فقط وقتی کتاب را تا آخر می‌خوانی، میفهمی که چرا یکی از شاهکارهای ادبی جهان است.
        

          اوایل دهه‌ی هشتاد بود که ترجمه‌ی مهدی سحابی از رمان «تربیت احساسات» فلوبر به بازار آمد و هم‌چنان بی‌رقیب مانده است. ماجراهای عاشقانه‌ی فردریک موروی جوان در تربیت احساسات به تحولات پرشتاب پاریس در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم گره می‌خورد، پاریسی که، به قول گوته، در هر گوشه‌اش می‌شد تاریخ را یافت. چند سال بعد، سحابی «مادام بوواری» را هم ترجمه کرد تا نشر مرکز دومین شاهکار فلوبر را هم به بازار فرستاده باشد. «مادام بوواری» شرح جاه‌طلبی‌های زن جوانی است که از حدود عرف و اخلاق شهر کوچکش فراتر می‌رود و با سرنوشتی تراژیک مواجه می‌شود. فراتر از این‌ها، سبک‌ قدرتمند فلوبر در پرداختن به مضمون و توصیف اشیاست که ما را مدام تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال ۱۳۹۵.
        

          کتاب جالبی بود سرشار ا ز احساسات؛ چه خانوادگی، چه نوستالژیک، چه اروتیک و چه طبقاتی
در مجموع خیلی تضادهای جالبی رو تصویر می کرد و آشفتگی های ذهن و ارتباطات اجتماعی رو خوب نشون میداد، هرچند به نظر می رسید داستان در طعن ها و همراهی هایی که با مادام بواری داشت قصد داشت تصاویری مقطع از گذاری انسانی در وضعیت اجتماعی رو نشون بده؛ سرنوشت دختری از صومعه تا روستا، از رمان تا زندگی و از روستا تا شهر، ولی برای من، و شاید شرایط اجتماعی ما، قدری کتاب ناهمگون و نامتجانس نشون میداد و البته، من از این عدم قرابت زیاد لذت نبردم!
جذاب ترین بخش کتاب کنایه هایی بود که به خود کتاب باز میگشت: مثلا نقدهای که در لفافه به رمان وارد می کرد و خیال پردازی ها که سرنوشت تباه می کرد تا نسبت های دوگانه ای با شهر که گویا خود فلوبر هم درگیرش بوده
با تصاویر انتهایی داستان می شد عجیب همدل بود و تحقق عینی سبکی از نویسندگی رو دید که در اون، هرچند با شخصیت اصلی داستان به خاطر کارهاش نمی تونی احساس قرابت کنی ولی در نهایت سخت ازش دل می کنی؛ مثل فیلم دایره زنگی و ... 
در مجموع به یکبار خوندش می ارزید
        

          داستان تلخی بود...از اون تلخی های زننده ای که از حقیقت محض سرچشمه می گیرند
***
اگر رنج های ما به حال کسی سودی داشت می توانستیم به نام این که فداکاری می کنیم خود را دلداری دهیم
        

          از متن کتاب
«پیش از آنکه شوهر کند گمان کرده بود عشقی در دل دارد ولی چون سعادتی که می بایست نتیجه اش عشق باشد،نصیب او نشد ناگزیر بایستی اشتباه کرده باشد«اما» در جستجوی کشف این نکته برآمد که مفهوم واقعی کلمات سعادت و هوس و عشق در زندگی چیست ، کلماتی که در کتابها برای او بسیار زیبا جلوه کرده بود.»
مادام بواری داستان دختری خیال پرداز در رویای ثروت و عشقی پر شور و پر سوز و گداز به نام «اما» است که با پزشکی ساده و معمولی  ازدواج میکند اما همیشه در رویاهای خود میماند و چون خود را از هر جهت برتر از شوهر میبیند و شوهرش را فردی حقیر و ضعیف می یابد به او خیانت میکند(البته شوهرش از همه جا بی خبر است و پیوسته او را تحسین میکند) و در آخر با بدهکاری حاصل از رویای زندگی تجملاتی موجب ورشکستگی او و مرگ خود میشود. یکی از نکات مثبت این کتاب تحلیل روانشناختی شخصیت هاست که توسط نویسنده بخوبی صورت میگیرد و  اعمال آنها بخصوص حماقت های(اما ) را بی تاثیر از شرایط اجتماع نمیداند.
        

