سال‌ها پیش این کتاب را خونده‌ام اما داستان آنقدر جذاب بود که هنوز به یادم مانده.
روابط انسانی پیچیده و گاهی عجیب. آخرش ولی نفهمیدم که عشق ارزشش را داشت یا نه.
        

          پرنده خارزار از اون دست داستانهاییه که از کودکی تا پیری قهرمان قصه رو روایت میکنه، مگهان کلیری کوچولو از همون اول داستان که عروسک تازه اش توسط برادرهاش خراب میشن، توجه و ترحم مارو جلب میکنه تا پایان داستان، جوری که با خودمون میگیم مگی انقدر محکم بود؟! 
در کل کتاب روایت یه خانواده است، خانواده ی کلیری که سختی زیاد میبینند ولی بازم به زندگی نمیبازن. 
گرچه من خودم خیلی با شخصیت های کتاب به خصوص مردها و احساسشون نسبت به کار و زن و زندگی کنار نمیمودم به خصوص پدر رالف و علاقه اش به کلیسا ولی داستان روایت خوبی داشت، توصیفات زیاد نویسنده هم از همه چیز برای همچین رمانی قابل پیش بینی بود.
پ.ن: با خوندن این رمانها و کتابها بیشتر متوجه سردی و خشک بودن روابط عاطفی توی غرب میشم.
        

          کتاب طولانیه،حوصله می‌خواد . تهش وی بدست میارید؟
یه داستان فوق‌العاده 🤌
عشق نافرجام کوچک‌ترین و تنها دختر خانواده به کشیش جوانی که اون رو در قبال پول پشت سر می‌زاره. 
اما خب ،مانع بین‌دو کاراکتر از بین میره و دست به گناه می‌زنن. تقاص گناهشون چی؟ معلومه که می بینن و چقدر هر‌دو رو خرد کرد.
کتاب قشنگیه،توصیه میکنم بخونید، حال و هوای استرالیایش نظیر نداره ، داستان  شباهت زیادی به رمان خرمگس داره هرچند پرنده خارزار جذاااااب تره.
        

          از دیشب همراه خانواده‌ی کلیری در حال اشک ریختن هستم و امروز به این نتیجه رسیدم که تا وقتی کتاب تموم نشه، این سوگ تمومی ندارد!
داستان درباره‌ی خانواده‌ی کلیری هست که نیوزلند زندگی می‌کنند و بخاطر نامه‌ای که از عمه‌شون میرسه به استرالیا مهاجرت می‌کنند و از طریق اتفاقاتی که رخ میده درویدا برای اون‌ها مرکز جهان میشه!
این کتاب داستان جمع شدن‌ها و دور شدن‌ها، کم شدن‌ها و زیاد شدن‌هاست. دو جلد در یک جلد قرار داره و بخش‌های کتاب به اسم شخصیت‌هاست ولی الزاماً زندگی از زاویه‌ی دید اون‌ها روایت نمیشه. توی جلد اول مگی(دختر خانواده) شخصیت اصلی به حساب میاد و بیشتر داستان حول محور او می چرخد ولی در جلد دوم به نوعی همه شخصیت اصلی هستند و جنگ نوع عاشقانه‌های جلد اول رو عوض کرده.

۲۹مرداد۰۳
        

          داستان روایت زندگی سه نسل از خانواده پرجمعیت کلیری هست با تمرکز روی تنها دختر خانواده، مگی. داستان به شدت اعصاب‌خردکن شروع میشه و تا جایی که میشه بلا و بدبختی سر مگی کوچولو می‌ریزه تا حسابی خواننده رو با خودش همراه کنه. ما مگی رو از کودکی تا اواخر میانسالی دنبال می‌کنیم. داستان پرش‌های زمانی زیادی داره که با توجه به نوع داستان اجتناب‌ناپذیر هست.
اکثر داستان در استرالیا می‌گذره و نویسنده توصیفات دقیقی از فضا و طبیعت اونجا ارائه میده جوری که درویدا و زمین‌هاش رو می‌تونید به راحتی ببینید. از استرالیای کتاب خوشم اومد.  
همه چیز توی داستان پیدا میشه، عشق ممنوعه، دعواهای خانوادگی، سیل، خشکسالی، آتش‌سوزی گسترده، جنگ، مسائل کلیسا و واتیکان، جنگ جهانی، جنگ داخلی یونان، طغیان نسل جدید در برابر ایده‌های قدیمی، چگونگی گله‌داری و چیدن نیشکر و ... طبیعی هست وقتی به این همه مسئله بپردازی حتی اگر ۷۰۰ صفحه هم کتاب بنویسی حق مطلب برای همه‌اش ادا نمی‌شه.
کتاب خوبی هست. روایت با اینکه گاهی کند و کشدار می‌شه ولی باز ریتم خودش و پیدا میکنه و می‌تونه خواننده رو همراه کنه. البته به نظر من نیمه دوم کتاب اگر نبود هم نبود. 
پ.ن. یک روز که خیلی استرس داشتم جهت درمان کتاب و خریدم. زمانی که عمیقا غمگین بودم کتاب و خواندم، یک هفته‌ای. برای همین داستان توی ذهنم خیلی موندگار شد. گاهی ارزش کتاب‌ها و داستان‌ها نه به کیفیت خودشون که به گره‌خوردنشون به لحظات خاص زندگی هست. 


