این عین قند می مونه دیگه. من یه کتاب دیگه هم از این آقا خونده بودم قبلا به نام «چهارهزار هفته» خیلی خوب بود، این بهتر هم هست. اینکه نوشته 28 گفتار هم در واقع اومده کتاب رو به چهار هفته و بیست و هشت روز تقسیم کرده تا مخاطب هر روز یک فصل از کتاب رو بخونه و خدای نکرده سختش نشه، دقت هم داشته باشید که هر فصل حدودا 3 صفحه ست. به معنی واقعی کلمه در یک نشست می شه خوندش ولی به نظرم کار خوبی نیست ، روی جلدش هم نوشته «تاملاتی» ! شما هم تاملی کنید خوبه. کلا خوبه و بعد از مطالعه و انجام تامل قطعا تاثیر داره.
      

        یکی از بهترین کارهایی که برای خودتون در طول زندگیتون می تونید بکنید ، اینه که کتاب «صلحی که همه صلح ها را بر باد داد» زودتر بخونید. واقعا جدی می گم برای انسانی که غرب آسیا زندگی می کنه این کتاب یه ارائه فشرده و صد البته دقیق از آخرین گندکاری نظام سلطه در این منطقه ست. اگر اینجا زندگی نمی کنید هم بالاخره ریشه هایی دارید، چون من این یادداشت رو فارسی نوشتم و شما همین که این رو می خونید یعنی یه ربطی به غرب آسیا دارید. راجع به این اثر درخشان  یادداشت نوشتن وقت تلف کردنه راستش ، راجع به این برنامه بیش از یک ساعت تو یوتیوب هست، پادکست هست و صد ها خلاصه کتاب پولی و رایگان. بخونید دیگه نکته ای ندارم. بخونید تا بدونید اون بی ناموسی که دوازده روز بمب ریخت روی سرمون دست پرورده چه کسانی ست و دوست و دشمنش از منظر تاریخی چه کسانی بودند ، هستند و خواهند بود.
      

        خوب بود. کلا جوزف نای رو باید خوند اگر به مسائل ژئوپلیتیک علاقه دارید. نای از اون آدم هایی بود که انسجام فکری داشت و برای اندیشه ورزی خودش واقعا صاحب یک منظومه بود. مهم نیست چقدر باهاش مخالف یا موافق هستید، مهم اینه که بخونید و بتوانید دنیا رو از زاویه دید اون ببینید.
      

        کتاب برای مطالعه اولیه نیست. این رو حتما در نظر بگیرید. اگر برنامه دارید در مورد سازمان بخونید این قطعا برای شروع مناسب نیست. کتاب های خیلی بهتری موجود است. 
اما کتاب حاضر برای دانستن یک زاویه دید محدود اطلاعات خوبی به مخاطب ارائه می ده که اگر با سازمان آشنایی دارید می تونه براتون جذاب هم باشه. اطلاعات حاصل از عضو جدا شده سازمان که زمانی مسئول حفاظت شخص مسعود بوده درز داده شده. تمام این ها نه به صورت مصاحبه درست و حسابی که چت توی فضای مجازی بوده و همین هم سبب می شه اثر چندان منسجم نباشه.
      

        کتاب بسیار خوب و بسیار کاربردی برای این دوره و زمانه ای که ما در آن زندگی می کنیم. نویسنده به خوبی شرح می ده که چطور چرخه دوپامین در بدن کار می کند و دوپامین همان چیزی ست که ما از آن لذت می بریم. بعد برای مخاطبش به خوبی توضیح می دهد که این دوپامین می تواند آدم را تبدیل به فردی موفق و به درد بخور کرده یا به قهقرا ببرد . مغز انسان وقتی یک چالش ورزشی ، یا علمی را با موفقیت پشت سر می گذارد با دوپامین پاداش می بیند همینطور وقتی هروئین مصرف می کند. این دوپامین این روزها یک پایش هم در شبکه های اجتماعی و مجازی ست که این سمت کتاب خیلی بیشتر به درد من خورد. اگر ناداستان دوست دارید، بخوانید ، قشنگ است.
      

        یک اثر درست و حسابی در نشان دادن ضمیمه های سرمایه داری در دنیا. سرمایه داری به شدت در تلاش است تا برای توجیه وجودی خود نقش های جدیدی بپذیرد و مفید بودن خود را در جامعه یا جوامعی که از نابرابری رنج می برند توجیه کند. همین شده که یک عده ای نقش پیامبر به معنای واقعی کلمه را در این نظام پذیرفته و فعالیت می کنند و اطلاعات زیادی را مرتب با سر و صدا به خورد مردم می دهند. فصل اول راجع به یک خانمی بود که اسمش یادم نیست و مدیر اجرایی فیس بوک بود. شاید هم چون هیچ وقت فیس بوک نداشته ام نمی شناختم ولی در حوزه حقوق زنان فعال بود. فصل دوم شرکت تولید کننده مواد غذایی ارگانیک و دوست دار محیط زیست به نام «هل فود» سوم «اپرا وینفری» چهارم هم بنیاد «گیتس». خیلی خوب بود بخوانید اگر به موضوعش علاقه دارید.
      

