کتاب حاج احمد عزیز مدت‌ها بود که گوشه‌ی کتابخونه من مونده بود و عمداً گذاشته بودم یه وقتی که حال و هواشو داشته باشم بخونمش که ازش لذت ببرم، چون از قبل هم خیلی حاج احمدو دوست داشتم، دلم نمی‌خواست سرسری کتابشو بخونم.
درباره‌ی کتاب بگم، این قلم واقعاً شایستگی نوشتن زندگی شهدا رو داشت، خیلی قلمش مناسب بود و محتوا رو واقعاً بی‌نقص منتقل می‌کرد. از روحیات افراد گرفته تا جزئیات عملیات‌ها و صحنه‌ها.
کتاب اطلاعات بسیار جالبی درباره بسیاری از عملیات‌ها به من داد که قبل این با این جزئیات نشنیده یا نخونده بودم. خیلی برام جالب بود. 
از طرفی روحیات و ویژگی‌های خود حاج احمد واقعاً آدمو مبهوت و شیفته می‌کنه.
 به شدت این کتاب رو دوست داشتم، به شدت توصیه می‌کنم بخونید.
      

        درباره ائمه‌ی بعد از امام حسین (ع)، به جز امام رضا (ع)، اطلاعات عموم جامعه نه تنها کافی نیست بلکه بعضاً باورهای غلطی دربارشون وجود داره.
مطالعه این کتاب به شناخت امام سجاد (ع) و تفکر درباره اقدامات اثرگذار این امام بزرگوار در راه حفظ و گسترش اسلام بسیار کمک می‌کنه.
ولی نقدی که به کتاب دارم اینه که: این کتاب از دو بخش تشکیل شده، ۱. چهار جلسه سخنرانی‌ مقام معظم رهبری در مسجد کرامت، قبل از انقلاب ۲. پنج جلسه مصاحبه با مجله‌ی پاسدار در سال ۱۳۶۱
خب با توجه به متفاوت بودن زمان ارائه این دو بخش و مخاطبان، بسیاری از محتوا هم‌پوشانی داشت و صرفاً لحن بیان (چون یکی به صورت سخنرانی و دیگری مکتوب ارائه شده بود) کمی متفاوت بود. یعنی بخش دوم رو وقتی مطالعه می‌کنید، همون مطالب بخش اوله، کمی متفاوت‌تر و این شاید زیاد جالب نباشه.
      

        اگر به مجموعه تلوزیونی گاندو علاقه داشتید، این کتاب رو دوست خواهید داشت.
بسیار از خوندنش لذت بردم.
قبل از این اطلاع نداشتم که عمق درگیری‌های مصر با اسرائیل اینقدر زیاد بوده باشه.
از طرفی نکته‌ی بسیار قابل توجه از این کتاب این بود که، سرویس‌های اطلاعاتی کشورهایی مثل آمریکا و اسرائیل، جدای از فعالیت‌های سیاسی و نظامیشون، مهم‌ترین فعالیتی که دارن اینه که با ایجاد شایعات و افسانه‌هایی از عملکرد خودشون، عملیات روانی گسترده‌ای روی ذهن مردم کشورهای مقابلشون انجام بدن تا خودباوری نیروهای خط مقدم اونها رو بشکنن و این خودش به نوعی پیروزی بسیار ارزشمند و کم‌دردسرتری از درگیری نظامیه...
      

        شاید بعد مدت‌ها کتابی که منو به چالش کشید و من به چالشش کشیدم.
سعی کردم در طول خوندنش نظراتمو درباره مسائل مختلف ثبت کنم و این قطعاً تجربه‌ی ارزنده‌ای برای منه.
جلد اول (زایو) رو زیاد نقد نکردم چون اولین تجربه نویسنده بود و به طور کلی این سبک، آثار زیادی توی ایران نداره و به نوعی خلاقیت نویسنده قابل ستایشه. اما الان برای جلد دوم از این جهت که دیگه تجربه اول نیست و توقع ما بالاتره خیلی نقد بهش داشتم.
اما با وجود همه‌ی این‌ها، به نظرم از این جهت ارزش خوندن داره که خواننده رو به چالش بکشه که آیا این آینده رو می‌پذیره یا نه...
      

        عاشقانه‌ای به دنبال کریمه اهل بیت (ع) حضرت معصومه (س)
زیبا و مختصر
      

        یک زندگی‌نامه با نثری روان و خودمانی، درباره شهید جهادگری که زندگی‌اش وقف خدمت‌رسانی به محرومین بود.
از نکات جذاب کتاب این بود که وقتی ماجرایی رو تعریف می‌کرد، پست اینستاگرام شهید رو هم در کنارش گذاشته بود و صفحه اینستاشون هنوزم هست.
از نقاط ضعفش هم این بود که ترتیب ماجراها خیلی مشخص نبود بر چه اساسیه.
در کل کتاب خوبی بود.
      

        خیییییییلیییییی قشنگ بود. حیف که کوتاه بود.
به نظرم از بهترین آثار آقای شجاعی محسوب می‌شه.
ما اینهمه روضه شنیدیم و خوندیم، ولی فکر نمی‌کردم شنیدن روضه از زبان یک اسب اینقدر منو متاثر کنه. البته قلم نویسنده بسیار در برقراری این ارتباط موثر بود.
به فهرست کتاب‌های مورد علاقم اضافه شد.✅️
      

        رمانی کاملاً زنانه، از اندرونی ناصرالدین شاه قاجار
ماجرای قشنگی بود، توصیف‌های نویسنده از مکان‌ها و فضاها بسیار حرفه‌ای بود.
ماجرا حول موضوع تعزیه است و البته تا قبل از این تصور من این بود که تعزیه فقط برای ایام محرم و نهایتاً فاطمیه باشه، نمی‌دونستم اینقد انواع مختلف داره چه برای ایام عزا و چه برای ایام شادی.
پایان‌بندی هم مناسب بود و لذت بخش.
      