        

          کتابی به غایت زیبا، داستان زندگی یک خانواده را که به استرالیا مهاجرت کرده اند به زیبایی باهمه شادی ها و غم ها به تصویر میکشد، البته بیشتر غم ها، و بنظرم  به کلیسا نقدهای جدی و بجا وارد میکند.
با  حجم حدود800 صفحه روزهای خوبی همراه با اشک و لبخند برایم رقم زد. 
        

          ارزش خوندن داشت
        

          این اثر در واقع coming of age ئه.از یک جایی با شخصیت همراه میشیم و باهاش ادامه می‌دهیم تا انتها.شبیه زندگی بود.با همون افت و خیزها.رسیدنها و نرسیدنها.تلخیها و شادی‌ها.باهاش خندیدم و البته بیشتر گریه کردم.
        

          اولین کتاب ناتمام رهاشدهٔ ۱۴۰۴ (حدود ۵۰ درصد).
بعد از تصمیم به رها کردن کتاب رفتم خلاصهٔ نیمهٔ دوم رو تو نت خوندم و جدا خوشحال شدم از تصمیمی که گرفتم 😐 (ممنون از دوستانی که باعث شدن به طور جدی به این موضوع فکر کنم و در نهایت انجامش بدم🌹).

این از اون کتاب‌هاست که درک امتیاز بالاش تو گودریدز برام سخته جدا و بعد از مواجه شدن باهاش به خاطر تمام حرف‌های بدی که در مورد کتاب‌های «جین ایر» و «شمال و جنوب» زدم عذاب وجدان گرفتم، مخصوصا جین ایر 😄.

کتاب شخصیت‌های متعددی داره و در نیوزیلند و استرالیا اتفاق می‌افته. البته شخصیت اصلی دختریه به اسم مگ‌هان/مگی.

از جهت موقعیت مکانی واقعا می‌تونست جالب باشه از اونجایی که تا به حال کتابی از استرالیا نخونده بودم و آشنایی خاصی با نوع زندگی مردم اونجا نداشتم.
ولی خب، شخصیت‌ها اینقدر نچسب بودن و سیر وقایع اینقدر رومخ بود که این مکان بکر نتونه به جذابیت کتاب کمکی کنه (از نظر من البته).
اون چیزی هم که بیشتر از همه باعث شد از این کتاب بدم بیاد ماجراهای عشقیش بود که همه یه جوری بودن. 
حالا من که کلا از این نوع طرح داستان‌ها جدا بدم میاد، ولی خب متأسفانه کتاب جنبه‌های دیگه‌ای نداشت که بتونه برام این قضیه رو جبران کنه، مثلا دریغ از یه شخصیت که بتونم دوستش داشته باشم (یکی بود که اونم حدود ۴۰ درصد مرد). یعنی در واقع نتونستم هیچ‌گونه ارتباط عاطفی با شخصیت‌ها برقرار کنم یا به هر حال طور دیگه از داستان استفاده ببرم...
دیگه توضیحات بیشتر رو می‌ذارم بعد از هشدار افشا 🚶🏻‍♀️

قبلش بگم که سانسور کتاب هم خیلی زیاده و البته خودم انتظار نداشتم یه کتاب مربوط به سال ۱۹۷۷ اینقدر صحنهٔ باز جنسی داشته باشه، تازه من دیگه موارد جلوتر از ۵۰ درصد رو چک نکردم که می‌دونم هست! (یکی از صحنه‌هایی که خیلی ازش بدم اومد مثلا قلفتی تو ترجمه حذف شده بود...).

