اگر ترجمه خوبی از این کتاب را بخونید، به هیچ وجه احساس نمی‌کنید مشغول خواندن کتاب هستید. جوری حواستان را به خودش متمرکز  و شما را وارد داستان می‌کند که فقط تشنگی، گشنگی  یا بخش‌های خود کتاب می‌تواند شما را از آن بِکَنَد. 
      

        How do I deal with Stress?
Working on my essay has always been a challenging and unenjoyable task for me. I constantly procrastinated and found it difficult to make any progress. Weeks and months slipped by with little to show for my efforts. However, today I made a decisive choice to face the task head-on and get to work. I reminded myself, "No more scraping the bottom of the barrel, there are no more excuses and nothing to fear. Just tackle the task daily." I notice that I feel significantly better on days when I actively work on my essay. Procrastinating on important and necessary tasks only increases anxiety and stress, providing no benefits. Throughout my journey, I've learned that commitment is more precious than just achieving success. When I focus on commitment, my efforts feel truly meaningful. Dwelling on results and victories only drains my confidence and makes my dreams seem distant and unreachable.
      

        عالی 
      

        بسیار بیشتر از آنکه بتوان تصور کرد، بخش ناخودآگاه وجود آدمی فعال است. به نظر می‌رسد که ما از فعالیت بسیار زیاد بخش ناخودآگاه ذهنمان ناآگاهیم و این ناآگاهی باعث شده است که تأثیر آن بر رفتارهای فیزیکی و شناختی خود مانند راه‌رفتن و برداشت‌ها و قضاوت‌هایمان از دیگران را دست‌کم بگیریم یا حتی انکار کنیم. اما، واقعیت چیز دیگری است. حتی قدم زدن که به‌راحتی آب خوردن است، نیاز به فعالیت مداوم مغز در طول این فعالیت دارد. با این وجود، متوجه هیچکدام از این فعالیت‌های مغر نمی‌شویم. در واقع، قدم زدن یک فعالیت دشوار است و مهارتی فراگرفتنی است و ما آن را در گذشته فراگرفته‌ایم. برای بعضی‌ها خوب صحبت‌کردن یک مهارتِ به‌خوبی فراگرفته شده است. هر چیزی که تمرین درست و به‌جا داشته باشد می‌تواند به یک مهارت فراگرفته (عادت) تبدیل و به بخش ناخودآگاه ذهن منتقل شود. بنابراین، درست نیست که بخش ناخودآگاه ذهن را نادیده‌ بگیریم. همان‌طور که این بخش ذهن راه رفتن مان را کنترل می‌کند، قضاوت‌ها و برداشت‌های ما از دیگران را هم کنترل می‌کند. به‌راحتی با نگاه‌کردن به چهره‌ی هر کسی می‌توانیم تشخیص دهیم که چه احساسی دارد و همان احساس هم در ما ایجاد می‌شود. مطالعات روانشناسی نیز مؤید این نکته است که هر کنش احساسی در فرد باعث برانگیخته‌شدن واکنش احساسی مشابه در طرف مقابل می‌شود. هر چند این واکنش‌های احساسی  همیشه به شدت کنش‌های احساسی مرجع نیستند، وقتی صحبت از ارتباط‌های انسانی در میان باشد، پای واکنش‌های احساسی برانگیخته در این میان نیز باز می‌شود که ناشی از فعالیت‌های شدید بخش ناخودآگاه ذهن است  که قضاوت‌ها و برداشت‌های حسی و شهودی ما را می‌سازد. با این مقدمه، نظر خود را راجع به این موضوع با شما در میان می‌گذارم. ارتباط خوب با دیگران برقرار کردن مانند قدم زدن و صحبت کردن به زبان مادری فعالیتی شناختی و تا حدود زیادی ناآگاهانه است. همه‌ی ما می‌توانیم به زبان مادری خودمان صحبت کنیم و بعضی از ما این مهارت شناختی را بهتر فراگرفته‌ایم و همه‌ی ما می‌توانیم به راحتی این مهارت را بهبود بخشیم. خوب ارتباط برقرار کردن با دیگران هم یک مهارت فراگرفتنی است یعنی نیاز به حضور، تمرین درست و یادگیری فعال دارد. پیام اصلی کتاب‌هایی از این دست این است که رفتار، حالت چهره و بدن، تن و لحن صدا و حتی استایل و تیپ بر قضاوت و برداشت احساسی دیگران تأثیر می‌گذارد. بنابراین، با دانستن این نکته این پرسش که چگونه با دیگران ارتباط خوب برقرار کنیم جای خود را به این پرسش می‌دهد که چگونه در دیگران احساس خوبی ایجاد کنیم.
      

