کتاب خوبی بود واقعا
گرچه قدیمی هست ولی مطالبش هنوز هم بحث روزه
بجز یه سری اطلاعات نه چندان درست در مجموع خیلی خوب بود
        

          می‌توان از عدم بی طرفیِ نویسنده یا اختلاط متن محاوره‌ و معیار ایراد گرفت، ولی این تجربه‌ی ناب و کم‌نظیر ارزش فرامتنی بسیاری دارد. این نویسنده‌ی مصری در حد مقدورات خویش به زیر پوست سرزمین‌های اشغالی نفوذ کرده و حقایقی را بیان می‌کند که برای مخاطب ایرانی جدید است.
        

          ۲۸ سال پیش برخی گمانِ صلح به اسرائیل می‌بردند. این  خبرنگار مصری هم یکی از آن‌ها بوده که یک روز صبح سفری کاری به فلسطین و سرزمین‌های اشغالی برایش جور می‌شود. بازه زمانی سفرش هم زمانی‌ست که اسرائیل یحیی عیاش(از مغزهای متفکر حماس) را ترور کرده و حماس در جواب یکی دوتا عملیات انجام داده و اسرائیلی‌ها برای به هم زدن صلح بهانه‌شان را پیدا کرده‌اند و حالا غزه در محاصره کامل است. 

در سفر ۱۰روزه‌اش سعی می‌کند هم با مردم هم با سرشناسان فلسطینی صحبت کند و از دید آن‌ها به جریانات صلح بنگرد. نتیجه‌اش هم در نام کتاب مشخص است: اسرائیل التی رأيتها، لا سلام... ولا كلام!

کتاب گزارشی‌ست که سعی کرده روایی باشد. در ابتدا نویسنده به دوران کودکی‌اش و جنگ اسرائیل با مصر اشاره می‌کند و روایت‌هایی می‌گوید. نمی‌دانم بهش بشود گفت سفرنامه یا نه اما بخش‌های زیادی در گفت‌وگوها کاملا گزارشی آمده.(فلانی گفت: ... گفتنش هم تا یکی دو صفحه حداقل ادامه دارد تا خبرنگار سؤال بعدی را بپرسد.) با این حال خودِ بحث‌ها و نظرات متفاوت جذاب‌اند. بخش قابل توجه صحبت‌های خبرنگار با مردم عادی‌ست.

برای آشنایی ابتدایی با ماجرای فلسطین زیاد جالب نيست  چون از وسط ماجرا می‌پرد داخل. مترجم هم هدف‌اش آشنایی بیشتر با این ماجراست و در مقدمه دلیل انتخابش را حضور نویسنده در قلب ماجرا و جذابیت قالب خاطره و سفرنامه گفته‌است. ترجمه هم عالیست اما شاید برخی به ورود جانب‌دارانه مترجم در پاورقی و توضیحات و تصحیحات او ایراد بگیرند که به نظرم اشتباه می‌کنند این دوستان! این ماجرا با همه ماجراها فرق دارد. :)))
        

          خیلی وقت بود کتابی نخونده بودم که اشکام جاری بشه
ولی بعد از مدت ها مقداری اشک ریختم با این کتاب

و اما کتاب:
حس مقتدرانه جنگیدن در کنار روزمرگی‌های معمولی
چرا که جنگ بخشی از وجود نوزادان فلسطینی‌ست در هنگامه شنیدن اذان در گوششان تا زمانی که پرچم فلسطین دور جسدشان پیجیده شود

اما یک فرق اساسی ما با آنها داریم
ما یک شادی به هنگام تولد داریم و یک ماتم به هنگام مرگ
اما آنها شادی میکنند از تولد نوزادانشان و شادی میکنند هنگام کشته شدنشان

زندگیِ امید و ناامیدی
زندگی یک جنگ ابدی و ازلی
مثالِ خدای ما برای اینکه به بندگان بفهماند اگر در جنگ نیستید ول معطلید

روایت ده روزه یک خبرنگار مصری از سفرش به فلسطین اشغالی در هیاهوی صلح و جنگ تو بازه‌ی سال ۱۹۹۶ الی ۲۰۰۲ فکر کنم


نکته آخر:
فلسطینی بودن صرفا یک تولد در جغرافیایی عجیب و غریب نیست
فلسطینی بودن یک نوع تفکرِ الهی‌ست که به وسیله انسانهای در یک منطقه جغرافیایی ویژه به تمام انسانهای دنیا مخابره میشه!!