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

⚠️ هشدار افشا ⚠️

یه مادر به شدت بی‌احساس داریم که فقط کارش زاییدن بچه و تر و خشک کردنشونه.
چرا؟ 
چون قبلا تو یه رابطهٔ نامشروع بچه‌دار شده و خانواده مجبورش کردن بعدا با این مرد ازدواج کنه.
حالا کار نداریم که این مرد خیلی آدم خوب و مهربونیه و خیلی دوستش داره. و این خانوم تازه بعد مرگش می‌فهمه چقدر خودشم دوستش داشته (البته لطف می‌کنه بعدش همچنان همون سنگی که بود باقی می‌مونه).
این خانوم فقطططط همین پسر اول رو دوست داره و میزان بی‌اعتناییش به بقیه خصوصا دختر خانواده یکی از دلایل به وجود اومدن اتفاقات بد بعدیه.
بعد عشق این پسر هم به این مادر یه جاهایی واقعا یه جوری بود! یعنی از حد یه رابطهٔ عادی مادر-فرزندی فراتر می‌رفت و به حد رقابت با مرد خانواده می‌رسید.


و گل سرسبد کتاب، پدر رالف 😐
این آقا یه کشیش بسیار خوش‌قیافهٔ ۲۸ ساله‌ست که در نگاه اول عاشق دخترک ۱۰ سالهٔ این خانواده یعنی همون مگی می‌شه 😐
من هی سعی می‌کردم از این عشق چیزی به جز پدوفیلی برداشت کنم و بگم نه، مثل دخترش یا خواهرش مگی رو دوست داره ولی نمی‌شد.
این که خودش یه جوری بود هیچی، یه بیوه‌زن ۶۵ ساله هم هست که از این کشیشه خوشش میاد و به خاطر این عشق به این دختره که می‌شه برادرزاده‌ش به شدت حسودی می‌کنه و تهش زهرش رو می‌ریزه 😐 یعنی شما فقط بازهٔ سنی روابط عشقی رو ببینید تو این کتاب 😐
به هر حال این آقای کشیش اینقدر دور و بر دخترک می‌پلکه که اونم تا به بلوغ می‌رسه به جز این کشیش کسی رو نمی‌خواد.
ولی خب، این آقا کشیش کاتولیکه، در نتیجه دختره رو ول می‌کنه تا به جاه‌طلبی‌هاش برسه (بله، جاه‌طلبی! یعنی این مرد شاید بشه گفت در حد مضحک بودن عاشق اسقف شدن و پیشرفت تو مقامات کلیسا نشون داده شده بود).
دخترک سرخورده هم بعدا می‌ره با یه آدم عوضی ازدواج می‌کنه فقط به این دلیل که از نظر تیپ و قیافه شبیه این جناب کشیشه.
بعد که می‌فهمه چه خبطی کرده سرخورده‌تر می‌شه و اینجا جناب کشیش که شده اسقف سرمی‌رسه و بالاخره به عشقش جواب می‌ده و حامله‌ش می‌کنه 😐
دختره هم در دم از شوهره طلاق می‌گیره (بعد آخرین رابطه تا بتونه بگه بچه واسه اونه) و برمی‌گرده خونه‌شون.
 دیگه می‌گذره و کشیشه این پسر رو زیر پر و‌ بال می‌گیره بدون اینکه ذره‌ای احتمال بده این پسر خوش‌قیافه که خیلی شبیه خودشه ممکنه پسر خودش باشه 😐 
و دیگه باقی ماجرا تا مرگ این پسر (کلا نویسنده خیلی از اینکه سر این خانواده بلا بیاره خوشش می‌اومد)...

نکات رو مخ البته به این موارد ختم نمی‌شد ولی خب اصلش اینا بود 🚶🏻‍♀️
        

          اگر رویاها اسب بودند فقرا می‌توانستند سوار آن شوند.
        