        دوست داشتم شرح کاملی برای این کتاب بنویسم. اما خب، این کتاب را داستایفسکی نوشته و بهتره امثال من ساکت باشند!!. دایستایفسکی در این کتاب شخصیت پردازی هنرمندانه و بی بدیلی کرده. و من وقتی شروع به خوندن این کتاب کردم دیگه نتونستم اون را زمین بگذارم و تا یک هفته بعد از خواندن این کتاب هم ذهنم درگیرش بود. مثلا بعضی از شخصیت های این کتاب رذل اند. و میشه گفت این کتاب نشون میده رذالت چه جوریه و چقدر بده.
بعد از خوندن این کتاب کار اصلی شما تازه شروع می شه و می بایست تفسیرهای این کتاب را بخونید. تفسیرهای کتاب از خود کتاب هم مهم تره. بعد از خوندن تفسیرهاست که تازه می فهمید چه چیزی خوندید و این کتاب چه پیام هایی در دل خودش داشته. این کتاب بی نظیره!!. اگه نخوندید توصیه می کنم برای خوندنش تردید نکنید.
      

        من یک بار این کتاب را مدت ها پیش خواندم و یک بار هم توی کست باکس گوش دادم. تجربه ی شنیدنش خیلی جذاب و شیرین بود. من یکی از طرفدارهای رمان های تاریخیم و ترجیح می دهم آن ها را بشنوم. به شما هم پیشنهاد می کنم  این کتاب را بشنوید. لینک نسخه شنیداری این کتاب را برای شما در زیر قرار دادم.
 I'm listening to سینوهه (کامل) | biblioteca on Castbox. Check it out! https://castbox.fm/va/5504333
      

        از روی یاداشت های بقیه ی دوستان که این کتاب را مطالعه کردند با شخصیت اصلی داستان آشنا شدم و تصمیم گرفتم  این کتاب را بخوانم. ولی، خب دوست دارم با وجود اینکه کتاب را نخواندم برداشت خودم را با شما در میان بگذارم و خوشحال می شوم که نظر مرا نقد کنید.
لحن اعتراض تند و خشن است. تصوری که عموم مردم از اعتراض دارند یک لحن تند با الفاظ رکیک و فحاشی است. شاید این تصور مردم ایراد داشته باشد. اما، خب مردم جوامع مختلف  چنین تصوری از اعتراض دارند و فرقی هم نمی کند که این اعتراض از جانب یک نوجوان به پدر و مادر باشد یا اینکه اعتراض از جانب دسته ای از مردم به حکومت، به جامعه، به مشکلات، به توسعه نیافتگی و به نبود عدالت باشد. چیزی که ما در جامعه ی متکثر خودمان متشکل از اقوام گوناگون، فرهنگ ها، مذاهب و عقاید سیاسی متفاوت با آن امروزه روبه رو هستیم بروز اعتراض های گوناگون اجتماعی، سیاسی و اقتصادی  است. چنین جامعه ی ناهمگونی برای همزیستی  مسالمت آمیز نیازمند درک متقابل و احترام متقابل است. اگر این درک و احترام متقابل از بین برود ما شاهد گسست های اجتماعی و بروز اعتراض های مختلف هستیم که در نهایت جامعه را از درون دچار فروپاشی می کند. چیزی که ما در یک نمونه تجربه کردیم اعتراض مردم به نوع پوشش بود. بخشی از این اعتراض موجب سو استفاده و موج سواری  از غلیان احساسات مردم از سوی  دشمنان کینه توز و بدخواه بیگانه شد. اما بخشی از آن هم اعتراض به حق مردم بود. چون جنس اعتراض با لحنی تند و حتی کمی خشونت و فحاشی همراه است، واکنش نسبت به اعتراض هم معمولا با خشونت همراه است. کمتر آدم پخته ای پیدا می شود که وقتی با یک اعتراض مواجهه شود بپرسد دلیل  توسل به خشونت چیست. دلیل این فحاشی و لحن تند چیست. بنابراین، لحن رکیک و تند شخصیت اصلی این کتاب می تواند بیانگر اعتراضی باشد که نویسنده ی کتاب از زبان کاراکتر ساختگی خود بیان می کند. این اعتراض می تواند به ابتذال سینما باشد، می تواند به بی تفاوتی مردم نسبت به مسئله ای مهم باشد و به طور کلی، اعتراض می تواند نسبت به بی عدالتی از هر جنسی باشد. از منظری دیگر نیز، این کتاب برای من جلب توجه می کند. شخصیت اصلی داستان (به روایت دوستانی که کتاب را مطالعه کردند) برای من شخصیت آشنایی است چون من هم بارها و بارها در طول زندگیم و حتی قبل از نوجوانی انزوا، احساس ناامیدی، ناکارآمدی، افسردگی، سرخوردگی و پوچی را تجربه کردم. خروج از این باتلاق نیاز به پختگی دارد. شاید این کتاب یک پایان باز باشد برای آنچه که ممکن است چند بار در زندگی تجربه کنیم.
      