قسمتی از کتاب رو قرار میدم
        

          چرا باید کتاب (( اسراییلی که من دیدم نه صلح، نه حرف اضافه )) را خواند 
پس از گذشت ۴۶ سال از انقلاب اسلامی که مسئله فلسطین جز اصلی ترین مسائل آن بوده،روز به روز بر اهمیت اش افزوده می شود.خصوصا بعد از عملیات غرورآفرین هفت اکتبر توسط نیروهای حماس،در این ۴۶ سال اما این مسئله اصلی جمهوری اسلامی در لایه هایی وارد نشد .لایه ای به اسم آموزش و پرورش،لایه ای که در تمام دنیا هزینه های گزافی بابت آموزش به فرزندان کشور خود پرداخت می شود که در راستای راهبرد سیاسی کشور خود، رشد و نمو کنند .اما در ایران لایه آموزشی انگار بی طرف به کلان مسائل جمهوری اسلامی، خود را کنار کشیده است .درس هایی که در ۱۲ سال به دانش آموزان داده می شود ناظر به اهداف جمهوری اسلامی جلو نمی رود .مثلاً درس جغرافیا،انگار همان درس جغرافیای زمان طاغوت است که تنها آمار و ارقام سرشماری های جمعیت آن به روز می شود.اطلاعاتی که دانش آموزان با یک جستجوی کوتاه در اینترنت می توانند به دست بیاورند، اما جای جغرافیای سیاسی متناظر با اهداف انقلاب اسلامی خالی است .مثلاً چرا نباید نقشه غرب آسیا را در این درس بیشتر مورد توجه قرار داد، یا اینکه دانش آموز، نقشه فلسطین و کشورهای اطراف اش را با جزییات به خاطر بسپارد و درباره ی فلسطین اطلاعات بیشتری کسب کند 

                                                         ***
اما کتابی که میخواهم معرفی کنم یک سفرنامه منحصر به فرد است که تا حدودی این خلا لایه آموزشی را در می کند .و اگر نظر دکتر محمدجوادفر، رئیس مرکز مطالعات سفرنامه را قبول کنیم مبنی بر اینکه سفرنامه یک چهار راه است.چهار راهی بین علوم اجتماعی و تاریخ و ادبیات و جغرافیا، پس نه تنها در جغرافیا بلکه در سه درس دیگر نیز این کم کاری را پوشش می دهد .
                                                                   ***
عاطف حزین خبرنگار مصری نشریه ((اخبار الیوم))است که یک روز دوشنبه که معمولا تا لنگ‌ ظهر می خوابیده، توسط سردبیر بیدار می شود و متوجه می شد که باید به یک سفر اجباری برود، سفری اجباری به سرزمینی که از آن متنفر است یعنی اسرائیل!او ده روز به سرزمین های اشغالی می رود به تل آویو و قدس و حتی غزه و در تمام طول سفر،جزئیات را مو به مو بازگو می کند .از برخوردهایش در فرودگاه تا راننده تاکسی تا رفتار سفیر مصر در اسرائیل و ....با توجه به روزنامه نگار بودن عاطف حزین و قلم زنی هر روزه او، قلم کتاب بسیار قوی و پر از توصیفات زنده و جان دار است و به لحاظ ادبی، قابل قبول است.به لحاظ تاریخی هم کتاب مورد توجهی است.سفر عاطف حزین در سال ۱۹۹۶ بوده است یعنی ۲۸سال پیش، درست بعد از پیمان های اسلو و ترور اسحاق رابین،پنجمین نخست وزیر اسرائیل که توسط ایگال عمیر به قتل رسیده بود .پس در برهه ای تاریخی و سرنوشت ساز بوده است و مضاف بر اینکه کتاب پر است از ارجاعات نویسنده به کودکی خود که مقارن است با جنگ شش روزه اعراب با اسرائیل و آواره شدنش از شهر و دیار خود بوده است .علاوه بر زمان خاص، خود راوی نیز خاص است .عاطف حزین از طرفداران پیمان اسلو و صلح با اسرائیل و از مخالفان جدی حماس است همین است که روایت او را برای ما که در کنار حماس ایستاده ایم خواندنی تر می کند.این کتاب به لحاظ علوم اجتماعی نیز کارکردهای مهمی دارد،نشان دادن روابط اجتماعی عرب های صهیون و صهیونیست ها و رفتار آنها با یک خبرنگار مصری و شوق اشتیاق مصری های گیرافتاده در بین صهیونیست ها برای بازگشت و ...به لحاظ جغرافیایی نیز به ما تصویری مناسب از فلسطین ارائه می دهد .تصویری چنان با جزئیات که ماه ها در خاطرات بماند .
این کتاب خوب توسط وحید خضاب که کارشناس مسائل فلسطین است و مترجم کتاب هایی نظیر : تو زودتر بکش ، پدر معنوی حزب الله، ده غلط مشهور درباره اسرائیل و  ....او در این کتاب نیز به سان دیگر کارهایش،حفظ امانت کرده و با اینکه در برخی موارد نظر نویسنده کاملا با او مخالف بوده ، در متن دستی نبرده و در پاورقی توضیحات خود را آورده است .این کتاب خوب توسط نشر شهید کاظمی روانه بازار شده است .
        