          این رمان همونِ رمانِ پرنده خارزار هست
فقط نمیدونم چرا وقتی اسمِ کتابی رو تغییر میدن به دلیلِ ترجمه ای متفاوت عنوان نمیکنن که با اسامی دیگری ممکنه یافت بشه و در واقع رمان یک دونه هست با اسامی مختلف

        

          کتاب پرنده خارزار، رمانی نوشته ی کالین مک کالو است که نخستین بار در سال 1977 به انتشار رسید. این داستان وسیع و حماسه گونه درباره ی رویاها، مشکلات، آرزوهای تاریک، و عشق های ممنوعه در مناطق خشک و بیابانی استرالیا، مخاطبین را در سراسر جهان مسحور خود ساخته است. کتاب پرنده خارزار، داستان سه نسل از خانواده ی کلیریس را روایت می کند؛ گله دارانی که از سرزمینی زیبا و سرسخت، زندگی طلب می کنند و همزمان با دلخوری ها، ضعف ها و اسراری رو به رو می شوند که به خانواده شان رسوخ می کند. داستان این رمان بیش از هرچیز، به ماجرای زندگی تنها دختر خانواده، مگی و رابطه ی طولانی اش با کشیشی به نام پدر رالف دوبریکاسار می پردازد؛ ارتباطی پر تب و تاب که ورای محدودیت های زمان و مکان قدم می گذارد.

نظر کاملاً شخصی من :::

بعد از بیست سال بازخوانیش کردم 🥰
جز کتابایی که نمیشه خیلی در موردش صحبت کرد … ردی روی قلبت میذاره که برات شیرینه ….
جلد اول با عشق تموم میشه و جلد دوم با جنگ جهانی دوم و قحطی شروع میشه و بی رحمانه یادآوری می‌کنه که زندگی قرار نیست همیشه آروم و قشنگ باشه و اتفاقا خیلی بی‌رحم‌تر از چیزیه که ما فکر می‌کنیم.
هرچقدر از احساسات گزنده و شیرینش بگم حق مطلب ادا نمیشه پس فقط میگم بخونینش 🩷

#پرنده_خارزار 
#کالین_مکالو
        

          شش ماه سیزده روز کم طول کشید خوندنش... تازه چون قرض گرفته بودم... پیر شدم انگار

خوب بود. بدک نبود. جالب بود و به یک بار خوندنش می‌ارزید. حیف بود که نمادپردازی‌های اصلیش رو خودش لو داد تو داستان و الا شاید بعدا یه جا می‌خوندم و بیشتر کیف می‌کردم.
        

          خط سیر یک خانواده؛ یک دختر در سال‌های ۱۹۳۰ و بعد از اون. داستان یه عشق...
اتفاق عجیب غریب بزرگی نمیوفته توی این سال‌ها. شبیه یه زندگی معمولی، با بالا و پایین‌های شبیه بقیه آدما. اما پر از حس خوب که میتونه آدم رو با خودش همراه کنه و کنجکاو که بعدش چی میشه. 
آخرش میفهمید که چرا اسم رمان اینه. ( چون خودم در طول داستان همش منتظر ردی از پرنده خارزار بودم😁)
        

          کتاب‌های کلاسیک و قطور معمولا حوصله‌ی زیادی می‌خواهد. اما پاداش این صبر و حوصله داشتن داستان است. خط داستانی که هر لحظه با آن جلو می‌روی و با آدم‌های داستان زندگی می‌کنی.
هر بخش پرنده خارزار به اسم یکی از شخصیت‌های کتاب است ولی این کتاب، کتاب مگی است. شخصیت‌های دیگر برای کامل کردن مگی وارد و خارج می‌شوند. داستان از کودکی مگی و مهاجرتش از نیوزیلند به استرالیا شروع می‌شود و تا کهنسالیش ادامه پیدا می‌کند.
به نظرم کتاب به خوبی کلاسیک‌هایی مثل رمان‌های جین آستین یا برباد رفته نیست اما قطعا یک بار ارزش خوانده شدن را دارد.
        

          نه جوری بود که دوست داشته باشم دوباره بخونمش
نه  احساس میکنم از خوندنش نفع یا ضرری بردم
شاید از بین تمام شاخ و برگهای پراکنده ی داستان، بشه گفت که اون شاخه اصلیه حول یه تفکر که از نظر منی که کاتولیک نیستم، باطله می‌گرده و اون اینه که مردِ خدا تو آیین کاتولیک بین عشقش به انسان و خدا باید یکی رو انتخاب کنه و خدا رقیبی برای خودش نمی پسنده! همین قدر تُهی! انگار خدا حسوده!!! و این مسأاله باعث سیاه بختی یه تعداد آدم میشه .
بله این کتاب داستان زندگی سیاه بختانه و ناگزیر یه خانواده است.

