معرفی کتاب شیاطین اثر فیودور داستایفسکی مترجم زهرا زارعی

شیاطین

شیاطین

4.4
89 نفر |
28 یادداشت

با انتخاب ستاره‌ها به این کتاب امتیاز دهید.

در حال خواندن

20

خوانده‌ام

129

خواهم خواند

296

ناشر
هلیله
شابک
9786009512508
تعداد صفحات
136
تاریخ انتشار
1394/12/10

توضیحات

        داستان کوتاه از گونه های مورد اقبال ادبیات داستانی در میان مخاطبان ایران و جهان است. در زمانه ای که هر محصولی به سمت کوچک تر شدن، قابل حمل شدن و آسان تر مورد مصرف قرار گرفتن پیش رفته، داستان کوتاه نیز از این امر بی بهره نبوده است. در کتاب حاضر سعی شده داستان هایی از نویسندگان انگلیسی زبان از سه کشور استرالیا، آمریکا و انگلستان که در ایران کمتر شناخته شده اند، ترجمه و در اختیار مخاطب قرار گیرد.
      

بریدۀ کتاب‌های مرتبط به شیاطین

نمایش همه

لیست‌های مرتبط به شیاطین

نمایش همه
mehranehm

mehranehm

1404/4/4

شغل پدرهمیشه شوهردوازده صندلی

پیشنهاد کتاب برای مطالعه از میان رمان‌های خارجی

17 کتاب

کتاب بینوایان اثر ویکتور هوگو کتاب کلود ولگرد اثر ویکتور هوگو کتاب خانواده تیبو اثر روژه مارتن دوگار کتاب جنگ و صلح اثر تولستوی کتاب ارباب و بنده اثر تولستوی کتاب طرف خانه سوان اثر مارسل پروست کتاب دن کیشوت اثر سروانتس کتاب کوری اثر ژوزه ساراماگو کتاب ژرمینال اثر امیل زولا کتاب وجدان زنو اثر ایتالو اسووو کتاب دختر سروان اثر پوشکین کتاب برادران کارامازوف اثر داستایفسکی کتاب جنایت و مکافات اثر داستایفسکی کتاب ابله اثر داستایفسکی کتاب شیاطین اثر داستایفسکی کتاب یادداشتهای زیرزمینی اثر داستایفسکی کتاب همیشه شوهر اثر داستایفسکی کتاب شب‌های روشن اثر داستایفسکی کتاب دوازده صندلی اثر ایلف و پتروف کتاب ۱۹۸۴ اثر جورج اورول کتاب فونتامارا اثر اینیاتسیو سیلونه کتاب نان و شراب اثر اینیاتسیو سیلونه کتاب دانه زیر برف اثر اینیاتسیو سیلونه کتاب شغل پدر اثر سرژ شالاندون کتاب رنج‌های ورتر جوان اثر گوته کتاب محاکمه اثر فرانتس کافکا کتاب امریکا اثر فرانتس کافکا کتاب قصر اثر فرانتس کافکا کتاب پایان رابطه اثر گراهام گرین کتاب همه می‌میرند اثر سیمون دوبوار کتاب سیدارتها اثر هرمان هسه کتاب صد سال تنهایی اثر مارکز کتاب آدلف اثر بنژامن کنستان کتاب ناتور دشت اثر سلینجر کتاب سال‌های سگی اثر ماریو بارگاس یوسا کتاب سور بز اثر ماریو بارگاس یوسا کتاب جنگ آخر زمان اثر ماریو بارگاس یوسا کتاب پوست اثر کورتزیو مالاپارته کتاب خدایان تشنه‌اند اثر آناتول فرانس کتاب ظلمت در نیمروز اثر آرتور کوستلر کتاب گور به گور اثر ویلیام فاکنر کتاب لبه تیغ اثر سامرست موام کتاب ملت عشق اثر الیف شافاک کتاب جاناتان مرغ دریایی اثر ریچارد باخ کتاب اگر این نیز انسان است اثر پریمو لوی کتاب بلندی‌های بادگیر اثر امیلی برونته کتاب قاضی و جلادش اثر فریدریش دورنمات کتاب گتسبی بزرگ اثر اسکات فیتز جرالد کتاب زوربای یونانی اثر نیکوس کازانتزاکیس کتاب آزادی یا مرگ اثر نیکوس کازانتزاکیس کتاب مسیح بازمصلوب اثر نیکوس کازانتزاکیس کتاب آخرین وسوسه مسیح اثر نیکوس کازانتزاکیس کتاب سرگشته راه حق اثر نیکوس کازانتزاکیس کتاب آنک نام گل اثر اومبرتو اکو کتاب عشق در روزگار وبا اثر گابریل گارسیا مارکز کتاب پدرو پارامو اثر خوآن رولفو کتاب سفر به انتهای شب اثر سلین کتاب مرگ قسطی اثر سیلن کتاب دسته دلقک‌ها اثر سلین کتاب عقاید یک دلقک اثر هاینریش بل کتاب باباگوریو اثر انوره دو بالزاک کتاب مادام بوواری اثر گوستاو فلوبر کتاب خوشه‌های خشم اثر جان اشتاین‌بک کتاب موش‌ها و آدم‌ها اثر جان اشتاین‌بک کتاب ماه پنهان است اثر جان اشتاین‌بک کتاب مروارید اثر جان اشتاین‌بک کتاب تونل اثر ارنستو ساباتو کتاب فارست گامپ اثر وینستون گروم کتاب دنیای سوفی اثر یوستین گردر کتاب خرمگس اثر اتل لیلیان وینیچ کتاب چشم انتظار در خاک رفتگان اثر آنخل آستوریاس کتاب خاطرات پس از مرگ اثر ماشادو د آسیس کتاب وسوسه اثر گراتزیا دلددا کتاب حصار و سگ‌های پدرم اثر شیرزاد حسن کتاب شازده کوچولو اثر آنتوان دوسنت اگزوپری کتاب مغازه خودکشی اثر ژان تولی کتاب بیچارگان اثر داستایفسکی کتاب مادر اثر ماکسیم گورکی کتاب یک روز از زندگی ایوان دنیسویچ اثر سولژنیتسین کتاب استاد پترزبورگ اثر جی ام کوتسی کتاب بازار خودفروشی اثر ویلیام تکری کتاب سوءتفاهم اثر آلبر کامو کتاب صالحان اثر آلبر کامو سطوره سیزیف اثر آلبر کامو کتاب طاعون اثر آلبر کامو کتاب آئورا اثر کارلوس فوئنتس کتاب کیمیاگر اثر پائولو کوئیلو کتاب شاگرد قصاب اثر پاتریک مک‌کیب کتاب درک یک پایان اثر جولین بارنز کتاب کمی قبل از خوشبختی اثر انیس لودیگ کتاب کافکا در کرانه اثر هاروکی موراکامی کتاب سربازان سالامیس اثر خاویر سرکاس کتاب جزیره شاتر اثر دنیس لهین کتاب گنگ محل اثر جان برن‌ساید کتاب سرگذشت ندیمه اثر مارگارت اتوود کتاب کشتن مرغ مینا اثر هارپر لی کتاب دریا اثر جان بنویل کتاب شایو اثر اوسامو دازای کتاب دیدن از سیزده منظر اثر کالم مک کان کتاب درباره معنی زندگی ویل دورانت کتاب تصرف عدوانی اثر لنا آندرشون کتاب روستای محو شده اثر برنار کی‌رینی کتاب دمیان اثر هرمان هسه کتاب دریاس و جسدها اثر بختیار علی کتاب در رویای بابل اثر ریچارد براتیگان کتاب اشتیلر اثر ماکس فریش کتاب هندرسون شاه باران اثر سال بلو کتاب سلاخ‌خانه شماره پنچ اثر کورت ونه‌گات جونیر کتاب ظرافت جوجه‌تیغی اثر موریل باربری کتاب بارون درخت‌نشین اثر ایتالو کالوینو کتاب آدم‌خواران اثر ژان تولی کتاب پطرزبورگ اثر آندرِی بیِه‌لی کتاب لعنت به داستایوسکی اثر عتیق رحیمی کتاب مرگ کسب و کار من است اثر روبر مرل کتاب قلعه مالویل اثر روبر مرل کتاب مرگ در ونیز اثر توماس مان کتاب هـ هـ ـحـ هـ اثر لوران بینه کتاب ماجراهای تام سایر اثر مارک توین کتاب سرگذشت هکلبری فین اثر مارک توین کتاب کجا می‌روی اثر هنریک سینکیویچ کتاب عصیان اثر یوزف روت کتاب عدالت اثر فریدریش دورنمات کتاب کاندید یا خوش‌باوری اثر ولتر کتاب محشر صغرا اثر تادئوش کونویتسکی کتاب باغ همسایه اثر خوسه دونوسو

