یادداشت‌های Yasesefid_135 (17)

          داستان کتاب درد(یا همان مردان نامرئی) از رنج یک جانباز قطع نخاع شروع می‌شود و به سال 63 و عملیات عاشورا می‌رود و با قطع نامه 598 به پایان می‌رسد.
این بار قرار است پای داستان جنگ از زاویه دید بچه‌های واحد اطلاعات عملیات بنشینیم. تنوع شخصیت‌ها و پردازش آنها حقیقتا خوب از کار در آمده است. روایت داستان، در واحد اطلاعات عملیات باعث شده کتاب به جز اینکه در دسته رمان‌های  دفاع مقدس قرار  می‌گیرد ورود خوبی هم به ژانر معمایی داشته باشد و سعی کند با رمزگشایی تدریجی از گره‌های داستان خواننده را با خود همراه کند. بدون شک در این مورد هم آقای کامیار موفق بودند. 
حضور شخصیت‌های متنوع و با اعتقادات مختلف باعث شده خواننده دیده واقعی تری نسبت به دفاع مقدس و حوادث آن پیدا کند. اما بر عکس خیلی از رمان‌های این چنینی ادبیات این داستان ضد جنگ نیست! 
نام بردن از افراد حقیقی مثل سردار قانی، قالیباف، رضایی و... و حضور در جلسات فرماندهان نشان می‌دهد داستان بر اساس واقعیت نوشته شده است و این نیز یکی از ویژگی های مثبت دیگر کتاب است. 
تنها چیزی که در قسمت پایانی اذیتم کرد پرشی بود که یک دفعه بعد از سفر درمانی شخصیت اول به آلمان اتفاق افتاد. بعد از این ماجرا دیگر خواننده از سرنوشت جاسوس‌های ایرانی و عراقی  با خبر نمی‌شود و نمی‌فهمد چه طور جنگ در جبهه ایران دچار چنین رکود دردناکی می‌شود. شاید اگر در پایان بندی تمام گره هایی که در طول داستان دنبالشان کردیم باز می‌شدند خواننده با حال بهتری کتاب را تمام می‌کرد. 
در کل کتاب درد که در چاپ‌های جدید به نام مردان نامرئی منتشر شده است یک رمان جاندار و جذاب است و به نظر من یکی از بهترین‌ها در ژانر خودش است.
        

          داستان کتاب درد از رنج یک جانباز قطع نخاع شروع می‌شود و به سال 63 و عملیات عاشورا می‌رود و با قطع نامه 598 به پایان می‌رسد.
این بار قرار است پای داستان جنگ از زاویه دید بچه‌های واحد اطلاعات عملیات بنشینیم. تنوع شخصیت‌ها و پردازش آنها حقیقتا خوب از کار در آمده است. روایت داستان، در واحد اطلاعات عملیات باعث شده کتاب به جز اینکه در دسته رمان‌های  دفاع مقدس قرار  می‌گیرد ورود خوبی هم به ژانر معمایی داشته باشد و سعی کند با رمزگشایی تدریجی از گره‌های داستان خواننده را با خود همراه کند. بدون شک در این مورد هم آقای کامیار موفق بودند. 
حضور شخصیت‌های متنوع و با اعتقادات مختلف باعث شده خواننده دیده واقعی تری نسبت به دفاع مقدس و حوادث آن پیدا کند. اما بر عکس خیلی از رمان‌های این چنینی ادبیات این داستان ضد جنگ نیست! 
نام بردن از افراد حقیقی مثل سردار قانی، قالیباف، رضایی و... و حضور در جلسات فرماندهان نشان می‌دهد داستان بر اساس واقعیت نوشته شده است و این نیز یکی از ویژگی های مثبت دیگر کتاب است. 
تنها چیزی که در قسمت پایانی اذیتم کرد پرشی بود که یک دفعه بعد از سفر درمانی شخصیت اول به آلمان اتفاق افتاد. بعد از این ماجرا دیگر خواننده از سرنوشت جاسوس‌های ایرانی و عراقی  با خبر نمی‌شود و نمی‌فهمد چه طور جنگ در جبهه ایران دچار چنین رکود دردناکی می‌شود. شاید اگر در پایان بندی تمام گره هایی که در طول داستان دنبالشان کردیم باز می‌شدند خواننده با حال بهتری کتاب را تمام می‌کرد. 
در کل کتاب درد که در چاپ‌های جدید به نام مردان نامرئی منتشر شده است یک رمان جاندار و جذاب است و به نظر من یکی از بهترین‌ها در ژانر خودش .
        

