﷽
دراین کشورشهدای زیادی هستند که غریب مانده‌اند، شهدایی که برای اعتلای اسلام و انقلاب،خون دادند ولی نام و نشانی از آن‌ها نیست.

محمدحسن ابراهیمی؛روزگاری در کشوری که هزاران کیلومتر با محل زندگیش فاصله داشت،برای نشر معارف اسلام،اهل بیت و انقلاب از خودش گذشت و تنها دخترش را ندید و پر کشید...

جمعه دوم آوریل،روزی‌ست که شهید محمدحسن ابراهیمی به دست افرادی در کشوری گویان ربوده شد و ۳۴ روز بعد پیکرش پیدا شد.

نوع روایت کتاب را نویسنده به خوبی انتخاب کرده است،روایت از زبان همسر شهید است،تنها کسی که شاهد فعالیت‌های شهید در گویان بوده‌ است،در بخشی های اولیه کتاب همزمان نویسنده رفته
سراغ زندگی شهید و همسرش،نکته کتاب غریب بودن شهید است و فعالیت هایی که شهید دست تنها داشته و رشدی که خودش کرده...
        

          شهید محمد حسن ابراهیمی برای ترویج فرهنگ غنی شیعه به کشور کوچک گویان واقع در آمریکای جنوبی می‌رود و در آنجا با تاسیس کالجی برای تربیت طلاب زیر نظر دولت ایران تلاش می‌کند ، او مردی شریف و نیک‌سیرت است که به‌خاطر اخلاق و مردم داری و سطح سواد و اطلاعاتش به سرعت محبوب مردم می‌شود و این امر برای دولت گویان نگران کننده است ، ابتدا او را تهدید می‌کنند و بعد در یکی از شب‌های اردیبهشت‌ماه ۸۳ به طرز مشکوکی ربوده می‌شود و ۳۴ روز بعد به‌طور مشکوک‌تری تن بی‌جانش پیدا می‌گردد .
او در راه هدف والایش از جانش گذشت و با این کار به همه ثابت کرد که حرف و عملش یکی‌ست و انسان باید در راه هدفش ثابت قدم باشد . 
        

          کلا هر خاطراتی که فضای کشورهای ناشناخته را به تصویر بکشد جذاب و مغتنم است.
مجاهدت و در نهایت شهادت همراه با شکنجه این طلبه شهید در کشوری بسیار دور و همراه با درد غربت و ناامنی و تهدید و  بی کسی تلنگر جدی برای  همه ماست.
        

          کتاب «‌جمعه دوم آوریل» روایتی مظلومانه و تکان‌دهنده از زندگی مجاهد جبهۀ تعلیم و تبلیغ، شهید محمدحسن ابراهیمی به روایت همسر ایشان است. شهید ابراهیمی، طلبه‌ای بود که رنج زندگی در غربت و هزاران کیلومتر از مرزهای مهین اسلامی را برای ادای تکلیف و آشنا ساختن مردم آمریکای جنوبی با اسلام و مکتب تشیع به جان می‌خرد و سرانجام به‌دست آمریکایی‌های جنایت‌کار به شهادت می‌رسد. زندگی خانم انصاری و شهید محمدحسن ابراهیمی یکی از عجیب‌ترین و ناب‌ترین تجربه‌هایی است که می‌توان آن را خواند. شهید ابراهیمی در راهی که به آن یقین کامل داشت، قدم گذاشت و از هر دو زینت دنیا به همراه جانش گذشت آن‌هم در یک ماه مانده به تولد دخترش.
        

          خیلی از افراد در کوچه و محله های خودمان هستند که جایگاه و مال و مقام دارند و با دیدن آنها نوعی کرنش در رفتارمان شکل میگیرد، ولی بیش از آن افراد بزرگی هستند که دارای جاه و مال و مقام و منسب نیستند، و گمنام کار خودشان را می‌کنند.


جامعه ما با این افراد گمنام به تعالی می‌رسد و همین ها بودند که کارهایی کردند کارستان، نمونه های آن در جنگ و جبهه بسیار مشهود است.

اما شاید نسبت به طلبه جماعت گارد داشته باشیم، چون آنها بر خلاف دیگران عبا و قبا و ریش و تسبیح و عمامه دارند!
خواندن روایات زندگانی افرادی مانند شهید ابراهیمی، به ما می‌‌فهماند طلبه ای که گمنام باشد و کارش را به درستی انجام دهد، هم باعث گشایش و تعالی جامعه است، و هم باعث شکسته شدن گارد مردم با روحانیت می‌شود.

هنوز هم اینطور طلبه ها در جامعه هستند، اما نباید منتظر باشیم در رسانه و تلویزیون رخ نمایان کنند، خودمان باید کشف کنیم، و به تبع استفاده کنیم.
خدا رحمت کند شهید ابراهیمی را 
        

          کسی که دغدغه داشته باشه برای کار کردن در بدترین شرایط بهترین اثر می‌گذاره...
محمد حسن در غریبانه‌ترین حالت اثر گذار شد
        

          عشق به اهل بیت علیهم السلام
عشق به اسلام
عشق به خانواده و همسر
عشق به مردم
...
زندگی عاشقانه طلبگی
😇✌️
        

          امام موسی صدری دیگر
        

          کتاب  کوتاه و  جالبی بود 
سه ستاره را به خاطر محتوای جدیدی که برای خودم داشت دادم 
درباره مبلغین دین در خارح از کشور 
زندگی نامه کوتاهی از مردی بسیار  کوشا و موثر در امر تبلیغ دین که نهایتا با شهادت  پاداش خودشون  را گرفتن 
        

          نکات آموزندۀ بسیاری دارد. کاش در ذهنم بماند.
        

