خیلی وقته این کتاب رو خوندم ولی یادم نبود که به لیست کتابام اضافه کنم😭😂
کتاب جالبی بود،روند داستان اصلا خسته کننده نبود برعکس یجوری بود که من اصلا نمیتونستم کتاب رو بزاریم زمین.
پایانش خیلی خوب بود و درکل از اون کتابای آبکی نبود و همه چیز دقیقا مثل زندگی واقعی پیش میرفت.
کلی هم باهاش گریه کردم... 
در ضمن این کتاب رو یکی از عزیز ترینام بهم داده و برای همین هم برام عزیزه:))!
      

        کتاب زیبایی بود،با اینکه خیلی باهاش گریه کردم و زجر کشیدم ولی بازم عمیقا دوستش دارم😭😂
این کتاب احساسات من رو به بازی گرفت و کاری کرد موقع گریه کردن لبخند بزنم و یا دو دقیقه بعد از اینکه قهقهه میزدم با صدای بلند گریه کنم!! 
و مثل همیشه میخوام درمورد هرکدوم از شخصیت های کتاب که نظر قابل توجه ای درموردشون دارم صحبت کنم:
اسکارلت رو گاهی تحسین میکردم و گاهی از دستش به شدت عصبانی میشدم و گاهی هم اصلا درکش نمیکردم.اسکارلت دختر شجاع و قوی ای بود و با کارهایی که میکرد من رو هیجان زده میکرد و سعی میکنم توی زندگیم اسکارلت رو در بعضی مواقع الگوی خودم قرار بدم،سعی میکنم مثل اسکارلت قوی باشم و هرجوری شده به چیزی که میخوام برسم و همینطور سعی میکنم مثل اسکارلت با فکر کردن به گذشته و چیزای بیهوده خودم رو اذیت نکنم.اما این روهم قبول دارم که اسکارلت زن بی چشم و رو و نمک نشناسی بود و سریع افرادی رو که براش کارهای خوب و بزرگی انجام داده بودن رو فراموش میکرد...! 
و کلی ویژگی های بد و همچنین خوب داشت که به نظرم زیادیه که بخوام اونارو اینجا بگم! 
و اینم باید بگم که،دقیقا همونطور که اسکارلت الن رو دوست داشت و براش احترام قائل بود،دقیقا من هم همونقدر مادرم رو دوست دارم:))! 
و اینکه عشقش به اشلی رو درک نمیکردم،اصلا یه عشق واقعی بود یا نه یه عشق سطحی بچگونه؟واقعا نمیدونم... 
و اما رت...آه که چقدر این مرد خوب بود... 
خیلی زیبا عشق میورزید، از بیانِ احساسات و افکارش نمیترسید و مرد شجاع و باحالی بود،یه مردِ واقعی!! 
درسته،همیشه گفتم من توی زندگی واقعی تحمل زندگی کنار همچین مردی رو ندارم،چون حتی تحمل اینکه با کسی که بیشتر از خودم اطلاعات داره و گاهی اوقات بابت همین چیزا مسخرم میکنه رو ندارم!! 
اما واقعا به نظرم باید اسکارلت به خاطر اینکه همچین فرد باحالی عاشقش شده به خودش افتخار کنه!
و ملانی،یه دختر مهربون و فداکار.آه که چقدر این زن رو دوست دارم،توی قسمت هایی از کتاب شدیدا استرس میگرفتم که نکنه ملانی از دست بره،آخه این زن واقعا خیلی ضعیف و کوچولو بوود:)) 
و خوشحالم که آخرش ملانی و اسکارلت همدیگه رو مثل خواهر خودشون دونستن و حداقل یکمی باهم صمیمی شدن.
در مورد هرکدوم از شخصیت های کوچیک و بزرگ این کتاب نظراتی دارم ولی فکر نکنم که حرفام اونقدراهم مهم باشن.
اوایل کتاب که فقط درمورد اسکارلت و زیبایی اون بود یه کتاب جالب و دوست داشتنی بود،راستی اینم باید بگم که همون اول روی دو برادر تارلتون کراش زدم چون خیلی باحال بودن😔😂
اما از یه جایی به بعد که اسکارلت خودش رو به خاطر لجبازی کودکانه و یهویی بدبخت کرد انقدری عصبانی شدم که دیگه حتی دوست نداشتم ادامه ی کتاب رو بخونم.ولی خب رت یجورایی مثل فرشته نجات اومد و اسکارلت رو نجات داد و چقدر این فرشته ی نجات خوب و باحالهه!! 
و اواخر کتاب هم که کامل درمورد جنگ بود و بدبختی هایی که تارا و خانواده اسکارلت کشیدن؛و دقیقا همینجا بود که شجاعت اسکارلت بیشتر از همیشه نشون داده شد.
در کل کتاب خوبی بود و به خاطر اینکه یکمی طولانی بود میخوام بعد از یه استراحت کوچولو برم سراغ جلد دوم.
پیشنهاد میشه اما فقط به کسایی که دنبال ژانر کلاسیک و سیاسی هستن و اونایی که مثل من عاشق کتابایی میشن که افسردگی رو با خودش به همراه داره😔😂
      

