در اینکه دزیره کتاب جالبیه و اطلاعات تاریخی خوبی به آدم میده شکی نیست ، اما نمیدونم چرا من اونقدری که باید با داستان ارتباط برقرار نمیکردم و حس میکردم میتونست خیلی خیلی بهتر از اینها باشه(با توجه به تعریف هایی که ازش شده بود) ، همین باعث شد من خیلی خیلی کند کتاب رو بخونم و اشتیاقی برای ادامه ش نداشته باشم :)) (به جز بعضی از قسمت های هیجانی که اون هم خیلی طولانی نبود).
هرچند چون  به صورت خاطره نویسی بود میشد احساسات رو توش متوجه شد.
در کل ارزش یک بار خوندن رو داره.
          

            یک اثر درجه یک، زیبا، دلنشین و بسیار لطیف.
نمونه‌ی موفق و قدردیده یک رمان تاریخی در مورد یک شخصیت خاص.
دزیره در ظاهر داستان عاشقانه‌ای ست پیرامون دختر یک تاجر ابریشم در مارسی و دوران انقلاب فرانسه به نام «اوژنی کلری» ولی در واقع داستان انحراف «انقلاب کبیر فرانسه» است از آرمان‌هایش و بیش از این داستان ظهور و سقوط «ناپلئون» است.
نابغه‌ای غریب که هر چه در موردش بیشتر بخوانید و فکر کنید بیش‌تر متحیر می‌شوید. اما کارکرد رمان همین جاست که به زیبایی و لطافت هرچه تمام، اطلاعات و محتوای کتب تاریخی را در اختیار خواننده می‌گذارد و در عین حال آن خشکی و سخت خوانی کتب تاریخی را هم ندارد.
خلاصه اگر مثل من طرفدار عاشقانه نیستید و از این جور داستان‌ها خوشتان نمی‌آید بازهم از دستش ندهید که حرف ندارد. 
در یک کلام «عالی».
          

            از کلاسیک های خوب! 
ابتدا ذکر کنم چون کتاب بر مبنای تاریخ و بازتابی از واقعیته به کلیت ماجرا و وقایع مشروح خرده ای نمی گیرم
دزیره به یک عاشقانه معروفه اما واقعا بعد پرداخت به تاریخ در این کتاب غالبه،یه تاریخ نگاری آمیخته با وجه درام ماجرا که به شدت در روان شدن متن و خوشخوانی کتاب مؤثر بوده 
راوی ماجرا یک زنه با زاویه دیدی زنانه، البته زنی که اگرچه خیلی زود وارد ماجراهای عظیم تاریخی میشه اما همچنان از سیاست فراریه و خودش رو قاطی سیاست نمیکنه 
البته این باعث نشده که ذکر برخی ظرافت ها در تعاملات و اتفاقات تاریخی و سیاسی از دست راوی در رفته باشه، چون آنچه که برای خودش قابل استنباط نبوده رو از زبان دیگران نقل کرده
شخصیت پردازی ها رو دوست داشتم، هیچکس سفید مطلق یا سیاه مطلق و قهرمان محور نبود پرداخت دقیق و به دور از زیاده گویی و بزرگ نمایی
این به من اجازه می داد در مورد کنش ها و واکنش ها با دقت و به دور از تعصب فکر کنم 

با توجه به منشأ این اثر یعنی اروپا،میزان پرداخت به عاشقانه های کتاب تا حد زیادی ملایم و عفیفانه است و این باعث شده که مخاطب در یک حد تعادل قرار بگیره نه انقدر عاشقانه که سیر و جزئیات تاریخی وقایع از چشم پنهان بمونن و نه انقدر تاریخی که خسته کننده باشه

+من ترجمه ی «پرویز شهدی» رو خوندم و در گودریدز با این ترجمه کتابی ثبت نشده
          

            کتاب قشنگی بود برای منی که به تاریخ علاقه ای ندارم
شخصیت های ریاد باعث گیج شدنم میشد
شاید چون بطور پیوسته نخوندم و بین خوندنم فاصله زیاد بود
درکل دوستش داشتم 
          

            همه چیز از بهار ۱۷۹۴ شروع شد

زمانی که 
 اتین، برادر اوژنی دزیره، توسط وحشی گری انقلابیون فرانسه تهدید و در آخر دستگیر می‌شود..
اوژنی همراه با همسر برادرش به دیدن یکی از مسئولین می‌روند تا شاید راهی برای آزادی اتین پیدا کنند و همه چیز از آن شب شروع می‌شود!

آن شب دزیره با شخصی از خانواده‌ی بناپارت آشنا می‌شود و بدون شناخت قبلی پای دو برادر، ژوزف و ناپلئون را به خانه‌شان باز می‌کند :)

(گاهی فکر می‌کنم اگر دزیره در آن دفتر حضور نداشت، شاید هیچوقت این اتفاقات پیش نمی‌آمد..
شاید اون غم و شکست رو تجربه نمی‌کرد ولی در این صورت هیچوقت هم موفق نمی‌شد، به این جایگاه دست پیدا کند..!)