5

پست‌های مرتبط به شیاطین

یادداشت‌ها

زینب

زینب

1400/2/28

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          [یادداشتی از جن‌زدگان اثرِ فیودور داستایفسکی]
این نوشته برای کسانی‌ست که این اثر را مطالعه کرده‌اند.
روایتی از زوال و مرگ|تراژدیِ روحیِ ستاوروگین
این داستان بلند برایم تصویری واحد بود. تصویری که مدام در دل خود بازتولید می‌شود.
از زیاده‌گویی می‌پرهیزم. همه چیز به قدرِ کفایت گویاست تنها لازم است چند قسمتِ کوتاه از این داستانِ بلند در امتدادِ یکدیگر آورده شوند. آنچه در اینجا برایم اهمیت دارد سرنوشتِ اشخاص است یا یک شخص. مرگ، سرنوشتِ محتومِ نیکلای وسیه‌والودویچ(ستاوروگین) و تمامِ آنهایی‌ست که به نحوی با وی پیوند خورده‌اند.
[داستانِ مرکزی- رُنه ماگریت]
تنها یک صحنه، دوئلِ ستاوروگین و گاگانف، صحنه‌ای که بسط پیدا می‌کند در تمامِ داستان ریشه می‌دواند و به دوئلِ او با هستی‌اش منتهی می‌شود(هستی، موجودی دوگانه، درون و بیرون).

داستایفسکی در جایی از کتاب نوشته است:
"رؤياها همه بر باد رفت و آشفتگی نه فقط به نظم نیامد بلکه دل‌به‌هم‌زن تر شد."
در جایی دیگر می‌گوید:
"زندگی همه درد است، وحشت است. آدم بیچاره‌ است. امروز همه چیز رنج است و ترس..."
کمی بعد از زبان کیریلف نقل می‌شود:
" هر کس بخواهد به آزادیِ حقیقی برسد باید جسارتِ خودکشی داشته باشد..."

آغازِ جنون: مرگِ ماتریوشا دخترکِ ۱۲ ساله
ستاوروگین نقل می‌کند
[ماتریوشا از دو روزِ پیش سخت بیمار بود و شب‌ها مدام هذیان میگفت. البته من پرسیدم ضمنِ هذیان چه می‌گوید. او در گوشم گفت که طفلک حرف‌های وحشتناکی می‌زند. می‌گوید: " من خدا را کشتم."
...خبر آورد که ماتریوشا خود را حلق آویز کرده است.]

اوفیلیای زیبا، مغروق با دسته‌گلی در دست [هملت]
اشتیکه‌ که با گربه‌‌اش جان داده بر تلی خاک[تانگوی شیطان]

شادیِ بی‌دوامِ شاتوف از بازگشتِ همسرش با فرزندِ ستاوروگین در شکم و مرگِ خودناخواسته‌‌اش :
[سه نفری به چشم بر هم زدنی او را بر زمین افکندند و چنان بر خاک فشردند، که نمی‌توانست تکان بخورد. آن وقت پیوتر استپانویچ تپانچه به دست جست. ... فریادِ کوتاهِ نومیدی از گلوی شاتوف بیرون زد. اما دهانش را بستند و صدایش خفه شد. پیوتر ستپانویچ لوله‌ی تپانچه را به دقت بر پیشانی او گذاشت و فرو فشرد و ماشه را چکاند]
/جنونِ قاتلان/

درست بلافاصله پس از شاتوف مرگِ خودخواسته‌ی کیِریلف واقع می‌شود.
دوئلِ کیِریلف با خدا:
"اگر خود را بکشم اراده‌ام برتری یافته و خدا می‌شوم."

[(پیوتر استپانویچ) دندان‌بر‌هم سایان، هر طور که بود شمع را روشن کرد و آن را دوباره روی شمعدانی ایستاند و به اطراف نگاه کرد. جسدِ کیریلف را دید که پای پنجره‌ای که هواکش آن باز بود افتاده‌است، پاها رو به کنج راست اتاق. تیر به شقیقه راستش شلیک شده بود. گلوله از جمجمه گذشته و از بالای آن سمت چپ بیرون آمده بود. مقداری از مخِ او مخلوط به خون به اطراف پاشیده بود. تپانچه در دستِ خودِ کشته‌ی بر زمین افتاده مانده بود. ظاهرا فوری جان سپرده بود.]

در این میان قتلِ ماریا تیموفی ییونا(همسرِ مجنونِ ستاوروگین) و برادرش سرهنگ لبیادکین (با نقشه‌ی پیوتر استپانویچ) اتفاق می‌افتد.

همسرِ شاتوف بعد از دیدنِ جنازه‌ی همسایه‌ی شاتوف،کیریلف،
[فقط شیون می‌کرد که اگر این یکی کشته شده شوهرش هم جان به در نبرده‌ است. ظهر که شد به حالِ اغما افتاد و دیگر به هوش نیامد و سه روز بعد جان سپرد. نوزادش نیز که سرماخورده بود پیش از خودش تلف شده بود]

سپس مرگِ ستپان ترافیموویچ سرسپرده‌ی واروارا پترونا (مادرِ ستاوروگین) و پدرِ پیوتر:
[سه روز بعد جان سپرد، اما در بی‌خودیِ کامل مُرد. به آرامی خاموش شد، مثلِ شمعی که تا ته سوخته باشد.]

و در آخر مرگِ ستاوروگین، بنده‌ی شیطان، فاؤستِ داستایفسکی و پایانِ این تراژدیِ مُهلک:
[شهروند کانتون اوری همان جا خود را از چهارچوبِ در آویخته بود. روی میزِ کوچکی پاره کاغذی افتاده بود که روی آن نوشته شده بود:" هیچ کس مقصر نیست. خودم کردم!"]

تنها پیوتر استپانویچ شیطان از این مهلکه جان به‌در میبرد.

[مفیستوفلس: از هیچ لذتی سیر ناشده، از هیچ کامیابی خُرسند ناگشته،
او به سوی اشباح دگرگون‌شونده‌ای که با نگاه خود می‌بلعدشان
می‌شتابد، ولی این لحظه‌ی واپسین را که مبتذل و میان تُهی است،
مرد بدبخت می‌خواهد هنوز مداومش بدارد.
او که چندان سخت در برابرم ایستادگی می‌نمود،
زمانش سر‌انجام به سر رسیده، پیرمرد روی زمین افتاده است.
ساعت از حرکت می‌ایستد...

