تک تک جملات جناب صفائی حائری قابل تامل و تفکره و بسیار کتاب های ایشون پر بار و پر مغض هست و باید مثل یک جزوه درسی در زمان و شرایط مناسب و باحوصله خونده بشه تا به درک کلمات و جملات عمیق ایشون دست پیدا کرد
        

          محتوای کتاب کمی تفکر و تأمل نیاز دارد. و به سادگی نباید عبور کرد از نکاتش
        

          از بین تمام کتاب‌های آقای حائری این کتاب را یک‌جور دیگر دوست دارم.  به قدری دوست دارم که نسخه چاپیش را می‌خرم و دوباره می‌خوانمش. و شاید هم بیشتر از دوبار.
 از آن دست کتاب‌هایی است که باید در کتابخانه‌ات داشته باشی و هر چند وقت یک‌بار، در موقعیت‌های مختلف، به سراغش بروی و دل گرم شوی.
این کتاب را دقیقا در موقعی از زندگیم خواندم که به شدت به آن احتیاج داشتم و چالش‌های درونی و برونی زندگی‌ام تا حد قابل توجهی با نامه‌های ایشان منطبق بود. و فکر می‌کنم به همین دلیل این‌قدر با کتاب ارتباط گرفتم و به دلم‌ نشست.
        

          " با وقوع سانحه‌ای در سحرگاه ۲۲ تیرماه ۱۳۷۸ و در راه زیارت امام علی ابن موسی الرضا ، روح بلند صفایی به آسمان پرکشید ؛ و این نامه ناتمام ماند! "
        

          دوستش داشتم... یک پیشنهاد ، کاش نامه ها یا بخش های این کتاب رو در قالب کتابچه های کوچیک هم منتشر میکردن همراه با تصویر! جذابیت بصری مهمه بالاخره... خصوصا برای قشر نوجوان ...

        

          آیا کسی نیست که برای فهم بیشتر این کتاب منو یاری کنه؟!
(لطفا در صورتی که می‌تونید بهم کمک کنید، پیام بذارید)
خیلی عزیزه این کتاب
        

          راه بسیار پیچیده است.یک عمر بت ها را شکسته ای و خوشحال از پیروزی هستی. که همین بت، همین بت شکنی تو را از توحید جدا کرده و به خودت پیوند زده است.
        

          نامه‌های زیبا و تأمّل‌برانگیز استاد صفایی حائری خطاب به فرزندانش که هنگام بلوغ آن‌ها نوشته شده…
        

          «نامه ای به پسرم محمد»
رو صوتی گوش دادم. شاید مجموعا یک ساعت بود.
پدرانه، عالمانه و زیباشناسانه بود.
در واقع نامه استاد بود به پسر نوجوانش که بعدا هم در جوانی شهید شد.
از جهت اینکه برای نوجوونش داره توضیح میده، یه دوره کامل اصول عقاید بود. منتها متفاوت و زیبا.
کاش علی صفایی رو زودتر شناخته بودم.
        

          امیدها و هدف های محدود و محکوم، نمی‌تواند در برابر حرکت مستمر انسان، ثابت بمانند و متزلزل نشوند..
        

          اگر تو نقش خودت را بشناسی، شغل خودت را می‌یابی و دیگر وسوسه‌های فردی و گروهی گمراهت نمی‌کند. مخصوصا اگر با توجه به اهداف و مبانی و روش بیّناتی همراه باشی، مقهور آسمان ریسمان‌ها نمی‌شوی و حرف‌های بزرگ و خررنگ کن برایت بی‌رنگ می‌شود.
.
کتاب نامه‌های بلوغ مشتمل بر پنج نامه استاد علی‌ صفایی حائری به فرزندانش می‌باشد و همچنین گزیده اشعار ایشان نیز در انتهای کتاب ضمیمه شده است.
.
۲۶۴ صفحه، انتشارات لیلة القدر
        

          من دوستش نداشتم و توصیه نمیکنم به کسی 

سربسته بگم ، اگر ابوبکر و عمر از نظر شما انسان های عادلی هستند (!) و یا احیاناً اگر دیدگاه های عرفانی دارید و کتاب های سبک صوفی منشانه رو میپسندین ممکنه از خوندن این کتاب غرق لذت شید
ولی اگر شاخص هاتون برای شناخت حق و باطل، ائمه معصومین هستند به احتمال قوی این کتاب رو نمیپسندین
        

