ارزش خوندن برای یک بار رو داره
        

          فکر میکنم مرگ آور ترین لحظه برای انسان همان است که فکر میکند به هدف خود رسیده است درحالی که حتی به خاطر نمی آورد هدفش چیست. آن لحظه خودت با دستان خودت کودکی را در خاک می کنی که حتی فرصت پرورشش را نداشته ای. 
هدف ها متغیرند و زیبا. سختند و دلهره آور. در وهله اول همانند جادوگری، افسونت می کنند. از "اکنون" دورت میکنند و با افکار شیرین در مورد آینده، اکنون و آینده ات را تلخ میکنند. باید بلد باشی با اهدافت چگونه برخورد کنی. برنامه ریزی، تلاش، افکار منظم و ... همه برای همین است تا به هدفت برسی و در روح جهان غرق شوی. اما فقط یک هدف است که در همه حالات شیرین است،
عشق.
نمیتوانم در مورد عشق متنی بنویسم، دستانم سست میشود و ذهنم پراکنده. عشق واژه ی بزرگی است. تعریف ناپذیر است. به عسل میماند. میخوری،میخوری،میخوری و سیر نمیشوی. غرق، شاید. غرقش هم شیرین است. راستش کتاب را که میخواندم، چون مال مادرم بود، برگه ای از درونش بیرون افتاد مال حدود 15 سال پیش. شاید بهتر باشد این یادداشت را هم با این متن به پایان ببریم:
و شاهین عشق،
چه پرندگان کوچکی را
که اسیر خود نمیکند
و در اسارت شیرین
از هر پرنده، شاهین می سازد
که بر فراسوی جهان اش
بنشیند و از فراز قله
همه چیز را ببیند
 عشق چه کار ها که نمی کند
و عشق
و پرواز
و عشق
و عشق
و ...
        

          کتاب جالبی بود ارزش یکبار خواندن رو داشت 
        

          من نخوندم هنوز، دوستان نظرتون راجب این کتاب چیه؟
نظرات منفی راجبش زیاد شنیدم خواستم بدونم شما چی راجبش میگین *

        

          این کتاب در اصل اقتباسی از دفتر ششم مثنوی هست و من به شخصه شعر مولانا رو بسیار بیشتر دوست داشتم...
پیشنهاد می‌کنم شما هم شعر رو مطالعه کنید و نظرتون رو در این باره بنویسید.
        

          جز بهترین کتابهایی بود که خوندم هر صفحه به من درس جدیدی میداد اینقدر جذبش شدم که نصف روز تمومش کردم
        

          کتاب جالبی بود،چیزهای زیادی بهم یاد داد و پایانش روهم خیلی دوست داشتم و به نظرم خیلی غیر قابل پیش بینی و جالب بود.
ولی اونقدری خوب نبود که بتونه یکی از کتاب های مورد علاقم باشه و در کل ارزش این رو داره که یه چند ساعتی رو براش وقت بذاری و بخونیش!
        

          برای من زیاد جالب نبود. 
        

          به پیشنهاد یکی از دوستان کتاب را خواندم،حال نظر من؛ به هیچ وجه آدم معنوی نبوده،نیستم و احتمالاً هم نخواهم بود اما این کتاب جدای این بحث است و روی پای خود ایستاده، مفاهیم «وجود»،«عشق»،«سرشت» همه و همه با یک قلم که مشخص است پشتی دارد و این هم به قول یکی از دوستان که خودِ کوئیلو کیمیاگر اصلیست، خلق شده و قطعاً برای هرکسی که در آن تعمق و کنکاش کند و فقط سرسری آن را نخواند بسیار زیبا و تأثیر گذار خواهد بود این نکته را هم بگویم که «هدف» خواندن کتاب به هیچ وجه نباید چیزی باشد که در زندگی ما تأثیر مستقیم گذاشته بلکه یک کتاب خوب تازه بعد از خواندن و تعمق کردنش کمی در «ناخودآگاه» ما کار کند و به یک تجربه «حس»ی بدل گردد.
        

          کتاب متوسطی بود، ن خوب ن بد، برای یک بار ارزش خوندن داره
        

          یکی از بهترین کتاب هایی که خوندم. بهم چیز هایی یاد داد که همو کتاب دیگه ای به من یاد نداد و مطمئنم که کتاب های دیگر ی همچین چیزی را یاد نخواد داد 
        

          کتاب خوبی بود ولی توی سلیقه‌ی من نه!
        

          کتاب زیبا و پر مفهومی بود.تعاریفش از افسانه شخصی ،بخت تازه کار ها و... خیلی جالب بود . از نوع تعاریفش مشخصه نویسنده خودش این تعاریفو کاملا متوجه شده.داستانش نمادینه و من خیلی خوب ارتباط داستان با زندگی خود نویسنده رو درک کردم و پایان بسیار زیبایی هم داشت. از اون کتابهاییه که بعد از خوندنش نگاهتون به زندگی تغییر می کنه. کتاب تاثیرگذاریه و آرامش و زیبایی داستان همواره احساس می شه.درباره این ترجمه نظری ندارم چون من کتابو به صورت چاپی و با یک ترجمه دیگه تهیه کردم،نظرم مختص به داستان کتاب هست.
این کتاب، جزو کتاب های سلیقه ایه و بعضیا عاشقش میشن و به مذاق بعضیا خوش نمیاد اما امیدوارم این کتابو بخونیدو ازش  لذت ببرید:)