کتابی کوتاه و تامل برانگیز که یادآور گذشته‌های تلخی است...
این کتاب از  واقعه‌ی ناگوار بمباران اتمی هیروشیما صحبت میکند و زندگی بازماندگان را به تصویر میکشد.
      

        ۲۴ روایت از روضه هایی که زندگی میکنیم...
کتابش رو واقعا دوست داشتم. به این فکر کردم که هرکدوم از ما در این مورد خاص، حرفی برای گفتن داریم هرچند کم، خاطره ای واسه تعریف کردن داریم هرچند معمولی! هر کدوممون یجوری با این روضه ها زندگی میکنیم، هرکدوممون یجوری به این داستان وصل میشیم، مرتبطیم... انگار خیلی از ماها در عین تفاوت های زیادی که داریم، یکجایی بالاخره به هم متصل میشیم و یچیز مشترک داریم! و این خیلی جالب و دوست داشتنیه.
      

        هیچوقت هدف کتاب‌ها و فیلم‌هایی که سعی میکنند (بسیار مبالغه آمیز) درباره‌ی ظلم‌هایی که به زن‌ها شده صحبت کنند را درک نکردم! انگار با برانگیخته شدن خشم زن‌ها ، به نحو دیگری میتوانند از آن‌ها سوءاستفاده کنند...
خیلی وقت‌ها میخواهند بگویند زن‌ها هم به اندازه مردها خوب هستند و قوی و... انگار باور دارند مردها واقعا بهتر‌اند! اما درست نیست! زن و مرد همیشه مسای بوده و هستند و همیشه متفاوت بوده و هستند (همزمان)! مساوی هستند چون هردو به یک اندازه حق دارند ، مهم‌اند ، قابل احترام‌اند و... و متفاوت‌اند! از نظر جسمی ، ظاهری ، از نطر احساسات ، طرز فکر و زندگی... فقط تفاوت دارند و این دلیل برتر بودن هیچکدام بر دیگری نیست. زن‌ها قرار نیست مثل مردها باشند بلکه قرار است بهترینِ خودشان باشند در هر زمینه‌ای و مقایسه‌شان به این شیوه اشتباه است!
حالا هدف این کتاب چه بود؟ نمیدانم :) فقط میتوانم بگویم مطالعه‌ی این کتاب برایم سخت بود و تا حدودی ناخوشایند... یک داستان غم‌انگیز و پر از ظلم که در نهایت با یک کورسوی امید به پایان رسید. 
در این کتاب با برداشت شخصیِ من ، مردها موجوداتی بلاتکلیف بودند که قوانین زندگی را تغییر دادند اما در نهایت خود نیز در کنار زنان به پوچی رسیدند! گویی با سلطه بر زنان ، خود را هم از بین بردند... و با کشتن ذات حقیقی هر زن ، خود را فقط به یک ماشین تبدیل کردند... 
باید از ظلم‌ها گفت اما نه تا این حد تاریک و بدون هیچ امیدی... فرو رفتن در این تاریکی جز اثر منفی ، اثر دیگری نخواهد داشت...
      

        کتابی دیگر با مضمون مرگ از چخوف! اعترافی درباره بی ارزش بودن زندگی، پستی انسان ها و سراب گونه بودن دنیا... و یک نکته دیگه که به ذهنم میرسه اینه که توسط کتاب ها میتونیم در لابه لای زمان سفر کنیم و حتی به مکان هایی بریم که متعلق به ما نبوده و نیست، احساساتی رو تجربه کنیم که فرصت تجربه کردنشون رو نداشتیم وتصاویری رو در ذهنمون مجسم کنیم که شاید هیچوقت با چشمانمون نبینیم... کتاب این فرصت رو در اختیارمون قرار میده. حتی اگر انسانی 15 سال از عمر خودش رو در زندانی تاریک سپری کنه شاید با کتاب خوندن بتونه بیش از آچه میتونسته زندگی کنه و این واقعا شگفت انگیزه
      