          ⭕خاطرات خبرنگار مصری از سفر سال ۱۹۹۶ به فلسطین اشغالی و غزه و مصاحبه‌ها و گفت‌و‌گوهای او با مردم عادیِ غزه ، تعدادی از مسئولان فلسطینی ، سفیر مصر در سرزمین‌های اشغالی و سفیر مصر در غزه

⭕راوی این کتاب جنگ ۶ روزه‌ی مصر و اسرائیل را وقتی ۱۰ ساله بوده دیده است ، وقتی که مجبور شدند به خاطر حملات اسرائیل بارها محل سکونت خود را عوض کنند و به سختی زندگی کنند
حالا با تفکر صلح فلسطین و اسرائیل (و نه نابودی کامل اسرائیل) به آنجا سفر می‌کند که این خود ، خواندن کتاب را برای ما جذاب‌تر می‌کند وقتی که می‌بینیم راوی به این نتیجه می‌رسد که صلح امکان‌پذیر نیست.

⭕بخشی از کتاب: مبارزه ، اینجا گولبول‌های قرمز خون و پلاسمای زندگی است.
آغازش همان لحظه‌ی به دنیا آمدن هر نوزاد فلسطینی است. پایانش هم همان لحظه‌ای است که جشد فرد را در پرچم فلسطین می‌پیچند تا در آغوش خاک بگذارند.

⭕پ.ن:در ابتدای کتاب گفته میشه که راوی با یک عکاس از طرف نشریه‌ی مصری به این سفر میره اما دریغ از یک عکس که داخل کتاب باشه
        

          عاطف حزین روزنامه نگار مصری صبح با صدای زنگ تلفن مدیر دفتر روزنامه شان از خواب بیدار می شود و به سفری مامور می‌شود که هم از مقصدش متنفر است و هم حضور در آنجا از رویاهاش است. 
نویسنده کتاب از خاطرات کودکی خودش شروع می کند و ما را با خود به اسرائیل و باریکه غزه می برد. نویسنده به دنبال پیامدهای راهکار صلح و پی گیری آن است اما مدام به یک جمله می رسد نه صلح، نه حرف اضافه.از کتاب انتظار جذابیت داستان را نباید داشت چون نویسنده یک یادداشت نویس مطبوعات است اما  کتاب بخوبی و با قلم روانی ترجمه شده طوری که خواننده می تواند یک نفس کتاب را سر بکشد.
        