        جالب بود ولی خب اونقدری که میگن خوب نبود.
به نظرم هرچیزی توی این کتاب میتونه نماد یه چیزی باشه و هرحرفی میتونه یه چیزی بهمون یاد بده البته اگه خود ما متوجهش بشیم و اگر نه که به نظرمون کتاب ناجالبی میاد،پس اینکه کتاب خوبی بود یا نه فقط به طرز تفکر خودمون مربوطه.
مادام رانوسکی زن باحالی بود،درسته که زندگی و معاشرت با یه همچین فرد بی خیالی خیلی آزار دهنده است مخصوصا برای فردی مثل لوپاخین که خیلی آینده نگر بود ولی به نظر من اینطوری زندگی کردن هم یجورایی خوبه!! 
آنیا شخصیتی نداشت که بخوام درموردش نظر قابل توجهی داشته باشم... 
و واریا،شخصیتش شبیه خیلی از کسایی بود که ما توی زندگیمون بهشون برمیخوریم و خب از نظر من آدم جالب و خوبی بود،از همونا که به نظر آدم قوی ای هستن ولی خب شاید اینطور نیست..! 
و لوپاخین،آدم جذابی بود و از همونایی که نصف کسایی که کتاب رو خوندن عاشقش شدن😔😂
ولی خب آخرش خیلی رو اعصاب بود،چرا به واریا عشقش رو اعتراف نکرد،شجاعت کافی رو نداشت؟به نظر که آدم شجاعی میومد.... 
خب شاید حس بینشون اونقدرام عمیق نبود،بهرحال که اینطور حس میشد.
روند داستان کند نبود،شخصیت پردازی عالی بود و تنها مشکلش این بود که نمایشنامه است،خب برای منی که برای اولین بار نمایشنامه میخوندم یکم عجیب و سخت بود راستش و خب کوتاه بود و به خاطر همین اونقدرام عمیق نبود و اونقدی که باید به دلم ننشست. 
پایانش واقعا غم انگیز بود،خیلی خیلی..... 
تا آخرش منتظر یه معجزه بودم چون به این باور دارم که بی خیالی باعث میشه خوش شانسی بیاد تو زندگیت و همه چیز خودش حل میشه ولی نه مثل اینکه با خوندن این نمایشنامه واقعیت خورد توی صورتم و فهمیدم همیشه اینطورنیست.
به باغ آلبالو و اون خونه حس خاصی داشتم،عمیقا از پایانش ناراحت شدم و اشک ریختم:))
      