          از عنوان کتاب معلومه که قرار با چی مواجه بشیم،اما با ادبیات خاص استاد صفایی،ایشان برای هر کدام از فرزندانش وقتی به سن بلوغ رسیدند با توجه به روحیات و خلق و خو و رفتارهایی که هر کدام دارند راهبردی و برنامه ای جلوی پایشان می‌گذارند.و  تشویقشان میکنند در این زمینه گام بردارند.نامه مهدیه رو من از همه نامه هایی که نوشتند قابل تامل تر دیدم چون من باب عمل انسان بوده .نامه درسته که برای فرزندانشون نوشته شده اما هر کدام از اون نامه ها ابعادی از راه و روش زندگی و پیشبرد مسیر رو به افراد گوشزد میکنه،و هر بار که استاد با کلام مهربانشون یکی از فرزندانش رو خطاب قرار میداد ناخودآگاه من نیز گوش می‌شدم ببینم یک پدر آگاه برای فرزند خام خود چه سوغاتی دارد.
        

          الان که دارم  این یادداشت رو مینویسم یک نامه هم از نامه های استاد رو تموم نکردم 
اما هرچی بیشتر جلو میرم بیشتر شیفته شخصیت ومرام  استاد حائری میشم 
وقتی دبستانی بودم  یه متن توی یه مجله خوندم که  درباره عین صاد نوشته بود اما نمیدونستم اون زمان کیه ولی الان هرچی بیشتر ازش میخونم بیشتر لذت میبرم 
حقیقتا هر وقت میام درباره عین صاد حرف بزنم نمیدونم چرا ولی شهید صفایی میاد سر زبونم هی تلاش میکنم بگم استاد حائری عین صاد یا...
اما اولین تعریف برای صدا زدن میشه شهید صفایی 
وواقعا شهید بودن ایشون. که شهید شدن به اسم نیست که به بودنه 🥲
سعی دارم این کتاب رو برای برادرم که تازه به سن تکلیف رسیده بخونمش 
انشاالله ♥️
        

          علی صفایی حائری برای هر کدوم از فرزندانش که به سن بلوغ میرسند نامه ای نوشته و اون نامه ها توی این کتاب با عنوان "نامه های بلوغ" گردآوردی شدند.
.
.
.
سه یا چهار سال پیش شروع کردم به مطالعه این کتاب. و وقتی به نامه ای که به دخترشون مهدیه نوشته بودن رسیدم، متوقف شدم. حس میکردم دقیقا خودِ خودِ من خطاب قرار گرفتم.
.
امشب رفتم این کتاب رو برداشتم تا بخونم. چرا نباید مسئولیت آدم سنگین تر شه و توقع خودش از خودش بیشتر؟؟
        

          بی‌نظیر..فقط همین!
        

          این کتاب دیگر نیاز به معرفی ندارد.

از متن کتاب:

موقعیت‌ها مهم نیستند و شرایط مهم نیستند.وضعیت ما و طرز برخورد ما اهمیت دارد...
        

          غم ها را نمیتوان کم کرد باید خودت را زیاد کنی
        

          دل آدمی بزرگتر از این زندگی‌ست؛ و این، راز تنهایی اوست...
        

          پیشتر به او گفته بودم علی صفایی حائری تنها خوب انشا مینویسد. کلمه باز قهاری است به مثابه ح.ع.  آن روز جز (رشد) حائری چیزی نخوانده بودم.

بعد سال ها زیست و شیمی خواندن و حفظ کردن فرمول ها و نکته های  کنکوری نه فلسفه کلام حائری درک میشد نه ذهن حفظ کن من حاضر به تفکر بود.
حائری خوانی نظارت می خواست.
تفکر پیوسته می خواست.
متن به متن و کتاب به کتاب پیش رفتن می طلبید.
من هم یک کلمه بودم (و شاید همچنان باشم)،فاقد.

گمان میکنم امروز تعاملات برقرار شده اندکی از دایره امن بیرونم کشیده .به نظرات مخالف بیشتر فکرمیکنم.
 برخلاف گذشته دوست دارم با حائری  همراه شوم.
خط مشی او در این چند کتابی که خوانده م ثابت است و همسو. بنابراین میتواند الگوی مناسبی باشد.