یادداشت احمدرضا کوکب

        کتاب عجیبی بود واقعا. برام متفاوت بود. شبیه بقیه‌ی روسیایی که خونده بودم نبود. 5 ستاره رو نه به این خاطر که خیلی عالی بود (که بود)، بلکه بیشتر به خاطر متفاوت بودنش دادم. با اینکه صوتی گوش دادم کامل جذبم کرد. این رمان در مورد هنر برای هنر، رباخواری، فقر و چیزهای دیگه صحبت کرده و نکرده. البته سه ساعت و خرده‌ای بود و نمی‌دونم چطور 84 صفحه هست کاغذی ش!

این قسمت فاش کردن محسوب میشه:
به نظرم حتی یک تلاشی بود برای نشون دادن رابطه مستقیم بین عالم ماده و عالم معنا. تابلوی پیرمرد، یه امر شیطانی بود که هرجایی میرفت روح شیطانی خودش را می‌آورد. همه احساس می‌کردن این یک اتفاق فرا مادیه. ولی در واقع، پشت تابلو سکه‌های رباخواری قرار داشت؛ یه پول کثیف. انگار که اون نحسیه به خاطر پول کثیف پشتش هست و اگر یک روحانیت پلیدی داره، به خاطر جسمانیت پلیدش هست! یه همچین چیزی. شاید.