من اسم مصعب بن عمیر را یا نشنیده بودم و یا شنیده بودم و اصلا به خاطر چیزی از او نداشتم.
با خواندن این کتاب با ایشان آشنا شدم و لذت بردم. 
حالا مصعب را با بسیاری نشانه ها در ذهنم دارم .
          

            رمان درباره‌ی یکی از بچه‌ پول‌دارهای زمان صدر اسلام است که به پیامبر اسلام ایمان می‌آورد. مصعب بن عُمَیر نام اوست. یک داستان عاشقانه‌ای که تا به‌حال نخوانده‌اید.
همین الان توصیه می‌کنم اگر نوشته‌ی من را بر این کتاب خواندید، سری به یکی از سایت‌های فروش آنلاین بزنید و آن را بخرید. با خواندن آن مدتی در این دنیا زندگی نکنید!
بسیار بسیار توصیه‌اش می‌کنم.
          

            رمانی مذهبی - تاریخی با محوریت شخصیت جناب مصعب بن عمیر از اولین مسلمانان و اصحاب باوفای پیامبر که در جنگ احد به شهادت میرسند. در این رمان، مسائل صد اسلام و مسائل و سختی های مسلمین به خوبی به تصویر کشیده شده است
ماجراهای فرعی و عاشقانه خوبی که در داستان آمده، به روایت اصلی کمک شایانی کرده اند
          

            سلام
وقت بخیر 
🟩نقد کتاب وقتی دلی
🦋خلاصه:وقتی دلی داستان تاریخی مذهبی زیبایی درباره ی مرد جوان و ثروتمندی است که دل تمام دختران مکه را برده است.مردی که در خانواده ثروتمند متولد شده.داستان درباره ی(مصعب بن عمیر) هست که وقتی کفار میفهمند او مسلمان شده عصبانی می‌شوند.
🟪نقاط مثبت:تعلیق کتاب و سیر باز شدن گره ها خیلی برام جذاب و شیرین بود انگار هرچی میخوندم به جواب معما می‌رسیدم.
🟪متن کتاب روان هست یعنی راحت ارتباط برقرار میکنید.
🟪اسم کتاب رو خیلی دوست دارم و به نظرم اسم کتاب مثل ویترین مغازه میمونه و خب اینطوری ما میتونیم در ابتدا یک کتاب رو مد نظر نظر بگیریم برای خوندن.
🟪نوشتن رمان تاریخی سخته چون منبع کم هست  ولی خب نویسنده در ابتدا میگه که از تخیل خیلی استفاده کرده به جز قسمت های که مربوط به پیامبر،(ص) و امام علی(ع)هست ولی به نظرم نویسنده خلاقیت زیادی داشته.
🟪هر فصل از چند بخش تشکیل شده که این بخش ها کوتاه هستن در حد پنج و شش صفحه یعنی من میخواستم بخونم سریع میرفتم سراغش اینطور نبود که خسته بشم.
          

            ‌‌
● رمان "وقتی دلی" به قلم محمدحسن شهسواری یک رمان مذهبی-تاریخی‌ست با محوریت شخصیت مصعب‌بن‌عمیر که از جوانان سرشناس و ثروتمند مکه‌ست و بعدها تبدیل میشه به یکی از یاران مهم و وفادار پیامبر اسلام. داستان از کودکی مصعب و قبل از بعثت پیامبر آغاز میشه تا جنگ احد و در پایان هم اشاره‌ای به ماجرای کربلا داره. این رمان به ظهور اسلام در جزیره‌العرب و سختی‌ها و مجاهدت‌هایی که تازه مسلمانان در گسترش اسلام و مبارزه با مشرکین قریش داشتن، می‌پردازه.

