«شونا اینس» یک مجموعه کتاب کودک نوشته در مورد مفاهیم مهم زندگی،  با تکیه بر   آرایه تشبیه؛ مثلا «خانواده شبیه کیک است»،«زندگی شبیه باد است»، «دوستی شبیه الاکلنگ است» و... 
این تشبیه‌ها اغلب باعث ساده شدن درک مفاهیم برای کودک شده و به نظرم دست بزرگترها رو هم باز می‌کنه که بیشتر روی اون وجه تشابه مانور بدن و کودک رو به تفکر وادارن. 
این مجموعه تصویرسازی خیلی جذابی هم داره و شاید یه جاهایی حتی تصاویر از متن قوی‌ترند! 

با توجه به کتاب‌های قبلی که از این مجموعه خوندم، حس کردم نویسنده در به‌کارگیری تشبیه در این کتاب می‌تونست بهتر عمل کنه و با دقت بیشتری تشابه خانواده و کیک رو بشکافه و جمله بسازه باهاش، یه جاهایی انگار جملات از خط اصلی کتاب پرت میشن و ممکنه بچه گیج بشه یا نفهمه چه ربطی بین خانواده و کیک هست. 
      

        نویسنده در تلاش برای انتقال چندتا مفهوم بوده: 
هر چیزی که وجود داره، الزاما بصری و مرئی نیست مثل باد که حس میشه ولی دیده نمیشه
در مورد وجود نامیرای آدم‌ها و مرگ صحبت کرده، اینکه وجود آدم‌ها با مرگ به طور کامل از بین نمی‌ره
در مورد اینکه چطور میشه به زندگی معنا بخشید مثلا با معنویات یا انجام کار نیک در حق دیگران
البته همه این مفاهیم بسیار ساده و کودکانه و گذرا بیان شدن
      

        خواندنش جالب بود و شاید بیش از آنکه نقطه قوت و خلق جذابیت قلم امیرخانی باشد، کمبود اثری در این فاصله و از این زاویه نسبت به وقایع پیرامون رهبری خاصش کرده باشد؛ محدوده‌ای حفاظت‌شده و دور از دسترس که البته این سال‌ها به یمن  توجه بیشتر به موضوع «روایت» جدی‌تر گرفته شده و مثلا انواع تولیدات روایی پیرامون دیدارهای رهبری پررونق‌تر و پرشمارتر شده‌اند اما قطعا برای اوایل دهه هشتاد، یعنی بیش از دو دهه پیش، این کتاب یک اثر ویژه و خاص به حساب می‌آمده. 

قلم امیرخانی خوش‌خوان و روان بود و قدری هم بامزه و با نگاهی خاص و نکته‌سنج نسبت به وقایع و جزئیات پیرامونی. 

مدت‌ها بود دوست داشتم کتاب را بخوانم تا اینکه ترم‌های اول دانشگاه بین کتاب‌های کتابخانه تشکل دیدمش و بعد از چند سال که قطره‌ای و در فواصل کلاس‌ها می‌خواندمش حالا تمام شد! 
      

        بعد از مدت‌ها، یک کتاب عمومی جذاب و گیرا! 
رویارویی بی‌پرده با مرگ، راه رفتن روی لبه مرگ و زندگی
مواجهه‌ای آگاهانه و از سر دقت، از زاویه دید یک پزشک دورگه هندی آمریکایی که روزگاری را در فلسفه و ادبیات پرسه زده، علوم اعصاب خوانده و در سال آخر دانشجویی‌اش در رشته تخصصی جراحی مغز و اعصاب ناگهان با سرطان مواجه می‌شود، آن هم از نوع پیشرفته! 
این بیوگرافی از نویسنده به تنهایی یک زاویه دید جذاب خلق می‌کند و انصافا نوع پردازش نویسنده، نگاهش به وقایع و البته قلم خوبش هم حق عناوین را ادا کرده. 
کتاب جملات و عبارات جذابی دارد، اما بهتر از آن‌ها روح حاکم بر کتاب و عمق آن است؛ افکار بی‌پرده‌ی نوینسده و حالت‌های توصیف شده، چیزی که در موقعیت‌های مرزی خلق می‌شود و نه در حالت عادی. 
برای من که مشتری آثار رئال هستم و البته موضوع مرگ و رنج هم جزو محبوب‌ترین‌هایم است، یک اثر فوق‌العاده بود. 
کتاب را امانت گرفته بودم اما به قدری برایم دوست‌داشتنی بود و احتمال مرور مجددش وجود داشت که یک نسخه برای خودم خریدم. 
اگر به هر طریقی با پزشکی و طبابت یا بیماری‌‌های صعب‌العلاج مواجهید و یا اگر مرگ موضوعیست که دنبالش می‌کنید، مطالعه‌ش به طور جدی توصیه می‌شود. 
      