این کتاب، داستانی است که از زبان خود برناردین اوژنی دزیره و به صورت خاطره هایی از سیزده سالگی این دختر نقل می شود.
 این داستان ماجراهایی از نیمه دوم قرن هجدهم، در فرانسه را روایت می کند که سرشار از اطلاعات و وقایع تاریخی جذاب است :))

این کتاب درکنار داستان عاشقانه و تاریخی، با دقت به روند تکامل، رشد و سقوط شخصیت ها پرداخته که در راس آن‌ها دزیره قرار دارد،
با نوجوانی دزیره، شیطنت ها وناپختگی هایش همراه می‌شویم و در هر فصل شاهد پیشرفت و رشدش هستیم..
و چقدر شیرین بود!
بلافاصله غرق در داستان شدم :))♡

ناپلئون یکبار گفته بود
 «تاج سلطنت فرانسه روی زمین افتاده است و فقط کافی است تا خم شوی و آن را برداری و به سرت بگذاری.»
 اما دزیره  کسی بود که دلش به برداشتن تاج از روی زمین رضا نداد و صبر کرد تا زمانی که با عزت و احترام تاج را به او تقدیم کردند :))🤍

"لحظه هایی از تاریخ هیچ گاه از عشق خالی نبوده است و آنگاه که عشق به تاریخ ورود پیدا می کند، تاریخ رنگ و بوی تازه ای به خود می گیرد و شوری دیگر می انگیزد."
          

            دزیره در میان کلاسیک های عاشقانه شاید متفاوت ترین آنهاست،چرا که به شکل عجیبی به تاریخ دو کشور پیوند خورده است.تاریخ امپراطوری فرانسه کمی پیش و پس از زمان سلطنت ناپلئون با تاریخ سلطنت سوئد به هم پیوند خورده است.شخصیت ها ما بازای حقیقی دارندو همه را میشود در تاریخ دو سرزمین رهگیری کند.همپای داستان های عاشقانه و جریان حاکم بر رمان های کلاسیک، ما در دزیره شاهد اطلاعات تاریخی درست ،اوضاع و احوال اجتماعی آدم ها و اوضاع سیاسی دو کشور نیز هستیم.
دزیره، ناپلئون و ژان انقدر خوب‌ در کنار هم قرار گرفته و قصه را روایت میکنند که تصور زندگی‌ در تمام آن لحظات به خواننده القا میشود‌.شیرینی ها و تلخی های زندگی‌ دزیره خواننده را تا آخرین صفحه همراه خود میکند.

          

            حقیقتا این کتاب رو خیلی دوست داشتم و خوندنش بی‌نهایت لذت بخش بود.
یه بار بهار سال گذشته، جلد اول این کتاب رو تقریبا تا اواخرش خوندم ولی اسامی سخت و زیاد بودن و روابط افراد یادم نمی‌موند و در کل اون موقع اصلا از این کتاب خوشم نیومد، ولی وقتی دو هفته پیش دوباره شروع کردم از اول خوندن، تازه شیرینی کتاب رو داشتم حس می‌کردم.

(ترجمه‌ی آقای پاکروان از نظرم بهترین و کامل‌ترین ترجمه‌ی دزیره است چون حدودا ۲۰۰ صفحه‌ی اول کتاب رو با ترجمه‌های مختلفی خوندم که واقعا خوب و روان نبودن و حذفیات زیادی هم داشتن.)
          

            میشه گفت زندگی نامه دزیره بود. از سن ۱۷،۱۸ سالگی تا بزرگسالیش رو بیان می‌کرد.
یه مقداری عاشقانه داشت ولی اونقدر زیاد نبود و بیشتر به قسمت تاریخیش پرداخته بود.
بعضی قسمتای تاریخی حوصلم سر می‌رفت چون دلم میخواست بدونم عاقبت دزیره چی میشه ولی یه جورایی منو می‌کشوند تا پایان داستان و کتابش برام قشنگ و لذت بخش بود.
          

            یک عاشقانه خوب تاریخی، به روایت معشوقه و خواهرِ زن‌داداش ناپلئون و روایتش از روزهای انقلاب فرانسه تا روی کار آمدن و بعدها، مرگ ناپلئون. زندگی خود این بنده خدا به تنهایی برای جذاب کردن داستان کافی بود، چاشنی تاریخ و شخصیت پردازی ناپلئون و فتوحات و شکست‌های ناپلئون خوندنی بودن کتاب رو به حد اعلا می‌رسونه. اولین رمان کلاسیک گردن کلفتیه که اواخر راهنمایی (پایه متوسط اول شما جوونا!) خوندمش. ایضا از معدود کتاب‌هاییه که دوبار برای خوندم دستم گرفتم.