● نویسنده در این رمان، به بازه حساس و مهمی از تاریخ پرداخته که تاکنون ناشناخته بوده و تا جایی‌که من اطلاع دارم کتاب دیگری با این موضوع نوشته نشده!!🤔
● شخصیت اصلی کتاب یعنی مصعب‌بن‌عمیر کاملا واقعی و برگرفته از تاریخ است و بخوبی از پس روایت داستان براومده که واقعا قابل تحسینه.[در مورد سایر شخصیت‌ها تحقیق نکردم] در حالی‌که در اغلب رمان‌های تاریخی که تا به امروز خونده‌ام، نویسنده‌ها برای روایت تاریخ دست به دامان شخصیت‌های خیالی شده‌اند.
‌‌
با این‌حال نقدهایی هم درمورد کتاب دارم:
● نویسنده در ابتدای رمان اشاره کرده جز در بخش‌های مربوط به پیامبر و امیرالمومنین، از تخیل بسیار استفاده کرده. با این وجود در خیال‌پردازی خیلی موفق نبوده و در جایی‌که باید به کمک عنصر خیال، به داستان پر و بال بیشتری می‌داده و به یک‌سری از مسائل، عمیق‌تر و جزئی‌تر می‌پرداخته، به کلی‌گویی اکتفا کرده و از خیال بهره کافی رو نبرده. اینجا سوالی برام پیش میاد که چه چیزی این استفاده از خیال رو محدود می‌کنه؟ وقتی خیال‌پردازی در شأن و شخصیت افراد غیرمعصوم خللی وارد نمیکنه و بر خلاف مستندات تاریخی موجود، نیست چرا باید نادیده گرفته شه؟🤔

● نثر کتاب، ساده و روانه ولی آنچنان قوی و پخته نیست. انتظار داشتم ادبی‌تر باشه.
● سیر داستان اغلب یکنواخت و خطیه. ماجراها سریع و پشت سر هم اتفاق می‌افتن بدون هیچ کشش و هیجانی. گاهی حس می‌کردم دارم روزنامه یا کتاب تاریخ می‌خونم تا یک داستان و رمان تاریخی-تخیلی! برای مثال اسلام آوردن شخصیت‌های مختلف داستان، خیلی سطحی و غیرقابل باوره. در حالی‌که نویسنده می‌تونست از طریق بازی با کلمات، استفاده از احساسات عمیق و باورپذیر و یا حتی سوال و جواب‌های مهم به بسیاری از شک و شبهات اعتقادی رایج پاسخ بده..
● روایت‌ها معمولا کوتاه و منقطع هستن و پیوستگی و انسجام کافی وجود نداره! درحالی‌که می‌شد بعضی از بخش‌ها رو حذف کرد یا ادغامشون کرد تا یکدست‌تر و منسجم‌تر بشن.
● در ابتدای هر فصل یک توضیح تکراری و کلیشه‌ای مدام یادآوری می‌کنه که؛ چند نفر کنار قبور شهدای احد دور آتش جمع شدن و داستان مصعب رو برای هم تعریف میکنن.. که برای من جالب نبود و می‌شد حذفشون کرد. 
● صفحات پایانی کتاب رو دوست داشتم و حقایقی که آشکار کرده بود، احساساتم رو برانگیخته کرد. اما نقدهایی که نوشتم به این قسمت‌ از کتاب هم وارده! ای کاش بیشتر بهش پرداخته می‌شد :(
‌‌
● با این‌که نقدهای دیگری هم دارم و می‌تونم ساعت‌ها درموردش حرف بزنم اما به همین مقدار بسنده می‌کنم. در کل می‌شد کتاب بهتری باشه. بجای ۳۵۰صفحه، ۵۰۰ صفحه باشه و به هر موضوعی به اندازه بپردازه، اما افسوس که محقق نشده..
‌‌
پ.ن: باید اعتراف کنم خوندن شاهکاری به اسم پس از بیست سال، رو نظراتم راجع به این کتاب و کتاب‌های مشابه بی‌تاثیر نبوده. سخت‌گیر شدم و ناخودآگاه همه کتاب‌ها رو باهاش مقایسه می‌کنم. دیگه کمتر کتابی راضی‌م می‌کنه! :(
          

