مجموعه داستانهای کوتاه از مرجان شیرمحمدی که پیش از این کتاب آذر شهدخت پرویز و دیگران رو ازش خونده بودم و قلمش رو دوست داشتم. قلم روان و شیوایی داره و داستانها هم خیلی خوشخوان هستن. عنصر اصلی و وجه شبه همه داستان‌ها شاید بشه گفت دلباختگی ئه. توی آدمهای مختلف و جاهای مختلف. من پسندیدمش. میخواستم یه چیزی بخونم که حواسم رو تا حدی پرت کنه و این کتاب تاحد زیادی موفق بود. داستان آخر هم از بقیه بیشتر دوست داشتم.
      

        پیش از هرچیز لعنت به نشر ثالث با غلط‌های املاییش!خنده‌داره مثلا فِرز و چابک رو نوشته فرض:))) زشته واقعا کاش یه فکری کنن.
و بعدتر، این کتابو امانت گرفتم و در دو نشست تقریبا تموم شد. خوش‌خوان و روون بود. دیالوگ‌های خوبی داشت و قصه تا یه جاهایی تو رو می‌کشوند هرچند بنظرم پایان بندی خوب نبود و همه چیز رها شد رو هوا. انگار نویسنده نمیدونست باید چیکار کنه.
یه فیلم سینمایی هم ساخته شده از این رمان که هنوز ندیدم ولی ترکیب بازیگراش خوب به نظر می‌رسید. تو برناممه که ببینم.
اما درباره قصه، راستش شروع خوبی داره ولی از یک سوم ابتدایی به بعد داستان کلا عوض میشه و یه چیز دیگه میشه. من دوست داشتم همون قصه اصلی ادامه پیدا کنه. اگر هم قرار بود برشی از زندگی روزمره باشه، برشی که انتخاب شده یکم زیادی پرماجراست.
تعدد شخصیت‌ها زیاده و خیلی هم لازم نیست. یعنی اونقدر نقشی در پیشبرد داستان ندارن. بعضیاشون که اصلا ندارن. زن و بچه‌های فرهاد الان تو ذهنم پررنگترینشونه که اصلا تاثیری نداشتن.
در مجموع دوستش داشتم. و خوشحالم که بعد چندماه تونستم یه کتاب رو تموم کنم. آفرین به من🥰
      

        روم نمیشه یادداشت بنویسم آخه:)
بچه جون خیلی دوستش داشت و دومین کتاب عمرش بود. برای تقویت حس لامسه و درک پارچه‌ها و متریالهای مختلف برای بچه‌ها خوبه. شامل چندتا برگه کلفته که وسطش یه تیکه پارچه گذاشتن به رنگ و پترن پوست اون حیوون و کنارش صدای اون حیوون هم نوشته شده مثلا گربه با پارچه مشکی مخمل و کنارش میوووو:)))
نمیتونن پاره‌اش کنن و این نمیدونم هنوز که خوبه یا بد. رنگاش نظر بچه جونو جلب کرد در حدی که پستونک رو تف کرد اونور از شادی:)
خلاصه که بچه ما باهاش یه یک ربعی سرگرم بود و فقط یه مامان میفهمه یه ربع سکوت بچه یعنی چییی😂
      

        دخترچه خیلی خوشش اومد ازش😄
      

        بامزه و شیرین و دوست داشتنی.
کتاب خاطرات حمید جبلی، که برای خود من خیلی فرد دوستداشتنی‌ایه و بخش مهمی از خاطرات کودکی من و هم سن و سالام رو ساخته. خیلی دوستش داشتم و حالم رو خوب کرد. نیم ستاره کم میدم چون فونت و طراحی صفحه‌های کتاب رو دوست نداشتم و خوندن رو کمی سخت کرده بود.
به نظرم برای هدیه دادن مناسب باشه، همونطور که من به‌عنوان کادوی تولد گرفتم🥰
      

