یادداشت‌های عادله سلیمی (بهارنارنج) (92)

          کتاب رو به دو یا سه روز خواندم.
جالب بود، برخلاف سایر کتبی که از شهدا و زندگی‌شان نقل می‌شود که همه سرشار از عشق و علاقه و احترام و شادی‌ست و هیچ از اختلاف نظرها گفته نمی‌شود در این کتاب به اختلاف نظرهای بین شهید و همسر و خانواده‌اش هم پرداخته شده و این کتاب و شهدا و شهادت را باورپذیرتر می‌کند.
دلم پیش فرزندان شهید ماند و جوش مرضیه خانم را می‌زند، شهید که در اعلی علیین جای دارد و فقط می‌توانیم دعا کنیم که خدا همچنان به خانواده‌ی ایشان صبر زینبی عنایت کند و فرزندان و همسرشان را خوشبخت و عاقبت بخیر..
        

          سالها پیش، شاید هشت نه سال پیش این کتاب رو خوندم، فقط کلیت داستان خاطرم مونده و راضی بودم.
دوستش داشتم و نگهش داشتم.
        

          کتاب باچر کتابی بود که پشتم رو لرزوند، نه تونستم خودم جای اسرا بذارم و نه تونستم خودم رو جای خانواده اسرا بذارم، هر دو حالت به شدت برام وحشتناک و طاقت‌فرسا بود. این اولین کتابی بود که راجع به اسارت خوندم و حقیقتا از فکر اینکه در یک کشور غریب و در جایی که هیچکس نمیدونه شما زنده هستین یا نه نگهداری بشی توی یک سلول تنگ و تاریک و با وحشتناک‌ترین شکنجه‌ها برای خودت و دوستات شب رو به صبح برسونی و صبح رو به شب، پشتم رو لرزوند.
یک قسمت هم در مورد زندگی سوسک‌ها و اخلاقیاتشون بود، اون قسمت هم بنظرم خیلی جالب اومد.
امیدوارم خدا به این اسرا و به خانواده‌هاشون پاداشی درخور این حجم از صبر و استقامت عطا کنه.
ممنون از نویسنده عزیز
        

          کتاب داستان خانواده‌ای بود که گول فرقه بهائیت رو می‌خورن و بعد از اون اشتباه و مشکل یکی پس از دیگری براشون به وجود میاد و...
کتاب جالبی بود و اطلاعات جالبی راجع به بهائیت توش بود، چون خودم اطلاعات خاصی نداشتم در حد معمول می‌دونستم.
ولی خب دل آدم می‌سوخت که یک اشتباه و تزلزل در اعتقادات این خانواده رو به کجاها کشوند!
بیشتر از همه دلم به حال سینا سوخت. پسربچه‌ای که هیچ گناهی نداشت و ناآگاهی پدر و مادرش بلاهای عجیبی سرش آورد.
هر اشتباهی که این زن می‌کرد میگفتم این دیگه تهشه ولی هربار یه کار بدتر می‌کرد! اعصابم یکم سرش خورد شد😁
        

          [ کتاب بگومگوهای زندگی مشترک هم پس از مدت طولانی تموم شد. کتاب شیرین و مفیدی بود منتهی من در حین مطالعه به مشکلاتی خوردم و برای همین دیر تموم شد.
توی کتاب درمورد انواع دعواها صحبت می‌کنه و ریشه‌اش رو بهت نشون میده، مثلا وقتی که حس می‌کنیم همسرمون به ما توجه کافی رو نداره و برای جلب توجه موضوعی رو گیر میاریم و دعوا رو شروع می‌کنیم فقط برای جلب توجه!
یا وقتی احساس گناه می‌کنیم و همین احساس گناه و عذاب وجدان باعث بحث و دعوا میشه.
یا چندین و چند دلیل دیگه..
در پایان هم میگه همه زوج‌ها با هم دعواشون میشه، فقط ما ظاهر زندگی بقیه رو با باطن زندگی خودمون مقایسه می‌کنیم و حسرت می‌خوریم. و بعد به اهمیت مشاوره رفتن و مشاور کاربلد داشتن اشاره می‌کنه.
من خیلی کتابش رو دوست داشتم و خیلی ازش استفاده کردم.
خوندنش رو هم به همگی توصیه می‌کنم و می‌تونه گزینه‌ی خوبی برای هدیه دادن به زوج‌ها باشه. ]
        