        این دومین کتابی بود که از آقای «عباس میلانی» خواندم. به نظرم خیلی بهتر است که با همین ترتیبی بخوانید که من خواندم یعنی اول «نگاهی به شاه» دوم «معمای هویدا».
احتمالا بهترین پژوهشی که در مورد «امیر عباس هویدا» گیرتان بیاید همین است و راستش را بخواهید بعید می دانم بهتر از این تولید شود. بالاخره دوره این ها گذشته و هم عصرهایشان بهتر می توانند روایت کنند. 
تصویری رنگی از هویدا ارائه شده است و می توانید ببینید که خیلی دقیق با در نظر گرفتن تمامی جوانب یعنی: فردی، خانوادگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی روایت شده است. 
قطعا زاویه آقای «میلانی» با نظام جمهوری اسلامی ایران در این اثر هم پیدا ست که در جای خودش قابل بحث است و از این نظر خیلی بهتر از «نگاهی به شاه» است. 
اگر به تاریخ معاصر علاقه مند هستید ، کتاب بسیار خوبی ست ولی اگر هیچی نمی دانید و می خواهید شروع کنید ، با همان «نگاهی به شاه» شروع کنید اگر قصد شروع با «عباس میلانی» دارید.
      

        یکی از بهترین آثاری بود که تا حالا در مورد دوران حکومت پهلوی ها خوانده ام و امیدوارم از این حرف ابتدای یادداشت ابدا برداشت نکنید که اثر بی نقص است. 
این کتاب با تمرکز بر پهلوی دوم نوشته شده است اما حدود بیست درصد ابتدایی آن در مورد ظهور و سقوط پهلوی اول می باشد.
اثر به شدت قصه محور و داستان گو ست و برای خوانندگانی که از متون خشک و علمی لذت نمی برند بسیار مناسب است.
یک نکته بسیار مثبت هم دارد که واقعا ارزش خواندنش را دو چندان می کند این است که به روانشناسی پهلوی دوم پرداخته و مثل سایر کتب تاریخی مستقیم سر کنش و واکنش های سوژه در عرصه سیاسیت نمی رود. بلکه شخصیتی را روایت می کند از کودکی با تمام ویژگی هایش و این سبب درک عمیق خواننده از چرایی بعضی از عملکردهای سوژه در آینده و عرصه سیاسی می شود.
پژوهش بسیار خوبی هم صورت گرفته و جای تقدیر و تشکر دارد. کتاب در خارج از کشور منتشر شده است و متن آن هم به زبان انگلیسی ست. بعد ترجمه شده و در ایران هم برای انتشارش تلاشی صورت گرفته که شکست خورده و اثر مجوز نشر نگرفته است. بعد از آن خود نویسنده یعنی آقای دکتر عباس میلانی کتاب را به صورت فایل پی.دی.اف در اینترنت و به صورت رایگان برای مطالعه در ایران منتشر نموده است. 
خلاصه که مفتی هم هست ! 
مجوز نگرفتن اما واقعا نکته خاصی نداشت و فقط علاقه نویسنده به مقداری توهین به نظام برآمده از انقلاب بود که به نظر بنده نبود هم واقعا مشکلی پیش نمی آمد. واقعا توهین است و هیچ بحث نظری، تبیینی برای نشان دادن بد بودن نظام بر آمده از انقلاب نکرده است. فقط هرجا به جماعت مسلمین می رسد یک کمی فحش هم نثار می کند و بر می گردد سر داستان خودش. 
خیلی هم مهم نیست واقعا. 
اثر اولین آشنایی بنده با آثار مکتوب ایشان بود و همین هم شد که پس از تمام شدنش سریع رفتم سراغ «معمای هویدا» که مجوز هم دارد و در ایران منتشر شده است. حالا آن را هم خواندم عرض می کنم خدمت شما.
      

        اولین برخورد من با مرحوم «دیوید گریبر» با این اثر درخشان بود. به طرز باورنکردنی می توانسته بیرون از چهارچوب ها فکر کند و مسائلی را به چالش بکشد که برای اغلب بشر پذیرفته ترین مسائل است. مثل سطل آب یخ که روی آدم خواب بریزند خواننده را از جا می پراند.
انقدر درخشان بود که سبب شد نام نویسنده را جستجو کنم و به تمایل به خواندن سایر آثارش هم پیدا کنم. 
این را که خواندم رفتم سراغ :« بدهی: پنج هزار سال نخست» و ان شا الله آن را هم خواندم می نویسم.
راجع به خود کتاب هم توضیحی ندادم چون به نظرم از روی جلدش هم مشخص است. بحثی تکان دهنده است راجع به وظایفی که ما می پذیریم در برابر پول انجام دهیم و اسمش را به اختصار شغل تعریف می کنیم. اینکه بعضی از آن ها چقدر با ذات و سرشت آدمیزاد بیگانه اند و چه بلاهایی هم که سرش نمی آورند و جامعه ای که سعی می کند این وضعیت را خیلی خیلی طبیعی جلوه دهد و هرکس غیر از این فکر کند لابد ناهنجار است و وصله ناجور. بخوانید خیلی عالی ست.
      

