یادداشت مریم زارعی

        خواندنش جالب بود و شاید بیش از آنکه نقطه قوت و خلق جذابیت قلم امیرخانی باشد، کمبود اثری در این فاصله و از این زاویه نسبت به وقایع پیرامون رهبری خاصش کرده باشد؛ محدوده‌ای حفاظت‌شده و دور از دسترس که البته این سال‌ها به یمن  توجه بیشتر به موضوع «روایت» جدی‌تر گرفته شده و مثلا انواع تولیدات روایی پیرامون دیدارهای رهبری پررونق‌تر و پرشمارتر شده‌اند اما قطعا برای اوایل دهه هشتاد، یعنی بیش از دو دهه پیش، این کتاب یک اثر ویژه و خاص به حساب می‌آمده. 

قلم امیرخانی خوش‌خوان و روان بود و قدری هم بامزه و با نگاهی خاص و نکته‌سنج نسبت به وقایع و جزئیات پیرامونی. 

مدت‌ها بود دوست داشتم کتاب را بخوانم تا اینکه ترم‌های اول دانشگاه بین کتاب‌های کتابخانه تشکل دیدمش و بعد از چند سال که قطره‌ای و در فواصل کلاس‌ها می‌خواندمش حالا تمام شد!