یه روایت متفات از مادر شهید ...
        

          صبر ؟ صبر در برابر این بانو کم می آورد .
کلمه ها هیچند در برابر قصه زندگیش ؛ هیچ گونه نمیتوان توصیفش کرد .
روایتی از ایستادگی ها ، مقاومت ها و زخم های عمیق مادر دو شهید ..
        

          کتاب آمده تا فانتزی‌ها را نابود کند…

اگر قصه دلبری را خوانده‌اید حتماً این کتاب را هم بخوانید!
        

          خیلی وقت بود دلم میخواست این کتاب رو بخونم ولی نمیشد
بالاخره خوندم و ازش خیلی راضی بودم...
زندگی  مادر این شهیدان عجیب خوندنیه...
        

          در ابتدا خیلی با کتاب  ارتباط نگرفتم اما رفته رفته برایم جذاب شد 
این کتاب مصداق است  واقعی برای جمله "خداوند باصابران است"
باخواندن کتاب، گاهی اشک ریختم ، گاهی ازاین همه صبوری زهراخانم تعجب کردم...
 
        

          مدتی بین کتاب خواندنم فاصله افتاد. تصمیم گرفتم برای برگشت به مطالعه این کتاب را بخوانم. فکر نمی‌کردم طوری جذبش شوم که یک روزه بیشتر از نصف آن را بخوانم. 
سوالی در سرم چرخ می‌خورد، که چطور زنی می‌تواند این حجم سختی‌ها را تحمل کند و دم نزند؟
        

          در کوران تبلیغات انتخابات، تلخی خبرها را کتاب #قصه_ننه_علی  خودش می‌شست و می‌برد. داستانش هم می‌کِشد هم می‌کُشد. این کتاب را بعد از کتاب تلخ #مرا_پیدا_کن دست گرفتم. می‌خواستم حال و هوایم عوض شود و عوض هم شد. 
#ننه_علی مانند #مژگان_بیتانه صبر عجیبی دارد و در برابر مشکلات زندگی یک #پرسفون ِتمام عیار است. چه خصلت‌های مشترکی!
ننه علی مثل #معصومه_آباد کتاب #من_زنده_ام تعلقاتش را به پای آرمان‌هایش سر می‌برد و مانند #اشرف_سادات_منتظری کتاب #تنها_گریه_کن و #کونیکو_یامامورا کتاب #مهاجر_سرزمین_آفتاب ملحفه‌های سفید خانه‌اش را برای مجروحان انقلاب و جنگ بذل و بخشش می‌کند... چه صفات مشترکی!
ننه علی مانند اشرف سادات منتظری بارها و بارها از دست پسرش نجات و شفا دریافت می‌کند. چه آثار مشترکی!
این آرک‌تایپ را دوست دارم آرک‌تایپی که در آن ایثار و صبر به هم آمیخته و می‌بینی که چگونه زجر زیستن را به حلاوت حضور در ساحت #حیات_طیبه حمل می‌کنند. 
#امام_خمینی ِننه علی رنگ و بوی امام خمینی کونیکو یامامورا و معصومه آباد و اشرف سادات منتظری و سیده زهرا حسینی و هزاران زن و مرد مجاهد و از خود گذشته را می‌دهد.
روحت شاد #امام_ما که به ما جرأت طوفان دادی...
        

          کتاب عجیبی بود

توی سختی ها و فراز و نشیب زندگی، هرجا خوشی زد زیر دلمون یا فکر کردیم سخت تر از روزگار ما کسی نداشته، خوندنش رو پیشنهاد می کنم.
        

          زهرا خانم مادرشهیدان امیر و علی شاه آبادی واقعا زن صبور و فهمیده ای بودند. خیلی درزندگی سختی کشیدند.سختی هایی که وقتی با سختی های زندگی خودم و اطرافیانم مقایسه اش میکنم اصلا سختی های ما مقابل سختی های ایشون مثل قطره دربرابر دریاست. خیلی حرفه که از ترس ابروی پدرومادر وبعدهم درکنار فرزندان نبودن این همه سختی رو به جون خریدن. کتک های همسرشون،شب از خونه بیرون کردنشون، اتوی داغ که به بازوشون زدن و زخم زبونهایی که میزدن به ایشونومیگفتند توپسرای منوکشتی و در اخر هم ضربه ی اخرشونوزدن با هوو اوردن برای ایشون. واقعا صبر عجیبی داشتند این بانو. خیلی میشه ازشون درس گرفت.خصوصا توی این دوره زمونه که با یک بالاچشمت ابروگفتن زندگیهاازهم میپاشه. خدا بهشون اجر بده و دراخرت درکنار دوپسرشون دربهشت خستگی این زندگی پراز سختی رو به درکنند ان شاء الله🌷🌷🌷
        

