داستانی نیمه بلند از نویسنده‌ی سرشناس روس که سرنوشتی متلاطم و عمری کوتاه داشت و شاید بیش از تمام نویسندگان روس، به مشرب فکری نویسندگان فرانسه نزدیک بود. داستانی از یک پرتره‌ی عجیب که داشتنش بدشون است. با جزییاتی بیش از کد و کمی اطناب.
        

          نکته خیلی مهمش این بود که نمی تونستی ازش هیچ ایرادی نمی شد گرفت (تقریبا) یعنی اصلا در سطح باقی داستان کوتاه ها نبود. که بخوای باهاشون قیاسش کنی
البته تنها ایرادش این بود که آخرش تا حدودی قابل حدس زدن بود که تجربه‌م می گه این اتفاق برای این تو داستان‌های کلاسیک مدام می‌افته که این تکنیکایی که باهاشون آشناییم برای ایجاد تعلیق و گره و این سبکا و... اون موقع تازه داشتن کشف می شدن و برای همین سطحشون پایینه. فقط کتابا هم اینطوری نیستن. خیلی وقتا تو فیلمای کلاسیک هم همین شکلی میشه
        

          کتاب،روایتگر داستانی از هنرمند و نقاشی اصیل و فقیر به نام چارتکوف است که روزی در یک نمایشگاه پرتره ای از تصویر یک پیرمرد شیطانی می بیند و خریداری می کند و بعد از آن زندگی اش دستخوش تغییرات زیادی می شود...

هر یک از داستان های گوگول به نکوهش برخی از اخلاق و رفتارهای آدمی پرداخته شده و در این کتاب گوگول بزرگوار انگشت اشاره ی خود را رو به سوی کسانی کرده است که ارزش و اصالت هنر را زیر پای خود له می کنند و با پول به فساد کشیده می شوند
        

          پرتره» داستانی استعاری از حضور خیر و شر در زندگی است. داستان درباره‌‌ی شمایلی عجیب از پیرمردی مرموز و نزول‌‎خوار است که روح شیطان در او حلول کرده و هرکه این تصویر را به دست می‌‌آورد ثروتمند می‌شود
        

          داستان در دو بخش که هر کدوم کامل کننده دیگری هستند روایت میشه.
موضوع اصلی ((نقاشی))
گوگول با استفاده از یک تابلو هنری و زندگی دو نقاش تو حدود ۸۰ صفحه به موضوعاتی مثل ایمان، تجمل و مادی گرایی، سنت ها و رسوم مردمان روسیه، و هنر پرداخته.
وقتی توصیف یک نقاشی رو با جزئیاتش میخونیم مثل این میمونه که خود اون اثر رو جلومون قرار دادن. به همین اندازه تصویر زنده ای رو جلوی ما خلق میکنه. توصیف زندگی مردم هم اونقدر خوب هست که بتونین خودتون رو در کنار روس ها تصور کنین
داستان کشش خوبی رو داره
سخنرانی نویسنده یه مقدار برام اذیت کننده بود و میتونست کمتر باشه.
داستان خوبی بود و میشد نبوغ نویسنده رو هم در نثرش مشاهده کرد اما نتونستم باهاش ارتباط کامل برقرار کنم
        