        کتاب بچگی‌های من :)
      

        Perfect
      

        این کتاب، نسخه‌ی مصور و ساده شده‌ی کتاب دیگری به همین نام است و در صفحات ابتدایی نوشته شده که نکته مصور بودنش این است که بتوان با تمرکز بیشتری آن را خواند و تصاویر و متن ساده‌ی آن کمک میکند که کمتر حواس خواننده پرت شود. پس برای افرادی مناسب است که ناخودآگاه درگیر افکاری میشوند و تمرکز کمی برای مطالعه دارند. بنظرم خلاقانه بود! در کل این کتاب در مورد اکت یعنی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد صحبت میکند و آن را به زبان ساده برایمان توضیح میدهد و راهکارهایی ارائه میدهد که چطور میتوانیم در حال و در کنار افکار ناراحت کننده مان زندگی کنیم و با آنها کنار بیاییم و حضورشان را به رسمیت بشناسیم. تمرین های مختلف و کمک کننده ای دارد و در کل کتاب جالبی است.
      

        اولش بنظرم کتاب جالبی میومد اما هرچی جلوتر رفتم کمتر تونستم باهاش ارتباط برقرار کنم. راستش اگه بخوام بگم موضوع کلی این کتاب چی بود نمیتونم! انقدر که از این شاخه به اون شاخه پرید و بنظرم مطالب انسجام نداشت. از امید شروع کرد، درباره هدف زندگی و پارادوکس پیشرفت و چندین موضوع پراکنده دیگه صحبت کرد و آخرش به هوش مصنوعی رسید. درنهایت هم گفت که امید به چیز بهتر نداشته باش، خودت سعی کن آدم بهتری باشی. درواقع این کتاب از همه چیز صحبت میکرد و من نمی‌تونستم ربط بین مطالب رو بفهمم. و خب آخرش هم به خودم گفتم «که چی؟» چون اصلا متوجه نشده بودم چی به چی شد و کتاب میخواست چی بگه...
      

        زن‌ها گاهی اشتباهات زیادی میکنند ، غالباً از روی عشق یا برای دریافت عشق... گاهی اشتباهی میکنند و بر روی اشتباهاتشان ، یک زندگی بنا میکنند و اینگونه ادامه‌ میدهند... وقتی هنوز خود را نشناخته‌ای و ارزش واقعی خود را نمیدانی ، عاشق میشوی... عاشق مردی میشوی که کلماتش باعث حس خوشایندی در تو میشود... اما تو همیشه عاشق کلمات میمانی ، درحالیکه باید خودت را دوست بداری تا انتخاب درستی کنی و بتوانی به دیگری عشق بورزی. هرچند عشق واقعی قطعاً کمک میکند تو خودت را بیشتر دوست داشته باشی... باید خودت را دوست داشته باشی تا بتوانی به یک "خالق" تبدیل شوی و این عشق را در وجود مخلوق کوچکت رشد بدهی

این کتاب درباره‌ی جستجوی عشق در محلی اشتباه است. وقتی عشق را درون خودت جستجو نمیکنی به دیگری وابسته میشوی و وقتی عشقی خالص دریافت نکنی ، آن را درون فرزندت جستجو میکنی و یا درون فرد دیگری... این کتاب درباره‌ی یک زن و یک مادر است که هیچوقت برای خودش زندگی نکرد و همیشه عشق را درون دیگران جستجو کرد ، همینطور درباره داستان زندگی فرزندی است که عشق اشتباه مادر ، در زندگی‌اش تاثیرات مخربی گذاشت. داستان تا حدودی هم سیاسی بود و درباره دنیای مدرن... دنیایی خالی از عشق و زیبایی... در کل بنظرم کتاب جالبی بود و باعث شد درباره‌ی موضوعات زیادی فکر کنم...

