به شدت پرکشش، در دو روز مطالعه کردم و تمامش کردم، علی‌رغم اینکه پی دی اف بود و سخت‌خوان!!
امتیاز نمیدم چون نمیخوام ارزش‌گذاریم با ستاره باشه.
هرچقدر تلخ کتاب سرگذشت واقعی یه زن هست که خیلی جاها تو دلم باهاش همدلی کردم و دلم سوخت.
ابهام و سوال زیادی برام مطرحه از دید روانشناسی، نه قضاوت و فضولی!
      

        دلم خواست مجموعه سفرنامه‌های آقای ضابطیان رو بخونم و رفتم سراغ اولینشون که میشه همین مارک و پلو.
تعداد کشورها زیاد بود و از هر کشور تعدادی خاطره و موضوع مطرح شده بود و با تصورم از سفرنامه‌هایی که تا الان خوندم (همه درباره مدتی اقامت و تحقیق درباره یک کشور بودن) متفاوت بود.
خوب بود اما جذابیتش درحدی که انتظار داشتم نبود.
تصاویرش خوب بود و به خاطر تصاویر باید نسخه pdf منتشر می‌شد اما بدموقع خوندم به نظرم، چشمام خیلی اذیت شد موقع خوندن.
      

        خوب بود سوژه اش قابل حدس بود تا حدی ولی روند و مکالماتش جای تأمل داشت.
      

        نگاه چهار متفکر درباره یک موضوع. یک جلسه کوتاه با مفاهیم مروری پرمغز و روان.
      

        داستان کوتاه و قشنگی بود ...
      

        یک کتابچه زیر پنجاه صفحه اما ترجمه مفصلی از آیه الکرسی. مطالبی که تو این ایام نیاز داریم هممون بشنویم. عالی.
      

        جستارهایی عمیق درباره تنهایی و روان و عواطف آدمی. اولین جستار رو خیلی دوست داشتم و جستارهای بعدی رو کمتر.
      

        کتاب حول محور زنی هست که به میان سالی رسیده و مادرش رو از دست میده و همین واقعه باعث میشه شروع کنه به واکاوی گذشته و سفری به درون خودش و روابطش با دیگران مثل مادر و همسر و ... تعریف دقیقی که از تنهایی و مفاهیم انتزاعی ارائه می‌کنه بسیار جذاب بود. تازه یه حرکت جالب هم این خانم می‌کنه که لو نمیدم ولی اونم قشنگ بود.
یه سری نکات منفی مثل استفاده از دراگ و اینا هست ولی خب ...
      

        کتابی ساده با مفاهیمی عمیق. ترجمه آقای جنت سرای نمین رو خوندم. ترجمه بدی نبود اما شاید گزینه‌های بهتری هم باشه برای ترجمه.
      

        دومین کتابی هست که از خانم شهلا حائری خوندم. قلم روانی دارند. نسبت به کتاب فهرست حسرت‌ها این کتاب رو کمتر دوست داشتم. اما گفت و گوها و درونیاتی که مطرح میشه در کتاب‌های خانم حائری رو ویژه‌تر دوست دارم.
      

        یک نمایشنامه با موضوع بسیار جالب و چالش برانگیز.
      

        بعد از مونسرا این دومین نمایشنامه‌ای هست که با ترجمه آقای مهدی امینی می‌خونم. مثل یک پازل و سوژه بسیار جالب و روند جذاب.
یکی دو مورد ایراد ترجمه داره که به خاطر بسیار قدیمی بودنش قابل اغماضه و ضمن اینکه واقعاً به خاطر سوژه و محتوا ارزش مطالعه رو داره.
      

        برای بار نمی‌دونم چندم خوندمش. البته این بار صوتیشو با صدای خود امیرعلی گوش دادم. به قدر دقایقی یکم از آلام این روزها کاست ...

      

        چقدر کوتاه و صریح هیتلر رو معرفی کرده بود!
سبک نامه‌نویسی رو دوست دارم در کل و ایده‌اش هم جالب بود به طور کلی.
      

        چقدر دوستش داشتم و چقدر تلنگرهاش به جا بود. صحت‌سنجی اطلاعات چندان مقدور نبود اما خب داستان هم باشه دلم می‌خواست باور کنم!
اصلا زمین‌گذاشتنی نبود ولی کاش انقدر هم زود تموم نمی‌شد ...