          نیکلای واسلیویچ گوگول ، نویسنده ای که در ابتدای جوانی دوران خودش فهمیده نشد اما پس مدتی نوشته هایش مورد توجه نویسندگان و منتقدان بسیاری قرار گرفت‌. زندگی پر فراز و نشیب و نقل مکان به کشورهای دیگر به دلیل طنز و نشانه گرفتن برخی عقیده های روسی باعث محبوب شدن آثار اوست.کتاب حاضر تمثیلی ست از هنرمندانی که برای پول و ثروت و شهرت ارزش هنر را زیر پا گذاشته و روح خود را در گور نادانی و سِقط نفس خاک می کنند. "پرتره" عبارت است از داستان کوتاهی در دوبخش در رابطه با پرتره ی نقاشی شده از یک بازرگان اشرافی نزول خوار . روزی این تابلو توسط نقاشی به نام چارتکوف خریداری می شود، او که نقاش جوانی ست و زندگی عادی خود را سپری می کند با خریداری این تابلو دچار ثروت می شود و از استعداد هنری خود در کشیدن نقاشی برای پول و شهرت استفاده می کند و پس از دوره ی کوتاهی دچار سقوط هنری و در نتیجه در ورطه ی مرگ می افتد. بخش دوم کتاب در رابطه با بیان حکایت و چگونگی نفرین شدگی این پرتره و تاثیر آن بر روی خریداران قبلی این تابلوست.
        

          پرتره
نیکلای واسیلیویچ گوگول
ترجمه پرویز همّتیان بروجنی

پرتره شاهکار دیگری از گوگول، پدر ادبیات مدرن روسیه است. داستان پرتره‌ای که به دست دانشجویی به نام چارتکوف می‌افتد.
خواندن آنرا پیشنهاد میکنم.
در پناه خرد.
        

          داستان پرتره اثر نیکلای گوگول، تقابل میان معنویت و مادیت را به تصویر می‌کشد. چارتکوف، شخصیت اصلی، هنرمندی آرمان‌گراست که پس از خرید یک پرتره اسرارآمیز، وارد مسیری می‌شود که ارزش‌های هنری و اخلاقی خود را قربانی می‌کند. پرتره، که نیرویی شیطانی در آن نهفته است، نمادی از وسوسه و فساد است. این داستان شباهتی به “فاوست” دارد، جایی که روح فرد در ازای لذت و قدرت از دست می‌رود. چارتکوف نیز با پذیرش ثروت و شهرت، از هنر اصیل فاصله گرفته و به نقاشی‌های سطحی روی می‌آورد.

گوگول در این داستان نقدی بر جامعه هنری و اخلاق اجتماعی زمان خود ارائه می‌دهد. او نشان می‌دهد که چگونه ارزش‌های مادی و سطحی‌نگری، هنرمندان را از مسیر اصیلشان منحرف می‌کند. چارتکوف که در ابتدا به دنبال حقیقت و زیبایی بود، به تدریج روح خلاق خود را از دست داده و به هنری تجاری و کم‌عمق روی می‌آورد. این انحطاط، نتیجه تأثیرات محیط اجتماعی و وسوسه‌های درونی است.

گوگول با استفاده از عناصر فراطبیعی، مانند زنده‌بودن پرتره و تاثیرات شیطانی آن، فضایی رازآلود و دلهره‌آور خلق می‌کند. این عناصر علاوه بر جذابیت داستانی، روان‌شناسی شخصیت چارتکوف را عمیق‌تر نمایان می‌کنند. در نهایت، پیام داستان هشدار در مورد خطرات تسلیم‌شدن به وسوسه‌های دنیا و از دست‌دادن ارزش‌های انسانی است. گوگول به مخاطب یادآوری می‌کند که روح هنرمند باید در برابر فساد و زرق‌وبرق‌های مادی مقاومت کند، زیرا این انحراف نه تنها هنر، بلکه جوهره انسانی فرد را نابود می‌کند.
        

          سلام و نور 

ثروت خوبه اما نه بادآوردش 
ثروت خوبه اما نه وقتی باعث حرص و آز بشه
ثروت خوبه اما نه وقتی از راههای ناصحیح بدست بیاد و انسانهای زیادی رو خونه خراب کنه
ثروت خوبه اما نه وقتی ضد ارزشها رو به ارزش تبدیل کنه
ثروت خوبه اما...


