بریدۀ کتاب

همیشه می‌گفت: «میدونی شهناز! اگه از ته دل دعا کنیم، خدا حتما به ما بچه میده؛ اما نمی‌دونم چرا نمی‌تونم از ته دل دعا کنم؟!» یک‌بار در گویان نیمه‌شب از خواب پرید و سرجایش نشست. من هم از خواب پریدم. بی‌مقدمه گفت‌: «شهناز! من فکر می‌کنم ما بچه‌دار میشیم؛ ولی شاید من بچه‌مون رو نبینم.»