عالی
مثل کتاب‌های قبلی اینم عالی بود و سفر دریایی در کنار ادموند و لوسی و کاسپین بسیار خوش گذشت.
        

          همیشه دلیلی برای رفتن به نارنیا بود، این بار نمیدونم چرا رفتن.
شاید هم؟!بماند داستان لو‌ میره. تا قصه‌ی بعدی رو نخونم نمیدونم چرا یوستاس رفت.
بازم فیلم اقتباس جالب تری بود البته اگر نگاه های غرض‌ورزانه را ازش حذف کنیم.
راستی پوستر قسمت بعد رو دیدم،بزودی فیلم نارنیا‌ی ۴.
        

          کتاب‌های جادویی شگفت‌انگیز
خیلی خوشحالم که دارم نارنیا رو می‌خونم و به نظرم اصلا دیر نیست. خود سی. اس لوئیس هم اول کتاب خطاب به دختر خوانده‌اش نوشته که یه روزی اونقدر بزرگ میشی که دوباره شروع میکنی به خوندن قصه‌های پریان.

قسمت‌هایی از کتاب بود که انقدر احساس قشنگی داشتم که دلم نمی‌خواست هرگز اون صحنه تموم شه، زیباترین جا، وقتی بود که به آخر دنیا رسیدن و از نور سرشار شده بودن و آبِ دریا شیرین بود و طعم نور می‌داد. وهم جزیره‌ی تاریکی و اژدها شدن اوستاس رو هم خیلی دوست داشتم.
        

          من به شخصه این جلد رو بیشتر از بقیه ی  مجموعه دوست داشتم و خب میشه گفت داستان نسبتا قوی تر و مفهومی تری رو دنبال میکرد

        

          به نظرم تا الان جذاب‌ترین جلد مجموعه بود 😍
        

          من این جلد را بیشتر از جلد دوم دوست دارم. مضامین انسانی که در این کتاب آمده بود شیرین بود و کتاب را جذابتر کرده بود. سفر طولانی و جذاب انها و استفاد ه از دنیای فانازی زیر دریا رو دوست داشتم بسیار خلاقانه بود.
        

          از این جلد بیشتر از دو جلد قبل خوشم آمد. ماجراها جدی‌تر و پرمعناتر شده‌اند. 
هر جزیره و هر اتفاقی نمادین است و اگرچه تابع هیچ قانونی از دنیای ما نیست، اما در دنیای خودش معقول است.

دو فصل آخر کتاب سرشار از نور و آرامش بود. دلم آب گوارای بی‌نیاز کننده از هر خوردن و آشامیدن و گفتن می‌خواهد و آغوش گرم "اصلان".

        

          کتاب خوبی بود اما جلد های دیگه بهتر بود
        

          《یادداشت این مجموعه را برای جلد اولش "خواهرزاده جادوگر" نوشتم.》

این جلد را از همه‌ی جلدهای نارنیا بیشتر دوست داشتم. بیشتر داستان در یک کشتی می‌گذرد و من به طرز عجیبی از داستان‌هایی که داخل کشتی‌ است خوشم می‌آید. نمی‌دانم چنین علاقه‌ای از کجا نشأت گرفته.
        

          این جلد هم به جذابی سه جلد قبل و پرماجرا بود البته که با هوشمندی نویسنده در این جلد نه تنها سفر به نارنیا بلکه سفردریایی رو تجربه خواهید کرد که خیلی خیلی لذت بخش هست.
شخصیت یوستس ابتدای کتاب خیلی نچسب بود اما به مرور دوست داشتنی شد.
زیباترین قسمت این جلد رسیدن به پایانِ پایان دنیا و دشت سوسن های سفید بود.
سومین فیلم نارنیا از این جلد ساخته شده اما به نظرم کتاب خیلی جذاب تر از فیلم بود.
        

          کوتاه میگم، زیبا،دل‌انگیز و اغواکننده.
        