          کتاب سه‌خواهرون رو پریروز تموم کردم.
کتاب قشنگی بود هرچند یه جاهاییش خیلی عصبانی می‌شدم، خصوصا سر ازدواج دوم پدر خونواده، من به جای زناش عصبی شدم و ازش بدم اومد! هرچیم میخوام خودمو راضی کنم که اون قدیما بود و شاید رسم بوده و این حرفا بازم موفق نمی‌شم.
ولی از لحاظ نوع زندگی و محبتی که بین اون هفده خواهر و برادر و بچه‌هاشون بود برام خیلی جالب بود. چون خودم همچین فضایی رو تجربه نکردم. بالاخره زندگی توی خونواده شلوغ و پرجمعیت حتما جذاب‌تر و بهتر و چالش برانگیزتر از خونواده کم جمعیته!
اما قسمت مهم و قابل توجه این کتاب صبر فوق‌العاده زیاد و زینبی این سه خواهر بود.
دیگه زیاد داستانش رو فاش (همون اسپویل خودمون) نمی‌کنم که خوندنش براتون جذاب باشه.
        

          [ ابیگیل هم تمام شد و من چشم به راه گینا ویتایی یا اگر بخواهیم رسمی و ماتولایی صدایش بزنیم گئورگینا ویتایی خواهم ماند.
فضای داستان با محوریت دختری نوجوان و نازپرورده است که بنا به دلایلی -که اگر بازگویشان کنم اسپویل می‌شود-، به اجبار پدرش به مدرسه‌ی دینی سختگیرانه‌ای فرستاده می‌شود، مدرسه ماتولا.
مدرسه‌ای شبانه‌روزی که انگار توسط افرادی بی‌احساس و بی‌رحم اداره می‌شود، اما هرچه بیشتر وارد داستان می‌شوی مهربانی‌های ریز و دلگرم کننده‌ای توجهت را به خودش جلب می‌کند و وقتی کتاب به پایان می‌رسد می‌بینی بدجور دلبسته‌ی همان قلعه‌ی ماتولا و سخت‌گیری‌های عجیبش و از همه مهم‌تر دختران بی‌نوای کلاس پنجم شده‌ای.
داستان در فضای سرد و پر از دلهره‌ی جنگ جهانی دوم روایت می‌شود اما جنگ پشت همان محافظ‌های پنجره در فضایی محو باقی می‌ماند و بیش از این به آن پرداخته نمی‌شود.
روند داستان نسبت به کتاب «در» کمی کند است اما من هربار کتاب را با شوق برداشتم نه بالاجبار.
درست است که از اوایل کتاب حدس زده بودم که پشت مجسمه ابیگیل چه کسی پنهان شده است و درست هم بود اما دوست داشتم حس گینا را وقتی این موضوع را می‌فهمد درک کنم، هرچند امان از پایانش، انتظار داشتم هنوز دویست صفحه دیگر طول بکشد و ناگهان دیدم کتاب تمام شده و من ماندم با آینده‌ی مبهم گینایی که مادرش را در کودکی از دست داده و حالا دیگر پدرش را هم در کنار خودش ندارد؛ ژوژانایی که به شدت از اسمش خوشم آمده اما نمی‌دانم چه بر سرش خواهد آمد و حتی گدئون تورما با آن خشک مقدس بازی‌ها و سخت‌گیری‌های عجیب و غریبش.
القصه که به شما هم پیشنهادش می‌کنم، قلم سابو جذاب و پر از جزئیات دقیق است، انگار که خودش هم نوجوانی‌اش را در شبه ماتولایی گذرانده باشد. ]
        

          کتاب درمورد زندگی و شهادت شهید محمدحسن ابراهیمی بود. طلبه‌ی جوانی که به همراه همسرش برای تبلیغ به کشور گویان میرن، گویان کشور کوچیکی در آمریکای جنوبی هست، کالجی راه میندازن و به تبلیغ دین اسلام می‌پردازن و...

