شخصیت چمران رو خیلی دوست دارم هر کتابی که راجع ایشون باشه برام جذابیت داره
روایتهای کوتاه و مختصر از خاطرات و عاشقانه هاشون دلچسب بود
و یک عشق واقعی و ایده آل رو به تصویر می کشه و کلی گویی و تعدد روایت هاش کتاب رو جذاب‌تر می کنه
از سری کتاب‌هاییه که دوست داشتم
          

            همیشه راجع به همسر لبنانی دکتر چمران کنجکاو بودم تا این که این کتاب را خواندم. خیلی جالب بود 
با خواندن این کتاب بیش از پیش به شخصیت شهید چمران علاقه مند شدم 


سرباز اسلام
کهنه چریک مظلومان لبنان
افتخار ایران
آقا مصطفی چمران
          

            این مجموعه از روایت فتح رو با جلد مخملی، قبل کرونا خریدم و وقتی به دستم رسید، در رو بستم و همونجا نشستم کتاب اول رو خوندم. مجموعه رو به دوستم امانت دادم. کرونا شد و دیگه هم رو ندیدیم تا سه سال. دوباره بهم برگشتن. چمران یه چیز دیگه بود و کاش  «مثل چمران باشیم تا مثل چمران بمیریم»

پ.ن: نیم امتیاز کم می‌کنم چون کودک درونم بهانه‌گیره و وقتی یکی خیلی خوبه، لوس می‌شه و باهاش قهر می‌کنه. از جنس "نوموخوام" به‌همراه لب‌های ورچیده‌ی کودکی که قهره

          

            راستش هیچ از این کتاب خاطرات شهدا و همسرانشان و دفاع مقدس و این حرفا خوشم نمیاد اما پستی خواندم چند روز پیش در همین بهخوان از حبیبه جعفریان و با کتاب «چمران به روایت غاده جابر همسر شهید» آشنا شدم. حجم کم کتاب و نویسنده‌ی آن مشوق خوبی برای خواندن بود. کتاب را برداشتم و در یک نشست خواندم. تمام شد و «نمی‌فهمیدم چرا مردم باید هم را بکشند. حتی نمی‌فهمیدم چه می‌شود کرد که اینطور نباشد. فقط غمگین بودم از جنگ داخلی، از مصیبت. خانهٔ ما در صور زیبا بود، دو طبقه با حیاط و یک بالکن رو به دریا که بعدها که اسرائیل خرابش کرد. شب‌ها در این بالکن می‌نشستم، گریه می‌کردم  و می‌نوشتم. از این جنگ که از اسلام فقط نامش را داشت با دریا حرف می‌زدم. با ماهی‌ها، با آسمان. این‌ها به صورت شعر و مقاله در روزنامه چاپ می‌شد. مصطفی اسم مرا پای همین نوشته‌ها دیده بود. من هم اسم او را شنیده بودم، اما فقط همین. درباره‌‌اش هیچ چیز نمی‌دانستم. ندیده بودمش، اما تصورم از او آدم جنگجوی خشنی بود که شریک این جنگ است» من هم چنین تصوری داشتم. تصوری که حال با تجربه‌ی زندگی‌ای کوتاه با چمران در کنار غاده جابر شکل دیگری به خود گرفته است.
          

            سوم دبیرستان خوندم این کتابو. اولین کتابی بود که درباره یک شهید میخوندم. چیزی که باعث شد سمتش برم کنجکاوی برای شناخت کسی بود که معیار های موفقیتی که اون سال ها مدام تو گوش ما میخوندن باید براش بجنگیم و درس بخونیم، رو داشت اما دست کشید ازش. و برام سوال بود که چطور فکر میکرده این ادم.
این جملات از شهید که در توضیح نقاشی شمع اورده بودن، صاف رفت تو قلبم. انگار یکجای مشخصی براش خالی بود که من‌ تازه متوجه‌اش شده بودم:

"شاید من نتوانم تمام این تاریکی را از بین ببرم اما میتوانم با همین نور اندک فرق بین روشنایی و تاریکی را نشان دهم. 
و کسی که به دنبال نور است این روشنایی در قلب او بزرگ خواهد بود.
‌کسی که به دنبال نور است. کسی مثل من..."

الان که فکر میکنم؛ میتونم بگم خوندن این کتاب منو در ابتدای مسیر دیگه ای قرار داد.
          

            شخصیت چمران رو خیلی دوست دارم هر کتابی که راجع ایشون باشه برام جذابیت داره
روایتهای کوتاه و مختصر از خاطرات و عاشقانه هاشون دلچسب بود
و یک عشق واقعی و ایده آل رو به تصویر می کشه و کلی گویی و تعدد روایت هاش کتاب رو جذاب‌تر می کنه
از سری کتاب‌هاییه که دوست داشتم
          

            روایت غاده از چمران
به همین کوتاهی اما بسیار عمیق
تحولی که چمران در غاده در ناز و نعمت بزرگ شده به وجود آورد، انگار که طوفانی بوده باشد در زندگیش، طوفانی که با خودش باران رحمت آورده...
این حجم از پشت کردن به دنیا از چمران را نمی‌دانستم...
          

            خیلی خیلی دوستش داشتم
ماجرای آشنایی و خواستگاری و ازدواج دکتر چمران با غاده، دختر اشراف زاده لبنانی.
اصلا عاشق پیشگی و روحیات لطیف شهید چمران عالیه.
از اون کتابایی هست که آدم دوست داره چند بار بخونه.

دکتر چمران قبلا توی آمریکا با خانومی که تازه مسلمان میشه ازدواج میکنن و بچه دار هم میشن.
ولی بعد از اومدن به لبنان ، خانومش با بچه ها دکتر رو رها می‌کنند میرن آمریکا
و بعد از چند سال تنهایی دکتر با غاده ازدواج میکنن.

«چمران به روایت همسر شهید( نیمه پنهان ماه ۱ )» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/832
          

            بسم‌الله الرحمن الرحیم
بچه دبیرستانی بودم که این کتاب به دستم رسید... ماجرای عشق مصطفی به غاده و شیفتگی غاده به مصطفی...

و روز اخر، اسلحه را برداشت، اما دیر رسید.