          
ذلت را انتخاب می‌کنید یا مرگ را
این دقیقا دو راهی است که هر فلسطینی از روز اول تولدش با آن درگیر است. 
دولیل هیچ پس زمینه مثبتی درباره فلسطین ندارد. فقط مثل هر انسان اروپایی دیگری که ممکن است گذرش به این کشور بیفتد، یک سالی در این خاک زندگی کرده است.
در این کتاب ما فلسطین را از دریچه یک انسان غربی میبینم. کسی که هیچ پیش زمینه اعتقادی به این مساله ندارد.
نویسنده به علت شغلش با آدم‌های مختلفی از اسرائیلی‌ها گرفته تا مسلمانان و مسیحیان در ارتباط است و به‌جاهای زیادی از فلسطین سرک می‌کشد و تمام این تجربیات را با نقاشی‌هایش در اختیار خواننده کتابش قرار می‌دهد. 
نویسنده سعی نمی‌کند در هیچ‌کدام از مشکلاتی که می‌بیند نگاه عمیقی داشته باشد و به دنبال چرایی درست این اتفاقات باشد او تنها اطلاعاتی که از رسانه‌ها دریافت کرده است را کنار دیده‌هایش می‌گذارد و شوخی و جدی از کنارشان می‌گذارد اما خواننده به‌راحتی می‌تواند این تناقضات را حس کند.
توصیه میکنم این کتاب را به هر کدام از دوستانتان که این روزها  بی تفاوت از کنار مساله فلسطین میگذرند و یا با نیش و کنایه سعی می‌کنند دغدغه های شما را تحقیر کند هدیه بدهید. 
 واقعا مرگ زیباتر از زندگی پشت این دیوارها نیست؟
پ ن
انتظار نداشته باشید نویسنده همه چیز را به نفع فلسطین روایت کرده باشد!
به نظر من کتاب را میشه به بالای پانزده سال داد. ولی شراب خوری و تصاویر سانسور شده از زن برهنه به وضوح در کتاب وجود داره.
        

          حتما شما هم مثل من خیلی وقت ها و در شرایط مختلف به این فکر کردید که برای چه به این دنیا آمده اید و وظیفه تان در زندگی چیست؟ انگار سختی های زندگی وقتی جواب این سوال را نمیدانی بیشتر خودشان را نشان می‌دهند و زود تر تو را از پا در می آورند. 
آقا محسن، شهیده عشرت اسکندری و مامان فاطمه کسانی هستند که هر کدام به خوبی ماموریت خودشان  را در زندگی کشف کرده اند. 
سال ها کارگری آقا محسن تازه داشت نتیجه میداد، وقتی اولین جرقه های انقلاب زده شد تازه برای خودش چند باب مغازه خریده بود. آقا محسن همه چیز را رها کرد و خودش را وقف انقلاب کرد. مغازه ها یکی یکی به ظاهر از دستش رفتند و دوباره روز از نو و روزی از نو این بار به جای کارگری باید برای بدست آوردن خرجی خانواده‌ و اجاره خانه اش به سراغ  مسافر کشی میرفت. 
عشرت خانم بر عکس آقا محسن در خانواده ای بزرگ شده بود که از همان اول دستشان به دهانشان می‌رسید. با این وجود، زندگی نسبتا راحتش را در روستا رها کرد و رفیق و همراه آقا محسن شد. چه در فقر اول ازدواج و چه در دارایی بعدش، خودش را وقف خانواده اش کرد. وقتی آقا محسن دارائی هایش را یکی یکی از دست میداد عشرت خانم به جای سرزنش کردن، او را برای کارهای انقلابی اش تشویق می‌کرد. آن قدر شهیدانه زندگی کرد که بالاخره شهادت در خانه به سراغش آمد! 
وقتی عشرت خانم جلوی چشم چهار فرزند قد و نیم قدش در خانه توسط منافقین کشته شد بچه هایش هر کدام به شکلی آسیب دیدند. یکی در کنج تنهای اش فرو رفت، آن یکی روزها درد هایش را فریاد می‌زد و شبها در خواب راه می‌رفت و دیگری خودش را با بازیگوشی و اذیت کردن دیگران خالی می‌کرد. هنوز یک سال از شهادت  شوهر مامان فاطمه نمی‌گذشت. وقتی وضعیت زندگی آقا محسن را بعد از شهادت همسرش دید تصمیم گرفت با وجود تمام سختی های زندگی با یک جانباز اعصاب و روان و چهار فرزند آسیب دیده اش برای بچه های شهید مادری کند. 
وقتی در جاده الهی ماموریتت را درست تشخیص دادی و  سوار ماشین درستی شدی دیگر فرقی نمی‌کند چه قدر جاده پر پیچ وخم باشد، خودت و خانواده ات ابدی میشوید. 
کتاب خانواده ابدی روایت  شهیده عشرت اسکندری و همسرش محسن اسکندری است. کتاب از زبان چند راوی و به صورت اول شخص روایت شده است. نثر کتاب ساده و دلنشین است. 

