بریده‌ای از کتاب بینوایان اثر ویکتور هوگو

صومعه ها وقتی که سن ملتی فراوان شوند گره هایی هستند برای بستن جریان امور، مؤسساتی مزاحم،مراکز تنبلی برای نقاطی که مراکز عمل لازم دارند. تشکیلات رهبانی برای سازمان بزرگ اجتماع به مثابه ی گیاه طفیلی برای بلوط و زگیل برای جسم آدمی است. سعادت و رونقشان نکبت کشور است. طریقه ی رهبانی که برای آغاز مدنیت ها خوب و برای کاستن توحش بشری در سایه ی معنویت مفید است برای بلوغ ملل ناپسند است.به علاوه وقتی که سست شود و قدم در مرحله ی بی نظمیش گذارد، چون در سرمشق دادن مداومت کند به همه دلائلی که در دوران خلوصش عافیت بخشش می‌ساخت بد می‌شود.