          خوشحالم که بعد از چندین وقفه بالاخره این کتاب رو تموم کردم، خوندنش در کل برام لذت بخش بود. این کتاب حاوی بهترین مقدمه‌ای بود که تابحال خونده بودم، درباره‌ی ماجرای نوشتن این کتاب و اتفاقات عجیب و غریبی که بعدش افتاده بود. خود کتاب هم داستان غم‌انگیزی داشت، خیلی به روحانیت در فرانسه کنایه میزد و ازشون انتقاد میکرد، شخصیت پردازی خوبی داشت و پایانی غم‌انگیزتر... از دید روانشناسی هم بخوام به موضوع نگاه کنم، بنظرم اما، شخصیت اصلی کتاب، دچار اختلال دوقطبی بود. و اینکه این آدم انگار با آدم‌ها، محیط، زندگی و فرهنگی محاصره شده بود که متعلق بهشون نبود. تمام عمر یک زندگی دیگه میخواست، یک زندگی اشرافی... یک همسر دیگه میخواست، همسری که عاشق پیشه باشه و حرف های زیبا بزنه و کارهای رمانتیک انجام بده و همسری رو که قلباً دوستش داشت دور انداخت. چون شبیه به همسر رویاهاش نبود. در این فضای ناخواستنی دچار روزمرگی شد و به خیانت پی در پی رو آورد. از خیانتش دفاع نمیکنم و بهانه تراشی هم نمیکنم، فقط تو ذهنم دنبال علتش میگردم و اینا به ذهنم میرسه. همونطور که گفتم پایان بسیار غم‌انگیزی داشت، نه تنها سرنوشت اما بلکه سرنوشت بچشون خیلی ناراحت کننده بود. بنظرم به این موضوع هم اشاره داشت که ما از روی خودخواهی و بیفکری کارهایی میکنیم که ممکنه نتایج ناخوشایندش گریبان نزدیکانمون رو هم بگیره
        

          خودِ کتاب مادام بوواری واقعا دلنشین و جذاب هست، که جای بحثی نیست،
اما راجع به مترجم ( سارا راکی ) که سلطانِ سانسورِ جهان هستند، باید بگم که دیگه اصلا سمت ترجمه های ایشون نمیرم.

این کتاب رو قبلا با ترجمه‌ی خوبِ ( مهستی بحرینی ) خونده بودم، که واقعا، ترجمه ی ایشون عالی بود.

اما سارا راکی، یه چیزاهایی رو سانسور کرده که آدم شاخ در میاره! 
با این سانسور ها، باعث میشه خواننده، سرنخ ها از دستش خارج بشه یا عمق ماجراها رو متوجه نشه!
من نمیدونم وقتی خانم سارا راکی، بلد نیست مثلِ خانم مهستی بحرینی، به متن اصلی وفادار و امانتدار باشه، چرا ترجمه میکنه!
من که راضی نیستم از ترجمه های این آدم. 
        

          وقتی شروع به خوندن این کتاب میکنین یک نکته مهم رو باید در نظر داشته باشین. کتاب تا نیمه خودش هیچ چیزی برای ارائه نداره و خیلی راحت خلاصه وار میتونم بگم آقا و خانوم بوواری با هم ازدواج میکنن و بعد میرن به یه روستای دور افتاده برای ادامه زندگی. اما بعد از اینجاست که داستان اون روی خودشو نشون میده و کم کم تا انتها همچنان مسیر اوج خودشو حفظ میکنه.
داستان کتاب برخلاف اون چیزی که در ظاهرش دیده و برداشت میشه اصلا مربوط به خیانت و تبعات اون نیست. فلوبر در لایه های پنهان داستان مفهوم عمیق عدالت در جهان و زندگی رو به تصویر کشیده. جهان بی رحمی که در اون شر برنده هست و خیر بازنده. در مادام بوواری هم بازنده واقعی شخصیت های خوب داستان و برنده ها شخصیت های منفی اون بودن. این موضوع تا جایی پیش میره که حتی به دخترک معصوم و بی گناه خانواده هم رحم نمیکنه و در پایان سرنوشت دردناکی رو برای اون رقم میزنه.
        

