«این کتاب، درامی‌است که شخص اولش لایتناهی است.
انسان، شخص دوم آن است.»
صفحهٔ ۷۱۱
---------
این جملهٔ نویسنده، قطعا کامل‌ترین توصیف این کتاب‌است. این کتاب تا به این‌جای کار شاخص‌ترین اثری‌است که می‌توانم آن را در حیطهٔ ادبیات دینی جای بدهم.

پ.ن. ۵ صفحهٔ اول کتاب را که شروع کرده بودم دانستم که دارم کتابی را شروع می‌کنم که بالقوه می‌تواندیکی از ۵ کتاب برتری باشد که خوانده‌ام؛ ۲۰ صفحه که خواندم به صورت قطعی وارد آن فهرست ۵ کتابه شد؛ و از آغاز فصل دوم کتاب با یک سر و گردن اختلاف و با اقتدار کامل شد بهترین رمانی که در زندگی‌ام خوانده‌ام. بی‌صبرانه منتظر خواندن جلد دوم هستم.
        

          درسته چندماهی طول کشید تا تمومش کنم این جلدرو اونم به خاطر وقفه هایی که بین خوندم پیش میومد ولی بالاخره جلداول رو تموم کردم.
و میتونم بگم از یه جایی برام دوس داشتنی شد کتاب.
        

          'به طور کلی قلم خیلی قشنگی داره و داستان هم زیباست اما هر کسی "بینوایان" رو فقط "جریان کوزت و ژان‌والژان" در نظر بگیره یه احمق به تمام معناست و حقشه یک تو دهنی بخوره‌. داستان اصصصلا به ژان‌والژان و کوزت خلاصه نمی‌شه و همونطور که از اسمش مشخصه در مورد تمام بینوایانِ پاریسه‌. هوگو خیلییییی مفصل در مورد تمام نقاط قابل توجهِ بینوایی توی پاریس حرف زده. و کلا خوندن این کتاب حوصله می‌خواد واقعا. یک چیز فوق العاده‌ی دیگه‌ای که توی کتاب وجود داره اینه که ویکتور خیلی خیلی زیرکانه و قشنگ اتفاقات واقعی پاریس و فرانسه رو به داستان خودش گره‌ زده طوری که به غیر واقعی بودن شخصیت‌ها شک می‌کنی. انگار این مرد تک به تک به دیدن عوامل موثر توی انقلاب فلان تاریخ فرانسه رفته و باهاشون مصاحبه کرده و بعد حرف‌هاشون رو کتاب کرده. 
به طور کلی "بینوایان" رو نباید صرفا یک داستان کلاسیک در نظر گرفت. پر واضحه که این یک اثر سیاسی و تاریخیه و من چون به این دو معقوله آنچنان علاقه‌ای ندارم، خوندن این کتاب خیلی فرسایشی و سرسام‌آور شد. اما پایانش اینقدر قشنگ و تاثیرگذار بود که خوشحالم صفحات سیاسی-تاریخیشو تحمل کردم و دراپش نکردم:)
اما بینوایان کتابی نیست که به هر کسی پیشنهاد کنم. 
جملات و دیالوگهای سنگینش به درد هر کسی نمی‌خوره و ممکنه خیلی کسل‌کننده باشه ولی داستان ژان‌والژان اینقدر قشنگ و غم‌انگیزه که ارزش خوندن داره:)'
        

          «مردن که چیزی نیست، زندگی نکردن هولناک است.»
        

          بسیار زیبا و خواندنی
ترجمه مستعان بااینکه قدیمی‌تر هست اما به نظرم از بقیه ترجمه‌ها بهتره.
        

          جلد یک بینوایان امروز، ۲۱ فروردین ۴۰۴، ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه، تموم شد. در یک کلام؟ شکوهمند بود. 
بیش از همه، از عظمت فهم ویکتور هوگو در «چیستی انسان» متحیر بودم.
واژه ای که به ذهنم می‌رسه از توصیفش، احتمالا چیزی باشه شبیه به «اقیانوس».
        