          یک یادداشت مشترک برای همه هفت جلد نارنیا، در قالب لیست نوشتم
        

          در جلد پنجم ماجراهای نارنیا، ادموند و لوسی در خانه خاله‌شان همراه با پسرخانه تخس و بی ادبشان یوستس زندگی میکنند و دیگر از پیتر و سوزان خبری نیست. طی اتفاقی، ادموند، لوسی و یوستس به نارنیا می‌روند اما اینبار از دریا و کشتی سردر‌می‌آورند. یک کشتی که شاهزاده کاسپین در آن است و می‌خواهد با سفر به دریاهای دور، 7 دوست و یار قدیمی پدرش را پیدا کند که سال‌هاست از گم شدنشان می‌گذرد.
این جلد هم بسیار جذاب و پر ماجرا است و قطعا از خواندنش لذت خواهی برد.
سومین فیلم نارنیا از این جلد ساخته شده است
        

          عنوان ترجمه ی فارسی: سفر
        

          وقتی رویاها جون می‌گیرن...

بعضی قصه‌ها رو که می‌خونی، توی هر سن و سالی، یه جایی توی قلبت جا خوش می‌کنن و دیگه هیچ‌وقت بیرون نمی‌رن. شاید سال‌ها بگذره، شاید هزار تا کتاب دیگه بیاد و بره، اما اون داستان یه جور خاصی توی ذهن و دلت می‌مونه، و گاهی وقتا بی‌هوا مثل یه آهنگ قدیمی که یه‌دفعه توی کوچه‌ای، کافه‌ای، یا حتی وسط یه شبِ ساکت، توی سرت پخش می‌شه، برت می‌گردونه به روزایی که برای اولین بار شنیدیش.
کشتی ستاره‌پیما برای من یکی از اون قصه‌هاست.
اولین بار که مجموعه نارنیا رو خوندمش، یه حس عجیبی داشتم، انگار یه در مخفی رو کشف کرده بودم که هربار مستقیم می‌بردم وسط یه دنیای دیگه و متفاوت تر و هیجان‌انگیزتر از دنیای قبل. و کشتی ستاره‌پیما، منو می‌برد به دنیایی که بوی دریا می‌داد، پر از جزیره‌های عجیب و غریب، که هر لحظه ممکن بود اتفاقی بیفته که قبلاً حتی توی خیالم هم ندیده بودم. یه ماجراجویی که هم دل آدم رو می‌لرزوند، هم پر از امید و شوق می‌کرد و هم یه‌جورایی آدم رو مجبور می‌کرد به خودش و کارهاش فکر کنه.