          #مرور_نویسی

در مورد کتاب قصه ننه علی، قبل از هر چیز باید در مورد اسم کتاب بگم که خودم به اشتباه فکر میکردم منظور از ننه علی همان مادر شهیدی هستند که ۲۰ سال روی مزار فرزند شهیدشون زندگی کردند و همانجا هم به خاک سپرده شدند نام آن شهید قربانعلی رخشانی مهماندوست است. در حالی که این کتاب در مورد زندگینامه‌ی مادر شهیدان امیر و علی شاه آبادی با اسم زهرا همایونی است که زائرهای مزار این شهیدان، ایشون رو ننه علی صدا میزنند. فلذا این ننه علی و آن ننه علی با هم فرق میکنند. قصه ننه علی به جز ابتداش که از زبان خود نویسنده است باقی کتاب از زبان مادر شهید یعنی زهرا همایونی روایت میشود.
قصه زندگی به غایت سخت و پرفراز و نشیب ننه علی از دوران کودکی او شروع میشود.
زندگی که مملو از سختی و فقر و دوری از مادر و کارگری در خانه دیگران است.
سپس ازدواج و زندگی با مردی روایت می‌شود که به علت عقده های محبت ندیدن  دست بزن دارد و یاد نگرفته است محبت کند! جلوتر به این مهم بیشتر پرداخته می‌شود.
یکی از ویژگی‌های بارز شخصیت اصلی کتاب اینستکه با وجود فقر و نیاز شدید باز هم بخشنده و دست و دل باز است!
در ادامه آشنایی با امام خمینی و ظلم ستیزی و شرکت در راهپیماییهای علیه شاه بیان می‌شود.
آنجا که سختی‌های مشارکت خودش و فرزندانش در انقلاب بیان می‌شود که با وجود مخالفتها و برخوردهای شوهر، برادر و دایی‌هایش باز هم با عزم راسخ به راه حق ادامه می‌دهد.
بریده‌ای از کتاب:«امیر بالای کامیون می ایستاد و پرچم سفید لااله الاالله رو تکون میداد. آهنگ زیبای شعارش هنوز تو گوشمه که میگفت تا پرچم لااله الاالله و محمد رسول الله طنین نیفکند بر سر عالم مبارزه هست
و تا مبارزه هست ما هستیم 
درخت اسلام نیاز به آبیاری دارد و این مهم جز با خون جوانان ما تحقق پیدا نمیکند 
بشتابید که کاروان سیدالشهداء به راه افتاده
جاماندگان جز آه و حسرت در قیامت چیزی نصیبشان نخواهد شد.»
بین همه کتابهایی که در مورد زندگی شهدا به روایت خانوادشون خونده بودم این کتاب یک تفاوت اساسی داره که اتفاقا همینم هست که جذابترش میکنه اینکه پدر این خانواده شهید اصلا مثل پدر بقیه شهدایی که خونده بودم نیست! و اصلا نه به عنوان پدر خانواده شهید بلکه به عنوان یه پدر معمولی هم الگوی به غایت وحشتناکی هست و به نظرم اصلا این بشر نباید الگوی احدی قرار بگیرد! البته که نور درخشان همیشه در کنار تاریکی مطلق هست اگر بگم اون پدر تاریکی این خانواده بوده پس چطور میشه همین خانواده شهیدهای بزرگی تحویل جامعه داده؟ حتما نوری وجود داشته که بچه های خانواده رو تبدیل کرده به ستاره های درخشانی در آسمان تاریخ تا همه بشریت به کمک اونا بتونند راه‌های آسمان رو پیدا کنند، حدس بزنید نور روشنگر راه این خانواده کی بوده؟ بله درست حدس زدید مادر خانواده، این مادر خانواده است که نور روشنگر و هدایتگری بوده که در قدم اول فرزندانش به خاطر او راه‌های آسمان رو پیدا کردند و جاویدان شدند و در قدم‌ بعد اطرافیان او هستند که از نور وجودش بهره بردند و در قدم سوم و آخر ما هستیم که میتونیم راه درست را به یمن نور وجودی این مادر شهید پیدا کنیم.
ننه علی، نور روشنگر راه زندگی و امید بخش است، چراکه وجودش ثابت می‌کند که اگر خانواده‌ای در تاریکی‌ فقر و بدبختی و... هم باشد فرزندان آن خانواده میتوانند انقدر پیشرفت و رشد کنند که بشوند چراغ راه هدایت کل بشریت.
مادر شهیدی که مدتها به دنبال یوسف گم گشته‌ی گمنامش میسوزد و آب می‌شود.
این کتاب رو حتما حتما پیشنهاد میکنم اول کسانی بخوانند که میدانند برای این انقلاب هیچ کاری نکرده‌اند مثل خودم، تا بیشتر بفهمیم چیزهایی که الان مفت داریم (مثل امنیت)، اصلا مفت بدست نیامده‌اند!
دوم کسانی بخوانند که فکر می‌کنند برای این انقلاب کاری کرده‌اند. خودشون رو مقایسه کنند با این مادر شهید و ببینند چند صد فرسخ با ایشون فاصله دارند.
با گویندگی صفا آقاجانی گوش دادم که خوب، روان و بدون اشتباه بود و انتخاب صدا نیز درست بود به طوری که واقعا حس اینکه از زبان مادر شهید روایت می‌شود را میداد.

