یکی از داستان‌های مورد علاقه‌م در کودکی... ماجرای خاله پیرزن و کدوی قلقله‌زن!
شبهایی که مادر برایمان قصه میگفت تا در لحاف گرم و نرم خوابمان ببرد...
روزگاری که نمی‌فهمیدم غم چیست!
      

        نوجوان بودم که این کتاب را از دوستم امانت گرفتم. بخاطر تعریفاتی که ازش شنیدم دوست داشتم بخوانم. بنظر من که آن موقع نوجوان بودم، حس میکردم جالب نیست. داستان معمولی و کودکانه‌ای داشت. ممکن است الان که در دهه‌ی سی عمرم قرار دارم، یکبار دیگر عمیق‌تر بخوانم، شاید نظرم عوض شد!!