داستان جلد سوم نارنیا از وقتی شروع می‌شه که لوسی و ادموند، به همراه یوستسِ بداخلاق و نق‌نقو، یهو از یه نقاشی روی دیوار پرت می‌شن توی یه دریای واقعی که اون‌جا شاهزاده کاسپین منتظرشونه، سوار بر یه کشتی باشکوه به اسم ستاره‌پیما. 
البته خب حتما انتظار ندارید این فقط یه سفر عادی روی دریا باشه، درسته! این یه سفره به سمت ناشناخته‌ها، به سمت چیزایی که یه روز شاید فقط توی رویاهای این بچه‌ها می‌تونستن ممکن باشن.
توی این سفر دریایی، بجه ها به کلی جزیره و سرزمین ناشناخته میرسن؛ و خب هر جزیره‌ای که سر راهشون سبز می‌شه، یه داستانه، یه درس، یه کشف تازه. جزیره‌ای که کابوس‌ها رو زنده می‌کنه، یه یادآوری از همه‌ ترس‌هایی که توی ذهنمون داریم و هی ازشون فرار می‌کنیم. جزیره‌ای که آبش هرچیزی رو تبدیل به طلا می‌کنه، انگار همون وسوسه‌هاییه که آدم رو اغوا می‌کنن همه‌چی رو ول کنه و فقط دنبال پول و قدرت بره و خیلی چیزای دیگه...
ولی شاید یکی از تاثیرگذارترین قسمت‌های این سفر، تغییر یوستس باشه. پسری که اول داستان، از اوناییه که همش از همه ایراد می‌گیره، غر می‌زنه، فکر می‌کنه از بقیه بهتره. اما توی یه جزیره، یه اتفاق براش می‌افته که هیچ‌وقت از یادم نرفته و نمی‌ره. اون تبدیل به یه اژدها می‌شه.
اون لحظه انگار اون ظاهر، چهره واقعی‌شه، چیزی که توی وجودش بوده، خودخواهی‌هاش، غرورش، تنهاییش... و درد واقعی از همین‌جا شروع می‌شه. اون می‌خواد دوباره آدم بشه، ولی نمی‌تونه. تا وقتی که اصلان، شیر بزرگ و جادویی، با پنجه‌هاش زخمش می‌زنه، پوست اژدهایی‌شو می‌کنه، و درد... یه دردی که شبیه شفا ست. انگار خود اصلان می‌خواست بگه "بعضی زخم‌ها هستن که آدم رو می‌سازن، نه اینکه نابودش کنن."
اما چیزی که این کتاب رو برام خاص‌تر می‌کنه، پایانشه. سفری که از اولش هم قرار نبود فقط یه ماجراجویی مهیج باشه. وقتی بچه ها به آخر دنیا ، لبه جهان، می‌رسن، وقتی آب‌ها تموم می‌شن و نوری پیدا می‌شه که آدم نمی‌تونه ازش چشم برداره، وقتی اصلان می‌گه که این آخرین باریه که لوسی و ادموند نارنیا رو می‌بینن، یه حس غریب، غم شدید و ترس توی دل آدم می‌شینه.
ولی اصلان یه چیز مهم دیگه می‌گه "من توی دنیای شما هم هستم، فقط با یه اسم دیگه."
و این همون چیزیه که این داستان رو فراموش‌نشدنی، خاص و پرمعنا می‌کنه. و میدونی! معنیش برای من اینه که: نارنیا فقط یه سرزمین خیالی نیست؛ که اصلان فقط یه شخصیت جادویی توی قصه ها نیست؛ که ماجراجویی رویایی فقط توی کتابای فانتزی اتفاق نمی‌افته؛ بلکه همین لحظه، همین‌جا، توی زندگی خودت، میون تصمیم‌هایی که می‌گیری، میون ترس‌هایی که با اونها مواجه می‌شوی، و در بین رویاهایی که هنوز جرات نکردی دنبالشون بری، یک «کشتی ستاره‌پیما» منتظر توعه.
فقط کافیه جرأت کنی و سوارش بشی.
سوار میشی؟
......
کتاب رو با علی هم‌شنوی کردیم، ممنون ازش هم برای خوندن هم برای کتاب توی فیدیبو ♡♡
        

          خب کشتی بامداد نورد رو هم تموم کردم.
به نظرم هم جذابیت دو کتاب اول و هم ربط اتفاقات به هم بیشتر بود.
اما اینکه جهان رو صاف فرض کرده بود تو این کتاب جالب بود ولی خیلی همه تخیلاتش رو هوا بود، دلیل و قاعده خاصی نداشت برای همین باز هم به قصه نزدیکتر از داستان بود. به خصوص مدل برگشتن هاشون خیلی یهویی و بی قاعده و مدل قصه ما به سر رسیده.
        

          کتاب‌های جادویی شگفت‌انگیز
خیلی خوشحالم که دارم نارنیا رو می‌خونم و به نظرم اصلا دیر نیست. خود سی. اس لوئیس هم اول کتاب خطاب به دختر خوانده‌اش نوشته که یه روزی اونقدر بزرگ میشی که دوباره شروع میکنی به خوندن قصه‌های پریان.

قسمت‌هایی از کتاب بود که انقدر احساس قشنگی داشتم که دلم نمی‌خواست هرگز اون صحنه تموم شه، زیباترین جا، وقتی بود که به آخر دنیا رسیدن و از نور سرشار شده بودن و آبِ دریا شیرین بود و طعم نور می‌داد. وهم جزیره‌ی تاریکی و اژدها شدن اوستاس رو هم خیلی دوست داشتم.