کتاب پرتره ، داستان پرتره ایه از شیطان که توسط یک نقاش کشیده  شده و به دست هر کس میفته صفات رذیله درونیش رو فعال میکنه و ضد ارزشها رو براش به ارزش تبدیل میکنه.
قهرمان داستان ما یک جوان هنرمند و فقیره، خیلی فقیر. اون هنر اصیل رو میشناسه و  در وجودش  بهره ای از هنر اصیل را داره ، اما در دلش نسبت به هنرمندهای عامه پسند که با هنر مبتذلشون به راحتی پولهای کلان به دست میارن حسادت میکنه. پرتره بعد از چرخ زدنهای  زیاد در یک نمایشگاه با یک قیمت پایین به دست چارتکوف(همون قهرمانمون) میفته و...

پرتره، شاهکار دیگری از گوگوله، بند بندِ این داستان قابل تامل و بحثه، مثل یک آینه تمام نما وجود انسانِ آزمند و حریص  رو به نمایش میگذاره و از سرنوشت شومش صحبت میکنه.
تأکید گوگول در این داستان روی حفظ اصالت هنره و تأثیر هنر اصیل بر آرامش روح و روان انسان. همچنین  به ما میگه برای حفظ اصالت هنر و ایجاد اثری تاثیر گذار باید از چه راهی رفت و از چه راهی نرفت.
پیشنهاد میکنم برای یک بارم که شده حتما این کتاب رو بخونید، روش فکر کنید، باشد که در شؤونات مختلف زندگی به کارتون بیاد.
        

          به نام او

داستانی اخلاقی و به شدت تاثیرگذار از یک نویسنده بزرگ، گوگول با آثار خود نشان می‌دهد که وجدان بیدار ملت روسیه است او با دقیق‌ترین ذره‌ بین‌ ها زشتی‌ های جامعه را پیدا کرده و به هنرمندانه‌ ترین شکل آنها را به همان جامعه نشان می‌دهد. 

مخلص کلام: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او

دیروز برای دومین بار خواندم، راسیتش به خاطر قرابت موضوعی که با تصویر درویان گری وایلد داشت خواندم . خواندن دوباره اش نیز لذت بخش بود و در قیاس با کار وایلد با آنکه ان بسیار بسیار اثر خوبی ست ولی پرتره را بیشتر دوست داشتم هم به خاطر نوع روایتش (با اینکه سالها پیش از وایلد نوشته شده ولی فرم بدیعتری دارد) و هم به خاطر ایجاز و ضربآهنگ مناسبش.

باز هم باید بگویم: گوگول یکی از بهترین‌هاست و پرتره یکی از بهترین داستان‌های او
        

          داستان نقاش فقیری به نام چارتکوف، که با خرید یک تابلوی نقاشی اسرارآمیز، زندگی اش از حالت تعادل خارج میشود. به نظرم داستان این گزاره را اثبات میکند که اگر هنرمند از روح خود مراقبت نکند و گرفتار تعریف و تمجید دیگران و دنیا زدگی شود، نه تنها نمیتواند آثار خوب گذشته اش را تکرار کند، بلکه سقوط خواهد کرد. 
شاید اگر گوگول در این روزها میخواست داستان چارتکوف را بنویسد، او را تبدیل به یک نقاش عشق لایک شدن در اینستاگرام میکرد!!
        

          کتاب کوتاه جالبی بود ، داستان نقاشی اسرار آمیزی که گذشته جالبی داره ، این نقاشی انرژی عجیب و مرموزی همراه خودش داره، که تأثیرات زیادی روی کسی  که صاحبش هست داره و  فرد رو دچار چالش های اخلاقی می‌کنه ، از اون جایی که کتاب کوتاهی حساب میشه میشه تو یک روز تمومش کرد با توجه به کشش داستان.
        