سه ستاره برای توصیفات نویسنده از استرالیا و اطلاعات تمیزی که از وقایع قرن بیستم که حول استرالیا و ... میداد.
سه ستاره به خاطر پَدی و درویدا
        

          عاشقانه بود ولی نه چندان پاک!
به وضوح نویسنده میخواست تابوشکنی کنه 
دوستش نداشتم
مخصوصا هرچی به سمت آخر میرفت ضعیف تر میشد.
        

          از بهترین و در ردیفِ اولین رمان هایِ زیبا و جذابی بود که خوندم و بسیار لذت بردم،  جایِ هیچ مدل انتقادی نداره،  همه چیزِ این رمان سرِ جای خودشه از شخصیت پردازی، تصویرسازی، روندِ داستان که از کودکی تا پیری هست، زمان بندی، نوعِ ابرازِ احساسات و عواطف و....  کامل و بی نقص👌🏻👏🏻 فقط کاش ترجمه بهتری ازش بود که لذتِ خوندن رو کامل میکرد،  ترجمه و جملات در خیلی از جاها بسیار سنگین، گیج کننده( که راوی کیه)  و جملاتِ کِش داری که چندین بار میخوندم تا به فعل و معنی میرسیدم یا خودم درک میکردم!  در کل ترجمه غبرایی خیلی روی مخ و اعصابم رژه رفت و خودش نیاز به مترجم و برگردان داشت 🙄 سوایِ از ترجمه، رمان عالی، شیرین، گیرا و به یادماندنی و پیشنهاد میشه👍🏻
        

          فی بافتن را از سر گرفت و به نرمی گفت: "پس وقتی ما برویم، دیگر کسی نخواهد بود. دیگر درویدا نخواهد بود.آه، چرا، یک خط را در کتاب‌های تاریخ به آن اختصاص خواهند داد، و روزی مرد جوان و کوشایی به گیلی خواهد آمد تا هر کسی را که چیزی به یاد داشته باشد پیدا کند و با او گفت‌وگو بکند، برای کتابی که قرار است درباره درویدا این آخرین دامداری قدرتمند نیوساوث ولز، رج بزند. ولی هیچ‌یک از خوانندگانش هیچ‌گاه نخواهند فهمید که آنجا واقعا چگونه بوده است. چرا که نمی‌توانند بفهمند. باید پاره‌ای از آن می‌بودند تا به آن پی ببرند."


بعضی از کتابا هستن که خیلی نمیشه درموردشون صحبت کرد، چون از خودشون ردی روی قلبت میذارن که باید حس کنید و تو قالب کلمات نمی‌گنجه.

کتاب داستان پرفراز و نشیب سه نسل از خانواده پرجمعیت کلیری‌هاست، یا بهتر بگم هسته اصلی کتاب تنها دختر این خانواده "مگی"ست. ابتدای کتاب نامه‌ای از خواهر بزرگ پدی (پدر خانواده) به دست کلیری‌ها می‌رسه و در پی یک زندگی بهتر از نیوزلند به استرالیا مهاجرت می‌کنند.
با مهاجرت کلیری‌ها به استرالیا داستان کم‌کم از فضای نوستالژیک و خانوادگی خارج می‌شه و کلیسا و عشق و سیاست به ترتیب وارد کتاب می‌شه.
‌
پرنده خارزار یک کتاب دوجلدی در یک جلده!
جلد اول ۴ بخش و ۱۳ فصل داره، هر بخش به یک شخصیت تعلق داره و محور اصلی داستان تقریبا همون شخصه. جلد دوم هم ۳ بخش داره و باز به همین‌صورته.
‌
جلد اول با عشق تموم میشه و جلد دوم با جنگ جهانی دوم و قحطی شروع میشه و بی رحمانه یادآوری می‌کنه که زندگی قرار نیست همیشه آروم و قشنگ باشه و اتفاقا خیلی بی‌رحم‌تر از چیزیه که ما فکر می‌کنیم.