        حرف های شازده کوچولو را جدی بگیرید.
شازده کوچولو را باید بارها و بارها خواند شاید سالی یکبار. چرا که حرف های ساده اما مهم و عمیقی را مدام فراموش می کنیم. حرف هایی راجع به اینکه چه چیز ارزش واقعی است و چه چیز نیست، چگونه زندگی کنیم و چگونه لذت ببریم و قدردان چه چیزهایی باشیم. برای ما انسان های مادی گرا و مصرف گرای امروزی نداشته ها اهمیت زیادی دارد و مدام در پی به دست آوردن آن ها خود را به رنج و زحمت می اندازیم. اما، چیزهایی هم هستند که داشته حساب می شوند و چون دمدستی اند عادی شده اند و وجود آن ها ما را خوشحال و راضی نمی کند. زیرا، ما انسان ها هرگز از آرزو کردن دست نمی کشیم و پیوسته در تکاپوی خوشبختی بیشتریم. قدردانی و توجه از داشته های مادی و غیر مادی مانند سلامتی، دوستان خوب، خانواده ی خوب و کمی فراغت از غوغا و هیاهوی زمانه و زندگی و درگیری های روزمره می تواند به لمس خوشبختی به ما کمک کند، به ما آدم هایی که همه چیز را با معیار متر و پول اندازه می گیریم . شازده کوچولو توجه ما را به بخشی از وجود و ضرورت فراموش شده یا نادیده گرفته شده و یا حتی انکار شده از پازل خوشبختی مان جلب می کند.
      

