زندگی، مرگ، عشق، انسان، کار، جوانی، پیری
همه ی ما اگر نگویم در تمام طول زندگی حداقل در دوره هایی از زندگی دچار بحران هایی شده ایم که به همین کلمات و مفاهیمشان بر میگشته است. هر کدام راه حلی برای خروج از این بحران ها انتخاب کرده ایم، گاهی با دین، گاهی با روانشناسی های زرد، گاهی هم با گول زدن خودمان و منحرف کردن ذهنمان با سریال و موسیقی و... سعی کرده ایم این دوره ها را بگذرانیم. 
اما کمتر فردی است که به جواب رسیده باشد و توانسته باشد به پاسخ هایش ایمانی واقعی و دائمی داشته باشد. 
سه شنبه ها با موری داستان استادی است که در دهه هفتاد زندگی اش درگیر بیماری ای می‌شود که عملا مرگی تدریجی است. استاد با شاگردش که بعد از سال ها دوباره او را پیدا کرده است درباره ی مرگ، احساسات، خانواده پول، عشق و... صحبت می‌کند کلاس هایی که همه می‌دانند با مرگ استاد به پایان می‌رسد. 
کتاب را به تمام کسانی که می‌خواهند چند ساعتی خودشان را از فرهنگ غالب جامعه و رقابت هایش بیرون بکشند و کمی سرعت زندگی شان را کاهش بدهند پیشنهاد میکنم. 
تلاقی های بسیار صحبت های موری با کتابها و سخنرانی های دینی برایم جالب بود. بیش از همه این کتاب را به کسانی پیشنهاد میکنم که حوصله شنیدن حرف های دینی از افراد مذهبی ندارند و اگر همان حرف ها را از زبان یک غربی بشنوند احساس کشفی بزرگ به آن ها دست می‌دهد. 
به نظرم کتاب از نظر داستانی چندان قوی نبود و مجموعه ای از جملات عمیق بود ( نمی‌گویم با جملات و مفاهیم جدیدی روبرو خواهید شد احتمالا نود درصد این حرف ها را با زبانی دیگر و در جاهای دیگر هم شنیده اید اما برای من شنیدنش به این شکل هم خالی از لطف نبود)
من ترجمه نشر روزگار را از طاقچه خوندم و راضی بودم