        و این کتاب زیبا هم تموم شد... 
احساساتم در مورد این کتاب اونقدری زیاده که اصلا نمیدونم باید از کجا شروع کنم و چی بگم!! 
شخصیت هایی که نویسنده خلق کرده واقعا مورد علاقم بودن و در مورد تک تکشون نظرات متفاوتی دارم.. 
اول اینکه به نظرم رفتار مادر الیزابت و لیدیا و شاید کیتی واقعا زننده بود و موقع خوندن کتاب واقعا دلم به حال الیزابت و جین و شاید هم مری میسوخت که باید همچین افرادی رو تحمل کنن! 
مری شخصیت قابل درکی داشت و به نظرم جالب بود.
جین دختر مهربون و دلسوزی که به نظرش کل آدمای دنیا مثل خودش مهربونن و باور نمیکرد کسی بتونه بدجنس باشه،با اینکه از همه بزرگتر بود ولی افکار و احساساتش بچگانه تر از همشون بود! 
و الیزابت عزیزم،اون شور و نشاط توی چشمهاش واقعا حس میشد...
گاهی اوقات میتونستم درکش کنم و گاهی اوقات بابت بعضی افکار و رفتاراش درکش نمیکردم.از اینکه به راحتی و با یه حرف ساده گول نمیخورد خوشم میومد،البته گاهی اوقات اونقدری ساده لوح میشد که به معنای واقعی کلمه یه رومخ به تمام معنا میشد!! 
 آقای بینگلی هم که مثل جین خیلی احساساتی و مهربون بود و زود توی دل هرکسی جا باز میکرد،جین و بینگلی یه جورایی دقیقا شبیه همدگیه بودن،یه زوج مهربون و دلسوز))
و بالاخره دارسی عزیزتر از جانم...! 
دارسی واقعا شخصیت فوق العاده ای داشت،شاید عجیب باشه ولی به نظرم آدمای مغرور واقعا جذاب و باحالن و به شدت از اینجور آدم ها خوشم میاد!! 
و آخر کتاب هم به خاطر اینکه مثل قبل مغرور و بدخلق نبود واقعا  ناراحت شدم😭😂
دارسی و الیزابت دقیقا همون ترکیب فوق العاده این که من میپسندم،هم میشه گفت شبیه بودن و هم میشه گفت نه.خب شاید به نظر خودشون شبیه هم نباشن اما بقیه هردوشون رو تا حدی مغرور میدونن و افکارشون هم که کاملا شبیه همه.! 
 اینکه دیر عاشق همدیگه شدن هم به نظرم یکی از جذابیتای داستان بود.و آخراش واقعا به الیزابت حسودی میکردم که کسی مثل دارسی رو داره.
و بعضی چیزا توی کتاب بود که برای من قابل درک نبود... 
اینکه روابط خواهرا توی کتاب خیلی سطحی بود،یعنی فقط الیزابت و جین و شاید پدرشون به هم علاقه واقعی داشتن و نسبت به بقیه خواهراشون اون حسی که باید رو نداشتن و این رو درک نمیکردم.
دوم اینکه دارسی خیلی یهویی تغییر کرد،اون دارسی مهربون و خوش برخوردی که کنار دایی الیزابت بود با دارسی قبل کاملا در تضاد بود و این برام عجیب و یجورایی ناراحت کننده بود! 
سوم اینکه همه چیز تو کتاب خیلی قابل پیش بینی بود و میتونستم هم پایان کتاب و هم هرچیزی توی کتاب رو به راحتی حدی بزنم.
و نسبت به بقیه کتاب هایی که خوندم دارسی و الیزابت خیلی راحت به هم رسیدن و داستان سختی نداشتن و گاهی اوقات میترسیدم یکیشون بیوقته بمیره چون این همه خوشبختی اونم تو یه کتاب برام عجیب بود😭😂
و در آخر باید بگم این کتاب واقعا من رو تحت تاثیر قرار داد و بابت خوندنش خوشحالم،در ضمن قراره فیلمش رو هم ببینم و برای دیدن فیلمش کلییی ذوق دارم!! 
      

