بریده‌ای از کتاب امام من اثر نرجس شکوریان فرد

خدایا شیعیان ما، از اضافه ی گل ما سرشته شده اند، اشتباه و گناه می کنند، آن ها را به من ببخش. * بحارالانوار، ج ۳۵، ص ۳۰۳. به همه می گویم تو را دوست دارم اما نگاهم برای ریز اعمال و کارهایم به تو نیست. مثل تو سخن نمی گویم، مثل تو نمی پوشم... مهمانی هایمان، عروسی هایمان، تربیتمان... هیچ کاری را قبل از آن که انجام بدهم از تو نمی پرسم حلال و حرامش را؛ زیبایی و زشتی اش را. راستش دوست ندارم به سبک دشمنان تو زندگی کنم. می خواهم مثل تو و مادرت باشم... اما... اما باز هم صدایم بلند است که تو را دوست دارم و شمایی که از این حال زار من و ایمان بال پشه ای من اذیت می شوی و... باز هم دعایم می کنی.