        پرداختن به این مفهوم از یک زاویه سطحی بود و فانتزی. 
جایی که شخصیت مرد داستان در مورد عشق حرف‌می‌زد انگار بیشتر دنبال پر کردن تنهایی خودش بود به هر شکل و طریق ممکنی و بیش از اینکه گویای عشق باشه، نشون‌دهنده اختلالات شخصیتیش بود! 
داستان‌پردازی ابعاد جالبی هم داشت، پایان کتاب قدری بهتر بود اما در مجموع کتاب مورد پسند من نبود. 
      

        شهیدی که حاج قاسم وصیت کرده بود مجاور او به خاک سپرده شود، انتظار می‌رود شخصیت عجیب و خاصی داشته باشد و همین هم بود؛ یک جوان باصفای معنوی! 
کتاب متشکل از خاطرات اطرافیان و خانواده شهید و چند دستنوشته و عکس بود، ساختاری که اغلب کتب پیرامون شهدا دارند. 
انتظار می‌رفت  ناشر در چاپ‌های جدید، دستی به سر و روی کتاب و طرح جلدش بکشد. 
      

        ایده کلی کتاب یک تصور بامزه برای رهایی بچه‌ها از ترس جدایی بود. 
همون اول کار ایده کتاب آشنا به نظر رسید بعد یادم اومد چیزی شبیهش رو خوندم و دیدم که نشر مهرسا هم کتابی از همین نویسنده به اسم «شبکه نامرئی» منتشر کرده اما قصه‌ها تا حدی متفاوت بودند و به نظرم کار نشر مهرسا بهتر و قوی‌تر بود. 

      

        خیلی خوب بود
در مورد دلداری دادن و هم‌دردی درست بود، اینکه یک آدم ناخوش قبل از هر چیزی نیاز به همراهی و شنیده شدن داره نه خشونت، نه گفتگوی متقابل، نه راهکار دادن و... 
تصویرسازی مینیمال و  جذابی هم داشت. 
      

        قلم نثر حامد عسکری در کتاب‌هایش قدری متفاوت است با کپشن‌های اینستاگرام و پست‌های تلگرامش. 
کتاب پر است از تعابیر ادبی و برای ذائقه‌ای مناسب است که این شکل نوشتن را دوست داشته باشد. 
حجم زیادی از کتاب را هم فکرها و ذهنیات نویسنده تشکیل داده و من تصور می‌کنم یک جاهایی مزاحم توصیف دیده‌ها شده. 
در مجموع میزان پسندیدنش خیلی به سلیقه خواننده بستگی دارد. 
      

        یکی از ملاک‌های من برای پسندیدن یک دفتر شعر،تمایل به تورق و بازگشت مجدد به اون اشعاره چندان ارتباط عمیقی با این اشعار برقرار نکردم، طوری که به خودم گفتم بعیده دوباره به این کتاب برگردم. 
      

        «ایده‌ای که حیف شد» 
این کتاب قرار بوده خاطرات یک شهید رو در موازات یک داستان دیگه روایت کنه و از قصه‌گویی برای روایت غیرمستقیم استفاده کنه اما اون قصه موازی به شدت ضعف داره، باورناپذیره، کلی جای ابهام باقی می‌مونه، کشش نداره طوری که من واقعا به زحمت پیش می‌بردم مطالعه رو و دائما منتظر بودم از یک جایی بهتر بشه ولی این اتفاق نیفتاد. بدترین جای ماجرا اینه که نویسنده حوصله‌ی داستان‌پردازی نداره، دائما روی منبره و حرف‌های گل‌درشت میزنه و مخاطب رو نصیحت می‌کنه. حرف‌ها اشتباه یا بد نیستند ولی این میزان صراحت برای اثر داستانی ضعف بزرگیه.
به نظرم خاطرات این شهید در این قالب مظلوم واقع شده و ای کاش وقتی قصه‌گویی درستی شکل نگرفته، مستقل در قالب خاطرات شهدا چاپ میشد و نه به اسم داستان! 

