کتاب کلیشه ای من پادکستش رو گوش دادم داستان روند منطقی نداره ادما بی عیب و نقصن و شخصیت زن داستان کاملا فمنیستی مسائل رو روایت میکنه ! از مرد یه هیولای بی منطق عصبی میسازه که بدون هیچ دلیل موجه ای رفتار خشونت امیز داره در حالی که اختلالات روانی و خشونت انی بدون دلیل خاص باید کلی توضیح و تفسیر داشته باشن ولی دلیلی که نویسنده برای راین ساخت عجیب و غریب  بود من با شخصیت ها نتونستم ارتباط برقرار کنم  چون غیر واقعی بودن و جلد دومشم گوش دادم  همین روند ادامه داره در واقع اصلا نباید اهمیت بدی که واقعیت چیه باید تو دنیای خیالی کالیین هوور پیش بری تخیلی و تفننی 
      

        این کتاب سرگرم کنند اس کلا فانتزی یعنی تفریح و عشق و حال . اگر براتون خیلی مهمه که شاهکار باشه برید سمت کتابایی که زیاد تبلیغ نمیشن کتاب های شاهکار نیازی به تبلیغات ندارند
      

        داستان کتاب خییییلی تخیلی محسوب میشه اما چون راجبه یه خانواده ی داعشیه و شخصیت هاش تقریبا خوب پردازش شدن، یه فضای رازالود و ناشناخته داره من دوسش داشتم چیزیای جدید همیشه جذابیت دارن 
کوتاهه و مباحث اعتقادی تو کتابم جدید محسوب میشدن راجبه اشون خیلی نشنیده بودم 
      

        من این کتاب رو در نوجوونی خوندم   شروع کردنش ربطی به سلیقه ی مذهبی نداره بیشتر باید به سبک رمانی که دوست داری فکر کنی چون کتاب یه حالت تاریخی و عاشقانه داره و فقط پایانش به مهدویت مربوط میشه اسمشو عوض کنی بذاری   کلاسیک عاشقانه عربی  میتونی با هر طرز فکری بخونیش  . شخصیت پردازی و تصویر سازی خوبی داشت   یه بخشی از جذابیت کتاب به نقطه ی پایانی تعلق داره واقعا اگر اسپویل نشده باشه براتون چشاتون میشه چهارتا 👀👀
      

        کتاب ریتم ارومی داره  . باعث میشه همراه  الیزابت تو مهمونی شرکت کنی و خواهر مهربونش رو دلداری بدی . یه عاشقانه اتشین نیست. با ادم های جدیدی اشنا میشی. با دنیای حوصله سر بر واقعی پیش میری و نتیجه تموم تفکرات و انتخاب ها تبدیل میشن به ماجرا های تازه و غیر قابل پیش بینی 
 من با ذهنیت عاشقانه خوندمش ولی این کتاب پر از واقعیت های منطقیه 
انگار کسی قبلا کتاب رو زندگی کرده و تو مثل شبح داری تماشاش میکنی 
قرار نیست لذت بخش باشه ولی قطعا میخوای بدونی که پایانش چطور رقم میخوره 
      

        از خریدن این کتاب پشیمون شدم که البته حقم بود تا من باشم بر اثر تبلیغات کتابی  رو انتخاب نکنم داستان گیرایی نداشت انگار انشاء بود اونم پونصد صفحه شخصیت ها انگار اسیر ذهن نویسنده باشند و منم هم اسیر تمام کردن کتاب