به عنوان اولین اثری که از لیانید خوندم بسیار کتاب جالب و زیبایی بود.
البته از ترجمه زیبای آقای آتش برآب هم نباید غافل شد .
رفته رفته داستان هیجان انگیز تر میشد و دیگه آخرای کتاب به درجه ای رسید که نمی شد کتاب رو زمین گذاشت و نخوند.
      

        هنوز اون داستایفسکی معروف و مشهور و قلم خوبش توی این کتاب مشهود نیس و بسیار ساده و روان نوشته شده ولی در کل کتاب خوبی بود 
      

        کتاب خیلی خوبی بود 
یکیش ک به نظرم توی کتاب برام جالب بود این بود که هر بخش کتاب به صورت کوتاه کوتاه بود و عمدتا این بخش ها حداکثر ۲ صفحه می شد و همین موضوع باعث می شد کتاب هم خسته کننده نشه و مطالب مفهومشون فهمیده می شد.
هم.نین از قلم زیبای خانم پونه مقیمی هم نباید غافل شد
      

        من تازه با آقای مستور آشنا شدم و این آشنایی برمیگرده به برنامه خوب آقای صحت 
قبل از این کتاب به بهترین شکل ممکن آقای مستور رو خونده بودم که واقعا عالی بود 
این کتاب هم واقعا نیاز به تعریف نداره واقعا عالیییی
      

        کتاب نسبتا خوبی بود ، البته هدایت بزرگتر از اونیه که من بخوام نظر بدم ولی شروع و روند داستان خیلی کنده وکیل آور 
ولی توی خط به خط داستان حرفای مهم و یا ارزشی گفته شده 
و حداقلش این که پایان بهتری داشت
و این که همه هم نمی‌تونن این کتاب رو بخونن شاید با عقاید بعضیا سازگار نباشه و سیاسیش کنن کتاب رو😏
      

        مثل دیگر نوشته هاش نبود
اگه با ذهنیت بوف کور و سگ ولگرد و اینجور کتاب ها اومدین این کتاب رو بخونین کاملا سورپرایز میشین 
چون در وهله اول کمی طنز داره داستان 
دوما به صورت شعر که نیمدونم چه نوع شعری بهش گفت نوشته شده 
ولی اکه بخوام در کل نظر خودمو بگم 
زیاد قابل پسندم نبود 
      

        قلم داستایفسکی نیازی به تعریف و تمجید من نداره 
بازم یکی از کتابهایی که رفت توی لیست داستایفسکی خوندنم
مثل همیشه عالی بود 
چیزی که بیشتر از همه این کتاب رو عالی کرد ترجمه آقای آتش بر آب بود و همچنین اشاره ای که داشتن توی مقدمه مبنی بر این که هر کی این کتاب رو بخونه عصبی میشه 
به خدا که شخصیت فاما فامیچ رو اعصاب ترین شخصیت داستایفسکی بود و به شدت از اتفاقی که آخر داستان براش افتاد خوشحال شدم😁😁
      

        کتاب بسیار جالبی بود برای من 
متفاوت از اون چیز هایی بود که قبلاً خونده بودم 
و خیلی داستان روونی داشت و باعث شد تا آخرش کسل نشم
      

        به نظرم سنگین تریم و فلسفی ترین کتاب داستایفسکی بود چون توی این کتاب کاملا به موضوع دینی پرداخته و چیزی بود که توی کتاب های قبلیش اصلا نبود
      

        چندین کتاب از این نویسنده خوندم ولی این کتاب به طرز عجیبی منو توی خودش مشغول کرد . 
      

        به عنوان کسی که در این ژانر کتاب نخوندم به نظرم خیلی جالب اومد و تشویق شدم بیشتر کتاب هایی از این نوع  و برای ژول ورن رو بخونم
      

        فککککک نکنننننمممم زیاد باب میل باشه 
کتابهای بهتری هم هست که درباره رواقی و رواقی زیستن میشه خوند
      

        وقتی روح هدایت در مستور دمیده می شود ...😁
      

        تا آخر داستان اصلا هم نظر نیستین با پوآرو و میگین قاتل همونیه که بقیه شاهدین میگن ولی آخرای داستان پوآرو یه استدلال های میاره که پووووف 
      

        فقط باید حوصله کنید تا آخرش واقعا شاهکاره