بزرگ‌ترین سلاحی که می‌توان در برابر شخص دیگری به کار برد، نه اسلحه یا زور بلکه "کلمات" است.
        

          به نظرم این کتاب می‌تونه کاملا کسایی رو که دنبال یک رمان جنایی- روان‌شناختی هستن رو راضی کنه!
هرچی کنکاش کردن تو زندگی کاراکتر اصلی جلو میره هم جذاب مبشه هم ترسناک!
به نظرم تعداد اسامی نسبتا زیاده و باید با دقت پیش رفت
برای من به شخصه اینجوری بود که تموم که شد دهنم باز موند!
وقتی فهمیدم داستان چیه برگشتم عقب و دوباره تیکه تیکه یک سری قسمت‌هارو خوندم، خیلی چیزها معنی پیدا ‌کرد!
تصمیم دارم انیمه این کتاب رو هم ببینم و بعد دوباره برگردم به کتاب تا ببینم برداشتم تغییر میکنه؟ اگه اره چقدر :)
        

          یوهان💀☠️
        

          برای من داستان خیلی پیچیده بود و واقعا در حد گیج کننده‌ای سرانجام بعضی از معماهای داستان رو نفهمیدم. یعنی داستان‌های رازآلود زیادی هستن که برداشت‌های نهاییشون به عهده مخاطب می‌مونه و این جذابشون می‌کنه اما در مورد مانستر، من حتی متوجه نشدم که دقیقا چیو متوجه نمیشم!! فکر می‌کنم همونطور که در پایان کتاب هم نوشته، با دیدن انیمه خیلی از این مشکلات رفع بشه. خودم حتما به سراغ انیمه‌اش هم میرم چون موضوع و ایده کلی داستان واقعا جذاب بود و دلم میخواد بیشتر با کاراکترها آشنا بشم و جواب سوالات داخل ذهنمو پیدا کنم. 
مورد دیگه‌ای هم که لازم می‌دونم حتما بهش اشاره بکنم، رفرنس‌ها و اشارات بی‌نهایت زیاد کتاب به اتفاقات سیاسی و تاریخی بعد از جنگ جهانی دوم که بین دو کشور آلمان و چکسلواکی رخ  دادن هست. تصور می‌کنم اگه راجع به این اتفاقات و البته کمونیسم و نازیسم اطلاعاتی داشته باشید، خوندن کتاب براتون راحت‌تر بشه‌.
        

          "کمک! هیولای درونم در شرف انفجار است!"
مانستر، روایت مستندوار داستان یوهان لیبرت است؛ شخصی که جهان از او به عنوان یک هیولا یاد می‌کند. در این کتاب که یک اثر جنایی-روانشناختی است شاهد گزارشات و مستندات خبرنگاری به اسم وبر هستیم که هر جزئیاتی که توانسته درباره پرونده "هیولا" پیدا کند را گردآوری و مکتوب کرده. این کتاب انیمه‌ای به همین نام نیز دارد.

نظر شخصی: بر عکس بالا، توی این قسمت می‌خوام خودمونی‌تر نظر بدم. انیمه مانستر سال‌هاست که گوشه آرشیوم در حال خاک خوردنه تا یک روز برم سراغش. امسال دوستی این کتاب رو به من هدیه داد و فرصتی شد که با خوندنش شاید به سراغ انیمه‌ش هم برم تا ببینم همون‌قدر که میگن شاهکاره یا نه. کتاب دقیقا شبیه یک پرونده جنایی بود و اگه مثل من به خوندن و شنیدن این پرونده‌ها علاقه داشته باشید خسته‌تون نمی‌کنه؛ اما در غیر این صورت اسم‌ها و جزئیات خیلی زیادش، و منسجم نبودن متن می‌تونه گیج‌کننده و حتی حوصله‌سربر باشه. برای من خلاقیت و پیچیدگی ذهن نویسنده، مخصوصا تواناییش در ساخت شخصیت‌هایی مثل یوهان و دکتر تنما، ستودنی بود. مشکلی که خیلی به چشمم اومد اشتباهات تایپی و نگارشی زیاد کتاب بود که احتمالا به خاطر این بود که چاپ اوله. سخن آخر این‌که اگه انیمه‌ش رو پسندیدید یا به پرونده‌های جنایی علاقه‌ دارید می‌تونه براتون تجربه جالبی باشه.