            من این کتاب رو مامانم از قم برام خریده بود و پنج سال توی کتبخونه ام دست نخورده مونده بود . یه روز اتفاقی برش داشتم و خوندمش . داستان رمان گونه ای از زندگی یکی از یاران پیامبر ، قبل و بعد از ظهور اسلام  عه و به نظرم خیلی جالب بود که این شخص به عنوان یه جوان زیبای ثروتمند معروف فرصت های زیادی برای این داشت که زندگی مرفه ای مثل بقیه داشته باشه ولی همیشه بر خلاف رسم و رسوم اون زمان ، حاضر نمیشد خیلی کارا رو بکنه و انگار فقط اومدن پیامبر این آدم رو شکوفا کرد وگرنه خودش حتی قبل از اینکه اسلامی باشه انسانی پاک و متفاوت بود . 
          

            
بالاخره تمام شد. تا اواسط کتاب، خوانش آن کمی مشکل بود. اما به سبب اینکه موضوع کتاب موردپسند ذائقه من بود به خواندن آن ادامه دادم.
داستان در مورد زندگی مصعب بن عمیر، صحابی رسول الله، از قبل از اسلام آوردن تا شهادت است.
وجود بخشهایی از کلام الله و بخشهایی که رسول الله و امیرالمؤمنین در آن حضور داشتند، برای من شیرینی کتاب را دوچندان میکرد، به صورتی که دلم برای خواندن آن تنگ میشد.
اما به نظرم شتابزدگی خاصی در کتاب مشاهده میشد و شخصیت‌ها چندان قوی و پردازش شده نبودند. خامی و کلیشهٔ بدی در اوایل کتاب حاکم بود.
در کل کتاب را دوست داشتم. حتماً بخوانید.



          

            نمونه ی تمیز یک رمان اصیل ایرانی. ایرانی نه اینکه زندگینامه ی یک فرد ایرانی باشد! نه. برداشت هایی از زندگی مصعب بن عمیر است. اولین شهید بی کفن در اسلام. و زندگی مصعب، یک راوی ایرانی پیدا کرده. راوی درگیر حواشی بیهوده نشده. ننشسته چهل و پنج سطر پیرامون رنگ گل های داخل اتاق که هیچ فایده ای در روال داستان ندارند، توضیح بدهد. همانی که گفتم. نمونه ی تمیز یک رمان اصیل ایرانی. 
 
نویسنده ابتدای کتاب اشاره می کند که جز قسمت هایی که در مورد پیامبر (ص) یا امیرالمومنین (ع) می نویسد، باقی موارد تخیل اوست. و به گمان من، این تخیل آنقدر از مصعب دور نشده که کلا تخیلی بشود! تخیلاتِ مبتنی بر تاریخ است ... البته که شاید همه اش درست نباشد. 

دوست داشتنی بود واقعا. زودخوان است و مشکلی با خواندنش نخواهید داشت. بنظرم برای پررنگ شدن نام مصعب بن عمیر در ذهنتان هم که شده، یک بار کتاب را بخوانید. لذت خواهید برد. از نگارش. و از زندگی مصعب :)

حشرنا الله معه ...
          

            چه آدم‌هایی رو که اسلام، از این رو به اون رو نکرد و سعادت نداد؛ از بدو ظهور تا همین امروز...
کتاب بسیار خوبی بود. باز هم یک شخصیت الگو از هزاران شخصیت الگوی مسلمان متعهد. متن گیرای کتاب، من رو با خودش تا صفحۀ آخر کشوند؛ صفحاتی که حاوی متن روضه‌گونه‌ای بود از شهادت عون و محمد، دو پسر حضرت زینب کبری سلام الله علیهم، و نیز شهادت مصعب بن عمیر، بزرگمرد حامی اسلام و محبوب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم؛ که اولین شهید بی‌کفن تاریخ اسلام شد.
از نویسندۀ کتاب، آقای محمدحسن شهسواری، صمیمانه تشکر می‌کنم به‌خاطر آشناکردن این نسل با این شخصیت دوست‌داشتنی و غبطه‌خوردنی تاریخ استوار مقاومت.
          