بریده‌ای دیگر از کتاب:«به یاد غربت امیرالمومنین هنگام دفن مادر سادات افتادم و بی قرار شدم جگرم داشت پاره میشد که دیدم قبل از اینکه بیل و کلنگ برای بزرگ کردن قبر بیارن پیکر امیر به آرامی پایین رفت.
داخل قبر جا شد! هنوز صدای خش خش نایلونی که به دیواره‌ی قبر کشیده می‌شد و پایین می‌رفت تو گوشمه.
امیر ۱۵ مهرماه سال ۶۱ در منطقه عملیاتی سومار به آرزوش رسید و میون شیون زنها و گریه‌ی مردها به خاک سپرده شد.»


بار الها ما را شهدایی کن و شهید از این دنیا ببر و با شهدا محشور بگردان


        

          خیلی غم انگیز و ناراحت کننده بود. فقط میتونم اینو بگم که من هرگز در این زندگی نمی ماندم، چه رسد به اینکه مقاومت کنم و شهیدپرور باشم.

در حوزه زندگی مادران و همسران شهدا دو کتاب متفاوتند. یکی همین کتاب ننه علی و دیگری کتاب روزهای بی آینه.
زهرا و منیژه ای که در فشارهای زندگی رو به قرص های اعصاب آوردند اما به سهم خود مقاومت کردند.
        

          کتاب را که شروع کردم منتظر روایتی مشابه بودم از آنچه در کتابهای شهدا خوانده بودم اما با شروعی کاملا متفاوت مواجه شدم. این کتاب زندگی مادر شهید نبود، داستان زنی صبور و مقاوم در زندگی پرفراز و نشیبش بود .صبر او در دوران کودکیش و تحمل همسر و زندگی مشترکش کم از تحمل او در از دست دادن دو جگرگوشه اش نبوده است ... 
گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
        

          کتاب خوبیه .
        

          عجب صبری خدا دارد....
        

          علی !علی جان!اینجایی بابا ؟!چرا نمیای خونه پسرم؟مامان شام درست کرده.ببا بریم خونه .علی شده بود یوسف گم گشته و دست ما به او نمی رسید.در فراق دوری اش می سوختم و آب می شدیم!
        

          مگر یه فرد چقدر صبر دارد؟!
وقتی صبرت برای رضایت خدا باشد می شوی ننه علی
یکی از کتاب های خانواده شهدایی که واقعیت هایی را بازگو میکند که به سختی قابل درک است
بعد از مدت ها یک کتاب شهدایی خوندم و خیلی پسندم بود
نثر روان و خوش نوشت
        

          روایتی متفاوت ، غیر کلیشه‌ای و بدون سانسور از زندگی مادر دو شهید . روایتی پر از درد و غصه و صبر و صبر . 

 و ما تا ابد مدیون مادران شهدا هستیم .

روح شهیدان امیر و علی شاه‌آبادی شاد 🌱🌱