یادداشت علیرضا ابوعلی

        با خوندن این کتاب و بیشتر آشنا شدن با این شخصیت، مدام خودم رو مورد قضاوت قرار می‌دم، مدام از خودم می‌پرسم: "اگه تو به جای اون بودی چیکاره بودی؟". حقیقتا شخصیت شهید ابراهیمی بسیار آدم رو جذب می‌کنه و حتی بعد از شهادتش هم انسان‌ها رو به حرکت در میاره که: "زودباش بلندشو و کاری بکن! تو هنوز هیچکاری توی تمام عمرت انجام ندادی ..."
سراسر کتاب به خودم افتخار می‌کردم که با همچین شخصیتی نسبت فامیلی دارم؛ و البته صد افسوس که هیچوقت توفیق دیدنش رو نداشتم.
قلم نویسنده و شیوه‌ای که برای روایت داستان انتخاب کرده بود هم  خوب و مناسب بود؛ منتهی به نظرم بیشتر می‌تونست احساسات رو تحریک کنه و فضاهای خالی رو بپوشونه.