کتاب برای من بسیار غم‌انگیز و دردناک بود. حتی لحظه‌ای نتونستم خودم رو جای همسر ایشون بذارم، با شرایط سخت بارداری و استرس و تنهایی در کشوری غریب.
از ویژگی‌های بارز این شهید توسل به ائمه اطهار خصوصا حضرت زهرا سلام الله علیها  و خوش اخلاقی و روی گشاده‌شون بوده. به پدر و مادرش و همسر و اطرافیان خیلی احترام میذاشته و حتما جلوی پای پدر و مادر بلند می‌شده و هرکاری از دستش برمیومده براشون انجام می‌داده و همین اخلاقیات هم  نهایتا باعث میشه که به آرزوی قلبیش یعنی شهادت در راه تبلیغ دین برسه.
من این کتاب رو به پیشنهاد گروه کتابخوانی محدثه(مخصوص بانوان) از کتابخانه صوتی ایران صدا در هنگام خوابوندن دخترم یا کارای خونه شنیدم و به شما هم توصیه می‌کنم در حین کارهاتون بشنویدش یا هم بخونیدش.
        

          کتاب #بساز_و_نفروش_ها خیلی جالب بود، با اینکه اول آدم رو یاد بساز بفروشای مسکن مینداخت اما ربطی به کارای ساختمانی نداشت.
داستان چندتا جوون خلاق در زمان جنگ بود که با خلاقیت و پشتکارشون نقش بزرگی در برگردوندن ورق جنگ داشتن.
شخصیت اصلی کتاب آقای علی حمامی هستن که هنوز هم در قید حیات هستن و همچنان پرقدرت به چرخه تولید کشور کمک می‌کنن.
برای من همتی که ایشون و همکاراشون داشتن واقعا ستودنی غرورآفرین بود و در آینده حتما میدم پسرم بخونتش و ایده و انگیزه بگیره، هرچند هنوز پسر ندارم.
به شدت پیشنهاد میشه✅
        

          [ کتاب غرب‌زدگی در سال ۱۳۴۱ چاپ شد. قسمت‌هایی از کتاب که در مورد ویژگی‌های افراد غرب‌زده صحبت می‌کنه بسیار خواندنی و قابل توجه هست، اما برخی اشتباهاتی هم نویسنده در آینده‌نگریش داشته! مثلا در بخشی از کتاب می‌خونیم «در این گرم بازار تحول و پشته پشته کار ساختمانی که در پیش است، هرگز صلاح نیست هر سال این همه بازوی کاری را به عنوان خدمت در قشون به کارهایی واداشت که به سرمایه‌گذاری ملی، کوچک‌ترین مددی نمی‌دهد. در روزگاری که ما داریم، نباید به عنوان سربازگیری دهات را این چنین از نیروی زنده‌ی کار خالی کرد که بیایند و در سربازخانه‌ها به آموختن فن حرب با دشمن نامعلوم آینده بپردازند. صفحهٔ - ۷۱ -»
همین که میگه چرا جوان‌ها رو می‌برین سربازی و توی روستاها بیشتر بهشون نیاز هست؛ اما دو دهه بعد جنگ ایران و عراق شروع میشه و نیاز جدی به فرد آموزش دیده پیدا می‌کنیم، و اگر همین آموزش‌ها نبود چه اتفاقی می‌افتاد؟!
و همین‌طور در بخش دیگه‌ای از کتاب به تعدد دانشگاه‌ها اشاره می‌کنه، اما نه برای تجلیل از گسترش علم و دانش، میگه چرا این همه دانشگاه راه انداختیم و فقط کار برای اساتید از فرنگ برگشته دست و پا کردیم؟ دانشگاه‌هایی که با فرهنگ غرب و دانش غربی اداره و نهایتاً برای مصنوعات غربی استفاده میشه.
این حرف تا حدودی درسته، اما آیا نداشتن دانشگاه بهتر بود یا داشتن همچین دانشگاهی؟
انتخاب نویسنده نداشتن دانشگاه هست! البته من نظرم متفاوت از نویسنده‌اس، داشتن دانشگاه و فراگیری علم هرچند از یک غربی بهتر از نداشتنشه. همون دانشگاه‌ها در اون برهه از زمان باعث علم و دانش امروزی شدن، درسته شروعش شاید فرهنگ غربی بود اما الان و این شکوفایی ایران در علم و دانش واقعا تحسین‌برانگیز هست.
و در مورد نثر کتاب باید بگم خب اصلا برای من جذاب نبود و برای خودن در دسته‌ی سخت‌خوان‌ها طبقه‌بندیش کردم، البته شاید برای شما اینطوری نباشه. بعضی قسمتاش مثل جاهایی که در مورد ویژگی‌های انسان غرب‌زده صحبت می‌کنه خیلی جالب بود و یه سری جاهاشم زیادی تاریخی و قدیمی بود.
مخلص کلام اینکه اگه به کتابای تاریخی و سیاسی علاقه‌مند هستین تا حدودی براتون مفید خواهد بود. ]
        

