یادداشت عادله سلیمی (بهارنارنج)

        [ و ابوالمشاغل هم تمام شد و تا ابد به عنوان کتابی زیبا و دلچسب در خاطرم می‌ماند و شیرینی‌اش تا ابد زیر دندانم.
من نادر ابراهیمی را با ابن‌مشغله و ابوالمشاغل شناختم، نه اینکه اولین کتابی باشد که از او می‌خواندم، نه. قبلاً هم کتاب‌های زیادی از او خوانده بودم، مثل چهل نامهٔ کوتاه به همسرم، بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم، مردی در تبعید ابدی، یک عاشقانه‌ٔ آرام و تکثیر تأسف انگیز پدربزرگ. اما با این دو کتاب با ابعاد مختلف زندگی‌اش آشنا شدم، چه شغل‌هایی که امتحان نکرده بود از نویسندگی، کارگردانی، فیلم‌نامه‌نویسی، خوانندگی، کارگری، مدیریت موسسه ایران پژوه، نقاشی روی پارچه و... و چیزی که در او پررنگ بود و در همهٔ برهه‌ها از آن غافل نشده بود، رعایت انصاف، ایمان و عشق عجیبش به وطن بود.
زیبایی کتاب در این بود که گاهی خنده‌ات به آسمان می‌رفت و گاهی هم غمگینت می‌کرد اما هیچوقت ناامید نه.
بخوانید و لذت ببرید.]