همسرایان: می‌ایستد. خاموش است،
همچنان که نیمشب. عقربه هم می‌افتد.

مفیستوفلس: می‌افتد. بودنی بود، گذشت.

همسرایان: همه چیز پایان یافت.

مفیستوفلس: پایان؟ واژه‌ای به راستی احمقانه!
برای چه پایان؟
پایان، نیستیِ ناب: این‌همانیِ کامل.
پس، آفرینش جاودانه برای چه؟
ناپدید شدنِ آفریده در نیستی!
"همه چیز پایان یافته است." ما چه می‌توانیم در این باره بدانیم؟
این همان‌قدر درست است که مدعی شویم هستی هرگز نبوده‌ است.
ولی هستی گردِ خود مانند یک چیز واقعی در چرخش است.
من خلاء جاودانه را تقریباً همان‌قدر می‌پسندم.

فاؤست- گوته]
من از این تصاویر رهایی نمی‌یابم، ذهنم مدام از یکی بر دیگری می‌پرد.

        

8

          شیاطین وجود دارند و در این شکی نیست، اما درک ما از آن‌ها بسیار مختلف است.

گفتار اندر نقدِ مترجم و ناشر
در حرفه‌ای بودنِ استاد «سروش حبیبی» در امر ترجمه هیچ شکی وجود ندارد و ایشان از مترجم‌های محبوب من هستند اما دلیل نمی‌شود از نوشتن این نقد خودداری کنم.
آقای سروش حبیبی، شما برای یک کتاب ۱۰۱۹ صفحه‌ای، زحمت نوشتنِ حتی یک صفحه مقدمه را به خود نداده‌اید و آن‌وقت پس از ۹۱۸صفحه در جایی‌که موخره نامیده می‌شود آمده‌اید و نوشته‌اید این فصل که از صفحه‌ی بعد می‌آید در فلان‌جا باید خواند؟!
این‌چه وضعشه؟
داشتیم عادت می‌کردیم و مبارزه می‌کردیم با اینکه برخی مترجمین تازه‌کار موخره‌ها را در مقدمه‌ها می‌ریزند تا اینکه به این نمونه برخوردم!!!
گیرم مترجم اینکار را انجام داده، کار ناشر در ایران فقط و فقط افزایش قیمت در هر تجدید چاپ به نسبت تورم است؟ مدیران نشر نیلوفر اصلا خودشان کتاب را خوانده‌اند؟!

بگذریم، چون هرچه بگویم قطعا همانقدر تاثیرگذار است که چکش روی آهن سرد می‌گذارد!

توجه، توجه، توجه! توصیه‌ نامه‌ی مهم
فصلی که مترجم در انتهای کتاب از صفحه‌ی ۹۱۹ قرار داده، فصلی‌ست که حذف شده بوده و جای آن در کتاب دوم(قسمت دوم کتاب) پس از فصل هشتم(ایوان تسارویچ) می‌باشد یعنی دقیقا در صفحه ۵۷۵، اما مترجم و ناشر از نوشتن چند خط توضیح در قالب مقدمه در ابتدای کتاب امتنا کرده، پول‌های فروش کتاب که روز به روز به موجب تورم بالا می‌رود را شمرده و به ریش مردم می‌خندند!
به همین جهت لازم دانستم از این تریبون به شما دوستان عزیزم هشدار دهم تا این بخش را در زمان درست خود بخوانید نه همانند من، پس از پایان کتاب!


نوشتن از شیاطین آسان نیست، همانطور که خواندنش آسان نبود و سفری بود سخت، پیچیده و طولانی به اعماق روح و روان شخصیت‌هایش، اما بدون ورود به محتوای داستانی کتاب، تلاش می‌کنم در چند بند و صدالبته در سطح خودم از آن بنویسم.

مقایسه نامه
اگر بخواهم آثاری که از داستایفسکی تا به امروز خوانده‌ام را بر طبق سه مولفه‌ی «علاقه، سطح و کشش» رتبه‌بندی کنم، آنگاه نتیجه مطابق است با:
۱-برادران کارامازوف ۲-ابله ۳-شیاطین ۴-جنایت و مکافات ۵-همزاد ۶-همیشه شوهر ۷-شب‌های روشن ۸-بیچارگان

گفتار اندر علاقه‌ی من به آلکسی نیلیچ کریلوف
پیش از هر حرفی باید اعتراف کنم که شاید جز معدود خواننده‌هایی باشم که عاشق شخصیتِ «آلکسی نیلیچ کیریلوف» شدم و هر شب پس از بستن کتاب و چشم‌هایم، تلاش می‌کردم تا صورت او را تجسم کنم و پس از خواندن کتاب وقتی نام او را در گوگل سرچ کرم کاملا تصادفی عکس‌هایی زیادی دیدم که هنوز نمی‌دانم مربوط به یک فیلم است، اجرای تئاتر یا یک مینی سریال اما هر چه بود با چیزی که من در ذهنم تجسم می‌کردم بسیار بسیار نزدیک بود.
تقابل آلکسی نیلیچ کریلوف با پیوتر استپانویچ ورخاونسکی در واپسین لحظات زندگیش و قیام و بلوای روحیش یکی از بخش‌های شاهکار این کتاب بود:
"من وظیفه دارم که بی‌اعتقادی خودم را اعلام کنم.
برای من، هیچ فکر نیست بالاتر از انکار خدا!
تمام تاریخ بشریت گواه است گفته‌ی مرا.
«اختراع انسان، است فکر وجود خدا.»
انسان پیدا کرده است این راه را، تا مجبور نباشد خود را بکشد.
تاریخ جهان تا امروز چیزی نبوده است جز همین!"

سیاهه‌ای در مورد شیاطین از زبان من
داستایفسکی بار دیگر با شیاطین ثابت کرد که یک نابغه است، شیاطین را می‌توان کتابی سیاسی، فلسفی و اجتماعی دانست.
سیاسی وقتی او درس سیاست می‌داد:
"بریدن سر از همه کار آسان‌تر‌ است و پروردن اندیشه در سر از همه کار دشوارتر."

"کدام راه را ترجیح می‌دهید؟
لاک‌پشت‌وار جلو برویم و در باتلاق دست و پا بزنیم یا عقاب‌وار از فراز باتلاق بگذریم؟"

"من خوب می‌فهمم که چرا ثروتمندان مثل سیل به خارج کوچ می‌کنند و این سیل سال به سال شدیدتر می‌شود. غریزه است دیگر! وقتی کشتی‌ای غرق شدنی باشد، موش‌ها پیش از همه آن‌ را حس می‌کنند و از آن می‌گریزند."

فلسفی وقتی درس فلسفه می‌داد:
"حقیقتِ راستین همیشه زنگ نادرستی دارد. اگر بخواهید این زنگ‌ را از آن بزدایید باید اندکی دروغ به آن بیفزایید."

"من به احوال دل آدم‌ها آشنایم... می‌شود اطمینان داشت که او حالا دیگر خبرچینی نخواهد کرد... چون حالا آدم خوشبختی است..."

اجتماعی وقتی درس زندگی می‌داد:
"تنها ماندنِ طولانی دو دوست، گاهی برای دوستیِ راستین سخت زیان‌بخش است."

