قوی ترین قلمی که ازش کتاب خوندم، آقای نادر ابراهیمی بوده
        

          ناراحنم از اینکه تا حالا از نادر ابراهیمی کتابی نخوانده ام! اما خوشحالم ازاینکه کتابهای این نویسنده بزرگ را با این  کتاب آتش بدون دود شروع کردم.

کتاب زندگی ترکمنها در سالهای بسیار دور را روایت میکند.برای من که حدود یک سال در منطقه گمیشان  بودم و تقریبا با این مردم زندگی کردم و تاحدودی با فرهنگ و اسامی و آداب و رسوم آنها آشنایی دارم،بسیار جالب بود.

  بیشتر داستان به مکالمه شخصیتها میگذرد اما این کار آنقدر زیبا و ماهرانه انجام گرفته که خواننده اصلا خسته نمیشود. بخصوص که تمام صحبتها زیبا هست و دلنشین.بعضی مواقع باید جملات را دوباره بخوانید حتی سه باره!, مثل یک فیلم سینمایی که عقب میزنید تا قسمتی را جالب بود دوباره تماشا کنید!  اگر بخواهم با فیلمهایی که دیدم مقایسه کنم با سریال بازی تاج و تخت مقایسه میکنم که افرادی که آن را دیده اند به دیالوگ قوی بازیگران که بیننده را به فکر فرو می‌برد ، اشاره میکنند.. حالا که جلد یک تمام شده، با ترس جلد دو را شروع میکنم اما ترس این را دارم که زیبایی جلد یک را نداشته باشد!
        

          الان با تمام وجود دوست دارم چیزی برای این کتاب بنویسم ولی هی تایپ می کنم و پاک می کنم.
کلی احساس های متضاد نسبت به این کتاب دارم. داستان پر از نفرت بود...یا پر از عشق بود...اصلا مگر فرقی هم می کند؟
همه ی شخصیت ها در عین این که حرصم را در آوردند، اشکم را هم در آوردند و در عین این که ازشان متنفرم، دوستشان هم دارم:|

نمی خواستم امتیاز کامل بدهم ولی نمی توانم امتیاز کامل ندهم!!!!!!!
می فهمین؟! نمی توانم این کتاب را دوست نداشته باشم!!!!!

و آخر داستان عالی بود...
"بگذار بدانند که او را بیشتر از همه ی دنیا می خواستم..."

پی نوشت: در بین همه ی نویسنده های ایرانی که می شناسم، نادر ابراهیمی بهترین شخصیت های زن را خلق کرده است.
        

          ابتدا سردرگرم میشوی کلی طول می کشد تا با جغرافیا و کاراکتر ها آشنا بشوی اما آرام آرام گالان و سبک زندگی قبیلگی اش را میشناسی شخصیتی تند خو و مغرور که نباید دوستش داشت ولی دوستش خواهی داشت، تندخویی گالان آرام آرام آزار دهنده میشود تا ناگهان داستان در عمق، اوج میگیرد و شاید مثل من بلند بگویی رحمت خدا بر تو ای نادر ابراهیمی و چقدر طعنه آمیز است که بلافصله بعد از انتخابات ماجرای انتخاب آق اویلر(بزرگ قبیله که بنابر رسوم قدیمی باید ازمیان بزرگان انتخاب شود) را بخوانی! 
آتش بدون دود روایت عجیبی است از زندگی و عصبیت قبیلگی، چند ماه پیش روی تاریخ اعراب پیش از اسلام تحقیق می کردم و هی نمی فهمیدم، ترکمن ها و اعراب هزاران کیلومتر باهم فاصله دارند تاریخ این داستان با موضوع تحقیق من هم هزار سال فاصله دارد اما روح زندگی قبیلگی اشتراکاتی دارد که الان بهتر درکش میکنم!
آتش بدون دود خیلی غم دارد مثل تاریخ ترکمن ها مثل تاریخ این مملکت....
        