          چند روزی که این رمان را مطالعه میکردم، کاملا با این رمان زندگی کردم. 
اثری ارزشمند بود و از خواندن این رمان احساس رضایت دارم.
در این یادداشت نیازی نیست که خلاصه این کتاب را بنویسم، و اگر کسی هم بخواهد این کتاب را بخواند نیازی هم به خلاصه آن ندارد، چونکه خودش آن را مطالعه می‌کند. 
به نظر بنده هر وقت بخواهیم کتابی را شروع کنیم، خلاصه‌ای از آن خواندن اشتباه است، چونکه می‌فهمیم داستان به کجا ختم می‌شود.
وقتی خودت شروع کنی به خواندن یک رمان، وقتی هر صفحه از آن را مطالعه میکنی، با کنجکاوی و علاقه آن را ورق میزنی و می‌خوانی.
اگر کتاب را مطالعه کردی جملات بعدی هم نیز بخوان، در غیراینصورت ادامه نده!

اما اِما، شخص اول کتاب، زنی آرمان‌گرا و ناراضی از حال، زنی که نمی‌داند خوشبختی کجاست! فقط می‌خواهد آن را بدست بیاورد، شاید خوشبختی پشت آن کوه است، پس باید فرار کرد. ما باید برویم توی فکر اِما. چونکه تن به رابطه‌ای می‌داده است و همچنین آخرش هم خودکشی کرده است، نباید آن را انسان بدی بشماریم! هر کدام از ما می‌تواند اِما باشد، منظورم این نیست که ماها خیانت‌کار هستیم، نه. منظور من این است که هرکدام از ماها از زندگی رضایت نداریم، آرزوهایی داریم که خیلی آرمانی‌اند، از حالمان و از شرایطی که داریم لذت نمیبریم، برای جبران آن شاید دست به خطاهایی بزنیم، ناامید میشویم، از زندگی سیر میشویم، مانند اِما دست به‌هر کاری میزنیم تا حال خودمان را خوب کنیم، اما بدتر میکنیم. 
نمی‌خواهم بگویم فلوبر می‌توانست اِما را در آخر داستان به‌جای اینکه دست به خودکشی بزند، به شیوه‌ای آن را نجات بدهد، نه.‌شایداصلا فلوبر میخواست این رمان را بنویسد تا به ما تذکری بدهد.
نمیدانم شما دوستان چی از این کتاب برداشت کرده‌اید. اما اِما را در این کتاب دربیابید، آن را خیلی مطالعه کنید.

        

          مادام بواری داستان زنی است که در پی قدرت و رسیدن به زندگی بورژوایی همه چیز خود را فدا می کند . داستان فوق العاده زیبا و تراژیک است.
        

          خیلی خسته کننده بود خیلی..اگه قصد نویسنده این بود که ملال روزمرگی را با پوست و گوشت و استخوانمون احساس کنیم کاملا موفق بوده...منتظر نقطه عطف داستان بودم ولی اتفاق نیوفتاد و فقط به امید پایان متفاوت یا غیر منتظره تا آخر خواندمش...
داستانی پر از خیانت و حماقت...اعصابم خورد شد از حماقت این زن و شُل و ولی این مرد... 

تنها پیام مثبت این داستان این بود که هرچقدر به هوس و نفس دل بدی و جلوی خودت را نگیری توی باتلاقی از اشتباهات و حماقت ها گیر میوفتی...و به آدم های هول و سیری ناپذیر دل ند که زندگیت به باد میره...
در رابطه وقتی شور وهیجان اولیه از بین میره ملال زندگی روزمره خودنمایی میکنه...و راه حل،شروع یک رابطه جدید دیگه نیست چون این دور باطل ادامه پیدا میکنه اگر راه حل درستی براش پیدا نکنی... 

اگه تمام کتاب های توی لیستتون را خواندید و کتابی باقی نمونده بازم وقتتون را برای این کتاب نزارید....
        

          شاهکار جاودانه فلوبر ؛ اثری سترگ در نقد فانتزی های بلندپروازانه جامعه طبقه متوسط.
        

          با عذاب وجدان تمومش نکردم 😂
خیلی تعریفش رو شنیده بودم و کتاب صوتی اش رو تهیه کردم و واقعا برام مثل یک شکنجه بود ، شاید چون عادت کردم با شخصیت اصلی داستان ارتباط مثبتی برقرار کنم که خب فکر کنم توی این کتاب  میسر نیست .
        