        

          هر جراحتی داستانی دارد 
زن‌ها خوب بلدند از جای زخم‌ها و ترمیم‌ها قصه بگویند.
باغ‌های معلق روایت هفت زن از زندگی است. شاید همان‌طور که روی جلد کتاب نوشته شده است شما هم ‌فکر کنید که این هفت زن سوری قرار است از نزدیک چهار سال محاصره نبل برایتان بگویند. اما نه، به نظر من این هفت زن می‌خواهند به بهانه محاصره شهرشان، از زندگی بنویسند.
تصادف بود یا تقدیر، در روزهایی که همه جهان در حال مبارزه با کرونا بود، خانم عالمی مدتی با خانواده ساکن سوریه می‌شوند. آن روزها هنوز خون تازه از زخم‌هایی که بر پیکره این کشور خورده بود می‌چکید. اگر خوب نگاه می‌کردی هر خانه و خرابه‌ای در سوریه داستانی برای روایت کردن داشت. تاکنون روایت‌های مردانه زیادی از خط اول جنگ گفته و نوشته شده بود اما در همه این روایت‌ها جای یک حقیقت بزرگ خالی است. حقیقتی که باید در پشت خط اول در لابه‌لای زندگی مردم عادی به دنبال آن می‌گشتی. 
اما به قول خانم عالمی حقیقت چیزی نیست که به‌راحتی بتوان به آن دسترسی پیدا کرد. آنچه خیلی زود و راحت به دست ما می‌رسد فقط چیزی است که دیگران خواسته‌اند ما به‌عنوان حقیقت بپذیریم. خانم عالمی برای رسیدن به یک روایت زنانه از جنگ سوریه تلاش‌های زیادی می‌کنند. اما به خاطر شرایط امنیتی و جنگی آنجا هیچ راهی برای مصاحبه و هم‌نشینی با مردم پیدا نمی‌کنند. در آخر یک ایده جذاب این گره کور را باز می‌کند. کلاس نویسندگی مجازی آن هم برای چند زن ساکن در شهر نبل. 
خواننده در این کتاب  مستقیم و بدون واسطه صدای قلب هفت زن باقیمانده از یک گذشته تلخ را می‌شنود. زنانی که باشکوه از دل مرگ بیرون آمده‌اند و با غرور رو به دنیا، زخمی اما سربلند ایستاده‌اند. 
شاید این روزها برای شما هم سؤال شده باشد که مردم غزه واقعا چه طور در آن شرایط زندگی می‌کنند؟ چه طور در آن شرایط وحشتناک به این ایمان فوق‌العاده و درک عجیب از خدا و زندگی رسیده‌اند؟ حال این روزهای زن‌ها و بچه‌های فلسطینی را بهتر از هرکسی هاله، یاسمین، هنا و... درک می‌کنند. کسانی که خودشان نزدیک چهار سال در محاصره زندگی کرده‌اند.
باغ‌های معلق داستان زندگی هفت زن مبارز است. رزمنده‌هایی که چهار سال با ترس، ناامیدی و مرگ جنگیده‌اند، خسته و شکسته اما پیروز و سربلند از این میدان ناعادلانه بیرون آمده‌اند.
من چاپ اول کتاب را خواندم و به نظرم نیاز به ویراستاری با دقت بیشتری داشت. 
        