          اولین مواجههٔ من با جناب گوگول :)

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

از بین نویسنده‌های روسی من قبل از این تولستوی و داستایفسکی و چخوف رو امتحان کرده بودم.
عاشق آثار اولی شدم، 
از سومی فقط یه داستان کوتاه خوندم و خوشم اومد (اتاق شمارهٔ ۶) 
و حسم نسبت به جناب داستا هم که... بذارید سکوت کنم 😒😄

دیگه وقتش بود یه سری به نیکلای گوگول هم بزنم، خصوصا به خاطر اینکه تو بهخوان زیاد بهش برخوردم!

و باید بگم تا اینجا که دو تا اثر ازش خوندم (پرتره و ماجرای نزاع ایوان ایوانویچ و ایوان نیکیفورویچ) هنوز دقیقا نمی‌دونم چه حسی بهش دارم...

بعد از تموم کردن پرتره گفتم بذار ماجرای نزاع رو هم گوش بدم و بعد قضاوت کنم. 
ولی فضای این دومی اینقدر متفاوت بود که خیلی جایی برای نتیجه‌گیری کلی باقی نذاشت 😅

چون نمی‌دونم چطور میشه بدون لو دادن در مورد پرتره حرف زد، چیزی که در ادامه میارم کل داستان رو لو می‌ده! در نتیجه اگه کتاب رو نخوندید و بنا دارید بخونید دیگه ادامه ندید!

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

ما اینجا با یه نقاش خیلی با استعداد ولی مفلوک طرفیم که به طور ناگهانی به یه پرترهٔ عجیب برمی‌خوره، یه نقاشی از صورت یه پیرمرد با چشمانی که به طرز غریبی زنده به نظر می‌رسه...

نقاش ما در اثر یه حادثه تو قاب این پرتره مقادیر بسیار زیادی پول پیدا می‌کنه و زندگیش یه دفعه از این رو به اون رو میشه...

در آپارتمان شیک جدیدش شروع می‌کنه به کشیدن پرترهٔ اعیان و اشراف و برای اینکه خودش رو با انتظارت اون‌ها وفق بده از استانداردهاش به کلی پایین میاد.

مدتها می‌گذره و پول نقاش از پارو بالا می‌زنه و همه هم تحسینش می‌کنن (البته به غیر از هنرمندان واقعی و کسایی که از قبل می‌شناختنش، چون مرگ هنرش رو می‌دیدن).
تا اینکه نقاش با دیدن نقاشی بسیار زیبا و با روح یه نقاش دیگه تکونی می‌خوره و متوجه میشه چقدر به قهقرا رفته...

ولی هر چی تلاش می‌کنه دیگه نمی‌تونه به اون ذوق و قریحهٔ قبلی برگرده... در نتیجه دیوونه میشه و با ثروت هنگفتی که کسب کرده شروع می‌کنه به خریدن نقاشی‌های زیبا و درست و حسابی و بعد نابودشون می‌کنه...

آخر سر هم با همین جنون از دنیا می‌ره...

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

خب تا اینجای کار با یه تراژدی عادی طرفیم، یه داستان اخلاقی از اینکه پول چطوری می‌تونه آدم‌ها و مخصوصا هنرمندان رو فاسد کنه.

ولی از اینجا به بعد یهو داستان چرخ می‌خوره و گوگول ما رو می‌بره به مجلسی که توش پرترهٔ یه پیرمرد به فروش گذاشته شده، پرتره‌ای با چشمانی به غایت زنده و هول‌انگیز...

اینجا یکی از حاضران به حرف در میاد و داستان عجیب یه پیرمرد رباخوار رو تعریف می‌کنه...

پیرمرد گویا پول بی‌حسابی در اختیار داشته و به هر کس هر چقدر می‌خواسته می‌داده، اما...
هر کسی که پولی از پیرمرد می‌گرفته به سرنوشت فجیعی دچار می‌شده (اینجا این فرد نمونه‌های مختلفی رو از این موارد تعریف می‌کنه که در نوع خودش وحشتناک و جالبه!)