        کتاب جالبی بود،ولی اونقدری که میگن عمیق نبود و چیزی بهم یاد نداد فکر میکردم زندگیم رو عوض میکنه یا حداقل یه درس خیلی مهمی رو درونش جا داده ولی برای من که اینطور نبود! 
ولی در کل کتاب جالبی بود،روند داستان کند نبود و هی میخواستم ببینم آخرش چی میشه و از اینکه پیرمرد دست از تلاش کردن نکشید خوشم اومد.پایانش خیلی واقع گرایانه بوووود و ذوقمو کور کرد😔😂
وایب باحالی داشت و جالب بود،و برا وقتایی که حوصلتون سر رفته خوبه و میتونید بخونیدش.
      

        بالاخره داستان یومی چانگ هم تموم شد)) 
اولش قصد نداشتم الان بخونمش و میخواستم تابستون براش وقت بذارم ولی انقدری بی کتابی فشار آورد که نتونستم تحمل کنم و شروعش کردم.
اولش این کتاب آدم رو زیاد جذب نمیکنه چون روند داستان کنده و یکم خسته کننده است اما خب بعد متوجه میشی که اینم بخشی از داستانه دیگه... 
ولی خب به نظرم امید الکی نمیداد،از اون انگیزشی های آبکی ای نبود که دنیارو خوش و خرم نشون میدن بلکه نشون داد که هرچیزی همونطور که ما میخوایم پیش نمیره و زندگی همیشه خوب نیست،اما ما باید با وجود تمام سختی های زندگی بازهم تحمل کنیم و باید برای رسیدن به خواسته هامون تلاش کنیم،بدون هیچ ترس و شکی توی راه موفقیت قدم برداریم و به هیچ کس دیگه ای توجه نداشته باشیم؛همچنین نشون داد وجود یه الگو توی زندگی چقدر میتونه بهمون کمک کنه! 
خیلی جاها تونستم یومی رو درک کنم و خیلی از اتفاقات توی کتاب برای خیلیامون پیش اومده یجورایی.
 و در آخر بهمون نشون داد پدر و مادر ها با وجود مخالفت ها و سخت گیری هایی که دارن خیلی جاها باعث دلگرمیمون میشن و هرکاری که میکنن فقط به خاطر خودمونه))
میگن کتاب خنده داریه،ولی آیا شما با خوندن این کتاب خندیدین؟! 
در کل کتاب جالبیه،فوق العاده نیست ولی خب خوب و بامزه است~~
      

        این کتاب جالب هم تموم شد... 
درسته کتاب کوچولویی بود اما واقعا خیلی عمیق بود،اونقدر عمیق که بعضی وقت ها حتی متوجه معنای کلمات ساده هم نمیشدم و باید ساعت ها فکر میکردم تا بفهمم منظور از این کلمات چیه!! 
و این کتاب واقعا یه کتاب عجیبه و به شدت رو من و زندگیم تاثیر گذاشته؛تاثیر بد نه ها،تاثیر خیلی خوب.انگار این کتاب مال آدم بزرگاست،البته بعضی آدما هستن که هرچقدر هم پیر میشن بازم بزرگ نمیشن،این کتاب مال اون هاییه که عمیقا بزرگن!!
وایب خیلی باحال و عجیبی داشت،حس و حالی داشت که هیچ وقت توی هیچ سریال یا کتابی نتونستم ببینم و یا کشفش کنم... 
و خیلی روی من تاثیر گذاشت،سعی میکنم توی زندگیم هیچ وقت اجازه ندم عالی جنابان خاکستری وقتم رو ازم کش برن و از زمانم نهایت استفاده رو میبرم.
پایانش خیلی خوب بود و آخرش کلی گریه کردم،شاید گریه شوق؟! 
و در آخر این کتاب شدیدا پیشنهاد میشه چون واقعا ارزش خوندن رو داره و میتونم بگم یه کتاب عجیب و مرموز و عمیقه،خیلی دوستش داشتم،اون مومو کوچولوی فرفری رو،لاکپشت مرموزش،جیجیِ باحال،بپوی جاروکش و تمام دوستان مومو و دلم براشون یجورایی تنگ میشه واقعا،برای همشون و همچنین برای این کتاب و حسی که موقع خوندنش داشتم))...! 
"روی لاک آهسته آهسته حروفی ظاهر شد.حروفی که هیچ کس نمی توانست ببیندش به جز کسی که این داستان را خوانده است:پایان!" 
      