          حقیقتا، سولماز برای من هزار بار جذاب تر از شخصیت کارتون دلیر بود. دختری جسور،که یک ترکمن زاده ی حقیقی بود و کسی که نمونه اش را نشنیده بودم. دلبری های سولماز، بی حیایی نبود، غرورش ضعیف کش نبود و الحق که مردی جز گالان اوجا، لیاقت او را نداشته است
        

          در میان همه‌ی روایت‌هایی که آمده‌اند و گذشته‌اند، آتش بدون دود نمی‌گذرد؛ می‌ماند. نه چون قصه‌ای پرحادثه است، نه چون قهرمانانی بزرگ دارد، بلکه چون نادر ابراهیمی با آن، تکه‌ای از جان خویش را نوشته است؛ جانی که در کوچه‌های بادخیز ترکمن‌صحرا گم نشده، بلکه ریشه دوانده در خاکی که هرگز نگفته شده، اما همیشه زیسته شده.

رمان، تمجیدنامه‌ای‌ست برای انسان شرقی؛ انسانی که می‌جنگد، عاشق می‌شود، می‌سوزد، و باز هم بلند می‌شود. این‌جا قهرمان، یک نفر نیست. قهرمان، مردمانی هستند با زخم‌هایی عمیق و نگاهی روشن. در دل این روایت، صدای دو عاشق شنیده می‌شود: گالان و سولماز. عشقشان در خفا شکوفه می‌دهد، بی‌صدا قد می‌کشد، و در سکوتی مقدس، به‌سان آتشی بی‌دود، دل را گرم می‌کند. آن‌ها نه عاشقانی بر صحنه، بلکه دل‌دادگانی پشت پرده‌ی خاک و نبردند؛ با عشقی که شعله‌اش خاموش نمی‌شود، حتی وقتی گفته نمی‌شود.

در کنار این عاشقان خاموش، آیدین ایستاده است؛ پزشکی که تنها درمان‌گرِ تن نیست، بلکه مرهمی‌ست بر زخم‌های مزمنِ بی‌عدالتی. او خسته می‌شود، اما هرگز از پا نمی‌افتد. روشن‌فکری‌ست که در بزنگاه‌ها نه فقط با قلم و اندیشه، بلکه با تمام هستی‌اش می‌جنگد. حضور او نماد پایداری بی‌فریاد است؛ مردی که نمی‌سوزاند، اما می‌تابد.

نثر ابراهیمی در این اثر، آهنگین، جاندار و شاعرانه است. کلمات، رنگ دارند. جمله‌ها، نفس می‌کشند. او زبان را نه فقط برای روایت، که برای زایش به‌کار می‌گیرد. در این زبان، چیزی از شنزار، چیزی از آسمان، و چیزی از دل آدمی جاری‌ست. نثر او گاه آن‌چنان لطیف می‌شود که خواننده دلش می‌خواهد جمله‌ها را بو بکشد، نه فقط بخواند.

آتش بدون دود کتابی‌ست درباره‌ی پایداری بی‌هیاهو، عشق بی‌نام‌ونشان، و نبرد بی‌نفرت. ابراهیمی در این رمان، نه دعوت به انتقام می‌کند، نه تسلیم. او از آتشی می‌گوید که راه می‌نماید، نه می‌سوزاند؛ از انسانی می‌گوید که میان تاریکی، روشن مانده است.

این اثر، یادآوری‌ست برای ما که در روزگار سرد و پراکنده، هنوز هم می‌توان سوزاند، گرم کرد، عاشق بود، و نجات داد ـ بی‌آن‌که به خاکستر تبدیل شد.
        

          نادر ابراهیمی دست تو را می‌گیرد و به دل تک تک اجزاء قصه ها می‌برد
آنقدر که در جنگشان میجنگی، با غمشان اندوهگین میشوی، کنار خنده شان میخندی و...
آتش بدون دود بنوعی اوج تبلور هنر اوست
در جلد اول یک عاشقانه با یک حماسه و غرور ترکیب شده. بقدری این ترکیب عالی از آب درآمده که هیچ چیزش اضافه نیست
قصه گالان اوجا و سولماز. دو مغرور عاشق، یک زندگی صحرایی وحشی با خونریزی زیاد و کنارش آبادانی و ویرانی توامان
        

          از قلم نادر ابراهیمی هرچه یافتید نوش جان کنید تا روحتان قد بکشد.

ای کاش دستان مرگ هنوز به او نمی رسید.
        

