عاشق داستان هایی ام که با استفاده از یه شخصیت فرعی که توی سایه ایستاده حرف اصلیشون رو میزنن
شخصیتی مثل یونس.


      

        عجب چیزی بود این 
با اشک تموم شد و شگفتی . هنوز باورم نمیشه که همچین داستان در ظاهر ساده ای این قدر تونسته عمیق و گیرا باشه.
      

        در قسمتی از کتاب فیلسوف به سوفی می گوید: برای راه یابی به زبان اسپینوزا چکش و قلم لازم داری . ولی آخر سر پاداش میگیری و به فکری میرسی درخشان چون الماس. 
این جملات به خوبی توصیف کننده خود این کتاب هستند. برای ورود به آن به صبوری احتیاج دارید اما دست آخر به چیزی دست خواهید یافت درخشان.
 بخوانیدش و عاشق خودِ زندگی شوید
      

        تمومش نکردم
مجموعه ای از عدد و رقم و روایت های شلخته و وصله پینه شده ی زشت و آبکی
انقدر حتی اصول بسیار ابتدایی درش رعایت نشده متعجبم که چجوری مجوز چاپ گرفته
برای من هم خسته کننده و زورکی بود وای به حال بچه ی عشق فوتبالی که بخاطر طرح جلد پای کتاب نشسته 
      

        همه چیز راجب این کتاب شدیدا سطحی و غیرقابل لمس بود تقریبا کل کتاب را منتظر بودم که داستان شروع شود و غرق شوم در دنیایی تازه که خب این اتفاق به شکلی که انتظار می‌رفت نیفتاد
شخصا فکر میکنم دنیایی که آدرین یانگ خلق کرده فضای زیادی برای مانور دادن ندارد و هرچقدر هم این خانم داستان پشت داستان بنویسد هیچ کدام ارزش چندان بالایی نخواهند داشت
تنها چیزی که کمی نظرم را جلب  کرد پیچشی در پایان کتاب بود 

      

        جذاب و دوست‌داشتنی 
تنها مشکل سانسور های تصویری بییییش از حد و عجیب و غریبه
      

        هر موقع هوس خاطره بازی کنم مطمئنا دوباره میام سراغش
      

        نمیدونم چی بگم..
موقع خوندنش احساساتی رو داشتم که هیچ جای دیگه تجربه شون نکرده بودم 
بخونیدش