           کتاب روزهای فاطمه به قلم استاد صفایی حائری مثل بیشتر کتابای ایشون مقداری سخت‌خوان هست و دارای پیچیدگی اما ضروری و مفید.
خوندن این کتاب کم حجم رو هم بهتون توصیه می‌کنم. خیلی زیبا درمورد ویژگی‌های غاصبان فدک و علت کارهاشون توضیح داده شده که حتما مفید خواهد بود. اون هم در ایام شریف فاطمیه که باعث میشه با بصیرت بالاتری عزاداری کنیم. 
        

          شروع شگفت‌انگیزی نداشت و داشت. اول کتاب آخرش رو میگه، ولی چون نه خواننده تصوری از راوی نداره و نه با فضای داستان آشناست فکر میکنه قراره یک رمان جنایی بخونه! اما نهایتاً وارد یک داستان زیبا از رابطه‌ی یک زن جوان که نویسنده است و یک پیرزن که قراره براشون کار کنه می‌شیم.
این داستان حقیقتا تاثیرگذار بود و حس می‌کنم هرگز خاطره‌ی اِمِرِنس از خاطرم پاک نمی‌شه.
این اولین کتابی بود که از یک نویسنده‌ی مجارستانی می‌خوندم، خوندنش رو خیلی توصیه می‌کنم از لحاظ ترجمه هم خوب بود، و امیدوارم بازم بتونم از این نویسنده کتابای این چنینی بخونم.
        

          رمانی با ایده‌ای نو و جالب
حدودا سه سال پیش خوندمش، ولی هنوزم تا طرح جلدش رو می‌بینم داستانش به خاطرم میاد و دوست دارم مجددا بخونمش، ترجمه هم عالی👌🏻
        

          کتاب‌های امیرخانی را دوست دارم، و این کتاب هم کتابی جذاب و پرکشش با نثری زیباست.
        

          شاید قریب به ۱۵ یا شاید هم ۱۷ سال پیش خواندمش، یادم هست که از نمایشگاه کتابی که در یک زمستان پربرف برگزار شده بود و به همراه خانواده رفته بودیم خریدیمش. در آن سال‌ها برای سن نوجوانی کتاب جالبی نبود ولی خب ما چون کتاب متناسب با سن‌مان پیدا نمی‌کردیم خواندیم!
هنوز داستانش در ذهنم هست
البته ما یک جلدی‌اش را گرفته بودیم که کتاب بسیار قطوری بود.
        

          جالب بود که از کجا به کجا رسید!
گاهی اتفاقای به ظاهر کوچیک چه پشت پرده‌ی وحشتناکی دارن!
        

          کتابی به شدت جذاب و جالب
من کتابای آقای حدادپور رو زمین نمی‌ذارم و یک نفس می‌خونم.
عالی
        

          جالب بود، اگر واقعا حقیقت داشته باشه ترسناک هم بود!
البته از اسرائیلی‌ها برمیاد واقعا، شایدم ما زیادی داریم جدی‌شون می‌گیریم، نمی‌دونم والا!
        

          واقعا ترسناک بود.
این که پسر بچه‌های شیرینی که بی‌گناه و معصوم هستن رو میبرن اینجور جاها و ازشون افرادی می‌سازن قصی القلب و بی‌رحم، خیلی ترسناک بود. و نوع نگهداری این بچه‌ها، رفتارایی که باهاشون میشه و...
چقدر این کتاب برای من سخت بود. چقدر غصه‌شون رو خوردم.
یاد پسر اول الناز شاکردوست توی شبی که ماه کامل شد افتادم که ریگی‌ها از مادرش جداش کردن و بردن توی دار و دسته‌ی خودشون تا تربیتش کنن برای اهدافشون..
باید شدیدا برای ظهور دعا کنیم، این زندگی اینجوری ارزش نداره.‌.