        شاید غنی‌ترین و باارزش‌ترین کتابی که درباره رهبری از منظومه فکری گرفته، تا اعمال و رفتارش نوشته شده.
امثال من برای رشد فکری خودمون و دستیابی به تفکر انقلابی، شاید دوره‌های زیادی رفتن و کتاب‌ها و محتواهای زیادی مطالعه کردن اما خیلی از این دوره‌ها صرفاً به سوالات ما افزوده یا اساساً ماهیتش همین بود که سوال ایجاد کنه، این کتاب به خیلی از سوالاتی که تابه‌حال درباره موضوعات مختلف در ذهن من ایجاد شده بود، پاسخ داد.
کار از توصیه کردن گذشته، به نظرم هرکس توی دسته‌بندی جبهه اسلام و کفر، خودش رو توی جبهه اسلام و انقلاب تعریف می‌کنه، حداقل یک بار با دقت کامل این کتاب رو باید بخونه، چون دیدگاهی به آدم می‌ده که با پیگیری پراکنده فعالیت‌های و سخنان رهبری هرگز بهش دست پیدا نمی‌کردیم.
سعی کردم خورد خورد و آروم بخونمش، فهمش برام خیلی مهم‌تر از تموم کردنش بود ولی نیازه که مجددا با نکته‌برداری و دقت بیشتر بخونم.
والسلام
      

        اولین مقتلی بود که کامل خوندم و شاید خیلی نتونم قیاس کنم. ولی قلم آقای حجازی رو پسندیدم و به نظرم حق مطلب رو در ترجمه ادا کرده بودن.
چیزی که شاید من دوست داشتم باشه و نبود، اصل شعرای عربی بود که فقط ترجمش توی کتاب اومده بود، از رجز‌ها گرفته تا اشعاری که به نسبت‌های مختلف توی کتاب بیان شده بود.
خلاصه اینکه خوندن این کتاب، اون هم توی این ایام حتماً توصیه می‌شه.
      

        تا حالا کتابی با شیوه نگارش نامه‌نگاری نخونده بودم، جالب و جذاب بود.
نواقصی داشت، که با توجه به اینکه اولین تجربه‌ی نثری نویسنده بود، قابل چشم‌پوشیه.
فقط اینکه از محتوای نامه‌های پریدخت می‌شد فهمید که نویسنده مرده (مَرد است)، تصور می‌کردم شاید یه زن این مقدار زیاد به مرد ابراز علاقه نکنه، اما باید بافت فرهنگی اون زمان رو هم در نظر گرفت، شاید هم اینطور باشد.
      

        دغدغه‌ی شکل‌گیری این ایده که کتاب‌های سنگین به صورت رمان و داستان‌ نوشته بشن تا هم برای مخاطب نوجوان و هم مخاطب عام قابل استفاده باشه، خیلی ارزشمنده. و قطعاً چنین کتاب‌هایی به روانی و دلنشینی رمان‌هایی که کاملاً جوششی هستن نمی‌تونن باشن. ولی برای من تصنعی بودنش خیلی پررنگ بود  و خیلی تجربه‌ی لذت‌بخشی برای شخص من نبود.
در عین اینکه اصل این ماجرا و کاربرد زیادش رو کاملاً تایید می‌کنم و مطمئنم برای ترویج بین نوجوانان و افرادی که شاید زیاد اهل مطالعه نباشن، این کتاب کاربردی‌تر باشه از اینکه مستقیم به انسان ۲۵۰ ساله ارجاع داده بشه.
ولی پایان‌بندی واقعا افتضاح بود، یعنی انگار نویسنده رو یهو کشتن و یکی دیگه برداشت بست داستانو، بسیار تاسف آور بود.
      

        مقتلی رمان‌گونه که به نظرم کار موفقی بود و هم بخش داستانیش جذاب بود و هم مقتل رو به صورت مناسبی منعکس کرده بود، از زبان حضرت زینب (س).
نکته‌ای که برای من جالب بود نوع نگاه به عبدالله بن جعفر، همسر حضرت زینب (س) بود که از نظرم خیلی درست و منطقی می‌اومد و حتی اگر صرفاً برداشت خود نویسنده باشه، خیلی پسندیدمش.
      

        اون زمانی که خوندمش خیلی برام جذاب و متفاوت بود و تقریباً اولین کتاب ایرانی در این فضا بود که خوندم، برای همین دنبالش کردم و تا الان ۶ جلدشو خوندم و منتظرم که جلد هفتم رو بخرم.
ولی بگم که این کتاب از بقیه مجلدها خیلی جذاب‌تره
      

        حال و هوای یک دانشجوی ادبیات بیش‌ از حد کلیشه‌ای بود و اون‌جاهایی که نویسنده می‌تونست فرهنگ‌سازی کنه برای گرامی‌داشت زبان و ادب، واقعاً فاجعه بود (استفاده فراوان از واژگان بیگانه) این موضوع برای من خیلی آزاردهنده بود برای همین نصفشو که خوندم دیگه نتونستم تحمل کنم و بعد مدت‌ها اومدم و تمومش کردم.
از طرف دیگه یه نقص بزرگ توی روایت اینه که یه ارتباط غلط رو ۱۸۰ صفحه با آب و تاب توصیف کرده، ولی اون ارتباط درست و صحیح رو توی ۱۰، ۱۵ صفحه جمع کرده. این واقعا به من حس نامطلوبی داد و نپسندیدم.