        اول از همه فکر می‌کنم دلیل مهم معروف شدن این کتاب سریالی بود که ازش ساخته شده. هرچند هنوز ندیدمش و راجع به اون نمیتونم نظری بدم ولی کتاب رو خیلی دوست نداشتم.
چرا؟چون شبیه غذاهای هندی بود. تند و پرادویه. و خب قطعا همه در مورد نابرابری‌ها و ناعدالتی‌های جنسیتی که چه قبلا و چه الان وجود داشته و داره هم نظریم، منتها نویسنده انگار داشت خودشو در خلال داستان تخلیههههه می‌کرد:)یعنی یه جاهاییش واقعا اذیت کننده بود این حجم شعار و داد زدن!
حقیقتشو بخوام بگم حس کردم کتابو دادن نتفلیکس نوشته. یه زن سوپر موفق و خفن، مردهای بد و عوضی که نمیخوان به خواسته‌اش برسه و چندتا شخصیت همجنسگرا و مخالفت با ازدواج. یه فرمول تکراری و کلیشه‌ای که خیلی زیاد می‌بینیم این روزا.
زن قصه، الیزابت، انگار که از آسمون افتاده روی زمین. همه خوبی‌ها رو داره. آشپزی عالی. توی شیمی و علم درجه یک. مادر نمونه. پارتنر بی‌نظیر. و وقتی یهو می‌ره توی جایی که هیچ سررشته‌ای ازش نداره(قایقرانی) اینطوریه که حاجی!بچه شدی!اینکه کاری نداره!مثل یه فرمول شیمیه. الان برات قهرمان استان و کشور و قاره و سیاره و کهکشان راه شیری می‌شم بابا! بعد فیزیک و آمادگی جسمانی و تمرین و فلان همه کشک! من یه زن فمنیستم پس قطعا بهترم. اصلا شک نکن.
و پایان بندی بشدت هندی و آب‌دوغ خیاری. اصلا خوشم نیومد. همه چیز رو سریع بهم وصل کرد و همه رو بهم رسوند و تا آخر عمر به خوبی و خوشی باهم زندگی کردن.
به نظرم ارزش خوندن و وقت گذاشتن در این حجم رو نداره. نخونید. 
دو ستاره هم فقط بخاطر نمیچه کششی که داشت و شخصیت هریت و شیش و نیم میدم که یکم خوب پرداخت شده بود.

      

        راستش شاید دو ستاره هم زیادشه. اونم فقط برای تصویرگریش دادم. حس می‌کنم این‌قدر داستان سانسور شده که هیچی ازش نمی‌فهمم. قصه‌ها و آدمها رو هوا رها شدن. هیچ عطفی وجود نداشت. انگار چندتا یادداشت رندوم و بی‌ربط بهم رو خونده باشی. فقط قسمت عینک برداشتن دختربچه برام زیبا و لطیف بود. غیر از اون اصلا نفهمیدم چرا فرانسه بودن، چرا رفتن آمریکا، باباهه چی کاره بود، مامانه چرا نبود، شریک بابا مشکلش چی بود، ماجرای دوست کاترین چی شد ووووو......
فکر کردم مشکل طاقچه است ولی انگار که خیلیا این داستان رو با کتاب داشتن. ناامیدم کرد:(
      

        قراره که یه کتاب درباره روانشناسی کودک بخونی، ولی به خودت میای و حس میکنی داری توی جلسات مادران که توی کتاب مدام راجع بهش گفته میشه شرکت می‌کنی. لحن صمیمی و دوستانه، فضای غیر دستوری (برعکس بسیاری از کتابهای تربیتی که مدام بکن نکن دارن)و از همه مهم‌تر کاربردی بودنش باعث شد خیلی تجربه خوبی از خوندنش داشته باشم و میتونم بگم کتاب درباره ارتباطه، نه فقط تربیت فرزند.
نیم ستاره کم کردم بخاطر چند جای معدود که زیادی کش اومده بود و یه بخشهایی هم خیلی به فرهنگ جامعه نویسنده برمی‌گشت که برای خواننده غیر آمریکایی ارتباط باهاش خیلی ملموس نبود.
توصیه می‌کنم هدیه بدینش!به هر مادر و پدر مشتاق دونستنی که اطرافتون هست.
      