          
داستان از کجا شروع شد؟ این همه آیه از سرنوشت بنی اسرائیل در قرآن واقعا برای چیست؟
مسلمانان قرار است چه عبرتی از این قوم بگیرند؟
شروع  رقابت یهود با اسلام برای تغییر سرنوشت جهان از کجا بود؟
جواب این سوال ها و خیلی از سوالات دیگر چیزی ست که نویسنده در این کتاب به دنبال آن است. 
رضا مصطفوی یکی از اعضای گروه تحقیقات سریال موسی است. برای نوشتن یک فیلم نامه باید به دنبال جواب پرسش هایی گشت که کمتر کسی در تاریخ پاسخی درست و دسته بنده شده برای آن ها داشته است. 
داستان جریان سازی فلسطین از جایی شروع شد که حضرت ابراهیم کنعان یا همان فلسطین را برای تبلیغ دین و سکونت انتخاب کرد. (به مجموعه کشور های سوریه لبنان و فلسطین و اردن کنعان گفته می‌شد) 
به امر خدا حضرت ابراهیم هاجر و فرزندش اسماعیل را از کنعان دور کرد. همان طور که بنی اسحاق با سر وصدا زیادی  روزگارشان را  در کنعان می‌گذراند. بنی اسماعیل در سکوت تاریخی کلید دار کعبه بودند و در عربستان خشک و به دور از تمدن روزگار می‌گذراندند. 
در تمام مدتی که یعقوب، یوسف، موسی و عیسی و.. برای هدایت بنی اسحاق معجزه می‌آوردند. بنی اسماعیل کنار بت پرستان زندگی می‌کردند و خدای یکتا را میپرستیدند. 
التیام کاری می‌کند که بتوانید سر و شکلی به هر اطلاعاتی که درباره تاریخ انبیا داشتید بدهید و گذشته را به حال و آینده متصل کنید. 
یکی از خوبی های کتاب استفاده زیاد از آیات قرآن است جوری که باعث می‌شود تا مدت ها مجبور باشید بعد از خواندن آیات زیادی از قرآن لحظه ای روی آن تامل کنید. 
دو سه فصل ابتدا و انتهای التیام کمی خشک و سخت خوان است اما از شروع داستان ابراهیم تا پایان بعثت پیامبر نثر کتاب روان است. آن قدر که احساس می‌کنید در حال خواندن یک داستان شیرین تاریخی هستید.
        

           
وقتی شروع به خواندنش کردم اصلا انتظار نداشتم سر از چنین ماجرا هایی در بیاورم. فکر می‌کردم صور داستانی است درباره فلسطین، چه می‌دانستم می‌خواهد دلم را هوایی کند و از بیت المقدس به اربعین و کربلا ببرد.
ابوخالد پیرمرد هشتاد و چند ساله حقوق دان فلسطینی ای، زندگی اش را صرف مبارزه حقوقی با اسرایل کرده است. پسرش خالد اما روش مبارزه پدرش را قبول ندارد او عاشق است عاشق بوی درخت زیتون، عاشق زندگی کردن. او می‌خواهد با باغ های زیتون با اشغالگران بجنگد. اما اسرائیلی از بوی زیتون بدش می‌آید.
اسرائیل تحمل دیدن زندگی را ندارد. خالد، همسر و فرزند کوچکش به جرم زندگی کردن کشته می‌شوند. 
حالا عیاض تنها یادگار خالد در بیمارستانی در بغداد بستری است. 
چه می‌شود که عیاض به جای دانشگاه پزشکی بغداد سر از بیمارستان در می‌آورد و چه طور پای ابوخالد از مسجد الاقصی به مشایه و حرم امام حسین می‌رسد ماجرا های عجیبی دارد. 
زیبایی داستان همین اتصال است. اصلا راه قدس مگر از کربلا نمی‌گذرد؟ 
داستان چفت و بست محکمی دارد توصیفات و جزئی نگری هایش دل خواننده را هوایی مسجدالاقصی و باغ های زیتون فلسطین و مشایه و کربلا و... می‌کند. 
لا به لای داستان به بهانه های مختلف از تاریخ فلسطین و عراق و اسلام گفته می‌شود. چه ظلم ها که در گوشه گوشه جهان در طول تاریخ به مسلمانان نشده است اما کو دیده عبرت بین؟ 
 صور یکی از بهترین و قوی ترین رمان هایی است که می‌توانید درباره فلسطین و اربعین بخونید.
        

