خدا را چه دیدی؟شاید پرواز به مذاقمان خوش امد  و از آنجا رفتیم همه دنیا را چرخیدیم و برای همه منصفان عالم قصه پر غصه قدس را تعریف کردیم.آن وقت همه مثل اسرا کیلی خوشحال و کیلی ناراحت میشوند.ولی شاید یک احساس دیگر هم پیدا کنند که خیلی به درد بخور باشد:((کی بریم بیت المقدس را ازاد کنیم))
قلم خوب خانوم حدادی باعث میشه حتی اگه موقع خوندن یه سفرنامه به گریه افتادید هم تعجب نکنید.
و به نظرم برعکس تصور خودشون قابل ترین نویسنده برای نوشتن زندگینامه خانواده ابویاسر خود خانوم حدادی هستند.
پ.ن:چقدر خوشحالم که این روزا آوازه خانوم حدادی تو فضای مجازی هم پیچیده
بریم واسه خوندن اثرات دیگه خانوم حدادی💪🏻
        

                مردم همیشه میگفتند اوه تلخ است.اما اوه تلخ نبود،فقط عادت نداشت همیشه لبخند به لبش داشته باشد.ایا بابت این موضوع باید مثل جانی ها با ادم رفتار شود؟اوه این‌طور فکر نمیکرد.وقتی ادم مجبور میشود تنها کسی را که اورا درک میکرد توی خاک بگذارد،چیزی درون قلبش تکه تکه میشود.چنین زخمی هرگز درمان نمیشود
مردم همیشه میگفتند اوه تلخ است:
اما ب نظرم اوه تلخ نبود
اوه فقط کودکی و نوجوانی سختی داشت.
اوه مهربون بود و از کمک کردن به بقیه خوشحال میشد.
سونیا و پروانه خیلی زود اینو فهمیده بودند و اوه رو درک کردند.
اوه قلب بزرگی داشت
اونقدر بزرگ ک باعث مرگش شد🥺
پ.ن:برم سریعتر فیلمشو ببینم
اصلا انگار نه انگار که امتحان دارم🥴
        

                داگلاس وات:
خود را برای انجماد قلب،خرد شدن اعصاب و فلج شدن ذهن اماده کنید.اتاق ورونیکا ملودرامی است هولناک که سیخ شدن موهای پشت گردنتان را تضمین می‌کند.
هرچی بیشتر به اخر کتاب نزدیک می‌شدم بیشتر به صحت نظر داگلاس وات می‌رسیدم.
پیشنهاد می‌کنم اگر روحیه حساسی دارید قبل از خواب نخونید چون پایان بیمار گونه ش خواب رو از چشمتون می‌گیره
        

                درحالی که حدود ۶۰۰ نفر از مردم مشغول شکنجه و قتل آلن هستند،والی در آرامش مشغول خوردن ناهار است و کشیش هم آنقدر از شراب ربانی خورده و مست شده زیر صلیب خر و پف میکند.
قاتلین اصلی(که موقع شکنجه کردن آلن کر و کور شده بودند)بعد از اینکه خشمشان فروکش کرد پشیمان بودند و حتی در دادگاه شهادت دادند که آلن دومونی آدم خوبی است.
به خودمان بگیریم!!!!!
چقدر گوش شنوا داشتیم برای شنیدن حرف کسانی که از دستشان عصبانی بودیم.............
        

                مسلمانان مرا وقتی دلی بود
که با وی گفتمش گر مشکلی بود
به گردابی چو می‌افتادم از غم
به تدبیرش امید ساحلی بود
        

                پر از هیجان و استرس طوری ک صفحات اخر کتاب رو با عجله ورق میزدم.
ذهن خلاق نویسنده در توصیف آینده از جذابیت های کتاب بود.البته کتاب قبل از کرونا نوشته شده و با در نظر گرفتن این موضوع توصیف نویسنده از ویروس مرگباری که کل جهان رو گرفته  عالی بود.شخصیت پردازی دکتر پارسا هم خوب بود.کم حرف ولی توانمند