کتاب خیلی خوب و مفیدی بود و خیلی به روابط اجتمایی کمک میکنه .
        

          کتابی که تمام مطالب  رو در قالب مثال و طبقه بندی شده  آموزش میده... یکی از کتاب هایی که به شدت میتونه برای فن بیان کمک تون کنه
        

          .....
        

          بازاریابی یعنی حرف زدن با هر آدمی و هرشغلی سهم کوچک یا بزرگ توش داره 
        

          احساس سوختن به تماشا می‌شود.
بسیار بیشتر از هر اندازه که بتوان تصور کرد، بخش ناخودآگاه وجود آدمی فعال است. به نظر می‌رسد که ما از فعالیت بسیار زیاد بخش ناخودآگاه ذهنمان ناآگاهیم و این ناآگاهی باعث شده است که تأثیر آن بر رفتارهای فیزیکی و شناختی خود مانند راه رفتن و برداشت‌ها و قضاوتمان از دیگران را دست‌کم بگیریم و یا حتی انکار کنیم. اما، واقعیت چیز دیگری است. حتی قدم زدن که به راحتیِ آب خوردن است، نیاز به فعالیت مداوم مغز در طول قدم زدن دارد مانند ارتباط‌های بسیار سریع و گسترده گیرنده‌های عصبی با یکدیگر، انتقال و رد و بدل بسیار سریع اطلاعات از بخش‌های مختلف مغز به بخش‌های دیگر آن بواسطه‌ی گیرنده‌های عصبی و پردازش سنگین اطلاعات توسط آن‌ها. اما با این وجود، متوجه هیچکدام از این فعالیت‌های سنگین نمی‌شویم و تنها زمانی که می‌خواهیم از خیابان رد شویم کمی خود را به زحمت می‌اندازیم. آن هم به این دلیل که کمی نیاز به هشیاری و توجه دارد. در واقع قدم زدن یک فعالیت دشوار است و مهارتی فراگرفتنی است و ما آن را در گذشته فراگرفته‌ایم. برای بعضی‌ها خوب صحبت‌کردن یک مهارتِ به خوبی فراگرفته شده است. هر چیزی که تمرین درست و به جا داشته باشد می‌تواند به یک مهارت فراگرفته تبدیل و به بخش ناخودآگاه ذهن منتقل شود. بنابراین، درست نیست که بخش ناخودآگاه ذهن خود را نادیده‌ بگیریم. همان طور که این بخش از ذهنْ راه رفتن مان را کنترل می‌کند، قضاوت‌ها و برداشت‌های ما از دیگران را هم کنترل می‌کند. به راحتی با نگاه‌ کردن به چهره‌ی هر کسی می‌توانیم تشخیص دهیم که آیا غمگین است، آشفته است، خوشحال است، خشمگین است و یا افسرده است. حالت چهر‌ه‌ی هر کسی نشان می‌دهد که چه احساسی را تجربه می‌کند. بدین ترتیب،‌ به نظر می‌رسد به راحتی نمی‌‌توانیم راز درون خود را از دیگران پنهان کنیم. همان طور که مطالعات روانشناسی مؤید این نکته است، هر کنش احساسی در فرد باعث برانگیخته‌شدن واکنش احساسی مشابه در طرف مقابل می‌شود.  هر چند این واکنش‌های احساسی به شدت کنش‌های احساسی مرجع نیستند. اما، وقتی صحبت از ارتباط‌های انسانی در میان باشد، پای واکنش‌های احساسی برانگیخته در این میان نیز باز می‌شود که ناشی از فعالیت‌های شدید بخش ناخودآگاه ذهن است. بنابراین، این پرسش که چگونه با هر کسی ارتباط  مؤثر برقرار کنیم جای خود را به پرسش دیگری می‌دهد که چگونه واکنش‌های احساسی مثبتی را در طرف مقابل ایجاد کنیم تا او برداشت درستی از ما کند. 
خوب است که نظر خودم را راجع به این موضوع با شما در میان بگذارم . نظر من این است که ارتباط خوب با دیگران برقرار کردن مانند قدم زدن و صحبت کردن به زبان مادری فعالیتی دشوار است. اما نه برای ما آدم‌ها بلکه برای ربات‌ها. همه‌ی ما می‌توانیم به زبان مادری خودمان صحبت کنیم و بعضی از ما این مهارت شناختی را بهتر فراگرفته‌ایم و همه‌ی ما می‌توانیم به راحتی این مهارت را بهبود بخشیم. خوب ارتباط برقرار کردن با دیگران هم یک مهارت فراگرفتنی است و نه یادگرفتنی، یعنی نیاز به حضور و یادگیری فعال دارد. در این زمینه، بی راه نیست که گفته شود کتاب‌ها نقش گوگل مپ را بازی می‌کنند. اما، همه‌ی ما راه را بلیدم. با این وجود، خواندن آن‌ها خالی از لطف نیست و می‌تواند بسیار آگاهی بخش باشد.
        

          فعلا در حال خوندنش هستم. مطالب مفیدی یاد داده میشه، اما بخاطر اختلاف فرهنگ ها و عقاید کشور نویسنده، ممکنه بعضی مطالب اینجا عملی نباشه، هر چند مشکل ای که با این کتاب دارم نوع ترجمه ست. یکسری از جمله ها عجیب ترجمه شدند  قابلیت بهتر شدن رو داره. در کل خوندنش خالی از لطف نیست.
        

          من تا الان کتاب هایی زیادی خوندم. ولی این کتاب واقعا قشنگه و به آدم ها یاد میده با هرکس چجوری صحبت کنیم🫠
        

          اول از همه اینکه این کتاب به درد افرادی میخوره که در روابط اجتماعی ضعیف هستند یا دوست دارند پیشرفت کنند،قطعا این کتاب برای آن ها لذت بخش میشه و با خوصله و دقیق مطالعه میکنند،اما ما در جامعه ای زندگی میکنیم که اکر هر کدام از این تکنیک ها رو امتحان کنیم و سعی ککیم اونا رو عملی کنیم مورد تمسخر قرار میگیریم و کلا شور و ذوق ما کور میشه.
از طرفی دیگر از نظر من کسانی که توی کسب و کاری دست دارن این کتاب رو بخونن برای اینکه توی اون حرفه پیشرفت کنن،و بدون شک که این کتاب به درد منه ۱۵ ساله نمیخوره و ۴۰ صفحه آخر رو بدون تمرکز و سریع خوندم چون حوصله سربر شده بود.