          حال وهوای عجیبی داشت این کتاب! وقتی همه از آن تعریف می‌کردند من با خودم میگفتم چرا باید از آن خوشم بیاید! حس میکردم بین من و اعتیاد کوچک ترین قرابت و تجربه مشترکی وجود ندارد.
خرداد ماه بود، اولین بار در رواق کتاب امام رضا با کتاب مواجه شدم. حس خوب دوستان کتاب خوان نسبت به آن  باعث شد چند دقیقه در رواق بنشینم و در ماجرای خودکشی آقا خسرو غرق بشوم.
به قم که برگشتم هر چه گشتم در هیچ کتابخانه حقیقی و مجازی پیدایش نکردم.
حالا بعد از مدت ها دور بودن از کتاب خوانی و اعتیاد به فیلم دیدن خیلی اتفاقی در کتاب خانه با آن مواجه شدم!
راستش را بخواهید نیمه اول کتاب کلافه ام کرده بود با خودم میگفتم بعد از این همه مدت دوری از کتاب حالا باید با یه همچین کتاب سیاهی روبرو بشوی!
نیمه اول کتاب خواننده را پر از حس شرم می‌کند. انگار هر جمله اش غم عمیقی را به قلبت تزریق می‌کند. شاید اگر از قبل تعریف کتاب را نشینده بودم خواندنش را تحمل نمیکردم. آخر چه طور در روزهایی که خودم را در زندگی گم کرده بودم میتوانستم در سرگشتگی و استیصال سیاهی و ناامیدی یک نفر دیگر شریک شوم؟
اما نیمه دوم کتاب
خدا بارها در قرآن می‌گوید ما شما را بعد از مرگ تان زنده میکنیم، تعجب نکنید بله ما شما را دوباره از هیچ خلق می‌کنیم. آن خدایی که یک بار به شما زندگی بخشید دوباره هم می‌تواند ذره ذره تان را از عالم جمع کند و از گور بلندتان کند.
نیمه دوم کتاب از کسانی می‌گوید که مرده بودند نه راستش را بخواهید به قول آقا خسرو مردن که چیزی نیست مردن برایشان عروسی بود دردی که آنها درکش میکردند فراتر از این حرف ها بود. ولی خدا زنده شان کرد زنده تر از من و شما!
به قیامت شک دارید؟ به زنده شدن پس از مردن؟ آقا خسرو سی سال بعد از مرگش زنده شد؟ به نظرتان سی سال بعد از مرگ چه چیزی از ما می‌ماند؟ 
کتاب را به همه توصیه میکنم به خصوص به کسانی که به هر شکلی با اعتیاد(به نظرم اعتیاد فقط به مواد مخدر نیست هر عادتی که زندگی مان را نابود کند اعتیاد است!) سر و کار دارند، به خصوص به دانش آموزان سال اخر دبیرستان به خصوص به هر کسی که هیچ روزنه امیدی در زندگی اش پیدا نمیکند و....
        