            یادداشتی برای کتاب "وقتی دلی "

بعد از خواندن کتاب حس خوبی داشتم. 
حسی شبیه حس رها شدن
کتاب دوست داشتنی و دلنشینی بود.
خوشخوان و پرکشش بود.
نام مصعب بن عمیر، را تا قبل از اینکه این کتاب را بخوانم، نشنیده بودم. اولین پرچمدار اسلام. اولین بی کفن اسلام... چه شخصیت نابی ! 
من عاشق این شخصیت شدم که با همه ی زیبایی و ثروت و دارایی و رفاه و منزلت که در مکه داشت، اما هرگز اسیر جهالت و شهوت نشد. 
نگین جوانان مکه ، فقط به فرستاده خدا، پیامبر مهربانی ها دل سپرد. 
چشمانم خیس شدند وقتی به آن قسمت از کتاب رسیدم که پیامبر بالای پیکر خونین مصعب ایستاده بود. و وقتی دید کفن ندارد رو به جنازه گفت: "هنگامی که تو را در مکه می دیدم، از تو خوش لباس تر کسی نبود و حالا کفنی نیست تا بدنت را بپوشاند. " 
بعد به دستور پیامبر جنازه مصعب بدون کفن دفن شد. 
و شد اولین بی کفن اسلام. 
و سلام بر شهدای جنگ احد 

#وقتی_دلی 

          

            واقعا لذت بردم
با شخصیت شریف مصعب بن عمیر آشنا شدم و شرایط سخت صدر اسلام، 
مردم در زمانی منتظر محمد بودند او آمد و حالا ما منتظر فرزند او مهدی هستیم او نیز می آید ای کاش بتوانیم همچون مصعب در رکابش باشیم.

خدا قوت جناب شهسواری 
          

            رمانی درمورد حوادث صدر اسلام که از نظر محتوایی بسیار با ارزش است. اما نقدهایی فنی می توان به آن وارد دانست! 

شخصیت اصلی رمان شخصی به نام مصعب بن عمیر است. جوانی از اشراف زادگان مکه که به خاطر ثروت و زیبایی خاطرخواهان بسیاری دارد. اما او در اوج جوانی با اسلام آشنا می شود و سختی مسلمان شدن در دورانی که پیروان اسلام به سختی مجازات می شدند را به جان می خرد و خود را از بند دنیای آلوده جاهلیت نجات می دهد. در ادامه او از اولین مهاجران به حبشه و اولین معلم قرآن در اسلام و از جمله اولین پرچمداران سپاه اسلام می شود. 

شخصیت پردازی داستان قوی نیست. ما با شخصیت اصلی رمان که مصعب است ارتباط زیادی نمی گیریم. از درونیات و چالش ها و دوراهی های درونی او اطلاعاتی به مخاطب داده نمی شود. از آنچه که در دل او می گذرد اطلاعی نداریم. 

این مسئله درمورد شخصیت های دیگر داستان هم صدق می کند. چند شخصیت به شدت عاشق داریم که برای عشق خود خون می ریزند اما یا کنش های شخصیت ها ما ارتباطی نمی گیریم. 

مورد بعد درمورد توصیفات است. از توصیفات صحنه گرفته تا رفتارها تا حوادث. خبری از ریز کردن صحنه نیست. در خانه نشسته اند بدون اینکه تصویری از خانه داشته باشیم. به آسمان نگاه می کنند بدون اینکه تصوری از آن آسمان داشته باشیم و از این دست صحنه ها که هیچ توصیفی ازشان در رمان نداریم. 

کلام آخر اینکه در ابتدا حدس زدم رمان را یک طرح مفصل اولیه برای فیلمنامه دیدم. (از آن جهت که توصیفات و جزئیات بر عهده کارگردان است) وقتی مصاحبه نویسنده درمورد رمان را خواندم، دیدم خودش به چنین مسئله ای اشاره کرده است. 

وقتی می گوییم رمان، یعنی دست نویسنده برای تخیل و اضایه کردن جزئیات باز است. پس ای کاش جای 330 صفحه 600 صفحه می نوشت اما با جزئیات بیشتر...