این فرد تعریف‌کننده پدری داشته که یه نقاش ماهر و پارسا بوده و نقاشی قدیسین رو برای کلیساها می‌کشه.
پیرمرد رباخوار از این مرد می‌خواد صورتش رو نقاشی کنه تا همچنان بعد از مرگ به زندگی ادامه بده!
این مرد هم این کار رو انجام می‌ده ولی خودش از چیزی که آفریده وحشت می‌کنه و نقاشی رو نصفه رها می‌کنه.
پیرمرد می‌میره و نقاشی رو برای همین نقاش می‌فرسته.

و اینجا این مرد پارسا هم دچار حسادت می‌شه و کلی مشکل براش پیش میاد و نقاشی‌هاش اون معصومیت قبل رو از دست می‌دن، کرد متوجه میشه که چشم‌های همهٔ نقاشی‌هاش به چشم‌های شیطانی پیرمرد تبدیل شدن و وقتی می‌خواد پرترهٔ پیرمرد رو‌ نابود کنه یه نفر نقاشی رو ازش می‌گیره و با رفتن نقاشی دوباره به حالت اول برمی‌گرده!

بعدا پیگیر میشه و باز می‌خواد نقاشی رو نابود کنه ولی می‌فهمه نقاشی دست کسای دیگه‌ای افتاده و کلا از دسترسش خارج شده...

این مرد برای جبران گناه کشیدن این نقاشی در صومعه‌ای معتکف میشه و ریاضت‌های سختی می‌کشه و خلاصه قدیسی میشه برای خودش!

و در آخر به پسرش سفارش می‌کنه این نقاشی رو پیدا و نابود کنه (بعد از کلی سخنرانی در باب هنر واقعی 😄)

و حالا این پسر بالاخره بعد از سال‌ها این نقاشی رو تو این حراجی پیدا کرده و می‌خواد نابودش کنه...

داستان که به اینجا می‌رسه همهٔ حاضران برمی‌گردن تا دوباره نگاهی به نقاشی بندازن ولی می‌بینن دیگه خبری از پرترهٔ پیرمرد نیست و کتاب همین‌جا تموم میشه... (این صحنهٔ آخر خدایی برای من ترسناک بود 😱😅)

🔅🔅🔅🔅🔅🔅🔅

اضافه شدن این عنصر فراطبیعی و وسط اومدن پای شیطان برام عجیب بود، چون اصلا انتظارش رو نداشتم و فکر می‌کردم با یه داستان رئال طرفم. 
و بعد با خودم فکر کردم با این اوصاف، از داستان چه نتیجه‌ای میشه گرفت؟ 
دیگه آیا می‌تونیم به اون نقاش اول خرده بگیریم؟ در صورتی که سرنوشت همهٔ کسانی که با خود این پیرمرد یا پرتره‌ش در تماس بودن همین بوده؟ 
با این حساب باید بپرسم دقیقا اینجا چی می‌خواستی بهمون بگی جناب گوگول؟ 
        

          پرتره٬ یک داستانِ جذابِ خواندنی نوشته‌ی نیکلای واسیلیویچ گوگول است.

پرتره٬ اولین کتابی بود که از گوگول می‌خواندم و تجربه‌ی آشنایی با قلم نویسنده برای من جذاب بود٬ کتاب را با ترجمه‌ی آقای پرویز همتیان بروجنی از نشر چشمه خواندم٬ ترجمه‌ی کتاب روان و خواندنِ آن برای من لذت بخش بود.

داستانِ کتاب به ۲بخش تقسیم شده: بخش اول مربوط به زندگیِ نقاشی جوان به نام چارتکوف و ملاقات اتفاقی او با یک پرتره‌ی خاص که موضوعِ اصلی داستان است و بخش دوم به چگونگیِ خلق‌ِ این اثر و زندگیِ نقاشِ آن پرداخته است.

از آنجایی که به واسطه‌ی جذابیت داستان نمی‌توانید آن را کنار بگذارید و همچنین با توجه به اینکه داستان در ۸۴صفحه نوشته شده و خواندن آن وقت زیادی از خواننده نمی‌گیرد٬ خواندنِ آن را به همه‌ی دوستانم پیشنهاد می‌کنم.

