خاطرات شهدا و همسرانشان و دفاع مقدس و این حرفا خوشم نمیاد اما پستی خواندم چند روز پیش در همین بهخوان از حبیبه جعفریان و با کتاب «چمران به روایت غاده جابر همسر شهید» آشنا شدم. حجم کم کتاب و نویسنده‌ی آن مشوق خوبی برای خواندن بود. کتاب را برداشتم و در یک نشست خواندم. تمام شد و «نمی‌فهمیدم چرا مردم باید هم را بکشند. حتی نمی‌فهمیدم چه می‌شود کرد که اینطور نباشد. فقط غمگین بودم از جنگ داخلی، از مصیبت. خانهٔ ما در صور زیبا بود، دو طبقه با حیاط و یک بالکن رو به دریا که بعدها که اسرائیل خرابش کرد. شب‌ها در این بالکن می‌نشستم، گریه می‌کردم  و می‌نوشتم. از این جنگ که از اسلام فقط نامش را داشت با دریا حرف می‌زدم. با ماهی‌ها، با آسمان. این‌ها به صورت شعر و مقاله در روزنامه چاپ می‌شد. مصطفی اسم مرا پای همین نوشته‌ها دیده بود. من هم اسم او را شنیده بودم، اما فقط همین. درباره‌‌اش هیچ چیز نمی‌دانستم. ندیده بودمش، اما تصورم از او آدم جنگجوی خشنی بود که شریک این جنگ است» من هم چنین تصوری داشتم. تصوری که حال با تجربه‌ی زندگی‌ای کوتاه با چمران در کنار غاده جابر شکل دیگری به خود گرفته است.
        

          سوم دبیرستان خوندم این کتابو. اولین کتابی بود که درباره یک شهید میخوندم. چیزی که باعث شد سمتش برم کنجکاوی برای شناخت کسی بود که معیار های موفقیتی که اون سال ها مدام تو گوش ما میخوندن باید براش بجنگیم و درس بخونیم، رو داشت اما دست کشید ازش. و برام سوال بود که چطور فکر میکرده این ادم.
این جملات از شهید که در توضیح نقاشی شمع اورده بودن، صاف رفت تو قلبم. انگار یکجای مشخصی براش خالی بود که من‌ تازه متوجه‌اش شده بودم:

"شاید من نتوانم تمام این تاریکی را از بین ببرم اما میتوانم با همین نور اندک فرق بین روشنایی و تاریکی را نشان دهم. 
و کسی که به دنبال نور است این روشنایی در قلب او بزرگ خواهد بود.
‌کسی که به دنبال نور است. کسی مثل من..."

الان که فکر میکنم؛ میتونم بگم خوندن این کتاب منو در ابتدای مسیر دیگه ای قرار داد.
        

          شخصیت چمران رو خیلی دوست دارم هر کتابی که راجع ایشون باشه برام جذابیت داره
روایتهای کوتاه و مختصر از خاطرات و عاشقانه هاشون دلچسب بود
و یک عشق واقعی و ایده آل رو به تصویر می کشه و کلی گویی و تعدد روایت هاش کتاب رو جذاب‌تر می کنه
از سری کتاب‌هاییه که دوست داشتم
        

          معرفی این کتاب را می‌توانید در آدرس زیر بخوانید
http://safaeinejad.ir/1394/07/13
        

          روایت غاده از چمران
به همین کوتاهی اما بسیار عمیق
تحولی که چمران در غاده در ناز و نعمت بزرگ شده به وجود آورد، انگار که طوفانی بوده باشد در زندگیش، طوفانی که با خودش باران رحمت آورده...
این حجم از پشت کردن به دنیا از چمران را نمی‌دانستم...
        

          زیبا بود!
زیبا بود و خواندنی...
        

          خیلی خیلی دوستش داشتم
ماجرای آشنایی و خواستگاری و ازدواج دکتر چمران با غاده، دختر اشراف زاده لبنانی.
اصلا عاشق پیشگی و روحیات لطیف شهید چمران عالیه.
از اون کتابایی هست که آدم دوست داره چند بار بخونه.

دکتر چمران قبلا توی آمریکا با خانومی که تازه مسلمان میشه ازدواج میکنن و بچه دار هم میشن.
ولی بعد از اومدن به لبنان ، خانومش با بچه ها دکتر رو رها می‌کنند میرن آمریکا
و بعد از چند سال تنهایی دکتر با غاده ازدواج میکنن.

«چمران به روایت همسر شهید( نیمه پنهان ماه ۱ )» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/832