          ‏آدم‌هایی شبیه «مادام بوواری» را اطرافمان دیده‌ایم؛ زندگی خوب و بی‌نقصی دارند، اما غر می‌زنند و در آرزوی رسیدن به لذاتی که در رمان‌ها و فیلم‌ها دیده‌اند یا از زندگی اشراف شنیده‌اند، مدام افول می‌کنند و در جهانی برساخته‌ی توهمات فرو می‌روند. تراژدی وقتی رخ می‌دهد که با حقیقت مواجه شوند.
        

          عجیب! 
هنوز وقتی کارهای مادام بواری یادم می‌آیید، چند دقیقه‌ایی حیران و گیج می‌شوم!
و ما ادراک خانم بواری!😑
        

          یکی از بهترین اثرهای فلوبر هست. 
کتاب تربیت احساسات فلوبر هم خوبه.
فلوبر یه جورایی تحت تاثیر اثر بالزاک ینی‌ زن سی‌ساله قرار گرفت و این کتاب رو نوشت. این کتاب عالیه واقعا. نویسنده به خاطر این کتاب خیلی اذیت شد و اونو هم متوقف کردن  چون می‌گفتن از نظر اخلاقی مشکل داره. ولی به نظرم همه‌ی انسان‌ها‌ باید این اثر زیبارو بخونند.
        

          یک. جامعه‌ی فرانسه‌ی قرن نوزدهم، درگیر تغییر ارزش‌های اشرافی و فئودالی به ارزش‌های برآمده از جنبش روشنگری و انقلاب 1789 است. تجربه دوره‌ی وحشت تحت حکومت ژاکوبن‌ها، ترورها و اعدام‌ها و خون‌ریزی‌های انقلابیون، امیدها و خوش‌بینی‌های بر آمده از جنبش روشنگری را کمرنگ و تاریک کرده است. جامعه دستخوش دگرگونی، اضطراب و پوست‌اندازی است. بخشی از جامعه با آغوش باز از ارزش‌های جدید بورژوازی استقبال می‌کنند و بخشی دیگر منتقدانه به آن نگاه می‌کنند. بخشی از ادبیات فرانسه‌ی قرن نوزدهم در چنین فضایی شکل می‌گیرد.

دو. فلوبر به جنبش رمانتیسم نزدیک است. رمانتیسم فلوبر نوعی واکنش احساسی در برابر خرد محوری برآمده از سنت روشنگری است. تمایل به برجسته کردن خویشتن انسانی، گرایش سوی گذشتهٔ تاریخی در برابر آشوب و بی‌نظمی جهان جدید. فلوبر ارزش‌های جدید بورژوازی را با بدبینی نگاه می‌کند. برای او نظم قدیم، ارزش‌های اشرافی و فئودالی همان گذشته‌ی نوستالژیک عزیز از دست رفته است.

سه. شخصیت "مادام بوواری" تجسم ارزش‌های جدید بورژاوزی و روشنگری از نگاه رمانتیک‌ها و منتقدان روشنگری و انقلاب است. زنی بدون میراث اشرافی، کتاب‌خوان، رویاپرداز و با قدرت سوژگی. زنی‌ مدرن که از تنگنای نظم و سنت قدیم فراتر می‌رود. از دید فلوبر اما این سوژگی تنها یک نتیجه در بر دارد: تباهی. و نماد و تجسم این تباهی، خیانت در تعریف نظم قدیم است، خیانت در ازدواج سنتی. گویی سوژگی زن جدید تنها یک حالت دارد و آن تباهی و خیانت است. مادام بوواری، خود "جامعه جدید" است. جامعه‌ای که نظم اخلاقی‌اش در حال تغییر است، مستقل از سنت اشرافی و مسیحیت قرون وسطایی و بر پای خرد روشنگری جدید تصمیم می‌گیرد و عمل می‌کند. اما از نظر فلوبر سرنوشت چنین جامعه‌ای چیست: تباهی، نابودی.

چهار. "اِما" در لحظات آشوب و دشواری، خاطرات خود را در صومعه به یاد می‌آورد. گاهی آرزو می‌کند که کاش  روزهای صومعه‌نشینی بازگردد. از نظر فلوبر آرامش در دل سنت، مذهب و نظم قدیم نهفته است. گویی او تصلب و بندهای سنتی را به آزادی، سوژگی و آشوب مدرن ترجیح می‌دهد.  