از متن کتاب: برای انسانی که با جامه‌ای پاکیزه از منزل خارج می‌شود٬ تنها پاشیدن شدنِ لکه‌ای گِل از کالسکه‌ای در حال عبور کافی است که همه را به گردِ وی گرداند. مردم او را به یکدیگر نشان می‌دهند و درباره‌ی ظاهر کثیف وی به بحث می‌پردازند٬ اما همین اشخاص به توده‌ای از لکه‌های کثیف بر روی جامه‌ی عادی و روزمره‌ی رهگذرانِ دیگر به هیچ‌وجه توجهی نمی‌کنند٬ زیرا لکه‌ها بر روی جامه‌ای معمولی هیچ جلوه‌ای ندارند.
        

          کتاب عجیبی بود واقعا. برام متفاوت بود. شبیه بقیه‌ی روسیایی که خونده بودم نبود. 5 ستاره رو نه به این خاطر که خیلی عالی بود (که بود)، بلکه بیشتر به خاطر متفاوت بودنش دادم. با اینکه صوتی گوش دادم کامل جذبم کرد. این رمان در مورد هنر برای هنر، رباخواری، فقر و چیزهای دیگه صحبت کرده و نکرده. البته سه ساعت و خرده‌ای بود و نمی‌دونم چطور 84 صفحه هست کاغذی ش!

این قسمت فاش کردن محسوب میشه:
به نظرم حتی یک تلاشی بود برای نشون دادن رابطه مستقیم بین عالم ماده و عالم معنا. تابلوی پیرمرد، یه امر شیطانی بود که هرجایی میرفت روح شیطانی خودش را می‌آورد. همه احساس می‌کردن این یک اتفاق فرا مادیه. ولی در واقع، پشت تابلو سکه‌های رباخواری قرار داشت؛ یه پول کثیف. انگار که اون نحسیه به خاطر پول کثیف پشتش هست و اگر یک روحانیت پلیدی داره، به خاطر جسمانیت پلیدش هست! یه همچین چیزی. شاید.
        

          خیلی جذاب بود و تأثیر گذار ! قدرت یک اثر هنری و استعداد و نبوغ یه هنرمند رو به چالش کشید. تصویر سازی با کلماتی که استفاده کرده بود خیلی قدرتمند بود. خب نیاز نیست من چیزی بگم که شاهکاره چون گوگول نوشته. واقعیتش نکته ی بدی ندیدم که نیم ستاره یا یه ستاره کم کنم چرا که این چند وقته کتاب‌های چرتی خوندم پس در نتیجه خیلی ریکاوری خوبی بود با این کتاب!
        

          به نام خدا 
داستانی متفاوت از جناب گوگول!
شامل دو بخش هست که در بخش اول با پرتره‌ای عجیب و مرموز و هنرمندی که این پرتره رو خریداری میکنه،آشنا میشیم و در بخش دوم پیشینه این پرتره روایت میشه. 
کتاب جالب و خوبیه، حتما بخونید.
        

          هرچی بگیم از عظمت گوگول کم گفتیم. به نظرم فقط داستان کوتاه شنل کافیه تا متوجه بشیم که این نویسنده روسی چقد بزرگه. 
این داستان هم مثل بقیه داستان های روسی و مخصوصا قلم گوگول پر از کششه و راحت شما رو به دنبال خودش میکشونه. 
به نوعی این داستان مانیفست هنری و نظرات گوگول در باب هنره. 
داستان جذاب و خوندنی و سهل خوان که پیشنهاد میکنم حتما مطالعه کنید و لذا ببرید.
        

          گویا
نقاشی
در داستان نویسی روسیه خیلی موثر است.


ادای دین به قدرت چیره‌دستانه‌ی نقاش.