بسم الله الرحمن الرحیم 
کتابی که بعد از مدت ها، بعد از مدت ها و مدت ها، شوق در دل موجود کتابخوان درونم روشن کرد. چقدر خوشحال شدم که قهرمانی در رمانی با قلمی قوی و روایتی قوی و تصویرهایی زنده، زندگی می کند که دلم میخواهد شبیهش بشوم. که با وجود دخترک کوچکم، ۲۴ ساعت تمام بیدار بمانم و هر وقت فرصت کنم ناخنکی به کتاب بیندازم. اشک ها ریختم پای کتاب، از سر دلتنگی، از سر احساس. نمی‌دانم خانم امیرزاده این کتاب را چطور نوشته است اما حتم دارم یک سر کار را دل او گرفته که این چنین به دل می نشیند. کتاب را نسخه ی الکترونیک خواندم اما جای جایش را رنگی کردم تا وقتی دلم می گیرد مرورش کنم. حتما نسخه ی چاپی آن را تهیه خواهر کرد تا هر از گاهی که حس میکنم نفسم در لابلای روزمرگی ها و فراموش کردن آرمان هایم، بالا نمی آید و موجی بی رحم می خواهد شناگری خلاف جهت را با خود ببرد و غرق کند، کتاب را برادارم، مثل نهنگ، نفس تازه کنم و دوباره چشم هایم ببارد و دوباره کلمات در سرم جان بگیرند و خواب را از چشمم بدزدند....

چقدر بگويم؟ ذوق شیرین دلم از خواندن این کتاب و تمام احساس خوبی که در وجودم ریخت، به این سادگی در کلمات جا نمی شوند.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
نمی دانم چرا این کتاب به اندازهٔ کتاب ماه رجب برایم لذت بخش نبود. تعداد ستاره ها فقط یک نظر شخصی است و سلیقهٔ من در باب این کتاب و الا من کجا و امتیاز دادن به نگارش استاد گرانقدر، آقای فیاض بخش کجا؟
البته کتاب، تلنگر خوبی در ماه عظیم شعبان بود و دانش خوبی به مخاطب می داد. شاید من به عنوان خواننده باید در تمرکز بیشتری آن را می خواندم و از آن بهره می بردم.
کمترین بهره ام این بود که فهمیدم حالا حالاها باید تلاش کنم و فکر رسیدن به مقصد در مسیری سوی ابدیت، توهمی بیش نیست!
      

        بسم الله الرحمن الرحیم
از آن کتاب‌هایی بود که با دلم بازی کرد. مبهوت و متحیر ماندم پای تلاشهای خستگی ناپذیر شهید ابراهیمی و همسرش. مبهوت تر از صبر همسرش و بسیار مبهوت تر از حجم ظلم ظالمان!
امتیاز کم به خاطر مقداری پراکندگی در نوشتار است. زندگی ایشان بسیار زیباست و چقدر خوب میشد اگر قلمی با داستان یا حتی دوربینی برای ساخت فیلم یا سریال این زندگی مشغول میشد....
البته به نویسنده غبطه می خورم. به توفیق او برای این سوژه ی ناب و البته به همت و قلم او.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
#نسخه_الکترونیک
به طور کلی کتاب خوبی بود البته بنده آشنایی زیادی با استاد فیاض بخش ندارم اما مدت ها بود این کتاب در فهرست مطالعه ام قرار داشت و فکر میکنم مطالعهٔ آن در ماه رجب، فرصت مغتنمی بود.
یکی از ویژگی‌های خوب کتاب، ادبیات ساده و حجم مختصر آن بود. پیشنهاد می‌کنم کتاب‌هایی از این دست در ایام خاص خود مرور شوند تا باعث تذکر و تلنگری در هیاهوی زندگی روزمره باشند. 
مشابه همین کتاب از همین نویسنده برای ماه شعبان و ماه مبارک رمضان نیز موجود است.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
کتابی جمع و جور با گزاره‌های مهدوی که گاه از روایات و گاه از حکایات استفاده کرده بود.
لحظاتی را به یاد امام زمان میشود با مرور نوشته‌هایش تجربه کرد و گاه چشمی با دل‌نوشته‌هایش تر کرد. سرنخ‌ها و تلنگری خوبی در این کتاب بود. یک گردآوری مختصر و مفید. برای یک بار مطالعه بد نبود اما راستش توقعم را برآورده نکرد... شاید چون به‌عنوان یک کتاب، انسجامی در آن حس نکردم. بیشتر انگار یک وبلاگ مهدوی مطالعه میکنم...
ان شاءالله نویسنده بابت دغدغه‌های مقدس و زحماتش ماجور باشد.