          کتاب «اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه: خاطرات خبرنگار عرب از سفر سال1996 به مناطق صهیونیست‌نشین و مسلمان‌نشین فلسطین اشغالی»، تلاشی برای روایت اسرائیل از زبان خود اسرائیل است. در این کتاب نویسنده به زیبایی هرچه‌تمام‌تر کوشیده است تا نشان دهد اهداف و نیات شوم این حکومت چیست و چگونه اعمال می‌شود. این کتاب که به شکل یک سفرنامه نگاشته شده است، خاطره انتظار نسل‌های گذشته و فعلی را از صلح مرور می‌کند و نشان می‌دهد که این انتظار چگونه از سالیان دور به شکل یک امید واهی باقی مانده است و هیچ راه‌حلی جز نابودی دولتی نابودگر وجود ندارد. روایت‌های نویسنده از آنچه در باور یهودیان درباره خودشان وجود دارد، تکان‌دهنده، جذاب و آموزنده است و برای هر ملی‌گرا نیز درسی بزرگ است. با توجه به لحن سفرنامه‌وار بودن متن، مطالعه کتاب برای همه قابل توصیه است.
        

          اگر سوال دارید چرا فلسطین و اسرائیل صلح نمی‌کنند کتاب خوبی هست.
کسی این کتاب و نوشته که طرفدار صلح و تقریبا( با تخفیف وگرنه به نظرم صد در صد) ضد حماس هست.
        

          این روزها خواندن،دیدن و شنیدن از فلسطین و آنچه تا به امروز بر سر آن آمده خوب است. این کتاب روایت یک خبرنگار مصری‌ است که به فلسطین اشغالی سفر کرده. کی؟ حدودا ۲۰ سال پیش.او رفته تا با سفیر مصر در تل‌آویو و نماینده مصر در  غزه مصاحبه داشته باشد.آنچه می‌خوانیم دیده‌‌ها و شنیده‌های عاطف حزین(خبرنگار مصری) است از کشور و مردم غاصب و غصب شده در یک زمان. 
البته که دانستن مختصر اطلاعاتی در مورد جریانات سیاسی و سبقه فعالیت‌های آنها در سال‌های نه چندان دور به درک بیشتر کتاب کمک می‌کند.
        

          این کتاب رو به واسطه ی یک مسابقه ی کتابخوانی خواندم 
نکته ای که من رو جذب کرد این بود که این کتاب از زبان یک خبرنگار مصری که مزه ی جنگ با صهیونیست ها رو چشیده ولی به دنبال صلح بین فلسطین و اسرائیل است یعنی این دو بیان در کنار هم دو کشور مستقل تشکیل بدن( البته بدیهی است که اسرائیل کشور نیست بلکه رژیمی است که فلسطین را غصب کرده) و هر کسی که در مورد صهیونیست مطالعه کرده باشه می‌دونه این صلح ظاهری است برای اینکه حرف ام رو متوجه بشید بزارید یک نقل قول از کتاب رو بگم:
پیش خودشون گفتن (اسرائیلی ها) بیایم این زمین مخروبه رو بکنیم یک زندان بزرگ ، کلید زندان رو هم تحویل حکومت خودگردان بدیم . می تونیم از این فرصت هم در سطح جهان استفاده کنیم و خودمون رو طرفدار صلح نشان دهیم.
و اسرائیل با دادن حکومت خودگردان مانند نمونه بارز  مثال معروف که میگه خودم بلایی رو سر خودم می آورم که دشمن همون بلا رو سرم نیاره

پ.ن: البته این کتاب مال سفر سال ۱۹۹۶ آقای عاطف حزین است و الان سال ۲۰۲۴ هستیم و طبعا تو این سال ها اتفاقات زیادی افتاده و شاید اطلاعات این کتاب به اندازه کافی نشان دهنده ی وضع فلسطین نباشه
        

          اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه، روایت سفر یک خبرنگار مصری به فلسطین است. عاطف حزین در این ماموریت با دیدگاه مبتنی بر تسهیل روند صلح، وارد این سرزمین می‌شود. در تل‌آویو و غزه، با چهره‌ها و مردم عادی می‌نشیند و به تدریج به این نتیجه می‌رسد: اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه.