          چه وقت باید یک رمان را دوباره خواند؟

هوگو در نامه‌ای به ناشر ایتالیایی «بینوایان» می‌نویسد: «هر جا که مردها دچار یأس و فراموشی شوند، هر جا که زن‌ها خودشان را به خاطر یک تکه نان بفروشند، هر جا که بچه‌ها از یک کتاب ساده یا کانون گرم خانواده محروم باشند، “بینوایان” در می‌زند و می‌گوید: در را باز کنید، من در خدمتتان هستم».
و این روزها چه خوب می‌توان نامه‌ی هوگو را تا بی‌نهایت ادامه داد:
هر جا که خانه‌ای را بر سر یک زن بی‌پناه خراب کنند، هر جا که انسان‌ها کلیه و قرنیه‌ی چشم‌شان را به خاطر دو روز زندگی بیشتر حراج کنند، هر جا که پدران امروز را دست خالی به خانه بازگردند و فردا و پس‌فردا را و مادران هیچ نداشته باشند که به فرزندانشان بدهند، هر جا که فکر و ذکر مردمی بی‌نوا، از صبح تا شب، پول باشد و پول، هر جا که در نگاه بالاشهرنشین‌ها و بچه‌زرنگ‌ها هر که پول ندارد یا تنبل است یا احمق، هر جا که مردمی از بی‌پناهی به حال خودشان بگریند و هر جا که زیست روزمره، کل هستی انسان‌ها را در خود فرو بلعیده باشد، مطمئن باشید که «بینوایان» پشت در است و می‌خواهد که شما آن‌را دوباره و دوباره بخوانید.
آنچه کتاب‌های بازاری موفقیت و سخنرانی‌های انگیزشی، در هم‌دستی با یک ساختار خشن و ظالمانه از چشم ما پنهان می‌کنند «تبعیض» است. از هر کسی که فقر را نتیجه‌ی حماقت و تنبلی می‌داند بترسید و با او تنها در خانه نمانید. گوش‌هایتان را تیز کنید! در می‌زنند. «بینوایان»، قفسه‌ی کتاب‌های فراموش‌شده‌ی کلاسیک را ترک کرده و آمده تا به شما بگوید: «گول این آدم‌ها را نخورید! مرا بخوانید! دوباره مرا بخوانید! من به شما خواهم گفت که چگونه تبعیض و بی‌عدالتی می‌تواند یک تراژدی سرد و سیاه بسازد. من به شما خواهم گفت که بیرون آمدن از سیاهی تنها با تصمیم فردی و اراده‌ی آهنین و کار زیاد ممکن نیست. من به شما خواهم گفت که چگونه یک ساختار ظالمانه می‌تواند انسان‌هایی شریف را قربانی کند تا منافع بی‌لیاقت‌ها تأمین شود. مرا بخوانید! مرا دوباره بخوانید!»
شنیدید؟ خودتان را برای خواندن این تراژدی تیره با ترجمه‌ی درخشان محمدرضا پارسایار آماده کنید.
        

          داستان جذاب و پرکشش هست اما بعضی توضیحات به نظرم زیادی هست برعکس اون توضیحاتش که درمورد توصیف شخصیت ها و تغییراتشون از گذشته تا به حال و برخوردشون با همدیگه اونها ها عالی بودن
البته شاید برای من که درکی از پوشش و سبک زندگی و رفتار مردم در اون دوره و جنگ ها و تحولاتشون ندارم جذاب نبود
احتمالا اون بخش ها برای بقیه ای که در این زمینه ها مطالعه و تحقیق داشتن و آشنا هستن خیلی هم جذاب باشه 
        

          کتاب که خیلی جذابه ولی اصلا سبک نوشتاریش راحت خوان نیست. اخر جلد دو در یادداشت  کامل توضیح می‌دم. 
        

          یکی از معروفترین رمان ها همین بینوایان هستش...
که خیلی قشنگ نوشته شده،جوری که آدم دوست داره همش بخونَتِش
مخصوصا اینکه، بخشی از داستان زندگی بعضی از شخصیت های داستان رو گفته
و در کل کتاب خیلی خوبی بود
        

          جلد اول کتاب را دوست دارم اما جلد دوم را نه اون قسمت های کتاب که در مورد انقلاب فرانسه هست را اصلا دوست ندارم 
        

          .....
        

          ترجمه‌ی حسین‌قلی مستعان:
خانه‌ای که خدا نخواهد حفظش کند، کوشش  آدمی برای حفاظتش بیهوده است.