"هیچ‌ چیز غیرقابل تحمل‌تر از این نیست که وقتی بخت از آدم برمی‌گردد دوستان همه جمع شوند و به او بگویند که کارهایش احمقانه بوده."

"ما همه مقصریم، همه مقصریم. ای کاش همه به تقصیر خود معترف بودیم…"

اعتراف می‌کنم ۱۰ روزی را که صرف مطالعه‌ی شیاطین نمودم دوست داشتم و از مطالعه‌ی سطر به سطر کتاب لذت بردم و باز هم آرزوی قدیمی خود را تکرار می‌کنم که ای کاش روزی انسان به علم کپی کردن انسان دست پیدا کند و آن‌وقت یک داستایفسکی دیگر منطبق با نمونه‌ی اورجینالش بسازد تا باز هم برای بشریت بنویسد.


نقل‌قول نامه
"عادت چه کارها که نمی‌کند!"

"انسان هرقدر نجیب‌تر باشد سر ضمیرش در آینه‌ی چهره‌اش نمایان‌تر می‌شود."

"آزادی کامل وقتی است که زنده ماندن یا مردن برای آدم مساوی باشد و این در حقیقت هدف همه است."

"عوض کردن خدا، آسان نیست."

"کدام راه را ترجیح می‌دهید؟ لاک‌پشت‌وار جلو برویم و در باتلاق دست و پا بزنیم یا عقاب‌وار از فراز باتلاق بگذریم؟"

"نیمه‌ی دوم زندگی آدمیزاد از عادت‌هایی شکل می‌گیرد که در نیمه‌ی اول روی هم جمع شده‌اند."

"هیچ‌ چیز غیرقابل تحمل‌تر از این نیست که وقتی بخت از آدم برمی‌گردد دوستان همه جمع شوند و به او بگویند که کارهایش احمقانه بوده."

"ما باید هوشمندان را با خود همراه کنیم و بر گرده‌ی احمقان سوار شویم. شما نباید از این شرم داشته باشید، نسل حاضر باید از نو تربیت شود تا شایسته‌ی آزادی باشد."

"علت خودکشی نکردنم ترس بود. بعضی از ترس خودکشی می‌کنند و بعضی از ترس زنده می‌مانند."

نهم مهرماه یک‌هزار و چهارصد
        

4

هانیه

هانیه

1403/6/25

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

8

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          شیاطین وجود دارند و در این شکی نیست، اما درک ما از آن‌ها بسیار مختلف است.

گفتار اندر نقدِ مترجم و ناشر
در حرفه‌ای بودنِ استاد «سروش حبیبی» در امر ترجمه هیچ شکی وجود ندارد و ایشان از مترجم‌های محبوب من هستند اما دلیل نمی‌شود از نوشتن این نقد خودداری کنم.
آقای سروش حبیبی، شما برای یک کتاب ۱۰۱۹ صفحه‌ای، زحمت نوشتنِ حتی یک صفحه مقدمه را به خود نداده‌اید و آن‌وقت پس از ۹۱۸صفحه در جایی‌که موخره نامیده می‌شود آمده‌اید و نوشته‌اید این فصل که از صفحه‌ی بعد می‌آید در فلان‌جا باید خواند؟!
این‌چه وضعشه؟
داشتیم عادت می‌کردیم و مبارزه می‌کردیم با اینکه برخی مترجمین تازه‌کار موخره‌ها را در مقدمه‌ها می‌ریزند تا اینکه به این نمونه برخوردم!!!
گیرم مترجم اینکار را انجام داده، کار ناشر در ایران فقط و فقط افزایش قیمت در هر تجدید چاپ به نسبت تورم است؟ مدیران نشر نیلوفر اصلا خودشان کتاب را خوانده‌اند؟!

بگذریم، چون هرچه بگویم قطعا همانقدر تاثیرگذار است که چکش روی آهن سرد می‌گذارد!

توجه، توجه، توجه! توصیه‌ نامه‌ی مهم
فصلی که مترجم در انتهای کتاب از صفحه‌ی ۹۱۹ قرار داده، فصلی‌ست که حذف شده بوده و جای آن در کتاب دوم(قسمت دوم کتاب) پس از فصل هشتم(ایوان تسارویچ) می‌باشد یعنی دقیقا در صفحه ۵۷۵، اما مترجم و ناشر از نوشتن چند خط توضیح در قالب مقدمه در ابتدای کتاب امتنا کرده، پول‌های فروش کتاب که روز به روز به موجب تورم بالا می‌رود را شمرده و به ریش مردم می‌خندند!
به همین جهت لازم دانستم از این تریبون به شما دوستان عزیزم هشدار دهم تا این بخش را در زمان درست خود بخوانید نه همانند من، پس از پایان کتاب!


نوشتن از شیاطین آسان نیست، همانطور که خواندنش آسان نبود و سفری بود سخت، پیچیده و طولانی به اعماق روح و روان شخصیت‌هایش، اما بدون ورود به محتوای داستانی کتاب، تلاش می‌کنم در چند بند و صدالبته در سطح خودم از آن بنویسم.

مقایسه نامه
اگر بخواهم آثاری که از داستایفسکی تا به امروز خوانده‌ام را بر طبق سه مولفه‌ی «علاقه، سطح و کشش» رتبه‌بندی کنم، آنگاه نتیجه مطابق است با:
۱-برادران کارامازوف ۲-ابله ۳-شیاطین ۴-جنایت و مکافات ۵-همزاد ۶-همیشه شوهر ۷-شب‌های روشن ۸-بیچارگان

گفتار اندر علاقه‌ی من به آلکسی نیلیچ کریلوف
پیش از هر حرفی باید اعتراف کنم که شاید جز معدود خواننده‌هایی باشم که عاشق شخصیتِ «آلکسی نیلیچ کیریلوف» شدم و هر شب پس از بستن کتاب و چشم‌هایم، تلاش می‌کردم تا صورت او را تجسم کنم و پس از خواندن کتاب وقتی نام او را در گوگل سرچ کرم کاملا تصادفی عکس‌هایی زیادی دیدم که هنوز نمی‌دانم مربوط به یک فیلم است، اجرای تئاتر یا یک مینی سریال اما هر چه بود با چیزی که من در ذهنم تجسم می‌کردم بسیار بسیار نزدیک بود.
تقابل آلکسی نیلیچ کریلوف با پیوتر استپانویچ ورخاونسکی در واپسین لحظات زندگیش و قیام و بلوای روحیش یکی از بخش‌های شاهکار این کتاب بود:
"من وظیفه دارم که بی‌اعتقادی خودم را اعلام کنم.
برای من، هیچ فکر نیست بالاتر از انکار خدا!
تمام تاریخ بشریت گواه است گفته‌ی مرا.
«اختراع انسان، است فکر وجود خدا.»
انسان پیدا کرده است این راه را، تا مجبور نباشد خود را بکشد.
تاریخ جهان تا امروز چیزی نبوده است جز همین!"

سیاهه‌ای در مورد شیاطین از زبان من
داستایفسکی بار دیگر با شیاطین ثابت کرد که یک نابغه است، شیاطین را می‌توان کتابی سیاسی، فلسفی و اجتماعی دانست.
سیاسی وقتی او درس سیاست می‌داد:
"بریدن سر از همه کار آسان‌تر‌ است و پروردن اندیشه در سر از همه کار دشوارتر."

