نازنین پستچی من♡

برایِ من؛منی که با پستچی بارها با چشم گریستم و با دل لبخند زدم؛پستچی قاب شده گوشه دلم
برای فاخر‌خوانان ادبیاتی نه گزینه خوبی نیست؛زردنبو باشد شاید.
اما برای فراغت،برای اینکه بار یک کامیون شکلات آب شده را 
توی دلتان سرازیر کنید و کیفور بشوید و توی دلتان ریسه‌های رنگی آویز بشود و چراغ‌های صورتی و ابی‌اش چشمک بزند،میشود ده صفحه اولش را امتحان کرد.
عشق است دیگر؛
مزه‌اش می‌رود زیر زبانت؛حتی وقتی هنوز عاشقی را زندگی نکرده باشی و قصه عشقِ آبیِ دیگری را بخوانی
قلم چیستا عجیب روان است،ساده‌ است و همین سادگیش تو را می‌اندازد توی تورش.
انقدری که به خودم می‌آیم می‌بینم نمیدانم دفعه چندم است که می‌خوانمش،و نمیدانم که دقیقا به چند نفر پستچیِ نازنینم را هدیه کردم...
پستچی یادگار سال.های پیش من است،
مزه شکلاتِ صورتیِ تلخ می‌دهد 
که مانده زیر زبانم.
روایت یک عشق است 
عشق دریاصفتِ میان چیستا و علی.یک روایتِ واقعیِ واقعی است.
تاکید می‌کنم که واقعی.
وگرنه این همه اشک را برای قصه خیالی دلم نمی‌آمد که بریزم...
        

          دوستش داشتم. حسی نوستالوژی
        

          کتاب عاشقانه قشنگی بود.
        

          چون از دل برآمده بود،بر دل نشست ^_^
        

          زرد.
آبکی؛
ولی طعم‌دار.
        

          از واقعیت به دور، عجیب و غریب، هیچ ارتباطی باهاش برقرار نکردم، دوستش هم نداشتم.
        

          از جذابیت داستان برای من همین بس که زیر نور ضعیف نیمه شب این کتاب رو خوندم. اتفاقات داستان برام عجیب بود و سنگین... قلم نویسنده رو دوست داشتم؛ توصیف ها زیبا و دلنشین بودن، ولی بعضی قسمت ها سریع جلو می‌رفت و جزئیات اون قسمت ها به خوبی به تصویر کشیده نشده بودن، ولی در کل سیر داستان و قلم نویسنده جذابیت داشت برام و از خوندنش پشیمون نیستم.
        

          اولین کتابی که از خانم یثربی خواندم. و خیلی خیلی فراتر از سطح انتظارم بود.
        

          تنها دلیلم برای خوندن این کتاب، کنجکاوی بود.
انتشار قسمت به قسمت این داستان توی اینستاگرام و محبوبیتش در سایر شبکه‌های اجتماعی باعث شد کنجکاویم تحریک بشه تا ببینم داستان از چه قراره؛ اما داستان اصلا اون چیزی نبود که انتظار داشتم.
نویسنده مدعی هست که  اتفاق‌های داستان ‍پستچی واقعا صورت گرفته اما به نظر من که اصلا با عقل جور در نمیاد.
یه جورایی انگار همه اتفاق‌ها سر راه هم قرار می‌گیرن تا داستان جذاب‌تر بشه.
اتفاق‌های واقعی این داستان اصلا واقعی به نظر نمیان و باور پذیر نیستن.
اما اگه بخوایم از دید داستان و قصه بهش نگاه کنیم قضیه فرق میکنه اونجاست که با داستانی جذاب،‌البته از نوع دخترانه طرف هستیم.
در مجموع به من اصلا نچسبید؛ اما همان‌گونه که در ابتدا هم اشاره کردم انصافا شیوه انتشار کتاب به دلم نشست .
دو تا ستاره به این کتاب می‌دم فقط برای نگارش خوبش.
        

          خیلی زیبا و جذاب بود
یک عشق حقیقی و پاک
ایمانی بالا از سمت خود خانم یثربی که حقیقتا منو تحت تا ثیر قرار دارد. افسوس میخورم که چرا زودتر ازینها از خانم یثربی چیزی نخونده بودم!!
        