اگر همان اول اعتماد به قرآن وجود داشت این روند پیروزی کنونی با فریب روند صلح، ۱۰۰ سال به تاخیر نمی‌افتاد!

البقره ۱۲۰
وَلَن تَرْضَىٰ عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ ...
 ﻫﺮﮔﺰ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺧﺸﻨﻮﺩ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﺗﺎ ﺍینکه ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﻲ ...

#معرفی_کتاب

https://behkhaan.ir/profile/faeze.mirjalili

https://eitaa.com/FaezeMirjalili72
        

          اطلاعات جالبی از خوندن این کتاب دستم اومد و بیشتر با فلسطین و اسرائیل آشنا شدم 
با اینکه سفرنامه قدیمیه و دقیقاً در سال تولد من اتفاق افتاده ولی باز هم چیز جالبیه
        

          آشنایی بیشتر با روحیات و حال و هوای غزه و مردمانش، میان حصارهای دشمن رو دوست داشتم.
تلخ و شیرین،
مثل یک مبارزه‌ی ابدی...
        

          کتابی از خاطرات خبرنگار مصری از سفر سال 1996 از اسقاطیل
همان طور که مترجم در ابتدای کتاب به آن اشاره کرده نویسنده کتاب به صلح میان اعراب و صهیونیست ها معتقد بوده، وای خواسته یا ناخواسته علیه همان سیاست قلمش چرخیده و واقعیت صهیونیست ها را نشان داده است.
به هر حال مطالعه سفرنامه ها جدای از عقاید نویسنده خود دریچه های زیبایی روی چشم آدمی می‌گشاید و چه بهتر که سفرنامه ها از سرزمین های دشمن باشد و به دشمن شناسی هم کمک کند.
ترجمه خوب بود ولی بارها با اشتباهات چاپی مواجه شدم(چاپ اول تابستان 98) که زیبنده نشر شهید کاظمی عزیز نیست. 
        

          📚 *اسرائیلی که من دیدم؛ نه صلح، نه حرف اضافه*

📌 کتب متعددی درباره موضوع فلسطین و رژیم صهیونیستی نوشته شده است. که فکر می‌کنم عمدتا حاوی تحلیل‌ها و نظرات شخصی نویسنده است. از همین رو این کتاب با دیگر کتب، تمایز جدی پیدا می‌کند.

📍 کتاب، حاصل سفر یک روزنامه‌نگار مصری به اراضی اشغالی، غزه و... است. شاید بتوان گفت با نوعی سفرنامه رو به رو هستیم. نویسنده که خود جنگ شش روزه ۱۹۶۷ را در دوران کودکی تجربه کرده است، در سال ۱۹۹۶ به اراضی اشغالی و قدس و غزه و... سفر می‌کند. کسی که اتفاقاً در ابتدای کتاب اذعان می‌ شود طرفدار ایده صلح است.
همه این موارد متن را، خصوصا برای ما، جذاب‌تر می‌کند.

♨️ روایت‌ها جالب است. هر کسی از دید خود به موضوع نگاه می‌کند. اما گویی همه متفق هستند که صلح، رؤیایی دست‌نیافتنی است...

💢 با آنکه متن کتاب مربوط به سال ۱۹۹۶ است، ولی برخی از شبهات رایج و روز نیز به خوبی در لا به لای متن پاسخ داده می‌شود؛
آیا حماس محصول خود رژیم صهیونیستی است که بعدا ضد او شد؟
از کجا معلوم مردمان عادی غزه با اقدامات حماس موافق باشند؟
به هر حال این مسئله با مذاکره و گفتگو قابل حل است یا نه؟!
و...

🖇 شاید برخی از قسمت‌های کتاب، گیج‌کننده باشد. تماشای دو مستند "سرزمین مادری" و "وداع با اسلحه" قبل از خواندن کتاب، پیشنهاد می‌‌شود.

🔻🔻🔻
#معرفی_کتاب
#کتاب_دهم
#سفرنامه
✒️ @derang_td (در پیامرسان بله)