«افسونگر» یا Spellcaster یک رمان فانتزی با محوریت جادو و تقابل میان نیروهای آسمانی و جهنمیه. در دنیای این داستان، فرشته‌ها برخلاف انتظار نقش منفی دارن و افسونگرها با پیوندهایی به جهنم، تلاش می‌کنن جلوی حملات اون‌ها رو بگیرن. با این حال، نشانه‌های یک جنگ قریب‌الوقوع به چشم می‌خوره.

شخصیت اصلی داستان، لایلا، افسونگریه که نمی‌تونه اهریمن خودش رو احضار کنه؛ در حالی که برای مقابله با فرشته‌ها به اون نیاز داره. از طرفی، کوستی، دوست قدیمی‌اش، که شخصیتی منزوی و ضد اجتماعی داره، حالا به‌عنوان «محافظ» فعالیت می‌کنه. در این جامعه، هر افسونگر باید یک محافظ داشته باشه، اما داشتن رابطه عاطفی بین این دو ممنوعه؛ هم برای حفظ نسل افسونگرها، هم برای کنترل جمعیت افراد ضد اجتماعی.

لایلا علاوه بر این‌ها با مادری کنترل‌گر و خفه‌کننده درگیره که زندگی رو براش تلخ کرده. کوستی و هالی (دوست دیگه‌اش) هم ازش فاصله گرفتن و اون کاملاً تنها شده. اما شرایط زمانی بحرانی می‌شه که فرشته‌ها به حلقه دریای شمالی (محل زندگی لایلا) حمله می‌کنن و ساکنان اون حلقه مجبور به کوچ می‌شن. این نقل مکان، فرصتی برای لایلا فراهم می‌کنه تا در جامعه‌ای جدید، دنبال دلیل ناتوانی‌اش در احضار اهریمن بگرده.

از نظر کیفیت داستان، باید گفت که شخصیت‌پردازی ضعیف بود و مسیر داستان تا حد زیادی قابل پیش‌بینی. این اولین اثر نویسنده‌ست و ایرادات مشخصی توی ساختار و پرداخت داستان دیده می‌شه. با اینکه انتظار می‌ره در چنین داستانی جادو و نبردهای جادویی پررنگ باشن، بیشتر تمرکز روایت روی درگیری‌های درونی و روابط لایلاست، نه صحنه‌های اکشن یا افسون کردن.

و همچنین این کتاب جلد اول از مجموعه جنگ اینپریومه و داستان به جمع‌بندی می‌رسه ولی پایانش بخاطر جلد دوم بازه.
      

        این کتاب خیلی برای من عجیب بود؛ قلم جذاب و دلنشین، برانگیختن حس همزادپندازی، عدم خودسانسوری افکار و... . برای منی که عاشق داستانم، داستانی که بتونم درونش زندگی دیگری رو زندگی کنم، کتاب خوبی بود.

کتاب داستان سه شخصیت مجزا رو روایت می‌کنه: دنا، دانشجوی پزشکی بی‌انگیزه که به پزشکی علاقه‌ای نداره؛ امین، دانشجوی دکترایی که خانواده‌ش رو در ایران رها و مهاجرت کرده؛ منصور، پیرمردی که در جوانی دست به قتل زده. به همین ترتیب تا آخر، هر کسی فصل خودش رو داره.

من تا نیمه‌های کتاب سعی کردم با روند نویسنده پیش برم و فصل‌ها رو پشت هم بخونم، اما در آخر نتونستم و ترتیب رو شکستم. اول داستان امین رو تموم کردم، بعد داستان دنا و در آخر داستان منصور. و این طرز خوندن مشکلی در روند ایجاد نمی‌کرد.

مهم‌ترین ویژگی این کتاب این بود که خودسانسوری نداشت. خودسانسوری چیه؟ خودسانسوری از نظر من افکاری هست که ما داریم ولی بخاطر تناقض با چهارچوب اخلاقی یا انسانیت یا امثالهم اون افکار رو نادیده می‌گیریم یا سعی می‌کنیم بهشون فکر نکنیم (مثلا آرزوی مرگ برای یه نفر، سربار بودن والدین برای فرزند یا بالعکس و...؟. نویسنده به طرز تحسین‌برانگیزی این افکار رو روی کاغذ آورده بود. حس می‌‌کردم کاراکتر‌ها با مخاطبشون صادقن. 