بعضی افراد خانم شکوریان را خیلی تند نقد می‌کنند.  من مخالف نقد تند هستم و گمان میکنم هر نوشته‌ای مخاطب خودش را خواهد داشت. لزوما تمام افراد مشتری متن‌های قوی و کتاب‌خوان حرفه‌ای نیستند.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
این کتاب را به پیشنهاد یکی از عزیزانم خواندم. کتابی طنز که سعی دارد خطاهای شناختی را به مخاطب خود آموزش دهد. به علت حجم کم می تواند برای افرادی که اهل مطالعه هم نیستند مفید باشد. متنی فکاهی و با نمک دارد البته نه آن‌چنان که شما را بخنداند. سرگرمی مفیدی بود. یک استراحت کوتاه و نسبتأ آموزنده و البته تلنگری برای شخص خودم.
البته بايد خاطرنشان کنم 😉 شاید اگر آن عزیز مطالعهٔ این کتاب را به من سفارش نمی‌کرد، حوصله‌ام نمی‌کشید تا انتها مطالعه‌اش کنم.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
کتاب درسی‌ام بود که به درد زندگی آدمی هم می‌خورد.
حیف که برای امتحان مجبور بودم از پاورقی‌ها بگذرم تا بتوانم کتاب را تمام کنم. پاورقی‌ها حاوی روایات ارزشمندی‌ست. باید زمانی مجدد کتاب را مرور کنم، این بار پاورقی‌ها را!
و چقدر عالی بود که برای یک امتحان، می‌شد متنی به این روانی خواند!
روان بودن، از ویژگی‌های خوب کتاب‌های آقای عباسی ولدی است.
چیز دیگری که در کتاب‌های او دوست دارم، تکیهٔ او بر فطرت و اسلام اصیل است؛ تکیهٔ اصلی او، نه فقط به‌عنوان مؤید!
کتاب از این نظر که تلاشی است در راستای «استخراج» روش‌شناسی از دل نصوص دینی، بسیار ارزشمند است.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
☘️ تمام صورتم خیس شده بود و مبهوت زنی مانده بودم که می‌تواند یک الگوی قوی برای منِ سرگشتهٔ این روزها شود. حیران خستگی ناپذیری او شده‌ام. درگیر این شدم که چقدر زیبا با شکستن چارچوب‌های دست و پا گیر، می‌شود جهادی زندگی کرد و ابعاد مختلف را کنار هم به خوبی پیش برد. چقدر از بانو اکرم اسلامی به‌خاطر هنر روایتش ممنونم. آن‌قدر زیبا نوشته است که انگار تمام این روزها را کنار خانم سادات دوست داشتنی زندگی کرده‌ام؛ او که مومن است و در هیچ چارچوبی نمی‌گنجد.
دلم می‌خواست مادر محمدِ شهید را ببینم و از او، یک بطری کوچک آب و تربت بگیرم. دلم می‌خواست بگویم چطور می‌توانم شبیه شما، این‌طور شکست ناپذیر، جهاد کنم؟ دلم می‌خواست دست‌هایم را توی دست‌هایش فشار بدهد و مثل دل حاج حبیب، دل مرا هم محکم کند. 
رحمت خدا بر این مادر قوی. رحمت خدا بر نویسندهٔ کار بلدِ کار درست. جایگاه آقا محمد معماریان رفیع تر از پیش باد!
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
بی شک جمع آوری مستندات فراوان و چینش آن ها و همچنین ابداع بیان زندگی بانوی عالمین، از دریچهٔ نگاه سه بانو، ارزشمند و کاری دشوار است. اما این اثر بیش از آن که داستانی مستند باشد، یک مستند داستانی است و به همين خاطر، انتظارات مرا به عنوان مخاطب با انتظاراتی که از یک داستان داشتم برآورده نکرد. یکی از ایرادات بزرگ این نوشتار از نظر من، وجود متون عربی لابلای متن بود که به نظرم بهتر بود حال که نویسنده از تخیل خود در نوشتن این کتاب کمک گرفته است، کتاب را به سمت داستان برده و مستندات خصوصا با زبان عربی را در انتهای کتاب ذکر کند تا زحمت علمی و تاریخی او نیز ارج نهاده شود.
از شخصیت پردازی حضرت در بخش دوم کتاب که خود ایشان راوی بودند نیز رضایت نداشتم.
البته نکتهٔ بسیار مثبت کتاب، تصویرگری شخصیت چند بعدی از حضرت زهرا سلام الله علیها بود که در کمتر اثری دیده می‌شود و چه بسا الگوی سوم زن مسلمان شیعه، در این کتاب دیدنی بود که از این موضوع بسیار لذت بردم و اندیشه و قلم نویسنده را می‌ستایم.
به هر حال، روزهایی که همراه این کتاب، هم‌نشین زندگی پربرکت حضرت زهرا سلام الله علیها بودم‌ شیرین بود و دعاگوی نویسنده هستم‌  و ان شاءالله که در نزد خداوند بابت زحمت فراوانی که به پای ویرایش این کتاب کشیده است، ماجور است.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 
چشم‌هایم را بستم، دستم را رویشان گذاشتم و اجازه دادم گونه‌هایم از اشک سیراب شوند.
از ته دل آرزو کردم حاج خانم، در بهشت، هم‌نشین حضرت زهرا سلام الله علیها باشد تا خستگی این همه سال رنج، از جانش رخت ببندد. 
دلم خواست بروم به دیدار ننه علی، سرم را روی زانویش بگذارم و بگویم چطور توانستی تاب بیاوری و من چطور در زندگی مرفه خودم، خسته می‌شوم؟ 
قصه ننه علی را همه باید بخوانند و از ایمان و صبر فعالانه این زن شجاع، درس زندگی بگیرند.