        این رمان راجع به دو زن افغان است که سرنوشت آن ها با هم گره می خورد. این کتاب در واقع روایتگر مصیبت ها،دردها، رنج ها و بی عدالتی هایی است که به اجبار  و الزام به زنان جامعه ی افغانستان تحمیل می شود و در عین حال گریزهایی سیاسی و اجتماعی به مقاطع تاریخی مهم برای درک مصیبت های اسفناک آنان می کند. این دو زن نه تنها نماینده ای از کل زنان افغانستان اند بلکه نماینده ای  برای کل جامعه ی افغان و مصیبت ها، رنج ها و گرفتاری های آنان اند. چرا که هیچ  جامعه ی مدرن و شکوفایی در هیچ مقطعی از تاریخ نمی توان یافت که زنان از حقوق برابر با مردان برخوردار نبوده و از حق تحصیل، کار و آزادی محروم باشند. در تمام جوامع مدرن و متمدن امروزی زنان اهمیت و جایگاهی ویژه دارند. به این صورت که زنان در کنار مردان به عنوان سرمایه های اجتماعی و انسانی محسوب می شوند و نقش مهمی در توسعه ی اقتصادی و علمی  این کشورها ایفا می کنند. حذف زنان یعنی حذف نقشی که آنها در توسعه ی انسانی، اقتصادی  و علمی می توانند ایفا کنند. بدین ترتیب، زنان نمادی از پیشرفت و تمدن جوامع امروزی شناخته می شوند. اما، زنان در جامعه ی افغانستان از حقوق ذاتی و انسانی خود محروم شده اند و ناچار به تحمل رنج ها و مصیبت های مضاعفی می باشند که ناشی از جنگ ها و تعصبات پوچ و بی پایه دینی_فرهنگی است. در این رمان تلاش ناموفق دو زن برای داشتن زندگی بهتر و آزادی به تصویر کشیده شده است، زنانی که نماینده ی کل جامعه ی افغانستان اند. زنانی که از یک طرف قربانی تعصبات خشک مذهبی، فرهنگی و خشونت های متعصبانه و ناجوانمردانه ی مردانه شده اند و از طرف دیگر قربانی جنگ ها و خشونت های سیاسی.  هر گاه که کورسوی کوچک امیدی برای رهایی و آزادی در دل آنها شکل می گیرد، طولی نمی کشد که تبدیل به ناامیدی و رنج و مصیبت بیشتر می شود. مانند فیتیله ی شمعی که با اندک روشنی و گرما با ملایم ترین نسیمی خاموش می شود.
      

        با این کتاب پای من به دنیای فلسفه باز شد. با خوندن این کتاب بود که اولین بار اسم فیلسوف هایی مثل هگل، کانت، هیوم، دکارت، داروین و دیگران به گوشم رسید و بعد از اون علاقمند شدم با دستگاه اندیشه این فیلسوف ها و اندیشه ی اون ها  و دغدغه ی اون ها در  عصر خودشون بیشتر آشنا بشم. هیچ وقت فکر نمی کردم فلسفه بتونه این قدر آدم را به خودش جذب کنه. هر چند خیلی ها به این کتاب نظر مثبتی ندارند اما خب برای شروع فلسفه اون قدر ها هم بد نیست. این کتاب  یه نگاه اجمالی به تاریخ فلسفه و فیلسوف های هر عصر می کنه و کمی هم اندیشه اون فیلسوف ها را مطرح می کنه. ولی خب برای آشنایی دقیق با هر فیلسوف باید یک راست به سراغ آثار اون فیلسوف ها و کتاب هایی که در نقد اون ها نوشته شدند بروید. این کتاب آموزش فلسفه و یا آشنایی با فلسفه نیست بلکه یه آشنایی خیلی کم راجع به بعضی فیلسوف ها و حال و هوایی که در اون  به سر می بردن است.
      

        کتابی است درباره ی شیوه ی تفکر، تصمیم گیری و قضاوت های انسان. نویسنده ی خوش فکر این کتاب فرض منطقی بودن انسان را زیر سوال می برد و نشان می دهد که چگونه عوامل روانشناختی بر تصمیم های انسان اثر گذار است. اینکه آیا براستی انسان موجودی خردمند است، سوال و دغدغه ی بسیاری از اندیشمندان و فیلسوفان گذشته و معاصر بوده است و دنیل کانمان در این کتاب تلاش می کند با روانشناسی مبتنی به روش ها  وشیوه های علمی به این پرسش پاسخ دهد. شناخت ضعف ها و عوامل اثر گذار بر شیوه ی اندیشه، نتیجه گیری، قضاوت ها، برداشت ها و تصمیم های ما، راهی است برای منطقی تصمیم گرفتن، منطقی قضاوت کردن و منطقی زیستن. بی شک یکی از بهترین کتاب هایی که در حوزه ی خودشناسی خواندم همین کتاب بود. توصیه می کنم که علاقمندان به کتاب آن را مطالعه کنند و اگر از قبل این کتاب را مطالعه کردند،  چون من دوباره مطالعه کنند.