پایانش اصلا قابل انتظار نبود؛ اما کمی که فکر کردم منطقی به نظر رسید. هدف نویسنده ثبت داستان زندگی‌هایی بود که ممکنه فراموش شن، هرچند اگه جز مشکلات رایج چیزی برای گفتن نداشته باشن.

انسان به دنبال اینه که توی این دنیا ماندگار باشه؛ چه فیزیکی چه با خاطره. خیلی‌ها سعی می‌کنن قبل از مرگ نام خودشون رو، داستان خودشون رو برای بقیه به جای بگذارن.
ما علاوه بر ترس از مرگ، از فراموش شدن با مرگ می‌ترسیم. آمار دقیق مرده‌ها، سعی به جای گذاشتن اثر این آدما و داستانشون داشته. 

امیدوارم با دقت مطالعه کنید. دلیل انتخاب اسم در یکی از فصل‌های مربوط به داستان دنا مشخص می‌شه.

ارزش یکبار خوندن رو حتما داره.
      

        «گرندست گیم» ادامه‌ای بر دنیای مجموعه‌ی «بازی‌های وراثت» هست؛ داستان دومین بازی سالانه‌ای که توسط ایوری گرامبز و برادران هاثورن برگزار می‌شه. این‌بار روایت از زاویه دید سه شخصیتیه که قبلاً در کتاب برادران هاثورن (جلد چهارم مجموعه) باهاشون آشنا شدیم:

جی‌جی، خواهر ناتنی گریسون؛
روهان، وارث مرموز مجموعه‌ای به نام رحمت شیطانی؛
و لیرا، دختری که در گذشته ناشناس با گریسون تماس می‌گرفت تا راز خودکشی پدرش رو کشف کنه.


بازی با ۸ شرکت‌کننده آغاز می‌شه و در طول روند بازی، هرکدوم از اون‌ها با رازهایی روبه‌رو می‌شن—هم درباره خودشون، هم اطرافیانشون، و هم درباره توبیاس هاثورن، بنیان‌گذار این میراث پر رمز و راز.

شخصیت‌پردازی این جلد قوی و چندلایه‌ست، و همون‌طور که از این مجموعه انتظار می‌ره، معماها به‌خوبی طراحی شدن و نقش اصلی رو توی پیشبرد داستان دارن. البته پیشنهاد می‌شه کتاب به زبان اصلی خونده بشه تا ظرافت‌های زبانی و پیچیدگی معماها بهتر درک بشن.

در پایان جلد اول، بازی به مرحله‌ای تازه می‌رسه اما تموم نمی‌شه—این جلد فقط یک بخش از «بزرگ‌ترین بازی» رو پوشش می‌ده و برنده هنوز مشخص نیست.
      

        یک داستان کوتاه بود که لحظات و مکالماتی رو توصیف می‌کرد.  برای منی که دنبال داستان و پیچ و تاب می‌گردم، فقط توصیف لحظات و احساسات بود و من رو درگیر داستان نمی‌کرد. علاوه بر این یکمی ترجمه مشکل داشت و اگر می‌خواین بخونین بهتره ترجمه دقیق‌تر و بهتری رو پیدا کنین.
      

        داستان کوتاه و جذابیه. راجع به یه جزیره دور افتاده و بخت برگشته‌ست و داستان فریب‌ها و دسیسه‌ها و ماجرای دربار این حکومت رو بیان می‌کنه. اگر به قلم باشه من ۵ می‌دادم. اما روند داستان و طنزپردازی رو دوست نداشتم.
      

        خیلی کوتاه بگم، داستانی نبود که نویسنده ۷۷۰ صفحه لفتش بده. یه داستان ضعیف و مشابه ملکه سرخ بود که شخصیت‌های ناپخته و ضعیفی داشت. داستان هیچ چیز غیرقابل پیشینی‌ای نداشت و موندم... که چرا نویسنده داستان به جلد ۲ کشونده.
من پیشنهادم اینه که اگه دنبال یه کتاب قوی‌تر و مشابه هستین، مجموعه ملکه سرخ رو مطالعه کنین.
      