"کدام راه را ترجیح می‌دهید؟
لاک‌پشت‌وار جلو برویم و در باتلاق دست و پا بزنیم یا عقاب‌وار از فراز باتلاق بگذریم؟"

"من خوب می‌فهمم که چرا ثروتمندان مثل سیل به خارج کوچ می‌کنند و این سیل سال به سال شدیدتر می‌شود. غریزه است دیگر! وقتی کشتی‌ای غرق شدنی باشد، موش‌ها پیش از همه آن‌ را حس می‌کنند و از آن می‌گریزند."

فلسفی وقتی درس فلسفه می‌داد:
"حقیقتِ راستین همیشه زنگ نادرستی دارد. اگر بخواهید این زنگ‌ را از آن بزدایید باید اندکی دروغ به آن بیفزایید."

"من به احوال دل آدم‌ها آشنایم... می‌شود اطمینان داشت که او حالا دیگر خبرچینی نخواهد کرد... چون حالا آدم خوشبختی است..."

اجتماعی وقتی درس زندگی می‌داد:
"تنها ماندنِ طولانی دو دوست، گاهی برای دوستیِ راستین سخت زیان‌بخش است."

"هیچ‌ چیز غیرقابل تحمل‌تر از این نیست که وقتی بخت از آدم برمی‌گردد دوستان همه جمع شوند و به او بگویند که کارهایش احمقانه بوده."

"ما همه مقصریم، همه مقصریم. ای کاش همه به تقصیر خود معترف بودیم…"

اعتراف می‌کنم ۱۰ روزی را که صرف مطالعه‌ی شیاطین نمودم دوست داشتم و از مطالعه‌ی سطر به سطر کتاب لذت بردم و باز هم آرزوی قدیمی خود را تکرار می‌کنم که ای کاش روزی انسان به علم کپی کردن انسان دست پیدا کند و آن‌وقت یک داستایفسکی دیگر منطبق با نمونه‌ی اورجینالش بسازد تا باز هم برای بشریت بنویسد.


نقل‌قول نامه
"عادت چه کارها که نمی‌کند!"

"انسان هرقدر نجیب‌تر باشد سر ضمیرش در آینه‌ی چهره‌اش نمایان‌تر می‌شود."

"آزادی کامل وقتی است که زنده ماندن یا مردن برای آدم مساوی باشد و این در حقیقت هدف همه است."

"عوض کردن خدا، آسان نیست."

"کدام راه را ترجیح می‌دهید؟ لاک‌پشت‌وار جلو برویم و در باتلاق دست و پا بزنیم یا عقاب‌وار از فراز باتلاق بگذریم؟"

"نیمه‌ی دوم زندگی آدمیزاد از عادت‌هایی شکل می‌گیرد که در نیمه‌ی اول روی هم جمع شده‌اند."

"هیچ‌ چیز غیرقابل تحمل‌تر از این نیست که وقتی بخت از آدم برمی‌گردد دوستان همه جمع شوند و به او بگویند که کارهایش احمقانه بوده."

"ما باید هوشمندان را با خود همراه کنیم و بر گرده‌ی احمقان سوار شویم. شما نباید از این شرم داشته باشید، نسل حاضر باید از نو تربیت شود تا شایسته‌ی آزادی باشد."

"علت خودکشی نکردنم ترس بود. بعضی از ترس خودکشی می‌کنند و بعضی از ترس زنده می‌مانند."

نهم مهرماه یک‌هزار و چهارصد
        

15

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          .

استاوروگینِ جن‌زدگان احتمالاً عجيب‌ترين و مضطرب‌ترین و شايد ترسناك‌ترين و قطعاً پیش‌بینی‌ناپذیرترین صورتی است كه داستايفسكي از انسان نمایانده است. او به حیات نیهیلیستی عادت کرده است و از انسانيت، فقط ظاهرش را به ارث برده است. استاوروگینِ تسخیرشده، یک گام جلوتر هم رفته؛ او نه فقط عادت کرده، که از آن عبور کرده و روحش با شیاطین گره خورده است. عادت کردن، انسان را به ورطه‌ی روزمرگی و ملالت می‌اندازد و اینجاست که همه چیز برای انسان، شمرده می‌شود؛ انسان، ساعت‌ها و هفته‌ها و روزها و سال‌ها و آدم‌ها و کارها و همه‌چیز دیگر را فقط می‌شمارد، به امید روزی که همه چیز تمام شود. اما این شمارش تمامی ندارد. چنین انسانی اسیر توهم و گرفتار وهمیات نفسانی می‌گردد. سرنوشت محتوم چنین انسانی افتادن در دام نیهیلیسم و خودکشی است. استاورگین، در محضر تیخون مدام می‌گوید: «همه‌ی اینها، پوچ و احمقانه است»  و این، آن چیزی است که داستایفسکی در پس جهان جدید، رؤیت کرده است. او دیده که نیهیلیسم، حریقی است که مغزها را می‌سوزاند و نه خانه‌ها را. 


تقدیر و قضای وضعیت استاوروگین‌زده، حریق نیهیلیسم است و در جهانی که اراده‌ی خدا حاکم نباشد، اراده‌ی منِ انسان حاکم می‌شود و هر چیزی، صورت مباح پیدا می‌کند، گویی خدا مرده است و انسان وامانده و نیست‌انگار، راهی جز خودکشی ندارد.  جهانی که از آن، خدا، حذف شود، همه چیز در آن مجاز و مباح می‌شود.
        

5

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          *اندیشه‌های وارداتی*

کتاب تسخیرشدگان بالاخره به ایستگاه آخر رسید. نویسندگان فکور و حکیم مانند داستایفسکی، با خلق جهانی داستانی، درون مخاطب را به لرزه در می‌آورند و با قدرت قلم خود، ماندگارترین تاثیرات روحی را در آنها رقم می‌زنند. حیف است که چنین آثاری در سبد مطالعه ما نباشند...

کتاب تسخیر شدگان به دلیل بررسی عمیق و دقیق یک جامعه در حوزه مسایل فلسفی، روانشناسی، ادبی، اجتماعی، مذهبی و سیاسی، اثر بسیار ارزشمندی است.
برای نشان دادن پوچی و بدهدفی، راهی جز نمایش عاقبت مسیر و تباهی آن نیست و داستایفسکی با حوصله و ظرافت به این امر خطیر دست آزموده است. او تحت تاثیر نظرات فلسفی آن روزگار و افکار سوسیالیستی و پوچ گرایانه که از اروپا به روسیه وارد شده بود به دیدگاهی تازه رسیده است. اعتقاد او به انجیل، مسیح و خداوند راهی پیش روی داستایفسکی می گذارد که بتواند به تحلیل وقایع و رویدادهای اجتماعی زمانه‌ی خود بپردازد. 
او اعتقاد دارد که اندیشه های وارداتی نمی تواند در روسیه ریشه بدواند و هیچ اجتماعی با برنامه های تحمیلی، خصوصا باورهای غربی، دوام نمی یابد زیرا آنها مسیح را فراموش کرده‌اند و به همین دلیل سقوط خواهند کرد. قهرمانان داستان او از یک طرف فروتن و خاکسارند (حتی این مرحله را رد کرده و به فرومایگی می رسند و از پستی خود لذت می برند) و از طرف دیگر متکبر و مغرورند به حدی که دست به جنایت می‌زنند. داستایفسکی اعتقاد دارد خداوند اراده‌اش بر همه حاکم است و کسی نمی تواند از چنگ او بگریزد  شخصیتهای او که خدا را باور ندارند و معتقد هستند انسان خود اراده مطلق دارد، ورشکسته و حیران می‌شوند. داستایفسکی معتقد است آنها باید نیکی‌های درون خود را کشف کنند و از تباهی‌ها فاصله بگیرند تا روی آرامش ببینند. او به مقام تسلیم و رضا در برابر پروردگار اعتقاد دارد.