حدودا دو فصل ابتدای این بخش پر از اطلاعات تاریخی و سیاسیه، و به طور کلی از ابتدا تا انتهای کتاب در پس‌زمینه داستان می‌تونید یه اطلاعات کلی از تاریخ و تحولات استرالیا در قرن بیستم کسب کنید.
و خب حرف از تاریخ شد، و تاریخ دوباره تکرار میشه.
انگار اتفاقات زندگی مادر برای دختر به ارث می‌رسه و... (خودتون بخونید من که نباید همه‌شو بگم!)

حضور مگی در جلد دوم کم‌رنگ میشه و بیشتر درمورد فرزندانش می‌خونیم، هم‌چنین از استرالیا دور می‌شیم و به واتیکان، رم و لندن سفر می‌کنیم. بهتره بگم این بخش دختر جا پای مادرش میذاره و حضور جاستین دختر مگی پررنگ‌تره و در اغلب اتفاقات حضور داره.

نکته قابل توجه در جلد دوم کتاب، مقایسه زندگی مگی و جاستین بود.تحولاتی که برای جامعه زنان در این مدت رخ داده و طرز تفکرات و... به‌خوبی مشهود و قابل لمس بود.

در نهایت نمی‌تونم بگم این کتاب حکایت خیلی جدید و متفاوتی داره یا شما رو با هیجانش میخکوب می‌کنه اما این کتاب دقیقا همون کتابیه که بعد از یه روز پرمشغله، باید توی سکوت شب خوند، ذهن رو رها کرد و از طبیعت وحشی استرالیا لذت بُرد.
شما بزرگ‌شدن و قد‌کشیدن شخصیت‌ها رو می‌بینید، از تصمیم‌هاشون باخبرید و منتظر عواقبش هستید. با این کتاب خواهید خندید و خواهید گریست و احتمالا از دست رالف و لوک انقدر حرص بخورید.
و فضاسازی و جزئیات کتاب اونقدر قشنگ و کامل و به‌جاست که حس می‌کردم همین الان با کلیری‌ها در درویدا هستم.
‌
من آدمی نیستم که به ادبیات کلاسیک علاقه‌مند باشه و احتمالا بدونید چقدر سخته واسم خوندن کتابای کلاسیک اما پرنده خارزار کتابی بود که من رو تا صبح بیدار نگه داشت.
پس اگه مثل من کلاسیک‌خون نیستید، احتمالا این کتاب رو بپسندید و اگه طرفدار این سبک هستید لذت خوندنش رو از خودتون دریغ نکنید.
‌
‌
پ.ن۱: گویا کتاب یک مینی سریال داره، اما بعید میدونم نگاه کنم چون دیدم رالف توی سریال به جذابیت رالف توی کتاب نیست و نمی‌خوام تصوراتم خراب شه.

پ.ن۲: می‌گن این کتاب و برباد رفته شباهت‌های زیادی دارند، ایشالله بعدش بریم سراغ اون. (البته الان نه، شاید سال دیگه)

پ.ن۳: فکر می‌کنم کتاب به یک ویرایش نیاز داره، ترجمه خوب و روانی داره اما یک دستی به سر و روش کشیده بشه شاید بد نباشه!
        

          خوندن این کتاب فکرکنم حدودا دو ماه طول کشید. پرنده خارزار چیزی جدا از زندگی ما نیست. داستان زندگی خانواده کلیری انگار برای خود ما اتفاق میوفته و خواننده موقع خوندن این کتاب احساس غربت و جدا بودن از کتاب نمیکنه و به راحتی با داستان همراه میشه و همین میتونه یکی از نقاط قوت کتاب باشه. میخواستم بنویسم تقابل اشک‌ها و لبخندها ولی دیدم بیشتر اشک بود تا لبخند. جایی که فکر میکردم دیگه مشکلات تموم شده باز هم یک مشکل دیگه از جای دیگه سر باز میکرد. داستان این کتاب بیشتر حول محور دختر خانواده کلیری میچرخه ولی باز هم داستان سایر افراد خانواده رو هم بیان میکنه. تقریبا ۷۰ درصد پایانی داستان یک مقدار روند داستان کند میشه اما کلا در طول داستان با اتفاقات عجیب غریب که اصلا به ذهن خواننده خطور هم نمیکنه، اون رو غافلگیر میکنه. 
به هیچ وجه پرنده خارزار رو از دست ندین و ازش لذت ببرید.