        قلم نویسنده واقعا عالی داستان رو روایت کرده. یه داستان از مرزهایی هست که انسان‌ها می‌تونن رد کنند و ابعاد تصور رفتار وحشیانه و ظالمانه بشر رو فراتر می‌بره و به یه پرسش فلسفی می‌پردازه.
اثر ارزشمندی هست که احساسات فراوانی رو توی خودش جای داده.
      

        بدخواهی از مجموعه «ماجراهای کارآگاه کاگا» هست. جلدها با هم مرتبط نیستند. از نظرم خلاصه پشت کتاب، مفید و جامعه. داستان راجع به یک نویسنده پرفروش به اسم هیداکاست که همراه همسرش قصد مهاجرت به کانادا رو داره. شبانه در خونه خودش به طرز فجیعی به قتل می‌رسد. او درحال کامل کردن کتابش بوده است که جسدش توسط همسر و دوست نویسنده‌اش توی اتاق کارش پیدا می‌شه. 
این کتاب درمورد احساسات منفی شدید، آبرو و موضوعات اجتماعی هست و نویسنده بیشتری روی انگیزه قتل مانور داده. در همان صفحات ابتدایی قاتل دستگیر می‌شه، اما چیزی که مخاطب رو به دنبال خودش می‌کشونه انگیزه قتله. قاتل مدام سعی داره که انگیزه اصلی رو پنهان کنه و با داستان سرایی، چیزی رو که کارآگاهان می‌خوان بشنون رو بهشون بگه. ما با داستان همراه می‌شیم تا به انگیزه اصلی پی ببریم.
نسبت به کارهای دیگه نویسنده که بهشون پنج ستاره دادم، این چهار ستاره می‌گیره. اما خوندنش خالی از لطف نیست.
      

        این کتاب از زاویه دید جیمسون و گریسونه. این کتاب داستان درگیری جیمسون و گریسون با پدرهاشون و خانواده‌های پدری‌شون رو روایت می‌کنه.
از طرفی شفیلد گریسون در کتاب قبلی کشته شده و خانواده گریسون که دو دختر دوقلو داره به همراه مادرشون توی دردسر افتاده. گریسون می‌خواد علاوه بر حفظ کردن راز قتل شفیلد گریسون از دوقلوها و مادرشون مراقبت کنه. خانواده شفیلد گریسون به خاطر جرایمش با مقامات درگیره.
از طرفی دیگه، جیمسون در این کتاب با پدرش ملاقات می‌کنه و پدرش ازش می‌خواد تا توی یه بازی بزرگ یه محفل مخفی شرکت کنه. در کنار درگیری‌های احساسی، جیمسون و ایوری سعی می‌کنند به روش‌هایی وارد محفل رحمت شیطان و بازی شوند. در این مسیر جیمسون رازی داره که باید ازش محافظت کنه، اما هزینه ورود به بازیِ رحمت شیطان، یه راز یا اهرم فشاره.
این کتاب هم از نظر داستانی، هم از نظر شخصیت‌پردازی و هم از نظر معماها نسبت به سه کتاب دیگه قوی‌تر بود. علاوه بر اون با شخصیت گریسون و جیمسون بیشتر آشنا می‌شیم و مشکلات و درگیری‌های ذهنی‌شون، برای مخاطب ملموس می‌شه.
چهارچوب داستانی خوبی داره.
      