      

        گفتن از مفهوم «مرگ» و توضیح دادنش برای بچه‌ها یک امر چالشیه، خصوصا که یک وقت‌هایی خود بزرگترها هم دقیقا نمی‌دونن با چه چیزی مواجه شدند، سردرگم‌ و حیرانند. 
این کتاب با یک قصه لطیف و پرمهر  سعی کرده مفهوم مرگ رو به کودک منتقل کنه. نکته مثبتش اینه که از رفتن به جهان دیگر هم حرف زده و اصلا با تکیه به همین مسئله، مرگ رو تعریف کرده و نه «نیستی». 
وقتی از مرگ حرف می‌زنیم شاید رنگ‌های ذهنیمون سرد و تیره و افسرده باشند ولی تصویرسازی این کتاب زنده، خوش‌رنگ و قشنگ بود. 
در مجموع دوست‌داشتنی و خوب بود. 
      

        اولین تجربه‌ی مقتل‌خوانی بود برای من
یاسین حجازی زحمت کشیده و یک ترجمه روان از نفس‌المهموم رو آماده کرده، من ترجمه دیگری از این کتاب رو هم داشتم با نام «در کربلا چه گذشت؟» که سخت‌خوانه نسبت به آه. 
در کل به عنوان یه اثر ترجمه‌‌ای ساده‌شده مقبول بود و خوندنش در ایام ماه محرم ارزشمند.
بخش‌های جالب توجه این مقتل پرداختن به قبل و بعد واقعه عاشورا بود، مقاطعی مهمی از تاریخ که ما کمتر از خود واقعه عاشورا در موردشون شنیدیم. 
      

        برای من که ‌مدت‌هاست به مفهوم «هجرت» علاقه‌مندم خیلی جذاب بود. این مجموعه که من از سر اتفاق و علاقه از این جلدش شروع کردم رویکرد اخلاقی معرفتی داره. بیان حاج‌آقامجتبی خیلی شیرین، روان و بسیار منسجمه و درعین‌‌حال غنی هم هست.  ابتدای هرجلسه تلاش می‌کنن مباحث جلسه قبل رو یه مرور کوتاه داشته باشن و این باعث میشه پیوستگی مباحث در ذهن مخاطب حفظ بشه. لذت بردم از هم‌نشینی با این کتاب در ایام محرم و به عنوان یه یادآور خیلی خوب و مفید بود. حسرتم اینه که چرا کتاب رو خلاصه‌نویسی نکردم. ترغیب شدم سراغ سایر جلدهای این مجموعه هم برم. 
      

        برای هر مسلمان شیعه‌ای که زیاد با زیارت عاشورا سروکار دارد یا خودش را موظف می‌داند به ذکر مصیبت اباعبدالله(ع)، آشنایی بیشتر با مفاهیم این زیارت واجب است. 
ذکر از روی معرفت کارکرد متفاوت و بیشتری دارد. رسالت این اثر مختصر همین است، معرفت‌افزایی بر مبنای زیارت عاشورا. 
شرح خوب و مختصری داشت و شبیه کتاب «بشنو از نی» از همین قلم، ارتباطی هم بین اجزاء زیارت برقرار کرده بود. 
در کل کتاب آنچنان مفصلی نیست اگرچه همین مقدار هم پربار بود. 
کتاب پیاده شده چند سخنرانی به ضمیمه چند دست‌نوشته است. به نظر می‌رسد حرف‌ها در جمعی مطرح شده باشد که زمینه‌ای از اندیشه و مدل فکری نویسنده داشته‌اند پس ناشر برای قابل فهم‌تر شدن بعضی تعابیر و حرف‌ها پاورقی‌های زیادی از آثار دیگر نویسنده اضافه کرده، تعدد پاورقی‌ها بسته به حوصله شما می‌تواند نکته‌ای مثبت یا منفی باشد.