کتاب پنج داستان  تقریبا سومین کتابی بود که از جلال ال احمد خوندم. این کتاب از ۵ داستان کوتاه تشکیل شده نثر روان و جذابی داره. 
من داستان گلدسته و فلک و جشن فرخنده و شوهر آمریکایی رو بیشتر از بقیه ی داستاناش دوست داشتم.
        

          «پنج داستان»
اثری کوتاه از آل احمد که در آن به صورت نمادین به نقد جریان وابستگی فرهنگی می‌پردازد.
در داستانی از آن به لاشه ی واردات غربی و در داستان دیگر به پری رویان درجه چندم دهاتی تگزاسی که آن ها هم به چشم حقارت و نادانی به گذشتگان میهن نان می نگریستند، می‌پردازد.
در انتها زندگینامه ای از مبارزات، فعالیت های سیاسی وفرهنگی خود و تحلیل مختصری از شان تحریر آثار خود می آورد که مطالعه آن را برای هرکسی که قصد مطالعه آوار جلال را دارد توصیه می کنم.
        

          پنج داستان کوتاه از جلال که در لایه های مختلف به مسائل گوناگونی میپردازند
سه تای اولی به نوعی خاطرات کودکی خود اوست و درون مایه ای در مورد سرکوب مذهبیون و نماد ها و اعمال دینی توسط رضاخان دارد.
فضاسازی های هر 5 داستان فوق‌العاده است و در داستان ها با احوالات مردم آن زمان به خوبی آشنا میشویم.
        

          یاد کتاب ادبیات دوران دبیرستان و داستان هاش افتادم، داستان گلدسته ها و فلک تو کتابمون بود و از همون زمان برام شیرین بود .همینطور یاد کتاب آبنبات هل دار  چون از زبون یک پس نوجوون شیطونه.
        

          یکم بعضی داستاناش گنگه و پایان باز میشه انگار
        

          پنج داستان به مراتب از کتاب دید بازدید بهتر و پخته تر بود.
یکی از بهترین ویژگی های کتاب های جلال این می‌تونه باشه که خیلی خوب میتونی فرهنگ آن دوران را درک کنی و ارتباط برقرار کنی
همینطور که از اسم کتاب پیداست روایت ۵ داستان است که هر کدام به نوعی فرهنگ آن زمان را به نمایش میگذارد.
تهیه کنید و از خواندنش لذت ببرید 😉 
        

          bsnsnsnnss
        

          داستان آخر را بیشتر از همه دوست داشتم؛ شاید چون معمایی‌گونه‌تر بود و مثل مابقی داستان‌های کتاب خیلی شلوغ نبود! بقیه داستان‌ها هم از فضایی درست وسط جامعه و دغدغه‌های روز جامعه بود که عناصرشان پیچیده شده بودند میان سمبل‌ها.
جلال از میان جزئیاتِ دغدغه‌های درونِ جامعه‌ی روز نوشته، و اما امروزِ ما، بعد از گذشت سال‌ها، هنوز هم نتواسته ریشه‌ی خیلی از دغدغه‌های آن روز را برطرف کند! و شاید همین است که تاریخ را تکرار میکند و انسان را پشیمان.
        

          شامل ۵ داستان کوتاه و به سال ۱۳۵۰.
زبان و پرداخت این مجموعه، دلنشین‌تر و به‌نظرم پخته‌تر است.
در خلال روایت‌ها، از دنیای کودکانه راویانش در سه داستان اول و جریان نمادین دو لاشخور در داستان چهارم، و زنی که با مردی آمریکایی که به او دروغ گفته، ازدواج کرده، تجربه‌ی زیسته و مسائل اجتماعی عصر خود را به‌صورت رئال بیان می‌کند؛ البته که جای نقد دارد.
        

          اولین کتابی که به‌طور کامل از آل‌احمد خوندم و به‌نظرم کتاب خوبی هم بود. نوشته‌های ساده و گویا داشت و بسیار هم به دل می‌نشست.
        

          ▪️دقیقا ۵ داستان از جلال آل احمد
۱_گلدسته ها و فلک 
۲_جشن فرخنده
۳_خواهرم و عنکبوت
۴_شوهر آمریکایی
۵_خونابه انار
داستانها فضای زندگی و کار آدمای دوران خودش رو مجسم می‌کنن و هرکدوم ماجرای خودش رو داره. 
سه داستان اول درباره پسری به اسم عباس بود که منو یاد  کتاب «قصه های مجید» می‌انداخت اما به اون اندازه برام شیرین نبود.
موردی که در جریان چند داستان مدام تو چشمم بود، فحش‌هایی بود رد و بدل می‌شد و برام غیرمعمول بود! یه نکته دیگه اینکه پایان داستان و نتیجه‌ی ماجرا واضحا بیان نمیشد و خواننده باید در مراحل قضیه و اشاره های کوتاهی که شده بود دقت و تأمل می‌کرد تا نتیجه رو پیدا کنه.(برای سه داستانش این مدلی بود.جالب بود اما هنوز مطمئن نیستم که چطور شدن! )
من با متن و محتوا خیلی ارتباط نمی‌گرفتم اما دقیقا به همین دلیل ادامه دادم به خوندنش! چون نثر کتاب متفاوت بود. یعنی با اینکه فکر میکنم ماجراها اونقدر برام جذاب نبودن، اما بعد از شروع داستان تو کتاب غرق میشدم. احتمالا قلم نویسنده رو دوست داشتم ! ؛)
        

          چقدر دوست داشتم داستان را
چقدر خوب به تصویر کشیده شده فضای آن سالها
        

          داستان اول "گلدسته‌ها و فلک" که یادش به خیر که از درس‌های کتاب ادبیات سال پیش‌دانشگاهی بود.
کلا نکته‌ی قابل توجه راجع به این کتاب نثر خودمونی و راحتش برای خواندن بود.
از بین ۵داستان، داستان سوم (خواهرم و عنکبوت) خیلی توجهم رو بیشتر جلب کرد و منم به همراه عباس نگران خواهرش بودم.
        

          پنج داستان آل احمد رو خوندم. برام جالبه که چطور آل احمد اینقدر قشنگ، از اتفاقات روزمره و تکراری داستان های جذاب ساخته. مخصوصا سه داستان اول که از زبان یه پسربچه بود برام جالب بود. قبلا که کتاب از رنجی که می بریم رو خونده بودم، خیلی جذب قلمش نشده بودم. ولی این کتاب نظرم رو عوض کرد.
        

          داستان های جالبی بود برای آشنایی با حال و هوای قدیمی ایران و زندگی ایرانی، که متاسفانه خیلی هم خوب نبوده! حداقل تو داستان های جلال... زندگی های خانوادگی ناخوشایند پر از خشم و ناراحتی، عقاید عجیب و غریب، افراط و تفریط ها، ناسزاهای فراوان و... اما در کل بنظرم این کتاب، داستان کوتاه های جذاب تری نسبت به کتاب زن زیادی داشت
        

          برای یادآوری حال وهوای دوران کودکی دهه شصتی ها خیلی خوبه