          پستچی از اولین رمان هایی بود که خواندم.
اوایل نوجوانی بود و دوستی که به منزله ی استادم بود،معرفی اش کرد.
یک جرعه کتاب را سر کشیدم.
مست بودم از قلم، از حال و از روایت چیستا یثربی.
پس از چندین سال هنوز حال خوب پستچی، حال خوب عشق آن، و حال خوب آدم هایی که به خاطر حال خوب جهان، از خود و زندگی خود گذشته اند ، کنار من است.
        

          این کتاب رو زمانی که در صفحات مجازی نشر شد دنبال کردم و خوندم و بسیار لذت بردم ، خوندنش رو توصیه میکنم
        

          کتاب کوتاهی بود که روایت عاشقانه ای  بعد از انقلاب بود.
پایانش کاملا غیر منتظره است ولی فقط سرگرم کننده بود و شاید یه تلنگری باشه که بفهمیم همه چیز خیلی وقتی داره و بعد از اون دیگه دیر شده!
        

          خیلی کتاب قشنگیه ولی پایانش رو دوست نداشتم
        

          فقط همین رو بگم با وجود اینکه زمان زیادی از خوندن این کتاب می‌گذره  اما با شنیدن اسمش به یاد دنیایی از تشبیه های قشنگ و سلیقه زیبای نویسنده در بازی با کلمات می‌افتم همراه با طعم شکلاتی دنیای فانتزی یه دختر👌🏻🎀
        

          با اینکه خیلی واقعی به نظر نمیاد ولی من دوستش داشتم .
        

          دلم برای چیستا  و حاج علی تنگ شده.
دلم میخواست نمیدونستم که بعد از اتمام داستان چه اتفاقی افتاد.
نثر داستان گیرا و جذاب بود و شما رو مجاب می‌کرد که دنبالش کنید تا ببینید چه بر سر چیستای نوجوان و حاج علی عزیز میاد‌.
من رو یاد روز های اول نوجوانیم می‌اندازه و دوستش دارم.
نه اثر خیلی فاخریه نه ارزش ادبی بالایی داره
اما ساده و دوست داشتنیه.
        

          خواندن کتاب پستچی برای من تجربه عجیبی بود. من برخلاف اغلب خواننده‌های این کتاب که به گفته خودشان کمی از قصه‌ را خوانده بودند و می‌دانستند واقعی است و می‌خواستند از کم و کیف ماجرا بیشتر سر دربیاورند؛ پستچی را خواندم (در واقع نسخه صوتی‌اش را گوش کردم) که ببینم این پستچی چیست که تقریباً همه بجز من آن را لااقل یک بار خوانده‌اند. راستش را بگویم اولش اصلا اصلا به دلم ننشست. یعنی راست راستش را بگویم یک جاهایی که کم هم نبودند، دلم لرزید. دلم خیلی شدید لرزید. اما چفت و بست داستان در ذهنم جور درنمی‌آمد و از تعلیق‌ها و اتفاقات غیرمنتژره داستان که غیرمنطقی هم به‌نظر می‌رسیدند، حرصم می‌گرفت.  چیزی که مرا به جلو می‌برد، سوالی بود که در همه داستان‌ها و رمان‌های عامه‌پسند مخاطب را پیش می‌برد: "بعدش چه شد؟" و من با سوال بعدش چه شد بعدش چه شد؟ چهار ساعت با صدای دلنشین فریبا متخصص در دنیای عجیب و غریب چیستا غوطه خوردم. و سوال‌ها بعدش یکی یکی به‌وجود آمدند که اصلا چیستا کیست و چه شکلی است و انگار مختصاتی از داستان با زندگی‌‌اش منطبق است و ... که با جستجوی نامش بدجور یکه خوردم که چیستا واقعی است و علی واقعی است و کتابی که تا انتها با حسی لطیف اما پوزخندی برلب به یاد عشق‌های ماورایی نوجوانی به آن گوش داده بودم، قصه آدم‌های واقعی است. و آن‌جا بود که دلم بدجور سوخت.. بدجور‌.
        

          زمانی که این کتاب رو خوندم هنوز عنوان کتاب زرد مطرح نبود زیاد ولی خب همون موقعم بنظرم به شدت عام پسند بود و دیگه هیچوقت سراغ کتابای خانم یثربی نرفتم