          برهه های مهمی از تاریخ وجود دارند که اکثر ما هیچ چیزی از آن نمی‌دانیم! تا حالا شده از خودتون بپرسید بعد از امام حسن عسکری و شروع غیبت چه کسی مردم را هدایت کرد؟ چه کسی نخ اتصال مردم با امام زمان شد؟ از این برهه مهم و سخت تاریخی با تدبیر، کلام و حضور چه کسی عبور کردیم؟
رمان سر بر دامن ماه شما را با زنی در تاریخ اسلام  آشنا می‌کند که بعید است حتی اسمش را شنیده باشید!
بار سنگین آشنایی مردم با امام زمان در عین مراقبت از جان امام بر دوش بانو حدیث همسر امام هادی و جده امام زمان بود. با اینکه این  شخصیت تاثیر زیادی در تاریخ اسلام داشته ولی کمتر کسی  حتی اسم ایشان را شنیده است.
کتاب با متنی روان به صورت اول شخص از زبان بانو حدیث روایت می‌شود فلش بک هایی که در کتاب وجود دارد باعث می‌شود خواننده به خوبی از وضعیت مردم وحکومت در زمان ولایت امام هادی، امام حسن عسکری و ابتدای غیبت آگاه شود.
اگر به رمان های تاریخ اسلام علاقه مندید حتما سراغ این کتاب هم بروید
        

          در طول تاریخ سخت ترین ضربه ها را زمانی خوردیم که دشمن مان استراتژی مخلوط کردن باطل با حق را برای مبارزه با ما انتخاب کرد.
ما سخت ترین ضربه را وقتی نخوردیم که رضا خان چادر از سر زن ها کشید بلکه خیلی قبل تر وقتی رضا خان با مراجع دیدار می‌کرد و مجلس روضه می‌گرفت ما ضربه فنی شده بودیم!
وقتی می‌گوییم تاریخ تکرار می‌شود یعنی روزی امام علی را با شعار لا حکم الا لله می‌کشند و روزی امام حسین را با شعار الله اکبر و روزی هم به امید اجرای حق جنازه شیخ فضل الله را بالای دار سنگ می‌زنند!
جنگ رسانه ای چه ها که نکرده است با ما! 
داستان قربانی طهران  به صورت اول شخص از زبان دو راوی روایت شده است. یکی طلبه جوانی که پدرش به دست یکی از خوانین کشته شده است و حالا با نیت مبارزه و جهاد قصد اعدام انقلابی شیخ فضل الله را دارد تا مسیر را برای خروج ایران از استبداد و اجرای عدالت هموار کند و دیگری هم همان خان قاتل است که حالا در پاریس زندگی می‌کند.
داستان روان و خوش خوانی بود و این زمینه را برای خواننده‌اش فراهم می‌کند که به خودش و اعتقاداتش نگاهی بیندازد و ببیند چه قدر از دوستی ها و دشمنی هایش تحت تاثیر اختلاط حق و باطل و جنگ رسانه ای است. 
اما روایت های پاریس را اصلا دوست نداشتم لزوم اشاره به این همه اشاره های عاشقانه و سانسور ها آن ها با سه نقطه! را اصلا درک نکردم. واقعا اگر نویسنده حرفش را راحت زده بود خیلی بهتر از این بود که وسط ارتباط های عاشقانه از سه نقطه استفاده کند مدل جدیدی از سانسوری بود که حقیقتا تا حالا در هیچ کتابی با آن مواجه نشده بودم! ( به نظرم همان طور که شاید بدترین فحش وسط دعوا استفاده از سه نقطه باشد بدترین مدل سانسور هم واگذاری آن به مخاطب است).
        