        واقعا کتاب جالبی بود،اول برای خوندنش تردید داشتم چون شنیده بودم که اوتقدرا هم کتاب خوبی نیست،ولی به نظرم واقعا ارزش خوندن رو داره و کتاب خوبیه.... 
معمولا اون کتابی که باهاش گریه میکنم تو قلبم جا باز میکنه و یه کتاب خاص میشه،من با این کتاب گریه کردم،وقتی گن داشت گریه میکرد از ته دل اشک میریختم و با خوندن پایانش هم گریه کردم،خیلی زیاد)).... 
گن دوست داشت مثل یونجه باشه و هیچ چیزی رو احساس نکنه و یونجه آرزو داشت مثل یونجه و بقیه آدم ها معمولی باشه و این یعنی همین زندگی معمولی،ما بدون اینکه چیزی از دیگران بدونیم فقط آرزو میکنیم که جای اونها باشیم و حتی نمیدونیم اون ها چه درد و غم هایی دارن!! 
عمیقا میتونستم احساسات و شخصیت های داخل کتاب رو درک کنم و همین باعث شد هروقت که غمگین بودن من هم غمگین بشم و باهاشون گریه کنم... 
و در پایان برای گن گریه کردم، برای پسر مظلوم و احساساتیم))💔
پایانش رو خیلییی دوست داشتم،کتاب خیلی جالبیه و یه وایب خاص و باحالی داشت و تابحال کتابی با این وایب نخونده بودم برای همین هم خیلی دوستش داشتم.
      

        شاهکار بود،شاهکار... 
توی این جلد بیشتر به جنگ ها و شکست های ناپلئون اشاره شده بود.و در آخر متوجه شدم درواقع تمام اینها قرار بود برسه به یک نفر،دزیره قهرمان:))!
با اینکه خیلی ها این حرف من رو قبول ندارن اما به نظرم عشق ناپلئون به دزیره واقعا عمیق بود،قبول دارم ناپلئون خیلی خودخواه بود ولی تا همیشه عشق دزیره رو در قلبش نگه داشت... 
من واقعا با دو جلد این کتاب زندگی کردم و خیلی به خودم افتخار میکنم که این کتاب زیبا رو خوندم و پیشنهاد میکنم حتما بخونیدش،هم اطلاعات عمومیتون بیشتر میشه و هم از خوندنش لذت میبرید.
"دزیره کلاری اولین عشق ناپلئون بود،او هیچوقت اولین عشق خود را از یاد نبرد!" 
      

        کاش یکی مثل مری پاپینز توی زندگیم بود،از همچین آدمای عجیب و خاصی خوشم میاد،اونوقت همیشه با کارای عجیب و یهوییش منو شگفت زده میکرد.
به یه همچین آدمی که همیشه کارهای غیر منتظره انجام بده نیاز دارم،مری پاپینز خیلی زن باحالی بود و به شدت دوستش دارم!
      