تیرماه لعنتی 99
        

          ناخوادآگاه یاد آناکارنینای تولستوی می‌افتیم از این جهت که درونمایه هر دو مسئله خیانت زن است. 
فلوبر نگاه کلان‌تر و انسانی‌تری دارد، ملال و *طمع* را دستمایه قرار می‌دهد. 

 تولستوی مسئله را اجتماعی و تا اندازه‌ای روانی می‌بیند. فلوبر بر بعد الاهیاتی هم نظر دارد. 

من شخصا کار فلوبر را خیلی بیشتر پسندیدم. هم اطناب بی‌مورد تولستوی را نداشت و بر موضوع متمرکز بود و هم قوت قلم از نظرم بسیار بیشتر حس می‌شد.
        

          و بله بالاخره به اتمام رسید :)
این کتاب را در مرداد ماه شروع به خواندن کردم و
 در زمانی بود که دچار آبله مرغان شدم حال و احوالمان در آن روزگار بسی داغان و نالان بود و به همین دلیل از  حال و هوای  این کتاب به کلی دور گشتم ...
و حالا  تقریبا پس از گذشت ۶ ماه..
دوباره خوانشش را در دو روز به اتمام رساندم .
داستان خیلی دلنشین و با پایانی قابل پیش بینی داشت البته برای من ،
خیلی ها برایشان غیر قابل پیش بینی بود .
خیلی با خودم کلنجار میرفتم که بتوانم مادام را دوست بدارم 
اما نمیشد ....
تمام و کمال پذیرایش باشم یک سری زمان ها واقعا درکش
میکردم و اما یک سری زمان ها از جهل او اعصاب و روانم بهم می‌ریخت ،
بیش از اندازه برت کوچولو را دوست می‌داشتم و برای سرنوشت او دلم بسیار میسوخت ...

        

          " به راستی که هیچ چیز ارزش جستجو نداشت؛ همه چیز دروغ بود! هر لبخندی خمیازه ای از ملال را پنهان می کرد و هر شادی ای لعنتی را، هر لذتی چندشش را، و از بهترین بوسه ها چیزی جز میل تحقق ناپذیر خوشی بزرگتری روی لب ها نمی ماند. "

اِما به معنی واقعی کلمه توصیف عبارت " در خود جا نشدن " است. اِما در خودش جا نمی شه، می خواد از خونه اش، از روستاش، از بچه اش، از شوهرش، از معشوقه هاش، از مذهبش بیرون بزنه، اما نمی تونه هر بار با شکست مواجه میشه. اولش فکر می کنه شوهرش راه رهایی اشه اما شارل اون قدرها هم رویایی نیست، فرزندش اون طور که دلش می خواد پسر نمیشه، معشوقه هاش فقط تا وسط راه هستند و وقتی قضیه جدی میشه رهاش می کنن. اِما دچار ملاله و برای برطرف کردن این ملال دست گردن هرچی میندازه. شایدم اشتباهش همینه که انقدر سخت تلاش می کنه تا به وسیله ی یه آدمی این ملال رو از بین ببره. اما اون قدر هم این کارش عجیب نیست. همه ی ما کمابیش برای برطرف کردن ملالمون به آدمها روی میاریم. اِما هیچ کس رو واقعا دوست نداشت فقط می خواست از طریق اونها احساس کنه اون ایده ای که توذهنشه حقیقت داره و دائما متوجه می شدکه اینطور هم نیست. اِما ادا در میاره. حتا وقتی خبر مرگ مادرش رو می شنوه دلش می خواد یه جور باشکوهی عزاداری کنه واسه همین به پدرش میگه وقتی مرد تو قبر اون خاکش کنن. حتا میخواد در عزاداری هم یه جور باشکوهی عزاداری کنه.
تمام ایده های رویایی که تو ذهن اِما هستن و داره سعی می کنه بهشون برسه ایده های رمانتیک هایی است که فلوبر میخواد مسخره بودن، تهی بودن و کلیشه ای بودنشون رو نشون بده.
حال و هوای آناکارنینا رو داشت اما دلایل آنا و اِما کاملا متفاوت بودن با هم.
فلوبر هم دیوانه ایست در توصیف کردن. صحنه ای که اِما و لئون سوار کالسکه هستن و زاویه دید داستان از راننده ی کالسکه است خیلی عجیب و خوب بود.