شخصیت نیکلا مردی ثروتمند و نجیب زاده است او زندانی روح خویش است و نمی‌تواند به ندای زندگی پاسخ مثبت بدهد و به دامن ریا و زشتی پناه می برد. او به مسیح و انقلاب ایمان ندارد. شخصیت پتر یک شیطان واقعی است او دنبال بتی است که بپرستد. بین مردم را به هم می زند و آنها را نسبت به هم بدگمان می‌کند. داستایفسکی با معرفی این دو شخصیت که یکی خود را به دست هوس سپرده و دیگری با خبث طینت دنبال قدرت و پول و آشفتگی جامعه است، آنها را دو گونه رهبری می داند که سایر پوچ‌گرایان راه آنها را دنبال می‌کنند.
داستایفسکی مسئولیت اعمال و رفتار انسانها را بر عهده‌شان می داند و مرز باریکی برای ایمان و کفر قائل است. او علمی را که بدون توجه به هستی  و کمال انسان به دست آید مفید نمی داند زیرا به پستی و رذالت می گراید. نیهیلیستهای داستان به دنبال ایجاد نارضایتی و بدبینی بین مردم هستند. سعی می کنند قدرت حکومت را کاهش دهند و ریشه هر عقیده‌ی دیگری غیر از خودشان را بخشکانند.تبلیغات منظم و کوبنده و پخش اعلامیه تدریجا مردم را مسخ می کند و دچار آشفتگی خواهند شد. در کنار این افراد، طبقه سرمایه دار و بورژوا که از نجابت بهره ای نبرده اند و همچنان به نظام طبقاتی معتقد هستند، به این وضع دامن می زند.
در انتهای داستان شخصیتهای استپان، نیکلا و کاتوف به بیان دیدگاه مذهبی و دینی نویسنده می پردازنند.  
نکته باریکی که نویسنده روی آن تاکید دارد این است که وجود خدا سبب حیات و امید در ماست و اگر خدا وجود نداشته باشد اساسا بشریتی نخواهد بود که به هستی خدا فکر کند! 
و در نهایت با بیان دیدگاه های خداپرستانه درمورد خلقت طبیعت و بشر و عاقبت غم انگیز پوچ گرایان داستان خود را به پایان می برد.

https://eitaa.com/vazhband
        

12

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          این کتاب برای من خیلی متفاوت بود با کتاب های پیشینی که از داستایوفسکی خونده بودم به این دلیل عمده که ساختار داستان (شاید متناسب با محتواش) ساختار درهم برهمی تری داشت نسبت به برادران کارامازوف یا جنایات و مکافات. نه اینکه مثل داستان های مدرن نوشته شده باشه، نه، اما شخصیت ها پیچیده بودن و تا اخر هم نمی تونستی درست و حسابی از شخصیت و گذشته شون سر دربیاری. که البته من فکر می کنم این اتفاق از عمد بوده، یعنی به خاطر اینکه داستایوفسکی تمرکزش در این کتاب روی بُعد شیطانی آدم ها بوده، اینجوری می خواسته کمی بیشتر حس وهم رو در شخصیت هاش به وجود بیاره. مثلا بزرگ ترین وهم این داستان درباره ی شخصیت نیکولای استاوروگین بود. این شخصیت پر از تضاد بود، و با اینکه می تونستی با اطمینان بگی اعمالش عواقب بدی داشته و نتیجه بگیری از نظر اخلاقی درست نبودن، انقدر جنبه هایی از شخصیتش گنگ باقی مونده بودن که در نهایت نمی تونستی از نتیجه گیری اخلاقیت کاملا هم مطمئنا باشی. این قضیه برای من در نیکولای پر رنگ تر از شخصیت های دیگر بود، اما بقیه ی شخصیت ها هم کمابیش همین طور گنگ بودن، و نمی تونستی از قضاوت هات در موردشون مطمئن باشی.
در این کتاب به نظرم از برادران کاراموزف آشکارتر می تونستیم با فلسفه ی اگزیستانسیالیسم مذهبی داستایوفسکی روبه رو شیم. مخصوصا در شخصیت شاتوف. داستایوفسکی نهایتا بر این باور بوده که خدا باید باشه تا بشه اخلاقیات رو توجیه کرد. و به خوبی نشون می ده که در غیر این صورت شخصیتی شبیه نیکولای یا از اون بدتر شخصیت پستی مثل پیوتر خواهیم شد. شاتوف و استپان از کسانی هستند که در نهایت خدا رو می پذیرند و جز معدود شخصیت های داستان هستند که رستگار می شن هرچند برای مدت خیلی خیلی خیلی کوتاهی پیش از مرگشون.
        

15

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          نکتهٔ محسوس در کل متن کتاب رعایت آداب است.

نویسنده، زاویهٔ دید ما به عنوان مخاطب رو خیلی هوشمندانه به صورت یکی از کارکترهای داستان تحت عنوان آقای «گ.» طراحی کرده و در داستان جا داده؛ به این صورت که گاهی زبان داستان از سوم شخص به اول شخص تغییر کرده و سوالی که نویسنده قصد ایجادش در ذهن ما را دارد، از زبان آقای گاف پرسیده می‌شود. 

چرا شیاطین؟ 
- رفتار زشت نیکلای پسر واروارا پترونا 
- خشونت لبیادکین با خواهرش، پیوتر با پدرش
- دزد کلیسا: 
[«خوب سرِ نگهبان کلیسا را چرا بریدی؟» - عرض کنم که ما اول با هم همدست بودیم. بعد نزدیک صبح، که با حاصل دزدی در یک کیسه، به کنار رودخانه رسیدیم با هم دعوامان شد، سر اینکه کیسه دست که باشد. آنوقت من بار گناهانش را به دوش گرفتم و از دردهای این دنیا خلاصش کردم. «خوب، پس باز هم بکش و باز هم بدزد!»]
اما درون‌مایهٔ کتاب به شخصیت‌های داستان محدود نیست، چراکه گاهی از زبان ایشان به مشکلات جامعه و شیاطینِ آن روزگار پرداخته شده است:
[بشتابید و درِ کلیساها را ببندید، خدا را نابود کنید، آیین ازدواج را براندازید، حق ارث باید ملغی شود، کارد بردارید!] 
- قتل‌های پی‌درپی
- ایجاد کانون فساد و آشوب توسط گروهی به نام «رفقا» 
- ...

• داستایوفسکی یک روانکاوِ فوق‌العاده‌ست؛ 
نحوهٔ شناساندنِ شخصیت‌های داستان توسط نویسنده، عینیتِ دنیای حقیقی‌ست؛ به عنوان مثال در مورد کارکتر "پیوتر ستپانویچ" در ابتدا به عنوان فرزندی بینوا معرفی شده که توسط پدرش سالها‌ست در شهری دیگر رها شده، سپس در نمای یک فرد احمق برای خواننده جلوه می‌کند و در نهایت با رذالت و خوی شیطانی عجیبی سیر اتفاقات داستان را پیش می‌برد؛ چنانکه ما با آن در زندگی روزمرهٔ خود از تقابل با انسان‌های جدید و عجیب آشنایی داریم،، افرادی هستند که در ابتدا انسان‌های درمانده و شریفی به نظر می‌رسند و در گذر زمان و شناخت بیشتر، متوجه وجه تاریک آنها می‌شویم. 