بخشی از کتاب: "وقتی زنی بطور کامل با بدنش زندگی نکند ، آن بدن برایش به صورت دشمن درمی‌آید"
      

        در ابتدا فکر میکردم باید کتاب بسیار جالبی در زمینه اختلالات روانی باشد و برای مطالعه‌ی آن بسیار مشتاق بودم اما به سرعت بعد از خواندن چند فصل نظرم تغییر کرد... به نظر می آید مجموعه‌ای است از زندگی نامه ها ، در بعضی فصول واقعا به اختلال روانی افراد پرداخته و اکثراً فقط معرفی و زندگی نامه مختصری از فرد است. در عنوان کتاب به "نوابغ" اشاره شده است اما اکثر افرادی که در کتاب معرفی شده اند حداقل برای من معروف نیستند و بیشتر شبیه انسان هایی بی خلاق و مضر برای جامعه هستند و گاهی با خود میگفتم همان بهتر که آن ها را نمیشناسم... 

خلاصه بنظرم کتاب خیلی جالبی نبود ، هرچند مطالعه‌اش برای من خالی از لطف هم نبود اما میتوانست بسیار بهتر باشد چون بنظرم ایده‌ی بسیار خوبی برای نوشتن یک کتاب بود!
      

        بنظرم کتاب جالب و مناسبی برای نوجوان ها هست و دغدغه های بچه ها و راه حلی برای این دغدغه ها رو با زبان ساده توضیح داده. البته مطمئن نیستم بخش رشد جنسی برای بچه هایی که تازه به بلوغ رسیدن و سنشون کمه ، کاملاً مناسب باشه اما برای نوجوان های کمی بزرگتر خوبه
      

        نویسنده تلاش کرده بود کتابی درباره‌ی مسائل حال حاضر ایران و راه هایی برای این مسائل بنویسه و کتاب بدی هم نبود. دو انتقاد دارم: یک اینکه بنظرم بهتر بود نگاه دینی رو در طرح مسائل و راه حل ها کنار میگذاشت، به این دلیل که شاید همه دین رو قبول نداشته باشن اما باز هم قوانین و راه حل ها باید منطقی باشه که همه انجامش بدن، کلا بنظرم مسائل اجتماعی رو از یک منظر نباید بررسی کرد و نباید فرض رو بر این بگذاریم که همه مسلمان هستن. باید جوری از مسائلی مثل سقط جنین و... صحبت کنیم که راه حل مطرح شده برای غیرمسلمان هم منطقی باشه
دو اینکه کاش متن مقداری ساده تر و روان تر نوشته شده بود. بعضی جاهای کتاب خیلی سخت نوشته شده بود. اگه من بودم جوری مینوشتم که واسه همه قابل درک باشه و لازم نباشه به سختی و با تمرکز زیاد خونده بشه...
      

        کتاب جالبی بود و متن روانی داشت. من به دلیل اینکه با شخصیت اصلی داستان (پاتریشیا) تونستم ارتباط برقرار کنم ، این کتاب رو دوست داشتم. بنظرم شخصیت خیلی آشنایی برای من بود.
      

        این کتاب رو از بخش کتاب کودکان خریدم اما بعد از خوندنش متوجه شدم برای یه کودک مناسب نیست. چرا؟ چون بعضی قسمت ها ، مخصوصاً اوایل کتاب ، خوب بازنویسی نشده بود به صورتیکه حتی من هم متوجه منظور نمیشدم چه برسه به یه بچه. یکسری از داستان ها پایان بسیار خشنی داشتند و حتی بعضی هاشون فاقد مفهوم خاصی بودن ، به صورتی که نمیشد نتیجه گیری کرد. در این کتاب بارها به خیانت زن و مردی نسبت به یکدیگر پرداخته بود اما در بعضی وارد حتی اشاره ای به نادرست بودن این کار هم نکرده بود. البته اواخر کتاب از همه لحاظ بهتر شده بود. اما باز هم بنظرم برای کودک مناسب نیست و برای بزرگسال هم جذاب نیست...
      

        من فیلمش رو دیده بودم و فکر نمیکردم کتاب داشته باشه! در کل کتاب جالبی بود اما یکم با فیلمش متفاوت بود :)