شبکه اجتماعی کتاب‌دوستان

        نام این کتاب بر اساس شاهنامه و اشاره به سه پسر فریدون در شاهنامه انتخاب شده است.
در این کتاب نیز، سرنوشت سه پسر یک خانواده پس انقلاب ۵۷ روایت می شود که هر یک آرمان های خود را دارند، یکی روشنفکر بدون عمل و افسرده، دیگری انقلابی و شخصیت اصلی مسعود، نماینده قشری است که در سال ۵۷ به میدان آمدند اما پس از آن برای جلوگیری از تشکیل یک استبداد دینی تلاش کردند.
      

        نمیدونم چطور باید احساسم رو درباره ی این کتاب بنویسم؛ اصلا نمیدونم کلمه ای وجود داره که این احساس رو بتونه توصیف کنه یا نه.
این کتاب رو دقیقا توی ۱۲ روزی که شرایطمون عادی نبود شروع کردم و بهترین موقع برای خوندن این کتاب بود برام. احساس هایی که تجربه کردم و خاطراتی که این کتاب نگه داشته همیشه قراره من رو یاد وقتی بندازه که با صدای انفجار چشم باز میکردیم، بینهایت ازش لذت بردم و احساس های متفاوتی رو تجربه کردم و خیلی از جملاتش رو با تموم وجود درک کردم، حال دخترامون، بی عدالتی، ترس و وحشت، خشونت و خیلی موقعیت هایی که آقای معروفی به خوبی اون هارو داخل داستان بیان کرده بودن.
و در نهایت مظلومیت نوشافرین و غم این داستان تبدیل شد به بغضی که تو گلوم گیر کرده
      

        کتابی است که امکان ندارد گونه شما را خیس نکند. کتابی است که شاید حتی سنگدل ترین انسان ها کتاب را می بندند ، حیران و سرگشته به گوشه ای از اتاق خیره می شوند و کاسه چشمانشان از اشک پر می شود. شما در اینجا با هر دو شخصیت داستان همراه می شوید و نمی دانید خوشحال باشید از اینکه ناستنکا به عشقش رسیده یا غمگین از اینکه راوی از تب عشق موهایش سپید شده است... . این نبوغ فوق العاده ی این نویسنده بزرگ را می رساند.
      

        به نام خدا...
آرزو میکنم هر ایرانی حداقل یک بار این کتاب رو بخوونه، روایتی بر پایه واقعیت از دفاع دلاورمردان جنوبی در برابر بیگانگان،
دشمنانی که از گذشته های دور تا به اکنون چشم دزد و حریص خود را بر خاک پاک وطن دوخته اند و با یاری شیر زنان و شیر مردان ایرانی ناکام مانده اند...

و در شگفتم از قلم گوارای نادر ابراهیمی که بس شیرین است و دلچسب، و طعم ناب کتاب تا مدت ها در پسا خاطره ذهن می درخشد 
      

        کتاب، کتاب خوبیه اما برای افرادی که این سبک کتاب ها رو دوست دارن اما من راستش خیلی خوشم نیومد ازش، پایانش رو هم خیلی دوست نداشتم و نفهمیدم دقیقا زری چه کار خاصی انجام داد که شد زن شجاع کتاب! متنش و اصطلاحات مخصوص شیرازی ها و گذشته برام جالب و جذاب بود و بخشی از کتاب که منو به یاد فارسی دبیرستان انداخت، اما توی خوندنش چند بار دچار ریدینگ اسلامپ شدم و واقعا کششی برای خوندنش در خودم احساس نمی‌کردم و حسم اینجوری بود که چرا تموم نمیشه؟ بعضی قسمت ها اگر نبود هم هیچ اتفاقی نمی‌افتاد و زیادی کش داده شده بود و شایدم چون سلیقه من نبود نظرم راجع بهش خیلی مثبت نیست  امیدوارم اگر می‌خونیدش بهش علاقه داشته باشید و صرفا چون یک اثر مهم به شمار می‌ره و ازش فیلم ساختن نخونین چون خسته اتون می‌کنه
      

        داستان ماهی سیاه کوچولو از صمد بهرنگی، یکی از ماندگارترین آثار ادبیات کودک و نوجوان ایران است که در لایه‌های زیرین خود، نقدی تند بر ساختارهای بسته، جهل اجتماعی و سرکوب آزادی اندیشه دارد. این داستان کوتاه، با زبانی ساده اما مفاهیمی عمیق، به زیبایی سفر قهرمانانه‌ی یک ماهی کوچک را روایت می‌کند که در پی کشف حقیقت و آزادی، از محیط محدود خود دل می‌کَند.

🎯 مفاهیم کلیدی داستان
- جست‌وجوی حقیقت: ماهی کوچولو نماد فردی است که نمی‌خواهد در جهل و تکرار روزمرگی بماند. او با پرسشگری و میل به دانستن، مسیر متفاوتی را انتخاب می‌کند.
- شجاعت در برابر ترس: برخلاف دیگر ماهی‌ها که از مرغ سقا و ناشناخته‌ها می‌ترسند، ماهی سیاه کوچولو با شجاعت به دل خطر می‌زند.
- نقد ساختارهای بسته: داستان به‌طور نمادین، جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که در آن، سنت‌ها و ترس‌های تحمیل‌شده مانع رشد و آگاهی می‌شوند.
- فردگرایی آگاهانه: برخلاف جمعی که در سکون و ترس باقی مانده‌اند، ماهی کوچولو با انتخابی آگاهانه، مسیر متفاوتی را می‌پیماید.