          آن چیزی که در کتاب آماده است به بهترین شکل در نامش خلاصه شده است تاوان عاشقی!
کتاب، روایت زندگی یک زن فعال فلسطینی است، زنی که جوانی اش با مبارزه مجازی در فیس بوک، کار کردن، ترجمه و... میگذرد.
اما در یک جایی، زندگی آلا گره می‌خورد با زندگی مرد تازه مسلمان شده شیلیایی! مردی عاشق فلسطین و مبارزه.
کتاب روایت عشق یک زن سنی متعصب فلسطینی به یک مرد شیعه ی شیلیایی ساکن ایران است! عشقی با فاصله ای هزاران کیلومتری! 
که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل ها! 
در خلال روایت شما با فلسطین واقعی رو به رو میشوید و به نکات جالبی درباره سبک زندگی و اعتقادات فلسطینیان بر می‌خورید. وارد زندگی خلیل میشوید و طعم سختی ها، امیدها و ناامیدی های یک تازه مسلمان را میچشید. 
اگر عکس های انتهای کتاب نبود حداقل تا نیمی از کتاب فکر میکردم با یک داستان عاشقانه مواجه ام نه یک روایت واقعی!
در آخر اینکه تاوان عاشقی یک کتاب کم حجم، پرکشش و پر از احساسات پاک انسانی است(از عشق گرفته تا ترس، از دست پنجه نرم کردن با مرگ گرفته تا جنگیدن برای زندگی، از غم گرفته تا...) یک زندگی واقعی به دور از فانتزی های معمول.

        

          یکی از مهترین ویژیگی های کتاب این است که تو را به دورترین آرزوهایت هم نزدیک می‌کند. 
شناخت آدم ها همیشه هیجان انگیز است حالا اینکه ایران و ایرانی را از دریچه نگاه یک غربی ببینی دیگر خیلی خیلی میتواند جذاب باشد. 
راوی کتاب یک خواننده‌ی اهل سفر از کرواسی است که در سفر اولش به ایران چنان نمک گیر ایرانی ها می‌شود که شش ماه بعد دوباره به ایران بر میگردد. اما این بار در سفری زمینی و با موتور. 
سفر یک ماهه ی آقای هرویه پر از اتفاقات جذاب است از فتح قله‌ی دماوند گرفته تا کویر نوردی از سرمای ترکیه تا خرما پزان بوشهر. 
کتاب گاهی دچار افت خیر می‌شود از هیجان می افتد و دوباره جذاب میشود. چند صفحه ای روایت خطی می‌شود و دوباره به هیجان می افتد. 
چیزی که کتاب را برای ما ایرانیها جذاب تر میکند شناخت خودمان است ریشه یابی اخلاق ها و واکنش هایمان در برابر خارجی ها و مهمان ها. اینکه خودمان را در اینه ی نگاه یک خارجی ببنیم جذاب است.
مثل اینکه هر چه قدر که ما قدر خودمان و کشورمان را نمی‌دانیم خارجی ها جواهر شناس های خوبی هستند. 
اگر اهل خواندن روایت و سفر نامه هستید این کتاب می‌تواند یک پیشنهاد خوب برایتان باشد
        

          
همه چیز کتاب سرجایش است. نویسنده می‌داند می‌خواهد چه بگوید و مهمتر از آن خوب گفتن را بلد است. این قدر لذت میبرم وقتی میبینم  نویسنده ای که بلد است خوب بنویسد، با یک هدف درست و حسابی دست به قلم میبرد. 
داستان از تاریخ می‌گوید از ایرانی مظلوم و غیور میگوید. 
از مظفرالدین شاه و ترکمنچایش، از اندرونی غیور ناصرالدین شاه، از رضا شاه بی غیرت و حمله به مسجد گوهرشاد، از لوتی گری طیب و....
و گره ی همه‌ي این داستان ها یک زن است زنی که همیشه حضور نامرئی اش تاریخ را پیش برده است. 
کتاب نفس گیر و پر هیجان جلو میرود و پایانی غیر قابل پیش بینی و به جا و زیبا دارد. 
خلاصه که توصیه میکنم بخوانیدش و به تمام نوجوان های دبیرستانی اطرافتان هدیه بدهیدش. من اگر معلم دبیرستان بودم مخصوصا از نوع دخترانه اش با هر روشی که بلد بودم  تک تک دانش آموزانم را تشویق به خواندن این کتاب میکردم. 
(به نظرم به خاطر وجود بعضی از مباحث کتاب مناسب سن دبیرستان به بالاتر است) 
        