        داستان لمس تاریکی یه ریتلینگ از داستان هادس و پرسفونه هست که در دنیای مدرن اتفاق می‌افته. توی این کتاب مردم سر چیزهای مهم زندگیشون با هادس وارد قمار می‌شن. پرسفونه به دنبال شغل روزنامه‌نگاریه و طی اتفاقاتی وارد کلاب هادس می‌شه. هادس، خدای بدنام دنیای زیرین با پرسفونه وارد یه قرارداد می‌شه؛ اگه پرسفونه، دختر الهه بهار، نتونه ظرف شش ماه در دنیای زیرین یه زندگی بسازه، محکوم به زندگی در دنیای مردگانه. پرسفونه رازی داره که مانع اجرای بند قراردادش می‌شه و از طرفی کارای هادس رو که از نظر او غیرقانونی هستند برای سوژه مقالاتش هدف قرار داده و صبر خدای دنیای زیرین رو می‌سنجه.
داستان حول محور پرسفونه هست که سعی داره از زیر سلطه مادرش خارج بشه و رازش رو محفوظ نگه داره. اما با هادس رو به رو و زندگیش دچار فراز و نشیب می‌شه. 
از نظر شخصیت پردازی نسبتا خوب بود. به عنوان جلد اول که معمولا در ژانر فانتزی به آشنایی با دنیا اختصاص داده می‌شه، داستانش گیرا بود. توی سبک خودش خوب بود، اما نه بیشتر.
      

        این کتاب، ادامه داستان قبلی رو بیان می‌کنه و دنباله کتاب بازی وراثت هست. توی این کتاب راز‌های بیشتری فاش می‌شه و مخاطب رو بیشتر از قبل گیج می‌کنه. توی این کتاب روابط بیشتری مشخص می‌شه و به شخصیت‌های کتاب اضافه می‌کنه.
اگرچه که قبلا گفتم که شخصیت‌های کتاب با هم متفاوت هستند و هیچ دوشخصیتی شبیه هم نیستند، اما تعداد زیاد شخصیت‌ها کمی داستان رو سخت‌خوان می‌کنه. مدام مخاطب از شخصیتی به سمت شخصیت دیگه پاس داده می‌شه.
در این کتاب هم با مشکل منطق معماها رو به رو هستیم. هاثورن‌ها به راحتی آب خوردن معماها رو حل می‌کنن و تنها دلیل منطقی نویسنده «تفکر هاثورنی» هست.
در این کتاب، ما به دنبال وارث‌های دیگه توبیاس هاثورن و راز کشته شدن فرزند پسر توبیاس هستیم.
      

        داستان راجع به دختری به اسم ایوری کایلی گرامبز هست که به طور ناگهانی ارثی هنگفت بهش می‌رسه. ایوری کایلی گرامبز که بعد از مرگ مادرش، به سختی همراه خواهر ناتنیش زندگی می‌کرده. ایوری که برای قرائت وصیت نامه باید حضور می‌داشته، به سرعت به عمارت هاثورن‌ها منتقل می‌شه. در جلسه اعضای خانواده متوجه می‌شوند که از ارث محروم شده‌اند و تمام ارث توبیاس هاثورن به ایوری رسیده که شامل چندین میلیارد پول و تجارت و... هست.
توبیاس هاثورن، دو دختر و چهار نوه پسر داره. تبلیغات این کتاب رو طوری نشون دادند که ارزش خوندن نداره و قراره تماما یه کلیشه پیش بره، در صورتی که این طور نیست و شدت بسیار کمتره. 
شخصیت پردازی کتاب واقعا خوبه. اگرچه که شخصیت‌های به شدت زیادی داره و همون ابتدا هم با کلی شخصیت آشنا می‌شیم، اما نویسنده تونسته از پس شخصیت‌پردازی بر بیاد. دوتا شخصیت مثل هم پیدا نمی‌کردید.
علاوه بر رمنس داستان و مشکلاتی که ایوری با آن دست و پنجه نرم می‌کنه، کل داستان حول محور رازهای خانواده هاثورن و پازل‌ها و سرنخ‌هایی هست که توبیاس هاثورن برای ایوری و نوه‌ها و دختراش به جا گذاشته. داستان به کتاب اول تموم نمی‌شه و همچنان این خانواده پر از رازه.
یه چیزی که از نظر من منطقی نبود، این هست که هاثورن‌ها و ایوری به روش توبیاس آشنا بودند و در بسیاری از مواقع رمزها و جواب‌ها خودشون پیدا می‌شدند. اگرچه هر کدومشون از معماهای بازی با کلمات تا بقیه معماها جالب بودند.
به نظر من ارزش خوندن داره، بخصوص اگه معما دوست دارین.
      