          واقعا عالی بود 👏
        

          با این کتاب لحظاتی را در بهت و بغض سر کردم...
فقط این را بگویم که غرب با آن همه دبدبه و کبکبه اش اگر انسان های برجسته ای مثل شهید ابراهیمی داشت که تا آخر برای آرمان های دینش بدود ، گوش عالم را کر می کرد.
می گویید نه ؟ 
بنگرید قهرمان پردازی هایشان را در فیلم هایشان
        

          کتاب اینطوری بود که یه چیز هایی رو درون خود آدم به واسطه دغدغه شهید بیدار میکرد
لذت بردم!
تنها اشکالی که داشت اشتباهات نویسنده تو ساختار نوشتاری بود اگر از یک مدل روایت استفاده میکردند نتیجه بهتری داشت
        

          با خوندن این کتاب و بیشتر آشنا شدن با این شخصیت، مدام خودم رو مورد قضاوت قرار می‌دم، مدام از خودم می‌پرسم: "اگه تو به جای اون بودی چیکاره بودی؟". حقیقتا شخصیت شهید ابراهیمی بسیار آدم رو جذب می‌کنه و حتی بعد از شهادتش هم انسان‌ها رو به حرکت در میاره که: "زودباش بلندشو و کاری بکن! تو هنوز هیچکاری توی تمام عمرت انجام ندادی ..."
سراسر کتاب به خودم افتخار می‌کردم که با همچین شخصیتی نسبت فامیلی دارم؛ و البته صد افسوس که هیچوقت توفیق دیدنش رو نداشتم.
قلم نویسنده و شیوه‌ای که برای روایت داستان انتخاب کرده بود هم  خوب و مناسب بود؛ منتهی به نظرم بیشتر می‌تونست احساسات رو تحریک کنه و فضاهای خالی رو بپوشونه.
        

          روایتی مهجور از زندگی‌ای غریبانه ..
        

          
خواندن زندگی افراد، دبدگاهشان به زندگی ، زوایای دیگر زندگی میفهمیم
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
از آن کتاب‌هایی بود که با دلم بازی کرد. مبهوت و متحیر ماندم پای تلاشهای خستگی ناپذیر شهید ابراهیمی و همسرش. مبهوت تر از صبر همسرش و بسیار مبهوت تر از حجم ظلم ظالمان!
امتیاز کم به خاطر مقداری پراکندگی در نوشتار است. زندگی ایشان بسیار زیباست و چقدر خوب میشد اگر قلمی با داستان یا حتی دوربینی برای ساخت فیلم یا سریال این زندگی مشغول میشد....
البته به نویسنده غبطه می خورم. به توفیق او برای این سوژه ی ناب و البته به همت و قلم او.
        

          شب دیر وقت بود که خوابیدیم. موقع نماز محمد حسن صدایم زد. بلند شدم و دیدم با تعجب اطرافش را نگاه می‌کند. گفت: «خواب بودم. یک نفر چند بار زد روی شانه‌ام و گفت: بلند شو! سرباز امام زمان که نباید نمازش دیر بشه!» و با صدایی لرزان ادامه داد: «هنوز جای دستش رو روی شونه‌م حس می‌کنم.»

برای معرفی کتاب #جمعه_دوم_آوریل به همین یک بند از صفحه‌ی ۶۶ کتاب بسنده می‌کنم.
#انتشارات_حماسه_یاران ! دمت گرم. همه‌ی کتاب‌هایت عالی هستند.

#پست_های_معرفی_کتاب
#معرفی_کتاب
#کتاب_جمعه_دوم_آوریل
#جمعه_دوم_آوریل
#شهید_محمد_حسن_ابراهیمی
#کتاب_خوب_بخوانیم
#کتاب_خوب
        

          این کتاب روان بود و نکات زیادی داشت اینکه تا دبیرستان زبان را خودش یاد گرفت یا وقتی در ماشین منتظر خانمش بود از فرصت استفاده میکرد و زبان میخوند و...

ایشون یک همت های خاص و سختی داشت که برای من جوری بود که حتی طرفشم نرفتم‌.
یکی از کارهایی که به شدت برای من تعجب آوره این هستش که تمام زندگیشو برای تبلیغ دین به جای دیگه منتقل کرد جایی که هیچ کس ایرانی نبود جایی که هیچ کس زبان اونا رو بلد نبود و خیلی از کارای دیگه که اگه من جاشون بودم انجام نمی‌دادم.

هر روز که من این کتاب و میخوندم انگیزم برای یادگیری درس بیشتر میشد الی‌الخصوص زبان‌.

من این کتاب و تو راه دانشگاه خوندم و تموم کردم و بعد از اینکه تموم شد مستقیم رفتم سر قبرشون چون احساس میکردم نیازه که یجوری احساسمو بش منتقل کنم و اونجا باورم نمیشد واقعاً چنین فردی بوده و هست.

امیدوارم منم مثل ایشون از نظر زندگی و علمی به اون درجه برسم و کارهامو به عنوان یک وظیفه انجام بدم.
[پایان کتاب]