          زندگی، مرگ، عشق، انسان، کار، جوانی، پیری
همه ی ما اگر نگویم در تمام طول زندگی حداقل در دوره هایی از زندگی دچار بحران هایی شده ایم که به همین کلمات و مفاهیمشان بر میگشته است. هر کدام راه حلی برای خروج از این بحران ها انتخاب کرده ایم، گاهی با دین، گاهی با روانشناسی های زرد، گاهی هم با گول زدن خودمان و منحرف کردن ذهنمان با سریال و موسیقی و... سعی کرده ایم این دوره ها را بگذرانیم. 
اما کمتر فردی است که به جواب رسیده باشد و توانسته باشد به پاسخ هایش ایمانی واقعی و دائمی داشته باشد. 
سه شنبه ها با موری داستان استادی است که در دهه هفتاد زندگی اش درگیر بیماری ای می‌شود که عملا مرگی تدریجی است. استاد با شاگردش که بعد از سال ها دوباره او را پیدا کرده است درباره ی مرگ، احساسات، خانواده پول، عشق و... صحبت می‌کند کلاس هایی که همه می‌دانند با مرگ استاد به پایان می‌رسد. 
کتاب را به تمام کسانی که می‌خواهند چند ساعتی خودشان را از فرهنگ غالب جامعه و رقابت هایش بیرون بکشند و کمی سرعت زندگی شان را کاهش بدهند پیشنهاد میکنم. 
تلاقی های بسیار صحبت های موری با کتابها و سخنرانی های دینی برایم جالب بود. بیش از همه این کتاب را به کسانی پیشنهاد میکنم که حوصله شنیدن حرف های دینی از افراد مذهبی ندارند و اگر همان حرف ها را از زبان یک غربی بشنوند احساس کشفی بزرگ به آن ها دست می‌دهد. 
به نظرم کتاب از نظر داستانی چندان قوی نبود و مجموعه ای از جملات عمیق بود ( نمی‌گویم با جملات و مفاهیم جدیدی روبرو خواهید شد احتمالا نود درصد این حرف ها را با زبانی دیگر و در جاهای دیگر هم شنیده اید اما برای من شنیدنش به این شکل هم خالی از لطف نبود)
من ترجمه نشر روزگار را از طاقچه خوندم و راضی بودم 
        

          امیر علی یکی از همان پسرهای پاستوریزه ای است که همیشه مراقبت است که نکند خدای نکرده یه لکه به لباسش بیفتد و یا یک تار مویش اشتباهی جابه جا شود! از همان هایی که همیشه زیر بال و پر خانواده بوده اند و هیچ وقت فرصت تجربه های هیجان انگیز نداشته اند. حالا امیر علی قصه که اتفاقا برنده مسابقات تیراندازی با تفنگ بادی هم هست طی ماجراهایی به تنهایی راهی سفر کربلا می‌شود و گرفتار داعش. 
داستان به صورت اول شخص روایت شده است. به نظرم در روایت اول شخص نویسنده باید خودش شخصیت داستانش بشود اگر نتواند به اینجا برسد و شبیه یک راوی یا بیننده خیالی عمل کند کتاب به دل نمیشیند و پر از تضاد های رفتاری و گفتاری می‌شود. 
شخصیت امیر علی تقریبا خوب شکل گرفته بود هفتاد درصد رفتار ها و احساسات به شخصیت می‌نشست البته که به نظرم از سی درصد باقی مانده میشد اشکال های جدی گرفت. مثلا چنین شخصیتی اصلا آیه و ما رمیت اذ رمیت، وجعلنا را بلد است که در شرایط بحران بخواند؟
فکر میکنم اگر نویسنده کمی کمتر درگیر حواشی میشد کتاب هم هیجان انگیز تر و جذاب تر میشد. من به عنوان خواننده دلم نمیخواست امیر علی ریز به ریز بستن کوله اش را برایم تعریف کند 🙄
نثر کتاب روان است و خواننده را خیلی راحت با خودش همراه می‌کند. 
اگر روحیاتتان لطیف نیست و تحمل خواندن از جنایات وحشتناک داعش را دارید و دوست دارید یک رمان روان درباره داعش بخوانید و چند دقیقه ای هم در حال هوای حرم امیر المومنین باشید، ابدی میتواند یک پیشنهاد خوب برایتان باشد. 
به نظرم کتاب عالی ای نبود ولی قابل قبول بود!