ترجمه‌ی محمد مجلسی:
خانه‌ای که خداوند نخواهد حفظش کند، سعی آدمی برای محافظتش بی‌فایده است.

ترجمه‌ی نسرین تولایی-ناهید ملکوتی:
خانه‌ای که خداوند حافظش نباشد، تلاش آدمی برای حفاظتش کاری لغو است.
        

          ادامه کتاب بینوایان
        

          شاهکار بود 
        

          بینوایان فقط رمان نیست، تاریخ و فلسفه و جامعه‌شناسی هم هست. انگار که ویکتور هوگو تلاش کرده به بهانه این رمان بخشی از تاریخ فرانسه و وضع مردمان در آن دوران رو با جزئیات روایت کنه. حتی می‌بینی که یک محله و کوچه‌های تو در تو رو با دقت تمام توصیف می‌کنه. شخصیت‌‌پردازی‌ها اینقدر دقیقه که می‌تونی تصویر خوبی از هر کدوم در ذهنت بسازی. 
با این حال این همه جزئیات و این همه اسم گاهی خسته‌کننده میشه و از تب و تاب داستان میفتی. یک جاهایی هیجان داستان به‌قدری بالا میره که نمی‌تونی کتاب رو زمین بذاری، و یک جاهایی به قدری حاشیه‌پردازی می‌کنه که دوست داری زودتر رد کنی و به اصل ماجرا برسی. 
فعلاً که جلد اول رو تموم کردم، برم سراغ جلد دوم.
        

          و بینوایان...
کتاب کلاسیک مورد علاقه من😎

همیشه بینوایان رو با اون کارتونی که شبکه نهال نشون میداد می‌شناختم،‌‌ ولی وقتی خوندمش دیدم اصلا خودش تو یه دنیای دیگه است...🤌🏻
احتمالا کمتر کسی باشه که داستانش رو ندونه برای همین نیازی به تعریف نیست.

کتاب یه جورایی کاملا انقلابی بود، از همون اول. از همونجایی که ژان والژان و خواهرش بی پولی و گشنگی میکشن.
یه جور گله و شکایت از وضع خراب فرانسه در زمان رخداد داستان.
ماجراهای زندان و بعد از زندان ژان والژان گوشت تنمو آب کرد.

کتاب شرح حال جالبیه از وضع و روز فرانسه که در پس زمینه ی داستانه.
یه جورایی داره گله میکنه از اوضاع فلاکت بار کشورش.
هم از تاریخ میگه هم از جغرافیا. اوضاع خیابونا، گداها، پلیسا و این نکته خیلی برام جالب بود:
اینکه نویسنده تمام لوکیشن های داستان رو با دقت توصیف کرده بود و تقریبا برای تک تک کاراکتر هاش یه سر منشأ گذاشته بود.
مثلا اینطوری نبود که یهو ماریوس از لپ لپ در بیاد☠️
خلاصه که راحت بخوام بگم:عاشق قلم ویکتور هوگو شدم😌
کتاب نه افسردگی و بدبختی بود نه خوشبختی، این دوتا یه جورایی کنار هم بودن، عین زندگی واقعی!
و این نکته مهمی بود که باعث شد این کتاب خیلی به دلم بشینه🥲

⚠️این کتاب تقریبا به همه ی زبان ها ترجمه شده!

پیشنهاد میکنم حتمااااا بخونینش💯







        

          تحول را به تصویر کشیدن کاری بس دشوار است که از دست مثل ویکتور هوگو بر می آید!
        

          داستانی   خاطره انگیز ❤️با چاشنی غم ، اشک ، غربت ، اندوه💔 و در آخر خوشبختی و شادکامی ✨🌱❤️
        

           فوق‌العاده ست این رمان، بعد از خوندن هر صفحه اش کاملاً احساس میکنید چیزی به شما اضافه شده.

واقعاً با یک اثر فاخر روبرو هستیم اینقدر که متن و داستان گیرا و پر از مفاهیم انسانی هست..

بهتون پیشنهاد میکنم کتاب صوتی این رمان که ترجمه مهرنام سپهری و با صدای آقای مهیار ستاری هست رو تهیه کنید. چون تقریباً کامل و بدون حذفیات و خیلی حرفه ای تدوین شده..