⚠️(هشدار اسپویل)!!  ↓
• کل وقایع کتاب به گونه‌ای پیش میره که در نهایت مثل تکه‌های یک پازل در کنار هم قرار می‌گیرند و تصویری نهایی که به مخاطب منتقل می‌کنند تصویری از «نیکلای ستاوروگین»، انسانی با جنبه‌های اخلاقی و روانی متفاوت و گاهاً متناقض که تقریباً بازتاب تمام مضامینی‌ست که داستایوفسکی قصد بیان داشته است؛ شخصیتی پیچیده که توصیفش به راحتی امکان‌پذیر نیست و در قالب چند جسم در صحنه‌های مختلف نقش بازی می‌کند‌.

• صحنه‌های درخشان کتاب برای من :
۱) یکشنبهٔ کذایی و گردهمایی همهٔ‌ی شخصیت‌های مهم داستان در یک زمان، در یک مکان؛ 
۲) دوئل ستاوروگین و گاگانف؛ 
۳) مشاجرات ستپان ترافیمویچ و واروارا پترونا
        

42

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

        کلا نوشتن بلد نیستم چه برسه به اینکه بخواهم راجع به داستایفسکی بزرگ بنویسم. بنظرم نوشته پشت جلد توضیح کافی باشه برای این کتاب:
[جن‌زدگان، یا به لفظ صحیح‌تر «شیاطین» داستان ملتی است که موازین اجتماعی را نمی‌شناسد، و بدین ترتیب به جای این که خود را نجات دهد، نابود می‌سازد.]
بنظرم داستایفسکی در این اثر آینده‌ی روسیه‌ای که الحاد و سوسیالیسم بر آن حاکم است را به تصویر کشیده. طرحی شیگالی‌یوف برای نظم و شکل جامعه در نظام بعدی ارائه می‌ده(یک دهم جمعیت آزادی کامل و نه دهم بقیه به صورت گله‌ای توسط آن یک دهم اداره میشه) کمابیش چیزی است که در شوروی اتفاق افتاد و این نشان دهنده‌ی تحلیل درست و صحیح داستایفسکی از الحاد و سوسیالیسم است.
مؤخره‌ی آخر کتاب به تحلیل «شیاطین» می‌پردازد که نگاه نسبتا عمیقی است به داستان و شخصیت‌ها که برای من خیلی مفید بود. تا یادم نرفته بگم اگر «ابله» رو نخوندین ازش بگذرین که یه اسپویل خیلی بد از اون داره.
بطور کل دوستش داشتم و شاید سال‌ها بعد دوباره بازخوانیش کنم. البته بعد از خواندن شاهکارهای دیگر داستایفسکی.
      

با نمایش یادداشت داستان این کتاب فاش می‌شود.

4

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          شیاطین
فیودور داستایفسکی
ترجمه سروش حبیبی
انتشارات نیلوفر
۱۰۱۹ صفحه
این اثر بین سال‌های 1871 و 1872 در «پیک روسیه‌ی کاتکوف» به چاپ رسید؛ یعنی زمانی که جنبش‌های نیهیلیستی در میان جوانان روسی به‌تازگی شکل گرفته بود و آنها را به سوی انقلاب سوق می‎داد.
با همه علاقه و ارادتی که به آقای داستایفسکی بزرگ دارم. «شیاطین» کتاب خوبی نبود و اصلاً نتونستم با قصه و شخصیت ها ارتباط برقرار کنم.
📌«شیاطین» سیاسی ترین و عجیب ترین اثر داستایفسکی است. برای درک بهتر کتاب علم به چند نکته ضروری است.
 📌 اثر بین سال‌های 1871 و 1872 در «پیک روسیه‌ی کاتکوف» به چاپ رسید؛ یعنی زمانی که جنبش‌های نیهیلیستی در میان جوانان روسی به‌تازگی شکل گرفته بود و آنها را به سوی انقلاب سوق می‎داد.
📌 داستایوفسکی این رمان را تحت تأثیر قتلی در مسکو نوشت که در سال 1869 اتفاق افتاد و طی آن یک دانشجو توسط چهار مهاجم کشته شد. این دانشجو که ایوان ایوانف نام داشت، قصد داشت از جامعه‌ی زیرزمینی جدا شود، ولی از ترس اینکه اطلاعات را لو بدهد، کشته شد.
📌 «شیاطین» در نقد کسانی بود که می‌پنداشتند مسائل سیاسی و اجتماعی را می‌توانند با اعمال خشونت حل کنند.
👈کتاب به صورت دانای کل روایت می شود و راوی قصه به واسطه دوستی و نزدیکی با همه شخصیت های داستان شاهد همه اتفاقات است و گاهی خودش یکی از شخصیت های داستان می شود.
👈 شخصیت اصلی کتاب «نیکلای وسیه والودویچ ستاوروگین» است. فردی مرموز و ساکت که با وارد شدن به شهر با همراهی «پیوتر ستپانویچ ورخاوینسکی» دست به شرارت و‌اغتشاش و خشونت می زند. «شاتوف» دانشجویی که قصد جدا شدن از گروه را دارد به قتل می رسد...
👈با همه علاقه و ارادتی که به آقای داستایفسکی بزرگ دارم. «شیاطین» کتاب خوبی نبود و اصلاً نتونستم با قصه و شخصیت ها ارتباط برقرار کنیم 
👈شخصیت ها گُنگ و سطحی بودند و قصه انگار توی خلأ اتفاق افتاده بود. قصه حول محور شخصیت ها و احوالات درونی آنها بود و هیچ توصیفی از مکان و زمان وجود نداشت.
👈 حضور بعضی از شخصیت ها و رابطه ها در قصه بی معنا بود و هیچوقت تکلیفشون معلوم نشد.

        

6

          به نام او

یکی از بهترین آثار فیودور داستایفسکی بود با احتساب شیاطین (جن زدگان) تنها اثر مهمی که از داستایفسکی نخوانده ام برادران کارامازوفه که آن هم امیدوارم ترجمه از زبان اصلیش به زودی زود منتشر بشه.
شیاطین با سایر کارهای داستایفسکی تفاوت عمده ای داره. داستانهای او بیشتر حول محور یک شخصیت می گرده و بیشتر ذکر حالات خصوصی و نفسانی آنهاست.
ولی داستایفسکی در شیاطین به سراغ نفس اماره جمعی میره و هیولای سربرآورده  از آن رو مورد بررسی قرار میده به همین خاطر شیاطین اثر متفاوتی ست و به همین خاطر شاید کمتر از دیگر رمانهای او به مذاق داستایفسکی بازها خوش بیاید. و شاید به همین دلیل است که در شیاطین خط روایی داستانها چندان منظم و منسجم نیست و بازها ارتباط مخاطب با داستان قطع میشود.
به هر رو من شیاطین را دوست داشتم وحسرت خوردم که دراین روزگار هم جامعه ایرانی روشنفکری در قد و قواره داستایفسکی قرن نوزدهم ندارد که جامعه اش را به شکل دقیق بشناسه و نقد و بررسی کنه
        

1

این یادداشت مربوط به نسخۀ دیگری از این کتاب است.

