کتاب را با ترس و لرز خواندم! نظرات زیر آن در طاقچه انقدر از صراحت در شکنجه ها گفته بودند که واقعا ترسیدم! اما انقدر ترسناک نبود. 
ماجرا، ماجرای اسیر شدن پسری به دست داعش و رهایی اوست. راستش خیلی هم کتاب به لحاظ جنبه های مذهبی قوی نبود، اما بد هم نبود! بیشتر تصویر گری و التهاب بود. 
خواندنش را به 18 سال به بالا می شود توصیه کرد. آن هم به خاطر حجم ترسی که قبلش به من منتقل شده بود شاید این را می نویسم! و الا خیلی هم ترسناک نبود. استرس دار بود و خیلی نه.
          

            صدی نود که اگر می‌دانستم داستانی با موضوع داعش قرار است بخوانم، دستم بر برداشتن این کتاب از قفسه کتابخانه نمی‌رفت. تجربه قبلی خواندن «به نام یونس» از مدرسه رمان شهرستان ادب توی ذهنم بود که کتاب را انتخاب کردم. یک درصد هم احتمال نمی‌دادم موضوع داعش باشد. و موضوع من را جذب نمی‌کرد.‌ چون از جنایات داعش، قدری کتاب داستان خوانده‌ام و فیلم دیده‌ام که دیگر تکراری می‌آمد. اما آنچه من را می‌کشاند به خواندن رمان، شخصیت امیرعلی بود. در واقع خود راوی. شخصیتی خاص، اتوکشیده، منظم، بهداشتی، درس‌خوان و خیلی از این صفات بچه‌مثبت‌ها که دقیقاً در جایی گیر می‌افتد که هیچ‌کدام از این صفات معنایی ندارد. پس اول شخصیت امیرعلی و خانواده‌اش من را گرفت، دوم تغییرِ امیرعلی. مگر یک خواننده از داستان چه می‌خواهد؟
در ضمن لحن گه‌گاهی طنز راوی هم نباید از یاد برد.
          

            رمانی با محوریت داعش و حضور نیروهای تروریستی در عراق. یک گروه زائر ایرانی قصد زیارت کاظمین را دارند که در میانه راه توسط نیروهای داعشی ربوده می شوند و در ادامه ما شاهد ماجراهای اسیری و فرار و درگیری ها هستیم
همچنین بطور موازی، مسائل خانوادگی شخصیت اصلی داستان را نیز میخوانیم
در کل کتاب متوسطی است
          

            این کتاب داستان جوان دانشجویی است که در یک خانواده فرهنگی بزرگ شده است. خودش به قول معروف شخصیتی اتو کشیده و پاستوریزه دارد. امیر علی به همراه خواهرش در این خانواده به زندگی عادی خود می پردازند تا اینکه رد پای امین به زندگی این خانواده باز می شود. امین مداح و یک بچه هیئتی است. بچه ای از جنس عشق و صفا به #اهل بیت علیهم السلام. در رفت و آمدهای خانواده ها حرف سفر کربلا به میان می آید و امیر علی در یک رودربایسی #زائر عتبات می شود و همسفر امین در این سفر عاشقانه. سفر شروع می شود . سفری سرشار از ماجراهای و اتفاقات عجیب و غریب و صد البته پر هزینه . سفری که در آن پای وحوش #داعشی هم به میان می آید.
طراحی جلد کتاب هم قشنگ بود.
          

            جلد کتاب واقعا خاص بود
داستانش هم قشنگ هم دردناک بود
اگه به خوندن کتاب هایی در مورد داعش علاقه دارین حتما این کتاب وبخونید
خلاصه ی کتاب وهم بقیه دوستان نوشته بودن...
          

            امیر علی یکی از همان پسرهای پاستوریزه ای است که همیشه مراقبت است که نکند خدای نکرده یه لکه به لباسش بیفتد و یا یک تار مویش اشتباهی جابه جا شود! از همان هایی که همیشه زیر بال و پر خانواده بوده اند و هیچ وقت فرصت تجربه های هیجان انگیز نداشته اند. حالا امیر علی قصه که اتفاقا برنده مسابقات تیراندازی با تفنگ بادی هم هست طی ماجراهایی به تنهایی راهی سفر کربلا می‌شود و گرفتار داعش. 
داستان به صورت اول شخص روایت شده است. به نظرم در روایت اول شخص نویسنده باید خودش شخصیت داستانش بشود اگر نتواند به اینجا برسد و شبیه یک راوی یا بیننده خیالی عمل کند کتاب به دل نمیشیند و پر از تضاد های رفتاری و گفتاری می‌شود. 
شخصیت امیر علی تقریبا خوب شکل گرفته بود هفتاد درصد رفتار ها و احساسات به شخصیت می‌نشست البته که به نظرم از سی درصد باقی مانده میشد اشکال های جدی گرفت. مثلا چنین شخصیتی اصلا آیه و ما رمیت اذ رمیت، وجعلنا را بلد است که در شرایط بحران بخواند؟
فکر میکنم اگر نویسنده کمی کمتر درگیر حواشی میشد کتاب هم هیجان انگیز تر و جذاب تر میشد. من به عنوان خواننده دلم نمیخواست امیر علی ریز به ریز بستن کوله اش را برایم تعریف کند 🙄
نثر کتاب روان است و خواننده را خیلی راحت با خودش همراه می‌کند. 
اگر روحیاتتان لطیف نیست و تحمل خواندن از جنایات وحشتناک داعش را دارید و دوست دارید یک رمان روان درباره داعش بخوانید و چند دقیقه ای هم در حال هوای حرم امیر المومنین باشید، ابدی میتواند یک پیشنهاد خوب برایتان باشد. 
به نظرم کتاب عالی ای نبود ولی قابل قبول بود!