ابن زیاد رو به زینب می‌کند و می‌گوید: دیدی که چگونه برادرت کشته شد، دیدی که چگونه پسرت و همه‌ی عزیزانت کشته شدند. همه منتظرند تا صدای گریه و شیون زینب داغدیده را بشنوند. او در روز عاشورا داغ عزیزان زیادی را دیده است. پسر جوانش و برادران و برادر زادگانش همه شهید شده‌اند. گوش کن، این زینب است که سخن می‌گوید:( ما راَیتُ الّا جمیلاً ) من جز زیبایی ندیدم!...

نمی‌دانم چرا مدینه با خاندان پیامبر این قدر نامهربان بود. تشییع پیکر مادری پهلو شکسته در دل شب، اشک شبانه‌ی علی کنار قبر همسر در دل شب، تیر باران پیکر امام حسن و اکنون هم آغاز سفر حسین در دل شب! خداحافظ ای مدینه! خداحافظ ای کوچه‌ی بنی هاشم!...