        کتاب زاویه‌دید دیگه از داستان سیندرلا می‌داد. درواقع داستان حول محور "اگه سیندرلا نفرت‌ورزی می‌کرد چه؟" می‌چرخید و نفرت سیندرلا رو به تصویر می‌کشید. توی داستان داشتیم سیندرلا رو دنبال می‌کردیم که این نفرت به کجا می‌کشاندش و چه تصمیماتی می‌گیره.
ایده داستان جالب بود، اما در کل کتاب چنگی به دلم نزد راستش. اون یک امتیاز رو هم بخاطر ایده و چهارچوب‌بندی داستان در نظر گرفتم.
      

        کتاب عروس درمورد دختر خون‌آشامی هست که از بچگی به عنوان سفیر یا بهتره بگیم گروگان در سرزمین انسان‌ها بوده و الان که بزرگسال شده، قراره پیش‌کش و گروگانی برای سرزمین گرگ‌ها باشه. این رسمی قدیمی بین گرگ‌ها، خون‌آشام‌ها و انسان بوده و هر کدام گروگانی که فرد مهمی هم بوده بین قلمروهاشون رد و بدل کنند. میزری به عنوان همسر آلفای گرگ‌ها وارد سرزمین گرگینه‌ها می‌شه. اون‌جا موقعیت‌هایی پیش می‌آد که درگیر مشکلات گرگ‌ها می‌شه و مسیر سختی هم برای جلب اعتمادشون باید طی کنه.
علارغم این‌که به نظر می‌رسه با یه کتاب کلیشه‌ای رو به رو هستیم، کمی پختگی رو درون متن می‌بینیم. از نظر من شخصیت‌ها کمی پختگی دارن و تا حد به نسبت خودشون رفتار می‌کنن. بنابراین شاهد رفتار عجیب یا نامعقولی نیستیم که این به نوع خودش امتیاز مثبته (و برخلاف خلاصه کتاب، به نظر من اصلا انمی تو لاورز نیست).
از طرف دیگه، مشکلاتی وجود داره که میزری در درونش داره با اونا مبارزه می‌کنه و  به دنبال حس تعلق می‌گرده (یا به قولی لنگرگاه زندگیش). بنابراین به نظرم از این جهت نویسنده خوب پیش اومده، اما یه نکته منفی داره که انگار نویسنده عجولانه از کنار توصیف افکار و احساسات و... گذشته (شاید بشه گفت که زاویه دید از زبان اول شخصه و میزری احساسات زیادی رو تجربه نمی‌کنه و طبیعیه، اما به افکار میزری هم سطحی توجه می‌شد).
در کل شاید کتاب و موضوعش قوی نباشه، اما کتاب روان و خوش خوانیه و در طی اتفاقات ما می‌فهمیم که مشکلات درونی و بیرونی میزری چطور قراره حل و برطرف بشن.
      

        این دومین کتابم از این نویسنده بود و انتظار چنین کار ضعیفی نداشتم (حداقل ضعیف نسبت به بخش دی).
داستان حول محور معلمان و دانش‌آموزان یک دبیرستان رخ می‌ده. ایو بنت معلم ریاضی و ناتانیل بنت معلم ادبیات انگلیسی مدرسه هستند که با هم زن و شوهرن. شروع داستان با ادلاین هست که انگار سال پیش با یکی از معلمای مدرسه رسوایی به بار آورده و اون معلم الان استعفا داده.
همون اول متوجه می‌شین که قراره اتفاقاتی که گفته شده سال گذشته اتفاق افتاده، تکرار بشه (در واقع تاریخ تکرار می‌شه).
چیزی که این کتاب رو ضعیف می‌کرد، شخصیت‌‌پردازی ضعیفش و داستانشه. داستانش شما شگفت‌زده یا غافل‌گیر نمی‌کرد. شخصیت‌ها ثبات مشخصی نداشتند و ویژگی‌هاشون تا حدی کلیشه و تکراری بود. روابط پیچیده و تو در تو بودند و این نشر و ترجمه سانسور زیادی داشت.

و چیزی که برای من همچنان مبهمه اینه که چطور ایو فکر می‌کرد یه پسر شونزده ساله زن و بچه داره؟ چطور تا حالا اون رو تو مدرسه ندیده بود؟