          زمانی که دو هفته پیش کتاب "شیاطین‌" را خریدم فکر نمی‌کردم امروز از آن چنین بگویم. درست مانند تمام آثار داستایوفسکی آرام و کسالت بار آغاز می‌شود. یک مشت آدم "دری‌وری" دور هم جمع می‌شوند و یاوه می‌گویند. فقط همین. 
تا داستان بخواهد به نیمه برسد، بارها و بارها به خودت می‌گویی آخر کجای این اثر زیباست؟ چه‌اش به شاهکار می‌خورد. به خدا مردم بیکارند و گول اسم این "پیر قمارباز روس" را می‌خورند.
اما زمانی که اثر از نیمه می‌گذرد ققنوس هنر این "پیرمرد ریشو" آرام آرم از زیر خاکستر سر برمی‌آورد، همه شخصیت‌های بی‌ربط را بهم ربط می‌دهد، فاجعه را به تصویر می‌کشد و درنهایت بال می‌افرازد و با لبخندی ددمنشانه می‌گوید: "آری، من داستایوفسکی هستم. تو جوجه نویسنده پیش خودت چه فکر کردی که مرا نقد کنی؟"
این رکب را من بارها خورده‌ام. در "برادران کارامازوف" در "قمارباز" در "ابله" در "جنایت و مکافات" و ... داستایوفسکی در ابتدای آثارش ادای آدم‌های احمق را درمی‌آورد. از زمین و زمان حرف می‌زند، حرف‌های گنده فلسفی را در دهان آدم‌های کوچک می‌گذارد. آسمان و ریسمان می‌بافد. سگ‌ها را به نواختن وامی‌دارد تا گربه‌ها برقصند و در نهایت همه این آشفتگی‌ها در یک نقطه بهم رسانده و خواننده را میخکوب می‌کند. اینها را گفتم که اگر طالب طاووس داستایوفسکی هستید باید واقعا جور هندوستانش را بکشید. القصه...
"شیاطین" شیطانی ست. از سر و رویش لجن می‌بارد. شاید هیچ یک از آثار داستایوفسکی، یا بهتر بگویم کمتر اثری در عالم ادب نگاشته شده که تا این حد در آن شخصیت‌های پلید، شرور و شیطانی در یک جا جمع شده باشند. انگار خداوند مرده است و شیاطین دست به دست هم دنیا را غرق در آتش کرده‌اند. گناهی نیست که ازقلم افتاده باشد. اثر آنقدر پلید است که اداره سانسور روسیه تا چند سال پس از داستایوفسکی اجازه نشر ۵۰ صفحه از آن را نمی‌داد. که الان هم در برخی چاپ‌ها در پایان قصه آورده شده. 
خط داستانی رمان روایت‌گر گروه انقلابی است که بر علیه نظام حاکم در روسیه تزاری سرعصیان نهاده و قصد براندازی آن را دارد. از آنجایی که حاکمان وقت روسیه از دین به عنوان ابزاری برای کنترل مردم استفاده می‌کردند، این گروه نیز برای سرنگونی حکومت راهی جز رها کردن مردم از دین و در گام بعد از انسانیت نمی‌یابند. پس همه شخصیت‌های داستان شیاطینی هستند که می‌کوشند دوزخ ابلیس را بر روی زمین احیا کنند.
نکته جالب توجه اینجاست که با وجود اینکه داستایوفسکی حدود نیم قرن پیش از انقلاب کمونیستی روسیه می‌زیسته، در این رمان از افرادی سخن می‌گوید که گرچه برای مردمان آن سال‌ها عجیب، غریب و به دور از واقعیت می‌نموده؛ اما برای خواننده امروزی بخشی از تاریخ است. بخشی از تاریخ انقلاب‌های رنگ و وارنگ صد سال اخیر. 
زمانی که او از انقلاب اکتوبر سخن می‌گوید مو به تن انسان راست می‌شود. پیش خود می‌گوئید استالین و لنین را کاری ندارم، زمان انقلاب را چطور پیشگوئی کرده. این پیشگوئی‌ها تا حدی دقیق است که جلال آل احمد پس از خواندن این رمان، تلویحا تاریخ نگاران را محکوم می‌کند که چرا از این اثر به عنوان ریشه انقلاب کمونیستی در روسیه سخن نمی‌گویند، و همه مارکس را پدر این تحول عظیم می‌دانند.
در پایان خواند این کتاب را به همه پیشنهاد می‌کنم. داستان کمی سرد و بی‌روح آغاز می‌شود اما به مرور جان می‌گیرد؛ پس صبور باشید. از میان ترجمه‌های موجود ترجمه دکتر "خبره‌زاده" بسیار ضعیف و گاها عجیب به نظر می‌رسد، پس حتما در زمان خرید از ترجمه "سروش حبیبی" عزیز بهره ببرید. 
        

37

          .
شیاطین اثر فئودور داستایفسکی
.
در ابتدای کتاب قسمتی از انجیل آورده شده است:
" و در آن نزدیکی گله بزرگی از خوک ها بودند که در کوهساران می چریدند. شیاطین از مسیح خواهش کردند که به ایشان اجازه دهد تا در جسم خوک ها حلول نمایند. و وی بدانها اجازه داد. شیاطین از جسم آن مرد خارج شده و در جسم خوک ها وارد شدند. گله خوک ها به جست و خیز درآمده و به دریاچه پریده و غرق شدند. چوپان ها چون ماجرا را دیدند پا به فرار نهاند و در شهر و روستا آن واقعه را نقل کردند. پس مردم بیرون آمدند تا ماجرا ببینند و نزد مسیح آمدند تا مردی را بنگرند که شیاطین از جسمش خارج شده ، لباس بر تن کرده و عاقل گشته و پیش پای مسیح نشسته است. .
.
داستان بر محور شخصیت اصلی یعنی نیکلای ستاوروگین نوشته شده است. یعنی او و اشخاص مرتبط به او داستان را میسازند. 
در روسیه تزاری، در عصر الحاد و میل به کمونیسم و از بین بردن استبداد اشرافی باعث شد تا روسیه با اندیشه های نهیلیسم و سوسیالیسم اروپا هم زاد پنداری کند.
در این داستان شخصی به نام پیوتر ستفانوویچ گروهی را تشکیل میدهد که قصدش نابودی نظم اشرافی است. گروهی متشکل از پنج نفر. این گروه را به ناسیونال و قدرت های جهانی ربط میدهد و با فریب به اعضای گروه القا میکند که این حلقه های پنج نفره در سراسر روسیه موجود است. 
در این وضعیت، پیوتر تصمیم میگیرد شاتوف را که عضوی قدیمی است و تصمیم به خروج از سیستم دارد، برای درس عبرت و انسجام گروهش، ترور کند.
.
.
منظور از شیطان در سناریوی ستپان، کلیه اندیشه ها است .ستپان می گوید: پیوتر و پیروانش، تسخیر شده اند. در اینجا مقصود این نیست که این افراد همان شیاطین اند بلکه اندیشه های درون ذهنشان به شیطان تشبیه شده است. یعنی اندیشه هایی چون نیهیلیسم، سوسیالیسم و هرچیز دیگری که مخرب جامعه روسیه است ، شهروندان روس را در خود بلعیده است. به جای اینکه شهروندان باشند که اندیشه ها را هضم کنند برعکس، این اندیشه هستند که مردم را در خود هضم نموده اند با وجود اینکه روس ها تشنه دستیابی به جامعه بهتری هستند ، تصور داستایفسکی بر این بود که این مردم به رفتارهایی اشتباه دست می یازند. .
.
مردمی که در جست و جوی ویران کردن ارزش هایی هستند که به استبداد قدرت میدهد، اما بدون جایگزین کردن آن ارزش ها به ارزش هایی نوین و اخلاقی، تبدیل به جنایتکارانی خبیث شده و حتی از شنیع ترین کار ها نیز لذت میبرند.
.
.
خواندن این شاهکار را به شما توصیه میکنم.
.
.
        

0