          اولین کتاب، هم از مجموعه ی آتش بدون دود، هم اولین کتابی که من از آقای نادر ابراهیمی خوندم.
. 
باید بقیه جلدها رو هم بخونم،. هنوز برای قضاوت زوده
. 
اما امان از این آقای ابراهیمیِ شاعر - نویسنده.
. 
و از آن عاشقانه های افسانه ای که باورشان برایم سخت است...
. 
اما حال و هوای صحرای ترکمن را در هر کتاب و رمانی باشد دوست دارم...
.
        

          تا به حال ۳ بار شروع کردم به خواندن آتش بدون دود و وسطای کتاب ۴و۵ ولش کردم... هر سه بار با لحظه لحظه گالان و سولماز زندگی کردم...
بسیار دوست می‌دارمش
و قلم جادویی نادر ابراهیمی..!
        

          یک عاشقانه متفاوت و سرکش.
        

          قلم جادوییِ نادرخان 👌❤️ 
خیلی خیلی دلنشین و قشنگ .. 🌸
[ چرا زودتر از اینها نخوندمت آخه؟! ]

یکی از حس‌های خوبش اینه که اسمِ مکان‌هایی که در کتاب هست همه تو استان خودما هستن ( گمیشان ، اینچه برون و ... ) ترکمن‌های عزیزی که باهاشون دوست و رفیق هستیم و کلی خاطره داریم ☺️🌸
حتی حس شیرین لباسِ ترکمنی‌ای که دوستم بهم هدیه داده بود حین مطالعه با من همراه شد :)✨️🌱

در ادامه‌ی پاییز 🍁 بریم برای جلد دوم 📗
        

          میشه تو لحظه به لحظه کتاب زندگی کرد.
        

          این کتاب هم همین الان تمام شد 
احساس میکنم قلبم سنگین شده و افسانه‌ها راویان غم‌های چند صد ساله‌اند 
«عشق ترکیبی است از پر و تبر »

        