        راستش کتاب خیلی شاهکار یا قصه خیلی عجیبی نیست. چرا رفتم سراغش؟ چون که مدتیه دوباره افتاده‌ام توی تله عدم تمرکز و نخوندن و راه خلش رو این دیدم که یه رمان سبک رو شروع کنم و بعدا برم سراغ سخت‌خوان‌ترها و اذیت‌کن‌ها. 
داستان درباره‌ی دختری به اسم نیناست. توی کتابخونه سالها کار کرده و حالا کتابخونه بنا به دلایلی داره بسته میشه. تصمیم می‌گیره بره سراغ کتابفروشی و ایده جدیدی به سرش می‌زنه:ون سیار کتابفروشی.
از لندن خارج میشه و به اسکاتلند می‌ره. و در ادامه داستان‌ها و ماجراهایی داره که بامزه، غمگین، عاشقانه و پر از ماجراجویین.
نثر کتاب روونه. ترجمه‌اش در کمال تعجب که فکر می‌کردم شاید اصلا خوب نباشه، خیلی هم مناسب و درست بود و یه جورایی میشه گفت یه قصه‌ی سه‌پرده‌ای بعضا کلیشه‌ای داریم.
تقریبا همه چیز داستان همون‌طور پیش رفت که انتظارش رو داشتم. شاید هم من زیاد فیلم و کتاب‌های رمانتیک کمدی خوندم و خط‌های داستانیشون برام کلیشه شده. ولی خب خیلی توی ذوق نمی‌زنه و میشه ادامه‌اش داد.
خیلی راجع به کتابها صحبتی نمیشه توش(مثل تولستوی و مبل بنفش مثلا) و قصه درباره‌ی کتابهاست نه داستانهای توی اونا.
من دوستش داشتم. به چشم یه سرگرمی بهش نگاه کردم و تقریبا راضیم کرد. خوندنش رو توی یه عصر پاییزی پیشنهاد می‌کنم⁦^⁠_⁠^⁩
      

        یه کتاب کامل و جامع والدگری. تقریبا از هر موضوع مرتبط با پرورش فرزندی توش حرف زده شده. بعضی نکاتش شاید نیاز به آپدیت شدن داشته باشه یا نیاز به توضیحات بیشتر داشته باشه که همه‌گیرتر بشه، اما در مجموع کتاب خوبیه و داشتن و خوندنش رو به همه‌ی بچه‌دارها توصیه می‌کنم. برای هدیه دادن هم گزینه مناسبیه:)
      

        بعد از مدتها تونستم یه کتاب نسبتا قطور رو تموم کنم و به میادین برگردم. از این بابت خوشحالم:)
اسم رمان فضا و تم رو خوب نشون می‌ده. همچنین عکس جلد. ترجمه هم روون و خوبه. ولی ایرادات ویراستاری نسبتا زیاده و چندجا اذیت کننده بود واقعا.
درباره قصه، داستان دختر یتیمی که استعداد خاصی در پرورش گل و انتخاب گل برای آدمها داره. روابط اجتماعیش فاجعه‌ است و مدام با خودش در کلنجاره که لیاقت موقعیت‌ها و آدمهای خوبی که سر راهش قرار می‌گیرن رو نداره. یه جاهایی با کاراکترش خیلی احساس نزدیکی می‌کردم و یه جاهایی دلم می‌خواست بزنمش:) ولی در کل همه کاراکترها دراومده بودن و متوجه منطقشون می‌شدی‌.
درکل خیلی رمان فاخر و ارزشمندی نیست ولی خوشخوان و سرگرم کننده و پرکششه. شخصیت مامان روبی رو از همه بیشتر دوست داشتم و الان دلم می‌خواست یه مامان روبی می‌داشتم.
یه نکته دیگه هم اینکه خیلی شاد و شنگول نیست و بیشترش دارکه. شاید یه جاهاییش اذیتتون کنه و مناسب خوندن توی هر حال و هوایی نباشه.
فرهنگ گلهای ته کتاب رو احتمال خیلی زیاد بارها بهش رجوع خواهم کرد. یه فرهنگنامه که بهت میگه هدیه دادن هر گلی چه معنی‌ای داره و واقعا بامزه است.(گل محبوب خودم لاله سفیده ضمنا دوستان:))
بخاطر متوسط بودنش در همه چیز بهش نصف امتیاز رو میدم:)
      

        اول از همه اینکه ترجمه‌ی نشر نگاه رو خوندم و نه ماهی. و خب خیلی ترجمه خوبی نبود البته که از فیدیبو خوندم و شاید ویراست بد الکترونیکیش هم تأثیرگذار باشه.
اما داستان. در یک کلمه بسیار بسیار فرانسوی. همه چیزش. عشق. جنون. زندگی.
شبیه یه رقص بلند صد و چند صفحه‌ای. داستان شاد و شیرینی نیست ولی یه جاهاییش در اعماق ذهنت ته‌نشین می‌شه.
دلم نمی‌خواد توضیحی راجع به داستان و کاراکترها و... بدم. فقط می‌تونم به هرکسی که دوست داره یه رمان کوتاه متفاوت و عجیب بخونه توصیه‌اش کنم. و اگر هم خوندید بدونید یه نسخه سینمایی هم ازش ساخته شده و می‌تونید ببینید. همین!
      