        قطعا پنج ستاره هم برای این شاهکار کمه،خیلی زیاد مورد علاقه ی من بود،تاریخی بودنش،سیاسی بودنش و عاشقانه ی زیبایی که داشت رو شدیدا میپسندم.
چقدر این کتاب رو دوست دارم،انگار با لحظه لحظه اش زندگی کردم.... 
قطعا دلم برای اون شب هایی که ناپلئون و ژوزف با دزیره و ژولی توی باغ قدم میزدن،ژولی و ژوزف دست همدیگه رو پنهانی میگرفتن و تنهایی باهم صحبت میکردن،دزیره و ناپلئون باهم مسابقه ی دو میذاشتن و ناپلئون سرعتش رو کم میکرد و اجازه میداد دزیره بازی رو ببره تنگ میشه.و هنوزم با به یاد آوردن اولین بوسشون کلی ذوق میکنم:))) 
با اینکه کتاب طولانی ای بود ولی بازم با عشق و علاقه خوندمش و اصلا از خوندنش حتی  ذره  ای خسته نشدم،و ای کاش میشد یک روز تمام میتونستم برم توی اتاق مخفی خوم(در واقع این اتاق خیالیه)و اونجا یه روزه تمومش کنم. 
با عشق و شور و اشایاق به سمت جلد دوم میرم و امیدوارم توی اون جلد عاشفانه های بیشتری از ناپلئون و دزیره ببینیم،میدونم خیلی توقعم زیاده اما واقعا نمیشه؟:))
فکر کردم یه پایان با معنی و عجیبی داره ولی کلا پایانی نداشت در واقع،جلد اول و جلد دوم یه کتابن به خاطر همین هم پایان واقعی توی جلد دوم منتظرمه.
کتاب خیلی زیبایی بود،خیلی..!
      

        خدای من!! 
واقعا نمیدونم در مورد فوق العاده بودن این کتاب چی  بگم،در واقع هرچی هم بگم بازم کم گفتم! 
خیلی کتاب جذابی بود،پایانش برای من خیلی شوکه کننده بود و همین جذبم کرد و از حقه نویسنده به شدت خوشم اومد.
      

        کتاب خیلیییی زیبایی بود،تمام صحنه های این کتاب رو میتونستم به راحتی تصور کنم و به معنای واقعی کامه کاملا توی این کتاب غرق شدم و همراه تک تک شخصیت ها زندگی کردم...! 
شخصیت های این کتاب هم خیلی باحال و جالب بودن،مخصوصا شین! 
رفتار و تمام جزئیاتش خیلی مورد علاقم بود و میتونم بگم یه مرد همه چی تموم بود و به نظرم نصف جذابیت کتاب به خاطر شین بود... 
فضای کتاب هم خیلی باحال و دوست داشتنی بود.
پایانش روهم خیلی دوست داشتم و همچنین اتفاقات غیر متتظره ای که توی این کتاب افتاد جذاب ترش میکرد.
در کل کتاب خیلی باحال و جالبیه و قطعا از خوندنش پشیمون نمیشید!
      

        کتاب خیلییی دوست داشتنی ای بود،من از قبل انیمیشنش رو دیده بودم ولی به نظرم خوندن کتابش فرق میکنه.همیشه سعی کردم توی زندگیم شبیه هایدی باشم،به بقیه عشق بورزم بدون اینکه انتطاری ازشون داشته باشم و برای خوشحالی بقیه هرکاری انجام بدم.در واقع خوشحالی بقیه باعث خوشحالی هایدی هم میشد:))! 
عشق بین هایدی و مادربزرگ،پیتر،پدربزرگ،کلارا،آقای دکتر و... یه عشق عمیق و تمام نشدنی بود و جوری که هایدی این علاقه رو بهشون نشون میداد خیلی دوست داشتنی بود! 
در کل کتاب جالبیه و پیشنهاد میشه.
      

        خیلی کتاب دلنشین و دوست داشتنی ای بود،دقیقا میتونستم فضای گرم خونه و خانواده رو حس کنم.همه ی شخصیت ها خیلی قابل درک بودن و میتونستم به راحتی خودم رو جای تک تکشون قرار بدم... 
به اینکه حس میکنم شبیه جو هستم افتخار میکنم چون به نظرم شخصیت فوق العاده ای داشت و حاضر بود برای عزیزانش هرکاری انجام بده و علایقش هم خیلی باحال بودن.
فقط ای کاش یه عاشقانه ی زیباهم توی روند داستان داشتیم تا یکم داستان شیرین تر و جالب تر میشد!
در کل این کتاب خیلی پیشنهاد میشه.