          برای قضاوت در مورد کل کتاب کمی زود است. صد البته باید که صبور بود و نرم و لنگان پیش آمد تا که دید چه پرده‌ها که بشکافد از دهر،‌ نیشتر قلم نادر....
جلد اول کتاب ارزشمند آتش بدون دود نادر حول یک عشق می‌‌چرخد؛ یک عاشقانه صحرایی؛ با همان صراحت، سرعت و شفافیت و واقعیت‌گرایی. در این‌جا هر چند تغزل‌هایی از قهرمان صحرا در آستان داستان مانده اما همه چیز واقعی و بر اساس فرهنگ و سلوک ترکمن‌های صحرای خراسان و گنبد و استرآباد رخ می‌نماید. خبری از کشیدن درد فراق و صیقل‌ یافتن قلب معشوق در آتش حرمان یار نیست. هیچ نور صاف صوفیانه‌ای از دل این عشق بر نمی‌تابد و هیچ افسانه‌ای بجز داستان جنگ و نفرت و کینه و انتقام غزل نشده و بر ساز نمی‌شود.
کتاب اول داستان خشم و نفرت، عشق و محبت و دوری و نزدیکی دو تیره از طوایف قبایل ترکمن است که با پیوندی خلاف سنت و تاریخ موجب زایش تمدنی در دل روستایی جدید می‌شوند. چه اینکه تا تضاد نباشد زایشی در بین نیست و این یک قاعده برای تعریف و تصویر و تقریر تاریخ ماست.
گالان اوجای وحشی و بی‌رحم که هم دستش خوب به ماشه تفنگ می‌رود و جان می‌ستاند و هم قلبش خوب گرد قلم می‌چرخد و جان می‌سپارد؛ او نماد همه قبایل ترکمن است؛ آشتی‌گریز، تسلیم‌ستیز، با چشمانی هم‌چون عقابان صحرا تیز! با همان دستان خون‌ریز! قنداق تفنگ بر سینه می‌فشارد و کاسه تار ترکمنی در آغوش می‌کشد.
داستان اینجا هم از یک سفر رنگ و بوی تازه می‌گیرد که زمان به خون هجرت، رگ‌های زمین را زندگی می‌بخشد. این‌جا هم صحبت یک درخت است؛ داستان درخت و انسان و طبیعت! گیرایی داستان هجرت و پدیداری و زایش یک قبیله جدید در پی خروج گالان از بهشت ایل خویش است. در این‌چه برون هم نقطه کانونی و هستی‌بخش یک درخت است! درختی مقدس! پرده‌ای  دیگر از نمایش هبوط آدم در متون مقدس نظیر سفر پیدایش که در آن‌جا هم هرچند اخراج آدم از بهشت تلخ است اما بهانه آن درختی مقدس یا درخت معرفت است. تمدن انسانی در دامن و دستان پر مهر طبیعت پدید می‌آید؛ درخت و زمین کشاورزی و دشت‌هایی برای زایش و افزایش حیوانات.مع‌الاسف بازهم طور دیگری آین آغاز با برادرکشی همراه است؛ چه فرق می‌کند فرزند مادرت را به خون بکشی و یا برادر مادر فرزندانت را که ان الانسان کان جهولا!
عصیبت‌های جاهلانه، سنت‌های احمقانه در دو سده اخیر تصویری از ایلی با سابقه درخشان ساخته که در خاطرات تاریخی ایرانیان و اهالی شهرهای اطراف تنها خون است و تباهی و قتل و غارت و دزدی. حالاکه با چشم نزدیک‌بینی به آن نگاه می‌کنی همان نقش را بر قالی ترکمنی می‌بینی که تنها کمی جزییاتش جابجا شده و رنگ و رو گرفته است. هرچند نویسنده خواسته در رویارویی با حکومت مرکزی چه در عهد ناصری و چه عصر رضاخانی قدری از پلشتی ماجرا بکاهد اما تعهد او در نوشتن روایت سترگ و محوری تاریخ، باعث شده حقایق را پنهان نسازد. ولو از تیرگی آن قدری بکاهد.
جلد اول با مرگ گالان و سولماز به عنوان پرچم عزای برادرکشی بی‌رحمانه، بی‌فرجام به سرانجام می‌رسد. در این کشتن‌های بی‌حاصل، آدمی می‌میرد و گندم می‌سوزد و دام‌ها طعمه گرگان می‌گردند.
احترام به بزرگ‌تر،‌ پایبندی به سنت‌های متعالی دینی، پادرمیانی عشیره و خون و خانواده همه در زندگی  دو سده اخیر ترکمن‌ها رنگ باخته است و بین آنان با پیشینه درخشان تاریخی در ساختن یک امپراطوری جاودانه فاصله‌ای افتاده است به بزرگی هزاره‌ای و فرسودگی کجاوه‌ای در حسرت یافتن راه  آرمان‌شهری.
صد البته باید که صبور بود و نرم و لنگان پیش آمد تا که دید چه پرده‌ها که بشکافد از دهر،‌ نیشتر قلم نادر! که خورشید در پس تاریک‌ترین پرده شب فلق را می‌شکافد.
        

          یک عاشقانه میهنی بی نظیر.
هنر نادر ابراهیمی اینه که شخصیت‌های خاکستری رو طوری می‌سازه که عاشق‌شون بشی! با اینکه ممکنه از دستشون خیلی هم حرص بخوری.
گالان، عاشق شاعر وحشی ...

آتش بدون دود (جلد اول از مجموعه هفت جلدی)
«آتش بدون دود (جلد اول از مجموعه هفت جلدی)» را از طاقچه دریافت کنید
https://taaghche.com/book/130402
        

          خیلی خیلی خیلی خیلی قشنگ 🥲
        

          چطور دوستت نداشته باشم عزیزِ من؟!:)))))
        

          بینظیر بود. فوق العاده بود. محشر بود. اصلا زبان قاصره در توصیف. 
انقدر با دیالوگ‌ها و کنایه هاشون خندیدم که لپ هام درد گرفت. اصلا شاید انقدر هم خنده دار نبود ولی لذت بردن من باید بروز فیزیکی پیدا میکرد به خاطر همین همش لبام کش میومد :) باورم نمیشه چه قدر بهم خوش گذشت موقع خوندنش. امیدوارم جلدهای بعدی هم همین قدر عالی باشه.