        ها جون چانگ، اقتصاد دانی درجه یک و هم دوره ماست که در این اثر سعی کرده کلیات مفاهمیم اقتصاد را به زبان ساده و برای مخاطب عمومی توضیح دهد و از آن بهتر سعی کرده در معرفی هر شیوه فکری و ابزاری مثال هایی از کشورهایی که آن را به کار گرفته اند بزند. هم درباره موفق ها و هم شکست خورده ها. این از همه چیزش عالی تر است. سعی نکرده به هیچ وجه مبلغ شیوه ای و یا مکتبی در اقتصاد باشد و خیلی ساده مزایا و معایب را به زبانی همه فهم بیان کرده است. برای همه فهمی اش هم رفته سرا غ غذا و قدری هم من بخواهم بگویم مفاهیم آشپزی. آدم با نمکی هم هست و کتاب را واقعا خوشخوان نوشته است. با اینکه یک مساله حوصله سربری را در محدوده علوم انسانی تدریس می کند ولی اصلا گذر زمان را حس نمی کنید و خیلی جذاب و شیرین با او همراه می شوید. 
بخوانید خوب است.
      

        یک خاطرات خوب.
اثر تر و تمیز و بدون اضافه کاری. مرتب و منظم، با اطلاعات دقیق و روند درست. 
خاطرات آقای محمود امینی از 1335 و تقریبا از تولد تا همین امروز البته با تمرکز بر جنگ و انقلاب. 
برای من که تا جایی که وقت و پولم اجازه داده است از این دست کتاب ها خوانده و می خوانم خیلی جذاب بود. 
خوش گذشت و به نظرم مخاطب می تواند، سختی، شیرینی و تلخی های زندگی آقای امینی را خوب درک کند. 
حسین بهزاد هم در این گونه برای خودش برندی ست که نیاز به معرفی ندارد. 
پی نوشت : فقط یادتان باشد این خاطرات آقای امینی است ، نه تاریخ جنگ و انقلاب ، اگر این را بخوانید انقلاب تهران را از چشمان راوی می بینید و با لشگر 27 حضرت رسول به جبهه می روید. همه وقایع در خاطرات هیچ کس نیست و اگر دنبال همه چیز هستید باید کلی کتاب بخوانید در هر زمینه ای.
      

        تیم مارشال به خواننده در کتاب هایش زاویه دید جغرافیایی ارائه می دهد. این همه کاریست که می کند و صد البته خیلی هم کار مهمی است. فقط وقتی می خوانید یادتان باشد جغرافیا هم یکی از متغیرهاست. عوامل دیگری چون فرهنگ، اقتصاد، سیاست، ایدئولوژی و قدرت نظامی هم وجود دارند و بسیار هم مهم هستند. مارشال هم مدعی نیست این هایی که نوشتم وجود ندارند یا مهم نیستند بلکه به زاویه ای می پردازد که حداقل برای من به شخصه تا پیش از آشنایی با او کمتر مهم تلقی می شد که اتفاقا مارشال به من فهماند اگر اهمیتش بیشتر نباشد، کمتر نیست.
خیلی خوب است.
      

        یادداشت در موردش تا دلتان بخواهد وجود دارد. به نظرم خیلی ترسناک بود. ترسناک واقعی اصلا همین است. هرچند در ژانر وحشت دسته بندی نمی شود.
      

        گزارش درجه یک. نویسنده عمری را در کشور سعودی زندگی و کار کرده است و پس از بازگشت به کشورش تصمیم گرفته یک روایت از سعودی ، همسایه قدیمی ما که زیادی هم درهایش باز نیست تهیه کند. کتاب را به چند بخش تقسیم کرده و در بخش های مختلف ، ارکان مختلف جامعه را روایت می کند. مفصل به نظام قبایل، سنت ها، وضع اقتصادی، جریان های مختلف سیاسی و ... دیگر می پردازد. نهایتا هم آن تصویر که بیشتر غربی ها دارند ( به قول خود نویسنده وگرنه من چنین تصویری نداشتم) یعنی سرزمینی پر از نفت و بیابان و شتر و هم آن تصویری که ما داریم، یعنی ملتی فربه از رفاه و خوشی و وضعیت معیشتی خواستنی و فوق العاده، همه را ویران می سازد. برای من که تا به حال فقط یک کتاب دیگر در مورد امروز سرزمین عربستان گیرم آمده بود خیلی مفید بود.
      

        مجموعه ای از خاطرات جمع آوری شده از آنچه در میدان «تیان آن من» در جمهوری خلق چین گذشت. جذابیت اثر بیش از هرچیز از این روست که از همه طرف های موجود در درگیری روایت جمع آوری شده است و جدا جدا خواننده با راویان مختلف رو به رو می شود. از انقلابی های رادیکال ضد حاکمیت تا سربازهای وظیفه مامور به سرکوب از استاد دانشگاه تا رفتگر محل، زن و مرد، پیر و جوان نشسته اند به روایت آنچه گذشت. 
البته یادتان باشد در این آثار همیشه سوگیری هایی هم وجود دارد.