یادداشت فاطمه محبی

        کتاب واقعا کتابِ تاثیرگذاری بود، 
پر از درد و رنج، پر از صبر، پر از مقاومت، پر از بزرگی 

اما یک مسئله‌ای، 
درباره‌ی رابطه‌ی مادر و پدر شهید، کتاب بیشتر از نگاه یک طرف بود؛ 
نمیخوام بگم آی خیلی بی‌عدالتی بود و این‌ها؛ نه. 
اما دو تا نکته داره، 
۱. خیلی ها آقای رجب رو می‌شناسن و اون دستش از دنیا کوتاهه، یه سری از رفتار‌هاش عمومی نشده بوده، ولی خب دیگه آبرویی برای بنده خدا نمونده.
۲. اگر یک زن بدترین زن دنیا هم باشه، هیچ مردی شرعا حق نداره باهاش چنین رفتاری داشته باشه، چه برسه به مادر بزرگوار و شریف این شهید که بسیار صبور بودند، اما ناخواسته همه آدم‌ها اشتباهات و رفتار هایی دارند که اصلا ممکنه به چشم خودشون نیاد اما در رابطه با افراد تاثیرات جدی بذاره، مخصوصا این رابطه. و خب نمیشه هم کاملا از یک طرف نگاه کرد. هر چند خب بعضا خانم هم اشاره به مسائل نادرست از جانب خودشون کردن و باید انصاف داشت؛ اما خب این شاید باز اون دیدگاه جامع رو نده.
هرچند نظر من جای اشتباه درش بسیاره.

اما در مجموع علی رغم بزرگی داستان و وجود جذابیت و تاثیرگذاری،
به علت این مسئله اساسی خیلی نپسندیدم.