        از امیرعلی نبویان، قبلا قصه‌های امیرعلی رو خونده بودم و توی رادیو هفت، داستانهاش رو شنیده بودم. با نثر و طنزش تاحدی آشنا بودم اما حقیقت اینه که این کتاب چیزی نیست جز نسخه تجاری شده و تاحد خوبی با طنز ضعیف‌تر از قصه‌های امیرعلی. داستان کتاب راجع به یه کشور فرضی و خیالیه که از دنیا جدا مونده و سعی داره روابطش رو با جهان بهتر کنه. در انتها از خودم پرسیدم:خب که چی؟ قرار بود طعنه‌ها ما رو یاد وضعیت ایران بندازه؟ قرار بود کاراکترها هرکدوم نماینده یه شخص خاص باشن که می‌شناسیم؟ راستش خیلی محافظه‌کارانه و جوری که به کسی برنخوره قصه پیش می‌ره به نظرم. و البته که اگر قصه اونجوری که دل‌خواه من بود، بی‌پروا و آزادانه پیش می‌رفت احتمالا چاپ نمی‌شد.
در کل هم کتاب خیلی گرونیه، هم قصه کشش خاصی نداره و هم اینکه به نظر من با نخوندنش چیز خاصی رو از دست نخواهید داد.
      

        شاید اگر به جای فهرست کتاب، عنوان رو می‌ذاشت پنیر پیتزا انتخاب بهتری بود. از بس که کشدار بود. قصه یه فهرست کتاب که دست چندتا آدم مختلف می‌افته و اونها رو بهم نزدیک می‌کنه. یک دختر نوجوون و یه پیرمرد هندی مهمترینِ این افرادن. هر فصل اسم یکی از کتابهای معروفیه که توی اون فهرسته. کتاب‌هایی که چندتاشون جزو کتابهای محبوب من هم هستن. ولی خب... شاید در همین حد دونستن کافی باشه و نخواد کتاب رو بخونید. داستان اصلی اصلا قوی نیست و کاراکترها و روابطشون در سطح میمونن. ترجمه و ویراست شاید در نگاه اول نه، ولی بعدا ضعف‌های زیادی داره که مشخص می‌شن. مثلاً عدم اشاره به سیاهپوست بودن یکی از کاراکترها که نقش پررنگی داره! و از همه این‌ها بدتر، اسپویل! تقریبا ایده اصلی و پیرنگ رمان‌های توی فهرست رو لو می‌ده و خیلی بده که می‌خواد ضعف داستان خودش را با اسپویل رمان‌های خوب دنیا بپوشونه. به کسی که بخواد این کتاب رو بخونه توصیه می‌کنم رمان‌های توی فهرست رو قبلش خونده باشه تا توی ذوقش نخوره:
۱.همسر مسافر زمان
۲.شوهر دلخواه 
۳.غرور و تعصب
۴.دلبند
۵.زندگی پی
۶.بادبادک باز
۷.کشتن مرغ مقلد
۸.ربکا
۹.زنان کوچک
      

        رفت توی قفسه کتابای محبوبم.
کتاب واقعا محشر بود. از زاویه دید کودکی روایت می‌شد که پدرش، وکیلیه که از یه سیاهپوست بایستی دفاع کنه. اون هم توی محل/جامعه‌ای که سراسر نژادپرستیه. قشنگی ماجرا همین زاویه دید بی غل و غش و صادقانه است که اینقدر درست و دقیق از آب دراومده. دلم نمی‌خواد توضیحی راجع بهش بدم. ترجیح می‌دم فقط و فقط بهتون پیشنهاد بدمش و بگم که به خودتون این لطف رو بکنید و بخونیدش. همین!