🧠 تحلیل گفتمان انتقادی
در یک تحلیل گفتمان انتقادی، پژوهشگران نشان داده‌اند که این داستان با بهره‌گیری از عناصر ادبی، به نقد نظام‌های سلطه، آموزش رسمی و محدودیت‌های فکری می‌پردازد. ماهی سیاه کوچولو در این خوانش، نماد روشنفکری است که در برابر سانسور و سرکوب ایستادگی می‌کند.

🌊 پایان باز و تأثیرگذار
پایان داستان که با جمله‌ی «آیا کسی می‌داند ماهی سیاه کوچولو هنوز زنده است یا نه؟» تمام می‌شود، مخاطب را به تأمل و مشارکت در ادامه‌ی مسیر دعوت می‌کند. این پایان باز، نمادی از تداوم مبارزه برای آگاهی و آزادی است.
      

        لوکاس به این نتیجه رسیده که بهتر است مانند گیاه شوید باشد. نه مثل ریحان که گیاه حساس و بسیار لطیفی است. اما گشنیز بودن هم خوب نیست، چون گشنیز گیاه دردسرجو و خل‌وضعی است‌. شوید باش. کسی به شوید اهمیتی نمی‌دهد، یا کسی تابه‌حال به شوید اهمیتی نداده است.  

" پاسخ منفی است" ابلهانه‌ترین داستان کوتاه دنیاست. جوری که شما از حجم مسخره بودن موقعیت، با دهن باز، هی می‌زنی صفحه‌ی بعدی تا با موقعیت ابلهانه‌ی دیگه‌ای سورپرایز بشی و هی با خودت بگی "باورم نمی‌شه!" و اون‌قدر بهش بخندی که لپ‌هات درد بگیره. 
روایت شیرین فردریک بکمن هیچ‌وقت تکراری نمی‌شه. این مرد پادشاه طنز موقعیته بی‌شک و بسیار باهوش و نکته‌بینه و اینو توی همه‌ی نوشته‌هاش به رخ کشیده. 
 با این کتاب هشتاد صفحه‌ای می‌شه چندساعتی رو از شدت مسخره بودن همه‌چیز خیلی خوش گذروند و لذت برد‌. 
واقعا عاشقش شدم و از خوندنش خوشحالم :]


پ.ن
من این کتابو ۱۶ فوریه ۲۰۲۵ تموم کردم. بخاطر باگ گودریدز مجبور شدم دوباره ادش کنم
      

        به عنوان کسی که مطالعه ی پیوسته ای روی ادبیات ژانری مخصوصا فانتزی داشتم این کتاب برای من مثل یک وعده ی مهم غذایی فکری عمل کرد که این‌رو میدونستم 
کتاب داستانی نیست بلکه قراره یک تاریخچه ای به شما بگه از نخستین پیدایش ادبیات فانتزی اینکه از آخرین تاریخ ها و مدارک و شواهد کتابها کدامیک از آنها جزو فانتزی ها بودن
اینکه توی یک برهه از زمان این سبک ساختاری توسط کلیساها ممنوع بوده 
وقتی به این سال های ۱۹۰۰ میرسه دقیق تر بررسی می‌کنه 
تا جایی که پرچت ، رولینگ و پولمن رو سه راس فانتزی معرفی می‌کنه و به قشنگی نیروی اهریمنی اش ، هری پاتر ، دنیای تخت رو اسپویل می‌کنه 😂😂
قبل تر از همه ی اینا نشستی پیش تالکین و دنیای سرزمین میانه و ارباب حلقه هارو جور دیگه میبینی 
در کل ظاهر جلد زیباست 
متن فوق العاده است ،  ( اگر فونت ریز آخر هر فصل که پی نوشت ها و در نظر نگیریم )
فصل ها کامل 
و یک کتاب لازم المطالعه برای هر کسی که میخواد در دنیای ادبیات فانتزی حرفی برای گفتن داشته باشه و تاریخ اون رو بشناسه 
در آخر مطالعه این کتاب و همچنین دنیای خیالی جین کارتر رو برای همه فانتزی خون های میان رده لازم می‌دونم. 
خوب مطالعه کردید بگید که آزمون از شما گرفته شود :)
      

        وقتی تصمیم گرفتم یه نگاهی به متن این کتاب بندازم، یه آن متوجه شدم نصف کتاب و خوندم.
کتابو که بستم، تنها چیزی که توی ذهنم مونده بود، جسارت جلال بود.
اینکه انقدر بی‌پرده از خودش، از رابطه‌ش، از ناتوانی‌هاش بنویسه… بدون نقاب، بدون نقش بازی کردن، بدون قهرمان‌بازی.
اون کشمکش‌های درونی، اون تردیدها و قضاوت‌هایی که با خودش داره، انگار یه گفت‌وگوی عمیق بین دو نیمه‌ی وجودشه: یکی که خسته و زخمیه، یکی که هنوز سرکشه و نمی‌خواد کوتاه بیاد.
و تو اون لحظه‌هاست که آدم حس می‌کنه جلال فقط نویسنده نیست یه آینه‌ست، برای همه‌ی ما که گاهی با خودمون توی سکوت می‌جنگیم و بلد نیستیم حتی اینو اعتراف کنیم.