یادداشت مریم رضوی

        شعرهای ابتدای کتاب رو بیشتر پسندیدم
ولی در کل بنظرم خیلی دردناک بودن
شاید حتی کمی بیش از اندازه ناامید کننده...
بهرحال... این دو بخش رو دوست داشتم:

جنگ تمام شده بود و حالا
صلح داشت آدم می‌کشت 

دوستانم خود را زمین گذاشته بودند
تا تفنگ هاشان را بردارند...